Μεσημέρι στο Περσικό λίγο πριν την άφιξη

Φωτογραφία Google

Τελευταίες ώρες πριν την άφιξη και το καράβι σε πορεία σύγκλισης όλο και πλησίαζε τις ακτές των Εμιράτων. Αρκετή κίνηση μικρών και μεγάλων πλοίων όλων των τύπων. Bulk Carriers, Tankers, LPG, Chemicals, Reefers, Dredgers. Ρυμουλκά να σέρνουν μαούνες φορτωμένες με κάρβουνο, χαλίκι, πέτρες, οικοδομικά υλικά, ψαροκάικα, ιστιοφόρα, θαλαμηγοί κλπ. Εικόνα θαλάσσιου οργασμού που σε προϊδεάζει για το τι συμβαίνει εκεί πέρα, στα παράλια, αλλά και πιο βαθιά στην έρημο.

Μια πρωτοφανής δραστηριότητα που θα συνεχιστεί για δεκαετίες. Γιατί όλοι εδώ έχουν καταλάβει ότι το πετρέλαιο δεν θα αντλείται για πολλά χρόνια ακόμα και έχουν βαλθεί με δόσεις μεγάλης υπερβολής να αλλάξουν τα δεδομένα. Να μετατρέψουν την έρημο σε Εδέμ με έργα όπως τα τεχνικά νησιά που θυμίζουν τιτάνιους φοίνικες ή την υδρόγειο που δεν ξέρω από τι ύψος είναι ορατά.

Θα τα καταφέρουν; Το μέλλον τρέχει, είναι εδώ!

Το ισχυρό τηλεοπτικό σήμα έδινε στους δέκτες του πλοίου εικόνα HD και την δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε πολλά κανάλια. Πλησιάζαμε στο Dubai κι εδώ οι… «οπισθοδρομικοί» εμίρηδες πιστεύουν ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί μπορούν να είναι παραπάνω από… 4.

Αίσθηση αμερικανοευρωπαϊκής ατμόσφαιρας ακόμα κι από μίλια μακριά που ακόμα βρισκόμαστε στη μέση της θάλασσας που περιτριγυρίζεται από έρημο.

Νιώθω οργή και μου ‘ρχεται αναγούλα όταν σκέφτομαι ότι κυβερνιόμαστε από μια συμμορία ηλιθίων αλητών.

Η θερμοκρασία στο καταμεσήμερο φλέρταρε χωρίς αιδώ με τους 52οC. Τόσο έδειχνε το θερμόμετρο, στο φτερό της γέφυρας, υπό σκιά. Σε τούτα δω τα μέρη δεν μιλάνε για καύσωνα, είναι κάτι το φυσιολογικό, τρόπος ζωής. Λαμβάνουν τα μέτρα τους και κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Τίποτα δεν σταματάει. Κάτι ανάλογο γίνεται για παράδειγμα στην Φινλανδία αλλά το χειμώνα.

Πράγματα δυσνόητα και μακριά από την ελληνική νοοτροπία και λογική, σύμφωνα με την οποία την πρώτη ζέστη ή στο πρώτο κρύο πρέπει να κρυβόμαστε και να κλείνουν σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες λόγω «ακραίων καιρικών συνθηκών».

Άσχετο βέβαια αν την ίδια ώρα ανάλογα την εποχή βουλιάζουν από τη μια η Αράχωβα, ο Παρνασσός, το Πήλιο και τα υπόλοιπα χιονοδρομικά κέντρα κι από την άλλη οι παραλίες όλης της χώρας.

Μια χώρα άπαιχτη!

Το ωράριο εργασίας στο πλοίο μειώθηκε κατά δύο ώρες και άλλαξε ξεκινώντας πιο νωρίς το πρωί και με μεγάλη διακοπή τις μεσημβρινές ώρες. Οι εργασίες περιορίστηκαν, κατά το δυνατόν, σε εσωτερικούς και κλιματιζόμενους χώρους. Η λαμαρίνα όταν ζεσταθεί αποκτά ιδιότητες… δολοφονικές. 

Σ’ αυτές τις περιοχές καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που έγινες μάγειρας ή μηχανικός.

Σε κάθε περίπτωση η κατάσταση στην κουζίνα μέχρις ενός σημείου ελέγχεται. Το air-condition κάνει μεγάλες προσπάθειες να αντιμετωπίσει τη ζέστη και μέχρι ένα βαθμό το πετυχαίνει.

Στο μηχανοστάσιο όμως οι θερμοκρασίες έξω από κλιματιζόμενο ΕΝGINE CONTROL RΟΟΜ είναι εκτός ελέγχου. O υδράργυρος πολύ πάνω από τους 60οC δημιουργεί αίσθηση βρασμού. Ανοίγεις την πόρτα του μηχανοστασίου και μια λάβα μπουκώνει την αναπνοή σου. Ενστικτωδώς την αφήνεις να κλείσει να γλυτώσεις τον εφιάλτη.

Στο μυαλό σου έρχονται τα μέλη του πληρώματος που βρίσκονται μέσα. Απορείς για το πως καταφέρνουν και επιβιώνουν στον «φούρνο» και δίνεις μόνος την απάντηση που έχει σχέση με τα ανθρώπινα όρια.

Σηκώνεις το ακουστικό του τηλεφώνου και επιλέγεις το διψήφιο αριθμό τη κουζίνας.

- Κουζίνα, απαντάει ο μάγειρας.

- Έλα μάγειρα, στείλε από μια κάσα Coca Cola, 7up και νερά στη μηχανή.

- Εντάξει καπετάνιε.

Τι άλλο να κάνεις;

Το καράβι πρέπει να συνεχίσει το ταξίδι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Είτε αυτές είναι η υπερβολική ζέστη, είτε το υπερβολικό κρύο, είτε τα storms. Στα χειμωνιάτικα ταξίδια μεγάλου γεωγραφικού πλάτους ο «θάλαμος βασανιστηρίων» μεταφέρεται στην κουβέρτα. Λοστρώμος, Ναύτες και αρκετές φορές οι αξιωματικοί καταστρώματος υποφέρουν την ώρα που οι μηχανικοί «απολαμβάνουν» τη ζέστη του μηχανοστασίου.

Μόνο στην κακοκαιρία υπό το βλέμμα και το έλεος του Θεού, η μοίρα των ναυτικών είναι κοινή.  Ο κίνδυνος πάντα ενώνει.

Συνεχίζεται...

Chrisgio