Οικονομολόγοι και Σεισμολόγοι. Δύο άχρηστα επαγγέλματα...

Σεισμική δραστηριότητα αυτές τις μέρες στην Ελλάδα και παράλληλα διαπραγματεύσεις με τους τροϊκανούς για την οικονομία της χώρας.

Σεισμολόγοι και οικονομολόγοι μία από τα ίδια.

Έρχονται μετά τα γεγονότα, κάνουν κάποιες καταγραφές αυτών, γνωρίζουν ελάχιστα για την αιτία των γεγονότων, δεν έχουν ιδέα τι θα γίνει στο μέλλον και ούτε φυσικά έχουν την παραμικρή ιδέα και ικανότητα να αλλάξουν την κατάσταση προς το καλύτερο.

Στην καλύτερη περίπτωση να σου πουν αν το σπίτι που έπεσε στο κεφάλι σου, έπεσε από κύριο σεισμό ή μετασεισμό για τα CDS και για ποσοστά επί της εκατό σε αφηρημένα μεγέθη, και αυτά με επιφύλαξη. 

Δύο άχρηστα επαγγέλματα...!

Γραβάτες...

Το Σάββατο το πρωί ανοίγοντας την τηλεόραση έπεσα πάνω στην εκπομπή «Σε δεύτερη ανάγνωση» της ΕΤ3. Καλεσμένοι, γνωστοί πολιτικοί, μαϊντανοί των ΜΜΕ. Φάτσες και ονόματά στην φωτογραφία, αλλά δεν έχει σημασία ποιοι ήταν. Αναλύσεις και διαπιστώσεις, κατηγορίες κι αναθέματα, ισορροπίες κομματικές, ισορροπίες πολιτικές, εύκολες λύσεις του ποδαριού, κοινώς τρίχες κατσαρές!

Ιδιαίτερη εντύπωση όμως μου έκανε ότι κανένας δεν φορούσε γραβάτα. Αν δεν τους αναγνώριζα θα έλεγα ότι ήταν αριστερή... μάζωξη. Όμως δεν ήταν παρά «σύντροφοι» από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ και τη... ΔΥΣΗ (τι απαισιόδοξο όνομα!). Στην αρχή σκέφτηκα ότι τις έβγαλαν φοβούμενοι μην τυχόν και πέσουν πάνω σε «αγανακτισμένους» και τους κρεμάσουν με αυτές.

Είχα κάνει λάθος! Επρόκειτο για μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προεκλογικής εμφάνισης σε κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας! Θα την άφηναν να πάει χαμένη; Θα ακολουθήσουν κι άλλοι, κι όσο πλησιάζουν οι εκλογές όλο και περισσότεροι να διαγκωνίζονται στους διαδρόμους των καναλιών για μια τηλεοπτική  εμφάνιση. Θα μου πει κάποιος, πρώτη φορά βλέπεις πολιτικούς στην τηλεόραση; Ασφαλώς όχι, αλλά με τέτοια εμφάνιση λες και ήταν όλοι τους συνεννοημένοι, πρώτη φορά! Ή μάλλον όχι, τέτοια καραγκιοζιλίκια μόνο σε προεκλογική περίοδο παρατηρούνται.

Πέταξαν λοιπόν τις μεταξωτές γραβάτες και άνοιξαν το κουμπί των πουκάμισών τους για να φανεί το δασύτριχό τους στήθος και ν’ αναδυθεί η βαρβατίλα τους που μέχρι τώρα την έχουν ξεθυμάνει πάνω σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Έσιαξαν, τάχα πρόχειρα, την.. ατίθαση κόμη τους και νάτοι στο γυαλί «άνετοι» κι «επιμελημένα ατημέλητοι» να πουν τις μαλακίες τους.

Μάγκες ζόρικα τα πράγματα στις εκλογές που έρχονται.

Χρειάζεστε ψήφους για την εκλογή σας αλλά που θα τις βρείτε;

Άγριος πόλεμος στο μαύρο φόντο της διαλυμένης χώρας για το ποιος θα μπει στο κάδρο του νέου αλλά το ίδιο άρρωστου πολιτικού τοπίου.

Ήρθε η ώρα, αισχρά υποκείμενα του αμαρτωλού παρελθόντος, πολιτικοί χαμαιλέοντες, να μεταμορφωθείτε πάλι σε αριστερές καρικατούρες, να κατεβείτε στο λαό, να αφουγκραστείτε τα προβλήματά του, να κλάψετε μαζί τους για την καταστροφή - αφού εν τω μεταξύ έχετε κάνει τη χώρα οικόπεδο, έχοντας υπογράψει 2-3 μνημόνια και άλλες τόσες δανειακές συμβάσεις χωρίς ούτε καν να τις διαβάσετε, πόσο μάλλον να τις εφαρμόσετε - να θυμώσετε, να υποσχεθείτε (δεν ξέρω τι!), να σφίξετε χέρια και την ώρα που οι φωτορεπόρτερ εμφανιστούν, να... υψώσετε τις γροθιές σας για μια... αγωνιστική φωτογραφία!

Κι επειδή αρκετούς από σας αναγκαστικά θα συνεχίσω να σας ανέχομαι, αφού η δημοκρατία μας σέβεται όλους και επιτρέπει ακόμα και στα σκατά να πολιτεύονται, γι' αυτό βγάζοντας το άχτι μου σας στέλνω στο διάολο, χωρίς μεγάλες πιθανότητες η κατάρα μου να πιάσει!

Chrisgio

Το "Καραϊσκάκη" μετά την καταιγίδα...!

Το διήμερο 25-26 Ιανουαρίου βρέθηκα στην Πρωτεύουσα, στον Πειραιά, για επαγγελματικούς λόγους. Ένας βλάχος στην Αθήνα που λένε! Έτσι είναι, ο καιρός περνάει και σιγά-σιγά πρέπει να ετοιμάζομαι ξανά. Το επόμενο καράβι με περιμένει!

