Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013

Μια ανάμνηση...

Έχω ανεβεί πολλές φορές το ποτάμι. Στις πόλεις όπως το San Lorenzo, η Villa Constitucion, το San Nicolas, το Rosario έχω έρθει και ξαναέρθει.

Το Rosario το έζησα αρκετά, αν θυμάμαι καλά, τον Οκτώβριο του 1976. Ήμουν 20 χρονών. Τότε τα βαπόρια έμπαιναν στα λιμάνια και «ξεχνούσαν» τα φύγουν. Αιτία; Τα εκείνης της εποχής, παλιάς τεχνολογίας, μέσα φόρτο-εκφόρτωσης!
Από τότε μέχρι σήμερα αυτό το κομμάτι του ποταμού το περνούσα πάντα νύχτα. Όταν κάνα δυο-τρεις φορές έδεσα στο Rosario, και αυτό για λίγες ώρες, ήταν επίσης βράδυ.
Είναι παράξενο αλλά είχα να δω αυτή την πόλη όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, δηλαδή υπό το φως της μέρας, από τότε! Αυτή τη φορά έστω κι από μακριά την είδα μέρα!

Αφήνοντάς την πίσω, στη νότια άκρη της, ξύπνησαν αναμνήσεις. Είδα την «αρχαία» προβλήτα που πριν 37 χρόνια φιλοξένησε το πρώτο μου βαπόρι για 20-25 μέρες.

Είχαμε έρθει να φορτώσουμε ζάχαρη.
Το φορτίο έρχονταν πάνω στο καράβι σε χάρτινες σακούλες, σαν αυτές του τσιμέντου, γλιστρώντας μέσα στις μαύρες ξύλινες «τσουλήθρες» που προεξείχαν κάτω από την κατασκευή από λαμαρίνα.
Οι εργάτες περίμεναν πάνω από τα ελάχιστα ανοιγμένα καπάκια των αμπαριών (ούτε μισό μέτρο άνοιγμα), έπιαναν τις σακούλες, τις έσχιζαν κι έριχναν το περιεχόμενό τους μέσα.
Πώς να φορτωθούν 5.000 τόνοι ζάχαρη κατ’ αυτό τον τρόπο; Σε πόσο χρόνο; Μα με μεγάλη, πολύ μεγάλη καθυστέρηση!
Οι ξύλινες «τσουλήθρες»
Γνωρίσαμε το Rosario από τη… καλή κι από την… ανάποδη! Κάθε μέρα, κάθε βράδυ, φαΐ συνοδεία… θηλυκών, διασκέδαση και… ποδόσφαιρο. Είδα δύο παιχνίδια της Rosario Central σε λατινοαμερικάνικη ΑΓΡΙΑ ατμόσφαιρα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ όπως και όλα τα… υπόλοιπα!
Φύγαμε μέσα Νοεμβρίου για το Buenos Aires όπου φορτώσαμε άλλους 5.000 τόνους ζάχαρη σε ίδιο ρυθμό φόρτωσης, πριν φύγουμε για τη Μπιζέρτα της Τυνησίας, εξουθενωμένοι από την κρεπάλη αλλά και με το… ταμείο μείον! Όλα έχουν το κόστος τους!

Τα είχαμε επενδύσει στην μεγαλύτερη «τράπεζα» της Λατινικής Αμερικής που τότε είχε υποκαταστήματα σε όλα τα λιμάνια της. Οι παλιοί ναυτικοί γνωρίζουν το όνομά της, οι νεώτεροι μπορούν να ρωτήσουν τους παλαιότερους. Οι υπόλοιποι ας αφήσουν τη φαντασία τους να καλπάσει! Άλλα χρόνια, άλλες εποχές που δεν πρόκειται να γυρίσουν!


Σύνολο χρόνου φόρτωσης των 10.000 τόνων ζάχαρης περίπου 40+ μέρες!
Πριν 3-4 χρόνια, κάπου στην ανατολική Αυστραλία, φορτώσαμε 55.000 τόνους ζάχαρη σε 17 ώρες!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Δεν υπάρχουν σχόλια :