Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή
παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του
ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό,
απατεώνα για φιλόσοφο,
μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους.
Χαλίλ Γκιμπράν
απόσπασμα απ΄ το έργο "Ο κήπος του Προφήτη", 1923
Από την Αστραπή
...στον Παναμά
2 σχόλια :
Καπετάνιε μου τι να πω; Η ανάρτηση τα λέει όλα από μόνη της. Μου θύμισε το ποίημα του Γεώργιου Σουρή που έγραψε το 1893 όταν επί κυβέρνησης Χ. Τρικούπη η Ελλάδα είχε πτωχεύσει.
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;!
Να τρέφει όλους τους αργούς - Χοντρούς
να’ χει επτά πρωθυπουργούς
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;!
Να' χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον...κλέφτη να γυρεύουνε;!
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρουμε τι λέγεται .. ντροπή!!
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι
κάτι μισόμαθε κι' όλα τα ξέρει
κι από προσπάππου κι απο παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού!!
Θέλει ακόμα (κι αυτό είναι ωραίο)
να παριστάνει τον... Ευρωπαίο
στα δυο φορώντας τα πόδια που’ χει
στο' να λουστρίνι στ' αλλο τσαρούχι!!
Δυστυχία σου Ελλάς!
με τα τεκνά που γεννάς!
'Ω Ελλάς, ηρώων χώρα
τι Γαϊδάρους βγάζεις τώρα !!
Αν δεν υπήρχε ο στίχος: «Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του», θα μιλούσε 100% για εμάς. Τώρα, μένει στο 95%.
Εμείς ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές μας, όχι μόνο δεν φιλιώνουμε αλλά γινόμαστε χίλια κομμάτια. Ακόμη και στην Επανάσταση του 1821 εμφύλιο κάναμε...
Εκπληκτικό, πάντως, ποίημα.
Δημοσίευση σχολίου