Τελείωσα την Πέμπτη το απόγευμα και ξεκίνησα υπό βροχή για το Βόλο. Διάλεξα για να φύγω από τον Πειραιά κάνοντας το γύρο της Καστέλας πριν πάρω την Κηφισού από την αρχή της.

Περνώντας την Πλατεία Αλεξάνδρας είδα ξανά μπροστά μου όλο το λεκανοπέδιο και τα μαύρα σύννεφα από πάνω του που ήδη είχαν αρχίσει το έργο τους για το οποίο είχαν πριν αρκετή ώρα συγκεντρωθεί. 

Λίγο παραπάνω καθώς ο δρόμος συνεχίζει να στρίβει αριστερά αγκαλιάζοντας το όμορφο αυτό τμήμα του Πειραιά ξεπρόβαλε μπροστά μου μια εκπληκτική εικόνα.

Το Στάδιο Καραϊσκάκη στη βροχή κι ακριβώς πάνω του το ουράνιο τόξο! 

Σταμάτησα μέσα σε κορναρίσματα και… ανοιχτές παλάμες. Δημιούργησα κομφούζιο! Σαν γνήσιος Ελληνάρας τους «έγραψα» στα παλιά μου τα παπούτσια. Άναψα τα φλάς, βγήκα έξω και αποθανάτισα την μοναδική στιγμή. Τα μπινελίκια ήταν κάμποσα αλλά νομίζω ότι άξιζε τον κόπο. Μερικοί με ακολούθησαν και παρκάροντας πίσω μου έκαναν κι αυτοί το ίδιο. Τους κοίταξα και χαμογελαστοί μου έκλεισαν το μάτι. Ολυμπιακοί κι αυτοί σαν κι εμένα! 

Δευτερόλεπτα μετά η μίνι κυκλοφοριακή εμπλοκή είχε αποκατασταθεί κι εγώ ξεκίνησα επιτέλους το ταξίδι του γυρισμού χωρίς άλλη στάση.

Για τους υπόλοιπους ΣΥΓΑΥΡΟΥΣ μπορώ να πω ότι το φαινόμενο μόνο αισιόδοξα μπορώ να το δω.

Σημαδιακό, θεϊκό σινιάλο μου μοιάζει!

Λέτε τελικά να το πάρουμε κι αυτό το πρωτάθλημα;

Chrisgio

Μερικές... "ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ" φωτογραφίες των τελευταίων ημερών από τον κόσμο! Νο3

Ένας άνδρας περνάει με το άλογό του μέσα από φωτιά στο San Bartolome de Pinares, της Ισπανίας, τη Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου 2012, προς τιμήν του Αγίου Αντωνίου, προστάτη των ζώων. Την παραμονή της Ημέρας του Αγίου Αντωνίου, εκατοντάδες ιππείς με τα άλογά τους τρέχουν στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια του μικρού χωριού του San Bartolome περνώντας μέσα από φωτιές κατά τη διάρκεια της "Luminarias," μια παράδοση 500 ετών, για να εξαγνίσουν  τα ζώα με τον καπνό και την προστασία τους την επόμενη χρονιά.

Δορυφορική φωτογραφία στις 17 Ιανουαρίου, 2012 δείχνει το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο Costa Concordia, το οποίο προσάραξε, την Παρασκευή 13 Ιανουαρίου, στο μικρό νησί της Τοσκάνης Isola del Giglio της Ιταλίας. Οι δορυφόροι χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση της περιοχής ενώ οι αρχές ετοιμάζονται για την  αφαίρεση των 2300 τόννων καύσιμου από τις δεξαμενές του πλοίου.

Ομίχλη πάνω από γεωργικές εκτάσεις, καθώς ο ήλιος ανατέλλει στο Somerset Levels, στις 13 Ιανουαρίου 2012, στο Glastonbury της Αγγλίας. Μετά τις ασυνήθιστα ήπιες καιρικές συνθήκες, ο παγετός έκανε πάλι την εμφάνισή του.

Γιατρός κινητής μονάδας δίνει σ’ ένα παιδί σταγόνες κατά τη διάρκεια καμπάνιας κατά της πολιομυελίτιδας στο Νέο Δελχί της Ινδίας, την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012. Ένας χρόνος έχει συμπληρωθεί στην Ινδία χωρίς να σημειωθεί κρούσμα πολιομυελίτιδας. Μια σημαντική νίκη της παγκόσμιας προσπάθειας για την εξάλειψη της ασθένειας.

Μια οικογένεια με παγοπέδιλα στη λίμνη Mendenhall στο Juneau της Αλάσκας, τη Δευτέρα, 16 Γενάρη 2012. Οι θερμοκρασίες πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν.

Ένα μοντέλο στην επίδειξη μόδας του Qi Gang  Εβδομάδα Μόδας Φθινόπωρο / Χειμώνας 2012 στο Συνεδριακό και Εκθεσιακό Κέντρο του Χονγκ Κονγκ, στις 16 Ιανουαρίου του 2012.

Στρατιώτες της Ινδικής Δύναμης Ασφάλειας Συνόρων περιμένουν με τα μουσικά τους όργανα και τις καμήλες τους μέσα στην ομίχλη του χειμωνιάτικου πρωινού της Τετάρτης, 18 Ιανουαρίου 2012 περιμένοντας την έναρξη της πρόβας της παρέλασης για την Ημέρα της Δημοκρατίας στο Νέο Δελχί της Ινδίας.

Ποδηλάτες στο δρόμο μεταξύ Templers και Freeling στη Νότια Αυστραλία κατά το πρώτο ΕΤΑΠ του Tour Down Under, στις 17 Ιανουαρίου 2012 στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας.

