Στη ράδα του Santos

Το αγκυροβόλιο του Santos

Φτάσαμε στο Santos στην ώρα μας, όπως το είχα υπολογίσει.

Στις 6 Νοεμβρίου στις 18:00, το απόγευμα, η μηχανή μπήκε σ’ ετοιμότητα (Stand By Engine).

*******

Tα πλοία στο αγκυροβόλιο πολλά. Μέσα στο σκοτάδι μια φωτισμένη πλωτή πολιτεία.

Σ’ αυτά τα νερά της Βραζιλίας δεν αλλάζουν πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Όπου υπάρχουν αγκυροβόλια υπάρχουν και πλοία που περιμένουν τη σειρά τους να φορτώσουν, να ξεφορτώσουν ή απλά να περιμένουν υπομονετικά το επόμενο ναύλο.

 

Η αναμονή πολλών πλοίων στα αγκυροβόλια της Βραζιλίας έχει την εξήγησή της αφού πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές χώρες του κόσμου. Πολλά τα φορτία που περιμένουν να μεταφερθούν, άρα και λογικό τα πλοία να περιμένουν έξω από τα λιμάνια της.  

Τώρα γιατί σ’ αυτόν τον πλούσιο, εξαγωγικό κράτος-γίγαντα και με παντός είδους θησαυρούς στο έδαφός της, εκατομμύρια βραζιλιάνοι ζουν όχι απλά κάτω από το όριο αλλά κάτω από τον πάτο της φτώχειας, είναι μια ερώτηση που θα μπορούσαν να μας απαντήσουν ο Λούλα, η Ρούσεφ αλλά και ο θαυμαστής τους… Τσίπρας.

Βραζιλία: Μια χώρα όπου ευημερούν οι αριθμοί αλλά υποφέρει πεθαίνοντας κάθε μέρα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της. Φαίνεται ότι κι εδώ ο πλούτος δεν διανέμεται με τον πλέον δίκαιο τρόπο.

*******

Με προσοχή προχωρήσαμε ανάμεσά τους και αφού επέλεξα το κατάλληλο σημείο αγκυροβολήσαμε στις 19:55 το βράδυ.

Οι οδηγίες που είχαμε ήταν ότι το πλοίο δεν θα παραδίδονταν άμεσα στον νέο ναυλωτή. Θα περίμενε στο σημείο αγκυροβολίας μέχρι τα μεσάνυχτα της 10ης Νοεμβρίου όπως κι έγινε και αφού στις 00:01 έστειλα την επιστολή ετοιμότητας (notice of readiness) το πλοίο πέρασε στα χέρια του νέου ναυλωτή. Εκείνη τη στιγμή άρχισε το ταξίδι και για μια ακόμη φορά με το πρώτο μέρος του μια γνώριμη κατάσταση για μας. Την αναμονή. Συνηθισμένη κατάσταση τους τελευταίους μήνες.

Η πρώτες πληροφορίες εκ μέρους το αναξιόπιστων Βραζιλιάνων ήταν ότι το πλοίο θα μπει στο λιμάνι για φόρτωση στις 12 του μηνός.

Πέρασαν πολλές μέρες από τότε χωρίς να κουνηθούμε από τη θέση μας.

Μέρα με τη μέρα πιάσαμε τις 19. Μια ακόμα ειδοποίηση από μέρους τους ότι η είσοδος του πλοίου θα γίνει την επομένη 20 Νοεμβρίου έμελλε να είναι αληθινή.

Ε, κάποια μέρα θα το πετυχαίνανε! Όταν περιμένεις κάτι που ξέρεις ότι θα γίνει, αργά ή γρήγορα επαληθεύεσαι. Υπό αυτή την έννοια οι Βραζιλιάνοι είναι… ΑΣΣΟΙ σε προβλέψεις και προγραμματισμό!

Πέρα από το τι συμβαίνει τόσο καιρό στις ράδες της Βραζιλίας ίσως να προτίθεται και η σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος αυτών που περιγράφω. Αν αυτό συμβαίνει είναι απολύτως φυσιολογικό. Αποτελεί όμως και απόδειξη ότι αυτά που γράφω είναι αυθεντικά, περιγραφή αληθινών γεγονότων, περιγραφή της ναυτικής ζωής.

Χωρίς φτιασίδια, χωρίς άλματα φαντασίας που θα κέντριζαν το ενδιαφέρον κάποιων που αρέσκονται απλά σε ιστοριούλες, που αληθινές οι ψεύτικες, δεν έχει σημασία γι’ αυτούς. Χωρίς Σκύλα και Χάρυβδη, Κύκλωπες, Σειρήνες, Κίρκη και Καλυψώ.

Ώρες, μέρες, βδομάδες, μήνες, γεμάτες ρουτίνα και στέρηση. Απομονωμένοι από τον κόσμο, το φρέσκο φαΐ, την οικογένεια, τον έρωτα! Ναι, ώρες–ώρες, αυτό δεν υποφέρεται!

Με αδρές γραμμές το πορτραίτο του σύγχρονου ναυτικού.

Στις 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 20ης Νοεμβρίου το πλοίο ήταν έτοιμο, στις 2 η άγκυρα ήταν στη θέση της και στις 3 ο πιλότος είχε επιβιβαστεί για ακόμα μια φορά όχι στο σημείο που έπρεπε αφήνοντάς με να μπω αρκετά στο δίαυλο μόνος. Όπως έχω πει κι άλλες φορές, αυτή η τακτική είναι φυσικό φαινόμενο σε χώρες σαν τη Βραζιλία.

Η είσοδος στο λιμάνι του Santos μέσα στο σκοτάδι σε εξέλιξη. Οι φωτογραφίες μέσα στο σκοτάδι δεν θα μπορούσαν να είναι καλές. Δίνουν όμως και μια άλλη διασταση στα δύσκολα του ναυτικού επαγγέλματος.

To ρυμουλκό καταφθάνει...

... και το δεύτερο ρυμουκλό

FORTALEZA DE SANTO AMARO

FORTALEZA στα Πορτογαλικά σημαίνει ΦΡΟΥΡΙΟ. Βρίσκεται στην είσοδο του λιμανιού και χτίστηκε το 1584 για να υπερασπίζεται την πόλη και τα αγκυροβολημένα πλοία στο λιμάνι. Θεωρείται ιστορικό διατηρητέο ​​μνημείο.

Συνεχίζεται…

Chrisgio