Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2017

Πετρέλευση στη Fujairah

Τα στενά του Χορμούζ τα περάσαμε αργά το βράδυ της 4ης προς 5η Αυγούστου και λίγο πριν το μεσημέρι φουντάραμε στο δύσκολο λόγω μεγάλου βάθους αγκυροβόλιο της Fujairah για ανεφοδιασμό καυσίμων.

Το πλοίο θέλει κι αυτό τη τροφή του και μάλιστα δεν κάνει παζάρια. Δεν κάνει υπομονή το αφιλότιμο, δεν λέει «δεν βαριέσαι θα φάω αργότερα». Δεν έχει φαΐ;… Μουλαρώνει! Τι λέω τώρα;…

Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός πλοίων έκανε αρκετά δύσκολη την προσέγγιση και την επιλογή θέσης αγκυροβολίας σ’ ένα πλήρως κατειλημμένο αγκυροβόλιο. Εν τέλει βρήκαμε κι εμείς ένα μικρό κομμάτι βυθού ικανό να κρατήσει την άγκυρά μας και την ρίξαμε. Ο καιρός πολύ καλός βοηθούσε να νιώθουμε μια minimum ασφάλεια αλλά το πλοίο παρέμεινε σε πλήρη ετοιμότητα. Κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί και οι αποστάσεις του ενός πλοίου από το άλλο εξαιρετικά μικρές. Έπρεπε να χωρέσουμε όλοι με κάθε τρόπο σ’ ένα πεπερασμένο θαλάσσιο χώρο αγκυροβολίας.
Μπορεί τα χρόνια να περνούν  αλλά το αγκυροβόλιο της Fujairah διατηρεί την ίδια εικόνα διαχρονικά. Τα πλοία το ένα πάνω στο άλλο στην κυριολεξία. Η φωτογραφία από το marinetraffic στις 03-08-2017
Σε συντριπτικό ποσοστό τα αγκυροβολημένα πλοία ήταν δεξαμενόπλοια που ανέμεναν ναύλο και η Fujairah στη μπούκα του κόλπου αποτελούσε γι’ αυτά το ιδανικό σημείο για… καρτέρι. Που αλλού στον κόσμο θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες ένα τάνκερ να ναυλωθεί και να τρυπώσει σε χρόνο μηδέν στον Περσικό για να φορτώσει;

Που και που εμφανίζονταν και κάποιο φορτηγό σαν το δικό μας για ανεφοδιασμό στα βιαστικά και να χαθεί στην απεραντοσύνη του Ινδικού. Η αγορές των φορτηγών είναι αλλού. Προς τα κει έπρεπε εμείς να κατευθυνθούμε!

Η πετρέλευση θα αργούσε και θα έπρεπε να περιμένουμε μερικές ώρες. Τη μικρή ευκαιρία για ξεκούραση δεν την άφησα να πάει χαμένη. Δεν είχα κοιμηθεί μετά την αναχώρηση από το Jebel Ali. Με ξύπνησαν όταν το μικρό δεξαμενόπλοιο με 1.200 τόνους fuel oil έδεσε πάνω μας κατά τις 2 το απόγευμα και η παραλαβή άρχισε.

Μηχανικοί και πλήρωμα καταστρώματος επί το έργον μέσα στη φλόγα του μεσημεριού. Οι πρώτοι για τον έλεγχο της ασφαλούς παραλαβής, οι δεύτεροι σε συνεργασία με τους πρώτους για την ασφάλεια του πλοίου. Βαρικοί κίνδυνοι η πυρκαγιά και το pollution (η ρύπανση της θάλασσας με πετρέλαιο από κακό χειρισμό κατά την παραλαβή του).

Κάπου εκεί κατά τις 4 το απόγευμα χτύπησε το δορυφορικό.
«Μόλις τελειώσετε με τα πετρέλαια πάρτε τους ενόπλους πάνω και βάλτε πλώρη για Rio de la Plata»

Γνωρίζαμε από τότε που αφήσαμε τους προηγούμενους ότι θα παίρναμε νέα ομάδα ενόπλων για τον διάπλου του Ινδικού γι αυτό είχαμε κάνει την σχετική προετοιμασία έχοντας πλέον αρκετή εμπειρία. Η κουβέρτα γεμάτη συρματοπλέγματα έτοιμα να ζώσουν το καράβι. Το accommodation ασφαλισμένο, τα φινιστρίνια μπλοκαρισμένα με τα στορ και τις κουρτίνες για να μην φαίνονται τα φώτα απ’ έξω το βράδυ. Φορητές σιδεριές στις εξωτερικές σκάλες μεταξύ των deck του ακομοδεσίου. Έλεγχος για επάρκεια προμηθειών στο χώρο του πηδαλίου, που αποτελούσε το citadel του πλοίου, έλεγχος το φορητού δορυφορικού τηλεφώνου. Τα υπόλοιπα σε συνεργασία με τους κομάντος.

Η πετρέλευση συνεχίζονταν.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Δεν υπάρχουν σχόλια :