Ινδές μεταφέρουν καυσόξυλα στα κεφάλια τους το κρύο πρωινό της Τετάρτης  18 Ιανουαρίου 2012 στα περίχωρα της πόλης Jammu, της Ινδίας.

Ινδός στέκεται τυλιγμένος με μια κουβέρτα στην μέση του δρόμου ένα ομιχλώδες και κρύο πρωινό στο Νέο Δελχί της Ινδίας, την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012.

Δύο Ισραηλινοί νέοι Αιθιοπικής καταγωγής έχοντας τα πρόσωπά τους βαμμένα, λαμβάνουν μέρος σε μια διαδήλωση κατά του ρατσισμού στην Ιερουσαλήμ, την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012.

Τριαντάφυλλα προς τιμή Martin Luther King, τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου του 2012. Αν ζούσε θα ήταν ακριβώς 83 ετών στις 15 Ιανουαρίου.

Μια ζωγραφισμένη καρδιά σ’ ένα χέρι που κρατά τσιγάρο, καθώς δεκάδες «αγανακτισμένοι» διαδήλωσαν κατά του καπιταλισμού στις 14 Ιανουαρίου 2012 στην πλατεία του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό.

Μαθητές προσπαθούν να περάσουν μια κατεστραμμένη κρεμαστή γέφυρα για να πάνε στο σχολείο τους στην άλλη πλευρά του ποταμού στην πόλη Ciberang Lebak, της επαρχίας Banten, στην Ινδονησία, την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2012. Η γέφυρα υπέστη σοβαρές ζημιές μετά από μια πλημμύρα την περασμένη εβδομάδα.

Chrisgio

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ο λαός της!

Πέρα από τις τεχνικές του κουρέματος που οδηγούν στη σταθεροποίηση της δραματικής μας κατάστασης, η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια συνολικά χρεοκοπημένη χώρα. Θα ζήσουμε πάνω από δέκα χρόνια εκτός αγορών, σε διαρκή οικονομική ύφεση, με μη ανταγωνιστική οικονομία, με κράτος αναποτελεσματικό και άκρως διεφθαρμένο και πολιτικό σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για την εκλογική πελατεία και τα ποσοστά του. Στο τέλος της δεκαετίας θα έχουμε ακόμα, ένα τερατώδες χρέος, στα 120% του ΑΕΠ. Τι άλλο θέλουμε;

Η Ευρώπη δεν μας εγκαταλείπει, το αντίθετο. Αλλά είναι αδύνατο στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό, να καταρτίσει ένα οδικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια. Φαντάζει αδύνατο στους πολιτικούς ταγούς δεξιά και αριστερά να πείσουν τον ελληνικό λαό για μια κοινή οργανωμένη προσπάθεια, ώστε να αλλάξει ο τρόπος που η κοινωνίας μας αντιλαμβάνεται τον εαυτό της. Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι τα πολιτικά κόμματα εύρισκαν σημεία επαφής, φαντάζει αδύνατο να συμφωνήσει ο λαός σε ένα κοινό σχέδιο δράσης.

Ποια είναι η θέση του λαού;

Η πλειοψηφία του ελληνικού λαού βρίσκεται σε κομφούζιο. Αυτό το βλέπεις στις απεργιακές κινητοποιήσεις και τις μαζικές πορείες. Όταν στο ίδιο μπλοκ συνωστίζονται, άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, προνομιούχοι υπάλλήλοι των ΔΕΚΟ, χαμηλόμισθοι δάσκαλοι, υψηλόμισθοι εφοριακοί, «σκληρά εργαζόμενοι» στους Δήμους και ταξιτζήδες, με κοινά συνθήματα, υπό την ηγεσία των Παναγόπουλου, Λυμπερόπουλου, Μπαλασόπουλου και Φωτόπουλου καταλαβαίνεις γιατί το εργατικό κίνημα είναι και αυτό μέρος του προβλήματος. Μαζί με την ΕΕ, τις οικονομικές ελίτ και το πολιτικό σύστημα έβαλε και αυτό το χέρι του στην διάλυση της χώρας. Όταν στις κινητοποιήσεις της 28ης Οκτωβρίου, βλέπεις ακροαριστερές οργανώσεις, κοινοβουλευτικά κόμματα, απόστρατους, πατριώτες, «δεν πληρώνω», οπαδούς του Ηρακλή και χρυσαυγίτες να αποκαλούν προδότη τον πρόεδρο της δημοκρατίας και ένα μεγάλο μέρος του κόσμου να χειροκροτεί, καταλαβαίνεις ότι τα επίδικα και η πολιτική έχουν γίνει μαρμελάδα και η κοινωνική συνοχή, γλιστράει πάνω της και διαλύεται. Ο φασισμός είναι εδώ.

