Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Το πλοίο στην ίδια θέση, και λίγες ώρες ανάπαυσης, αναγκαστικά εντός των τειχών

Καμιά αλλαγή. Στην ίδια θέση. Ίδια φωτογραφία!
Είναι ωραίο να σηκώνεσαι από το κρεβάτι χωρίς κάποιος για κάποια αιτία το κάνει νωρίτερα. Αυτό έγινε την άλλη μέρα το πρωί. Η εικόνα του πλοίου κοιτώντας από το φινιστρίνι αλλά και εσωτερικά δεν είχε καμιά σχέση με την εικόνα… τρελοκομείου που έμοιαζε τις προηγούμενες 2 μέρες.
Δεμένο στην ίδια θέση, ασφαλισμένο, έτοιμο για ταξίδι.
Είχα ξεκουραστεί αρκετά και σκεφτόμουν να κάνω μια βόλτα μέχρι την πόλη.
Αργά το απόγευμα το δορυφορικό τηλέφωνο χτύπησε. Δεν μου άρεσε.
«Αυτό που θα ακούσω δεν θα με αφήσει να γειωθώ», σκέφτηκα.
Έπεσα μέσα!
Ήταν ο πράκτορας που μ’ ενημέρωσε ότι σε λίγο θα ήταν στο πλοίο με τις «αρχές» για τις διατυπώσεις αναχώρησης!
Όνειρο ήταν και πάει!
Όταν οι αρχές ανεβαίνουν στο πλοίο πριν την αναχώρηση σημαίνει ότι η έξοδος πάει περίπατο!
Τα shore passes μαζεύονται και αρχίζεις και σκέφτεσαι το επόμενο λιμάνι με την ελπίδα ότι εκεί θα τα καταφέρεις να πατήσεις γη.

Πέρασαν περίπου 2μιση ώρες στην αναμονή για να τους δω στην πόρτα του γραφείου μου. Είχε πάει 9μιση το βράδυ.
Ότι χειρότερο, να έχεις ραντεβού με Αργεντινό και να πιστεύεις ότι θα έρθει στην ώρα του!
Είχαν την «ευχαρίστηση» να μου κάνουν παρέα μέχρι τις 11 το βράδυ.
Όσο χρειαζόταν για να με συγχύσουν και να μην μπορώ ούτε να κοιμηθώ. Ολόκληρη μέρα λίγο πριν τα μεσάνυχτα διάλεξαν την ώρα για την επίσκεψή τους. Δεκάδες χαρτιά πάλι κι άλλες τόσες υπογραφές και σφραγίδες.
Φύγανε αλλά δεν είχα τελειώσει ακόμα. Είχα πέσει πάλι στο κρεβάτι, όταν ξαναχτύπησε η πόρτα. Ο πράκτορας είχε ξεχάσει δύο έγγραφα πάνω στο τραπέζι του σαλονιού μου. Τα πήρε, ζήτησε συγνώμη, κι έφυγε. Αυτή τη φορά οριστικά.

Επιλογές λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα δεν μπορούν να υπάρξουν.
Ηρεμία και ξεκούραση μόνο! Το μυαλό μου πρέπει, στις δύσκολες στιγμές του διάπλου του ποταμού, να το έχω καθαρό και σε πλήρη λειτουργία. Οι επόμενες ώρες, η πορεία προς τις εκβολές των Rio Parana, Rio de la Plata και τον Ατλαντικό, θα ήταν πολλές.

Το πρωινό της αναχώρησης της 8ης Ιουλίου απείχε 6-7 ώρες!
Καληνύχτα μου!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Δεν υπάρχουν σχόλια :