Η Κίνα με τη φευγαλέα μάτια ενός ναυτικού αλλά και σκέψεις για την Ελλάδα

Φωτογραφία Google

Bayuquan, Κίνα!
Αυτή η χώρα με αγχώνει, δεν την αντέχω! Παρ’ όλα αυτά στα μέρη της τριγυρνάω τα τελευταία χρόνια, αλλά χωρίς να είναι επιλογή μου. Άλλοι με στέλνουν εδώ για δουλειά. Ωστόσο ναι, είναι πια το κέντρο του κόσμου. Χωρίς την Κίνα δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκονταν οικονομία του πλανήτη εν μέσω καθολικής σχεδόν κρίσης!

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι τα πλοία της παγκόσμιας ναυτιλίας, στην πλειοψηφία τους, είτε κατευθύνονται προς τα λιμάνια της να ξεφορτώσουν, να φορτώσουν είτε αναχωρούν με προορισμό λιμάνια άλλων χωρών με την προοπτική να ξεφορτώσουν, να φορτώσουν και να επιστρέψουν σ’ αυτή.

Φωτογραφία Google

Οι Κινέζοι δουλεύουν, εισάγουν, παράγουν, εξάγουν, πολλές φορές – προ το παρόν – άχρηστα και επικίνδυνα προϊόντα, πετούν τα σκουπίδια τους στους δρόμους, καπνίζουν αρειμανίως σαν τους Έλληνες, τρώνε πολύ σκόρδο, ρεύονται με θόρυβο και βρωμάνε τα χνώτα τους, μολύνουν το περιβάλλον, αέρα, στεριά και θάλασσα, αλλά και βελτιώνονται.

*****

Κάποια στιγμή θα κατακτήσουν τον πλανήτη κι όλοι οι υπόλοιποι, και πρώτοι εμείς, οι Έλληνες, θα καμωνόμαστε τους έκπληκτους! Θα αναλύουμε, θα κάνουμε διαπιστώσεις για το φαινόμενο! Με τις γροθιές σηκωμένες στον ουρανό θα συνεχίσουμε να κλείνουμε, εργοστάσια, λιμάνια και να κατεβάζουμε καντήλια για την έλευση της COSCO στην Ελλάδα. Ας αναλογιστούμε γιατί, χρονάκια ολόκληρα, δεν κάναμε το αυτονόητο; Γιατί δεν μετατρέψαμε στη ώρα τους τα μεγάλα λιμάνια μας σε «Πύλες της Ευρώπης», δηλαδή αυτό που πάνε να το κάνουν οι Κινέζοι σήμερα τον Πειραιά; Αν τους αφήσει η παλαβοαριστερά της 25ης Ιανουαρίου!

Κάποτε ο Βόλος, με τη γραμμή Βόλου-Συρίας, είχε γίνει κάτι τέτοιο. Μετά, ως συνήθως συμβαίνει, είχε αφεθεί στο έλεος του Θεού. Μερικά χρόνια αργότερα η Goutos Lines αποχώρησε, η γραμμή σταμάτησε. Οι νταλίκες όμως συνέχιζαν και συνεχίζουν, προφανώς, να περνούν στην Ασία από άλλο σημείο! Από που; δεν θυμάμαι, δεν ξέρω, ούτε έχει σημασία!

Φωτογραφία Google

Το μόνο που απόμεινε στην περιοχή ήταν μπαρ-οίκοι ανοχής γεμάτα άνεργες πόρνες που με το φτωχό τους το μυαλό αναρωτιόταν που εξαφανίστηκαν οι κάθε λογίς ευρωπαίοι νταλικέρηδες που διανυχτέρευαν περιμένοντας να περάσουν στη Συρία. Τύφλα στο μεθύσι κάθε βράδυ μάλωναν με πουτάνες και νταβατζήδες μετατρέποντας, από το σούρουπο ως την αυγή, τη πόλη και την όμορφη παραλία της απαγορευτική για μας τους κατοίκους της.

Γιατί δεν εκσυγχρονίσαμε το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας; Γιατί έπρεπε, απ’ ότι ακούω, να έρθουν οι Κινέζοι να αναλάβουν κι αυτό το έργο; Γιατί ακόμα και σήμερα ο δρόμος Αθήνας – Θεσσαλονίκης εξακολουθεί να είναι υπό κατασκευή; Γιατί στο πέταλο του Μαλιακού και στον δρόμο Αθήνας – Πάτρας οι Έλληνες εξακολουθούν να σκοτώνονται σαν μπεκάτσες σε καρτέρι κυνηγών; Ποιος μας εμπόδισε να κάνουμε όλα αυτά τότε που έπρεπε;

*****

Δίπλα στο ξενοδοχείο να κι ένα KFC! Μπήκα μέσα. Είδα στο μενού διάφορες αηδίες. Παρήγγειλα δύο μερίδες τηγανιτές πατάτες κι ένα εμφιαλωμένο νερό. Έφαγα βασιλικά!

Στο Κινέζικο KFC

Λίγο αργότερα στο ξενοδοχείο το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν ο πράκτορας! «Σε δύο ώρες έρχομαι να σε πάρω, το πλοίο μπαίνει στο λιμάνι!»

Το ‘πε και το ‘κανε! Οι διατυπώσεις εισόδου στο λιμάνι μας καθυστέρησαν για 1-2 ώρες και λίγο πριν τα μεσάνυχτα ήμουν στο πλοίο.

Η εκφόρτωση είχε ξεκινήσει στις 9 το βράδυ με έναν χωρίς έλεος ξέφρενο ρυθμό. Πέντε ώρες αργότερα τα χαράματα είχα παραλάβει και στις 12 το μεσημέρι το πλοίο αναχώρησε. 72.000 τόνοι μινεράλι είχαν εκφορτωθεί σε 14 ώρες!

Σκέφτομαι να είχα έλθει με το πλοίο στο Bayuquan! Τι θα είχα γράψει, φωτογραφήσει, βιντεοσκοπήσει από αυτή τη πόλη; Απολύτως τίποτα! Όχι ότι θα με… «χαλούσε» αλλά είναι φανερό ότι όταν δουλεύεις σε φορτηγά πλοία δεν μπορείς να δεις πολλά πράγματα. Φέρνεις την υφήλιο βόλτα σαν τυφλός. Οι ματιές στον κόσμο φευγαλέες, κλεφτές.

Ωστόσο το τραγούδι λέει «… ζηλεύουνε τους ναυτικούς, τους τυχερούς...»! Μάλιστα!

Φουντάραμε στις 2 το μεσημέρι στο αγκυροβόλιο του Bayuquan αναμένοντας οδηγίες.

Συνεχίζεται…

Chrisgio