Ο λαός αδυνατεί να παραδεχθεί την ήττα του μοντέλου ανάπτυξης που υποστήριξε με φανατισμό σε όλη την ύστερη μεταπολιτευτική περίοδο. Και αυτό είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένο. Σε ολόκληρη την περίοδο αυτή, ο λαός διαμόρφωσε την πεποίθηση ότι, η κατανάλωση είναι ο πρώτος και κύριος στόχος της ζωής του ανθρώπου. Η κατανάλωση χωρίς την αντίστοιχη παραγωγή. Πίστεψε στο αεικίνητο 1ου είδους, στο αδύνατο. Μέχρι χτες, η πλειοψηφία του λαού δεν ήξερε ότι η χώρα ζούσε με δανεικά. Σήμερα που το έμαθε, δεν θέλει να τα γυρίσει πίσω. Μέχρι χτες, η λέξη έλλειμμα της ήταν άγνωστη. Σήμερα που την έμαθε, θέλει να τη μεταφράσει σε πλεόνασμα, αλλά χωρίς να χάσει τίποτα από τα κεκτημένα. Γίνεται; Αύριο, να μηδενιστεί το χρέος, να φύγουμε από την ΕΕ και το ευρώ, να γεμίσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να κυβερνήσει η πιο φιλεργατική Αριστερά, να καταργηθούν οι μπάτσοι και τα ΜΑΤ, να φύγουν τα χαράτσια, να φορολογηθεί αγρίως το μεγάλο κεφάλαιο ( το είδε κανείς;), να έρθουν εκατομμύρια μετανάστες, θα δούμε άσπρη μέρα; Θα έχουμε κάτι χειροπιαστό να πουλήσουμε σε Άγγλους, Ρώσους, Κινέζους, Αιγυπτίους, ώστε να εισάγουμε αυτοκίνητα, πετρέλαιο, σκόρδα και πατάτες και να διατηρήσουμε και την «εθνική μας κυριαρχία»; Θα θέλει κανείς να πληρώνει έστω και λίγους φόρους; Θα γυρίσουν τα παιδιά στα θρανία και οι δάσκαλοι στον πίνακα; Θα πάψουμε να ζητάμε 1400 Ευρώ πρώτο μισθό, σύνταξη στα 40 με ανήλικο παιδί και επίδομα πλυσίματος χεριών; Θα μαζεύουμε τα σκουπίδια μας, θα κλείνουμε τα φώτα μέρα μεσημέρι;

Μέχρι σήμερα:

Ο λαός ήθελε ένα εύρωστο και ανεκτικό κράτος - χορηγό, πολυδαίδαλο και πολυάνθρωπο να παρέχει άριστες και δωρεάν υπηρεσίες. Αλλά ποτέ του δεν θέλησε, την αξιολόγηση των υπηρεσιών, τον έλεγχο των υπαλλήλων, τη μέτρηση της απόδοσης. Ο λαός ήθελε να σπουδάζουν τα παιδιά του με κάθε τίμημα και θυσία, και μετά το κράτος να τους εξασφαλίζει αντίστοιχη δουλειά στο δημόσιο, με υψηλές αποδοχές. Ήθελε παντού ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά δεν νοιάστηκε ποτέ για την έρευνα που αυτά κάνουν. Ποτέ του δεν αναρωτήθηκε, αν η επιστήμη μπορούσε να φέρει ευημερία, να παράγει πλούτο και πως γίνεται αυτό. Ήθελε την τεχνολογία και τα πλεονεκτήματά της, αλλά ποτέ του δεν αναρωτήθηκε, αν αυτή μπορεί να πατεντάρεται και να κατασκευάζεται στο εσωτερικό.

Ζητούσε ολοένα και περισσότερη ενέργεια, καταναλωτικά προϊόντα, εξωτικά υλικά, παντός είδους μηχανήματα, αλλά ποτέ του δεν σκέφτηκε ότι αυτά εισάγονται και κοστίζουν.

Κανένα κόμμα, ομάδα, όμιλος σκέψης, δεν ζήτησε από τις κυβερνήσεις να στήσουν, να επιδοτήσουν, να ενθαρρύνουν, ανταγωνιστικές παραγωγικές μονάδες. Αντίθετα όλοι υιοθετούσαν συχνά τις ρετσέτες του ΚΚΕ περί ληστρικού κεφάλαιου και ξένων καταπατητών της χώρας.

Κανένας δεν σκέφτηκε ότι η χώρα πρέπει να παράγει την τροφή της και πως θα γίνεται αυτό, όταν όλοι οι γόνοι των αγροτών γίνουν αρχιτέκτονες και δικηγόροι. Τα φληναφήματα περί πλούσιας χώρας αδυνατούν να κρύψουν την εγκατάλειψη ή και την ακύρωση όλων εκείνων των πλεονεκτημάτων που θα μπορούσαν να την κάνουν πραγματικά και όχι μεταφυσικά, πλούσια. Δηλαδή τη γεωγραφική της θέση και ότι αυτή συνεπάγεται στον τουρισμό, τις εναλλακτικές καλλιέργειες, την «πράσινη» ενέργεια. Το επιχειρηματικό και εμπορικό δαιμόνιο των κατοίκων της και ότι αυτό συνεπάγεται σε προώθηση και εμπορική εκμετάλλευση των καινοτομιών που θα ανακαλύπτουν και θα κατασκευάζουν τα παιδιά της.

Αντίθετα, ο ελληνικός λαός ένιωσε λύτρωση, όταν η είσοδος των μεταναστών τον απάλλαξε από κάθε είδους χειρωνακτική εργασία. Στην ύστερη μεταπολίτευση, ο Έλληνας έμαθε να μισεί τη φάμπρικα και το χωράφι. Αντίθετα έμαθε να αγαπά τις υπηρεσίες και δη τις δημόσιες. Στους 10 εργαζόμενους Έλληνες οι 3 είναι ΔΥ, οι 4 παρέχουν ιδιωτικές υπηρεσίες και μόνο οι 3 παράγουν κάτι, για να θρέψουν και τους 10. Όποτε έκλεινε μια φάμπρικα, η Αριστερά πανηγύριζε για τη νίκη της κατά του καπιταλισμού. Νόμιζε ότι οι απολυμένοι θα «πυκνώσουν τις γραμμές της». Μετά ζητούσε να διοριστούν όλοι στο δημόσιο. Και γέμιζαν τα υπουργεία, οι Δήμοι, οι ΔΕΚΟ. Και όταν αυτά γέμιζαν, έφτιαχναν καινούργια. Και όλα αυτά τα πλήρωναν με δανεικά. Πως να βγει το μοντέλο; Ήρθε η φούσκα και έσκασε.

Ο ελληνικός λαός δεν είναι λαός ηλιθίων. Ξέρει καλά ότι το προηγούμενο μοντέλο ηττήθηκε. Δεν θέλει όμως να το παραδεχτεί. Ήταν ωραία στο παράδεισο, καθένας έβρισκε ότι πάντοτε ζητούσε, ή τουλάχιστον μπορούσε να ελπίζει ότι θα το βρει. Σήμερα κάποιοι τον βγάζουν βίαια από τον παράδεισο, του ξεσκίζουν το όνειρο. Και αυτοί δεν είναι, ούτε η τρόικα, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι πιστωτές, ούτε ο καπιταλισμός. Είναι οι νόμοι της φύσης, η αρχή διατήρησης της ενέργειας. Σήμερα, ο λαός διαδηλώνει, μουτζώνει, βρίζει, τσαμπουκαλεύεται, «κόβει» τα χέρια του και απειλεί, αλλά ξέρει ότι όλα αυτά είναι αδιέξοδα, απλές εκτονώσεις που γίνονται ως ομαδική ψυχοθεραπεία.

Η κρίση μας βοηθά να δούμε πτυχές της ηθικής μας που τις έχουμε απωθήσει. Δυσκόλεψε η κατάσταση και αυξήθηκαν κατακόρυφα οι ληστείες, οι βιασμοί, οι φόνοι για λίγα ευρώ. Και πολλοί σπεύδουν να τους δικαιολογήσουν ως αποτέλεσμα της κρίσης.

 Αντί οι δήμοι να οργανώσουν δίκτυα αλληλεγγύης για τους ασθενέστερους των δημοτών τους, φρόντισαν να πνίξουν τις πόλεις στο σκουπίδι, κάνοντας απεργία, αλλά και εισπράττοντας ταυτόχρονα το μεροκάματο. Οι περισσότεροι δημοτικοί άρχοντες ήταν στο πλευρό των απεργών, αφού αυτοί τους διόρισαν, είναι πελάτες τους. Αντί οι καθηγητές να κάνουν δωρεάν και εθελοντικά την πρόσθετη διδακτική στήριξη, που έκοψε το υπουργείο, καλούνται από την ΟΛΜΕ να μην κάνουν ούτε την αναπλήρωση των χαμένων ωρών των καταλήψεων. Αντί οι συνδικαλιστές να υπερασπιστούν αυτοί πρώτοι τις σχολικές εγκαταστάσεις, στοχοποιούσαν τους συναδέλφους τους που αγωνίζονταν να κρατήσουν τα σχολεία ανοικτά και να αποτρέψουν τις καταστροφές. Διψάνε τα δημόσια ταμεία από φορολογικά έσοδα και οι δικαστές αποφάσισαν να δουλεύουν λιγότερο, συσσωρεύοντας έτσι χιλιάδες εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις.

Μέσα στον ορυμαγδό, καταστρέφονται ζωές, διαλύονται περιουσίες, καταρρέουν σχέδια, άνθρωποι φτωχαίνουν και αυτό δεν είναι απλά κακό, είναι ολέθριο, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Αν γινόταν, κάποιος θα έβρισκε τη λύση. Πληρώνουμε την ύβρι, δίκαιοι και άδικοι. Όσοι ακολουθούσαν και όσοι απλά κοίταζαν. Αλλά μέσα στον ορυμαγδό αναζητούμε και την αντίδραση στη δράση του κακού, τη στόφα και το μέταλλο των θιγομένων, την ποιότητα της αυτοκριτικής, την προσπάθεια ανάταξης των θρυμματισμένων ιστών. Και δεν βλέπουμε τίποτα που να μας κάνει να ελπίζουμε. Μονάχα την επανάληψη της ύβρεως. Ξαναμμένους αγύρτες και λαοπλάνους που καμώνονται τους επαναστάτες και προτρέπουν σε ακρότητες, σε εμφύλιο πόλεμο, πανικόβλητοι, γιατί βλέπουν την ήττα του μοντέλου τους και προαισθάνονται και τη δική τους εξαφάνιση.

Ο παράδεισος χάθηκε, αλλά η κόλαση είναι εδώ.

Καλά θα κάνει, ο λαός, να αναζητήσει από εδώ και μπρος μια άλλη πορεία ζωής και όχι σωτήρες εν λευκώ. Πριν αποφασίσει την επόμενη σύναξη παλουκοφόρων και πετροβολητών καλά θα κάνει να αναστοχαστεί τα πεπραγμένα του και να κοιτάξει μήπως και βρει συλλογικές και ατομικές λύσεις μέσα στον μικρόκοσμό του, για να τη βγάλει στα χρόνια που έρχονται. Μην περιμένει βοήθεια από τους πολιτικούς του, τουλάχιστον από αυτούς που φόρτωνε μέχρι χτες με ψήφους. Αυτοί τον έφεραν έως εδώ, με την άδειά του, βεβαίως. Μην περιμένει τίποτα καλό από αυτό το κράτος.

Αλλά και οι λύσεις που ήδη δρομολογούν οι πιστωτές του, λύσεις δυσβάσταχτες, θα απαιτούν σκληρή δουλειά, λιτότητα, διαφάνεια, συνέπεια, συνεργασία, ευθύνη, πρωτοβουλία, αξίες που έχει ξεχάσει. Αυτές θα είναι τα όπλα του, οι παντιέρες του, οι αντιστάσεις του στην πτώση.

Ας αυτοοργανωθεί για να επιβιώσει, ας σταθεί αλληλέγγυος στον διπλανό του και ας αφουγκραστεί αυτούς που λένε κάτι διαφορετικό, μήπως και σ’ αυτόν τον άλλο λόγο υπάρχει ίχνος κοινής λογικής, υπάρχει ζωή. Ας αποδεχτεί ότι ο πρότερος μη έντιμος βίος του συνεπάγεται και επιτήρηση και τεχνική βοήθεια και συμβουλές από τους ξένους που μάλλον καλύτερα τα κατάφεραν στο χωριό τους.

Διαφορετικά, θα κυλιέται μέσα στα σκουπίδια, τη βία, το φασισμό και τη φτώχια που επέρχεται. Και θα νομίζει ότι έτσι αντιστέκεται. 

Του φίλου

Λεωνίδα Καστανά

Από το μη μαδάς τη μαργαρίτα

Εσωκομματικές εκλογικές ΠΑΣΟΚ...

Μέχρι σήμερα έχουν δηλώσει ή είναι έτοιμοι να δηλώσουν υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ τα εξής καλόπαιδα:

1. Παπανδρέου: (Ο λεφτά υπάρχουν)

2. Βενιζέλος: (Ο εξουθενωμένος)

3. Λοβέρδος: (Ο δεν υπάρχει σάλιο)

4. Χρυσοχοΐδης: (To παρθενογέννητο alien)

5. Διαμαντοπούλου: (Η κυρία ΠΑΣΟΚplus)

6. Κατσέλη: (Ωχ!)

7. Καστανίδης: (Ωχ, ωχ!)

8. Τζουμάκας: (Ωχ, ωχ, ωχ!)

9. Και... λοιποί: (Ωχ, ωχ, ωχ, ωχ!)

Ποιος ξέρει πόσων ακόμα τα ονόματα θ' ακούσουμε και θα προστεθούν στη λίστα μέχρι να έρθει η ώρα της εκλογής!

Εδώ όμως εκτός από τα θέματα της δυαρχίας ή όχι, και του χρόνου διεξαγωγής, υπάρχει κι ο προβληματισμός ως προς τον τρόπο εκλογής του αρχηγού!

Κανένας... «σύντροφος» δεν συμφωνεί με τον άλλον... «σύντροφο» στο πως πρέπει να γίνει!

Ακούγεται ότι τείνουν να καταλήξουν στην απόφαση την εκλογή να την αναλάβει το ΑΣΕΠ!

Λέτε να υπάρχει δόση αληθείας στο θέμα; 

Chrisgio

Liberty Ship - S.S. John W. Brown, in Baltimore

Ο Spruce Whited είναι συνταξιούχος του U.S.C.G. (Αμερικάνικη Ακτοφυλακή) από το Portland του Maine στην Νέα Αγγλία, που τα τελευταία χρόνια ζει με τη γυναίκα του στο μικρό τους σκάφος στο Fells Point της Βαλτιμόρης. Ένας από τους λίγους καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στις ανά τον κόσμο «αλητείες» μου όλα αυτά τα χρόνια.

Σε μια από τις τελευταίες μου προσεγγίσεις στη Βαλτιμόρη ο Spruce μου έκανε μια πρόταση. Να επισκεφτούμε στο Fells Point, όπου είναι και η μόνιμη βάση του, ένα πλοίο-μουσείο. Ένα αυθεντικό Liberty Ship του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που μετά από 69 χρόνια ζωής, βρίσκεται ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση και  full operation.

Συμφώνησα και στις 2 Οκτωβρίου 2011 το πρωί κατά τις 10, συναντήσαμε στην κυριολεξία, έναν «ζωντανό θρύλο» της παγκόσμιας ναυτικής ιστορίας.

Το πλοίο Liberty

===================================

S.S.  John  W.  Brown

===================================

Αντιγράφω το αγγλικό κείμενο από το εσωτερικό της θήκης του DVD, που αναφέρεται στο πλοίο, (το αγόρασα από την μπουτίκ του πλοίου, που βλέπετε στην φωτογραφία παρακάτω) και την μετάφρασή του, που έκανα εγώ.

Το αγγλικό κείμενο

«The S.S. John W. Brown, one of 2710 Liberty ships built in the United States during World War II, was launched on September 7, 1942 from the Bethlehem-Fairfield Shipyard in Baltimore, Maryland.

Built in only 56 days, the Brown measures 441’-7" long.

Used to transport tanks, trucks, troops and military supplies to the battlefront, she completed eight wartime voyages.

For many years following the war she served as a stationary schoolship in New York Harbor

In 1988 the Brown was rescued from a rusting ghost fleet in Virginia and towed back to Baltimore where, over the past 20 years, hundreds of volunteers have restored the ship as one of only two Liberties still seaworthy.

A beautiful Ship tells the story of the Brown, now serving as a living history museum ship».

Η μετάφραση στα Ελληνικά

«Το S.S. John W. Brown, ένα από τα 2.710 πλοία Liberty που χτίστηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, καθελκύστηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 1942 (είναι σήμερα 69 ετών) από το ναυπηγείο Βηθλεέμ-Fairfield Shipyard στη Βαλτιμόρη του Maryland. Κατασκευάστηκε εντός 56 ημερών μόνο και έχει μήκος 441 πόδια και 7 ίντσες (134,60 μέτρα).

Χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά αρμάτων, φορτηγών, στρατευμάτων και στρατιωτικών προμηθειών  στο πολεμικό μέτωπο και ολοκλήρωσε οκτώ ταξίδια εν καιρώ πολέμου (ήταν από τα τυχερά πλοία).

Για πολλά χρόνια μετά τον πόλεμο αποτέλεσε πλοίο-σχολείο στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Το 1988 το πλοίο διασώθηκε από έναν σκουριασμένο στόλο-φάντασμα στη Βιρτζίνια και ρυμουλκήθηκε πίσω στη Βαλτιμόρη, όπου κατά τα τελευταία 20 χρόνια, εκατοντάδες εθελοντές αποκατέστησαν το πλοίο σαν ένα από τα μόλις δύο Liberties που είναι ακόμη αξιόπλοα.

Ένα όμορφο πλοίο που τώρα λειτουργεί ως ένα ιστορικό ζωντανό πλοίο-μουσείο».

-----------------------------------------------------------------

Ψάχνοντας πληροφορίες για τα LIBERTIES στο internet βρήκα σχεδόν τις ίδιες παντού, που κατά 99% είναι αντιγραφή από την Wikipedia. Στα blogs έχουν γραφτεί και ανοησίες. Νομίζω ότι το Αγγλικό κομμάτι της ανάρτησης περιγράφει σε αδρές γραμμές την ιστορία των πλοίων αυτών.

Πάντα άκουγα για αυτά τα πλοία αλλά είμαι αρκετά… νέος (όχι και τόσο πια) για να έχω συναντήσει κάποια στο παρελθόν. Στα πρώτα μου χρόνια στη θάλασσα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, κυκλοφορούσαν μερικά αλλά δεν είχα την τύχη να τα συναντήσω σαν εμπορικά πλοία.

Αυτά που γνωρίζω διαβάζοντας λίγα πράγματα και από αφηγήσεις παλαιών ναυτικών είναι ότι τα LIBERTIES ήταν τα πλοία των νηοπομπών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλά από αυτά βυθίστηκαν από τα γερμανικά υποβρύχια παρά την προστασία τους από τα πολεμικά πλοία συνοδείας. Λόγω της επικινδυνότητας αυτών των ταξιδιών στον Ατλαντικό Ωκεανό, από την Αμερική στην Ευρώπη, η κατασκευή τους είχε τη φιλοσοφία του «πλοίου ενός ταξιδιού», ενώ πολλά περισσότερα δεν έκαναν ούτε καν το παρθενικό τους ταξίδι παραμένοντας σε «ντάνες» στα αμερικάνικα ποτάμια και λιμάνια αφού, εν τω μεταξύ, ο πόλεμος είχε τελειώσει.

Την εποχή της εμπορικής τους καριέρας τα… «πλοία του ενός ταξιδιού» έζησαν και όργωσαν τους ωκεανούς για περισσότερο από 30 χρόνια, η ταχύτητά τους δεν ξεπερνούσε τους 8-9 κόμβους, η ποιότητα κατασκευής τους ήταν πάρα πολύ καλή, πράγμα που διαπίστωσα κι εγώ 70 χρόνια μετά, ο χρόνος κατασκευής τους είχε φτάσει τις 17 μέρες(!) ενώ ακούγεται ότι το ρεκόρ ήταν γύρω στις 5 μέρες!

Απίστευτός χρόνος!

Εκπληκτικά πλοία!

Είναι γεγονός ότι τα LIBERTIES αποτελούν την απαρχή της ανάπτυξης της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας μεταπολεμικά! 

Οι «οδηγοί» της που την έκαναν μεγάλη, πρώτη στον κόσμο. Ίσως το μοναδικό για το οποίο μπορούμε να κοιτάμε τους υπόλοιπους αφ' υψηλού.

Οι λέξεις εδώ δίνουν τη θέση τους στην εικόνα!

Ακολουθούν οι φωτογραφίες αλλά και σχόλιά μου, όπου χρειάζεται, από την επίσκεψή μου στο S.S. John W. Brown.

Το πλοίο εξωτερικά και το κατάστρωμα

Στην προβλήτα στο Fells Point, η πλώρη του.

Η αριστερή πλευρά του και η σκάλα επιβίβασης

Το ακομοδέσιο και η γέφυρά του

Τα τρία μικρά παράθυρά της γέφυρας αλλά και η πρωτόγονη θωράκισή της. Σε εποχές πολέμου τα φώτα απαγορεύονται. Όσο πιο μικρά τα παράθυρα τόσο το καλύτερο.

Το βιβλίο επισκεπτών γράφει στις δύο τελευταίες σειρές

Date: 02-10-2011, Spruce Whited, Hours: 08:42, Portland-Maine

Date: 02-10-2011, Christos Gkiolmas, Hours: 08:45, Volos-Greece

Εγώ και ο Spruce Whited στην πρύμνη του πλοίου

Στην πλώρη,
Η μπόμπα ή ο εργάτης και οι καδένες των δύο αγκυρών.

Η καμπάνα.

Την βρήκα στο μουσείο αλλά εδώ την μετέφερα στο σημείο που ανήκει.

Στην πλώρη!

Στην πλώρη.

Η καδένα έξω απ' το όκιο, η άγκυρα στο βυθό!

Όκιο είναι η... σωλήνα απ' όπου περνάει η καδένα της άγκυρας.

Στη φωτογραφία αυτό του εξέχει από την επιφάνεια του πλοίου.

Στην πλώρη.

Όκια και Ράουλα Οδηγοί για τους κάβους.

Κάβος είναι το σχοινί, το παλαμάρι.

Hatch Cover Νο1.

Το καπάκι του κύτους Νο1 (αμπάρι) ασφαλισμένο έτοιμο τα ταξίδι. Εκείνη την εποχή το άνοιγμα-κλείσιμο των αμπαριών αλλά και γενικά η προετοιμασία άφιξης, δηλαδή της φορτω-εκφόρτωσης και αναχώρησης (ρεμέτζο-σπατσμέντο αντιστοιχα) διαρκούσε ΩΡΕΣ ολόκληρες. Σήμερα κλείνουν σε δευτερόλεπτα. Τα χρόνια παιρνούν η τεχνολογία προχωράει όλα αλλάζουν.

Γενική εικόνα της κουβέρτας (καταστρώματος). Το μεγάλο χωνί με τη σίτα είναι ανεμοδόχος. Χρησιμοποιείται για τον αερισμό του φορτίου στ' αμπάρια.

Άλμπουρα, ανεμοδόχοι, μπίγες, μαγγιόρες, μπαστέκες, ματσαπλιά, ράουλα, βίντσια, ρονάρηδες, ποδάρια, καστάνιες, ρεφόρτσα, γκάϊδες, στράλια, μαστχάουζ, κάσαρο, ναϊνάς, σαβούρα, βάρδουλα, κεφαλάρια, σκαρμοί, γρύλλοι, κλειδιά, κουραδόροι, κουπαστές, παραπέτα, ρέλια, πανιόλα, μπίντες, μπότσοι, κουβούσια, μιξοί, χαβούζες, βίρα, μάινα, αϊμπότσι, εξαρτία, πεντένι, γάσες, καντηλίτσα, σκαλωσιά, ματσακόνι, μπουλμές, βαρδιόλα, ανεμολόγιο, ρουφιάνος, ραπόρτο, εξάντας, παλινώριο, κουμπάσο, καρτίνι, διπαράλληλος, αλμανάκ, Norie's, γραδελάδα, σαμπάνι, μάπα, κοτσανέλο, γάφα...

Μη μου ζητήσετε μετάφραση, χρειάζεται κανονικό φροντιστήριο. Μέρος της ναυτικής γλώσσας!

Βίντσια. Οι κύλινδροι που μοιάζουν με ζάντες αυτοκινήτου είναι τα κεφαλάρια.

Μπαστέκα, βάση μπίγας, ρεφόρτσο...

Ανεμοδοχος και μαγγιόρα μπίγα.

Η Brownie.

Τα γουστάρουν κάτι τέτοια οι αμερικάνοι!

Ράουλο οδηγός και κεφαλάρι απαραίτητα και τα δύο για το δέσιμο του πλοίου.

Η μπίντα.

Από το binder, δηλαδή η δέστρα,

Oι σωσίες των Abbot και Costello.

Οι ταυτότητες εξηγούν πως οι αμερικάνοι δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη.

Μηχανοστάσιο

Σχόλια για το μηχανοστάσιο δεν ειναι δυνατόν να υπάρξουν από μένα εκτός από γενικότητες. Ρωτήστε φίλο σας μηχανικό ή θα μας τα εξηγήσουν αυτοί που ίσως θελήσουν να σχολιάσουν.

Εντυπωσιακή η κατάσταση του μηχανοστασίου, αρκεί και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για ένα πλοίο 69 ετών.

Μέσα σε αμπάρι.

Το σκαρί του πλοίου εσωτερικά σαν καινούργιο

Μέσα σε αμπάρι.

Το σκαρί του πλοίου εσωτερικά σαν καινούργιο

Μουσείο

Αναπαράσταση νηοπομπής

Αναπαράσταση νηοπομπής

Αναπαράσταση νηοπομπής

Πίνακας με Liberty εν πλώ

Πίνακας με Liberty εν πλώ

Σχέδιο νηοπομπής

Νηοπομπή

Liberty που βυθίζεται

Κόμποι, Ναυτική Τέχνη!

Ο κύριος απαξίωσε να με... χαιρετίσει!

Γερμανικό υποβρύχιο, ο μεγάλος εχθρός των Liberties!

Ναυπήγηση Liberties

Κουκέτες

Κουζίνα και αποθήκες τροφίμων

Επίλογος

Αφιερωμένο σε όλους τους απόμαχους αλλά και μάχιμους ναυτικούς.

Οι πρώτοι για να θυμούνται και οι δεύτεροι για να μαθαίνουν.

Οι υπόλοιποι ίσως για να μπορέσουν έστω και στο ελάχιστο να καταλάβουν τι σήμαινε και τι σημαίνει κυρίως «ποντοπόρο καράβι» και ναυτική ζωή.

Οι συνθήκες έχουν αλλάξει πολύ από τότε προς το καλύτερο, αλλά δεν παύει να συνεχίζει να είναι ένα πολύ σκληρό επάγγελμα για το σώμα, το μυαλό και την ψυχή!

Ο Κώστας Χατζής τραγουδάει τον υπέροχο «Στρατή» σε μουσική δική του και στίχους της προσφάτως «αναχωρήσασας» Σώτιας Τσώτου!

Και οι δυό τους όπως και ο... Στρατής  δεν υπήρξαν ποτέ ναυτικοί. Οι φαντασία τους όμως κάλπαζε, ταξίδευε όπως εκείνη ήθελε και θεωρούσαν τους ναυτικούς τυχερούς!

Είναι πράγματι έτσι;

Μμμμ! Εξαρτάται από τη γωνία που κοιτάς!

 -----------------------------------------------------------------

Tα νιάτα του έφαγε ο Στρατής

στα ναυπηγεία ολημερίς

φτιάχνει τα πιο γερά σκαριά

να παν οι άλλοι μακριά

να ταξιδέψουνε τη γη

οι τυχεροί, οι τυχεροί

T' απόβραδο στο καπηλειό

με τον Γιωργή τον παραγιό

λένε για χώρες μακρινές

που δεν τις είδανε ποτές

ζηλεύουνε τους ναυτικούς

τους τυχερούς, τους τυχερούς

Σαράντα χρόνια στη δουλειά

φτιάχνει καράβια σα πουλιά

κι αυτός καρφώθηκε εδώ,

δέντρο παλιό, δέντρο ξερό,

να καμαρώνει τους αϊτούς

τους τυχερούς, τους τυχερούς

Όταν πεθάνω, βρε Γιωργή

όταν σαλπάρω από τη γη

βάλε στη κάσα μου πανιά

βάλε της άλμπουρας, σκοινιά

πες πως ταξίδεψε κι αυτός

ο τυχερός, ο τυχερός

Chrisgio