 |
| Η είσοδος στο λιμάνι |
Στο Sendai φτάσαμε στις 24 Ιουλίου 2009.
Ένας πλοηγός μεγάλης ηλικίας - πάνω από 60 χρονών όπως πάντα συμβαίνει στην Ιαπωνία αλλά και μεγάλης εμπειρίας - ανέβηκε στο βαπόρι για να το βάλει στο λιμάνι. Τα ρυμουλκά, από κοντά, δέσανε πάνω μας πρύμα-πλώρα. Η διαδικασία εισόδου είχε αρχίσει.
Έπιασα την κουβέντα μαζι του.
Του ζήτησα να βγάλω μια φωτογραφία μαζί του. Δέχτηκε απρόθυμα! Η φωτογραφία ήταν σκοτεινή. Του ζήτησα να βγάλουμε μια ακόμα και αρνήθηκε! Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: «Δεν θα καταλάβεις!». Ακόμα και σε μια χώρα σαν την Ιαπωνία η προλήψεις ζουν και βασιλεύουν.
Έβγαλα μία όταν δεν μας έβλεπε.
Άρχισα τις ερωτήσεις για το λιμάνι και την πόλη του Sendai. Παραμονή τρεις μέρες για να ξεφορτώσουμε γύρω στους 20.000 τόνους καλαμπόκι.
Η πόλη είναι η μεγαλύτερη στην περιοχή αυτή της ανατολικής ακτής της Ιαπωνίας με 1.000.000 πληθυσμό και απέχει μισή ώρα απ' το λιμάνι με το ταξί. Το ταξί απαγορευτικό λόγω κόστους. Συμπέρασμα; Όλοι μέσα!
Άλλωστε αν κάποιος έχει βγει παλιότερα σε κάποια πόλη αυτής της χώρας τα έχει δει «σχεδόν» όλα. Όλα «εκνευριστικά» οργανωμένα, υπολογισμένα, ρυθμισμένα, τακτοποιημένα, καθαρά και η ακρίβεια σε υπερβολικά, δυσθεώρητα, απίστευτα ύψη.
Μια χώρα φτιαγμένη αποκλειστικά για τους κατοίκους της. Δεν ξέρω για άλλους λαούς αλλά εμείς οι Έλληνες δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε για πολύ. Πως είναι δυνατόν να ταιριάξei το «χυμα» με την ΑΠΟΛΥΤΗ τάξη!
Η διαδικασία εισόδου και πλαγιοδέτησης τελείωσε και η εκφόρτωση άρχισε.
Κατά τη διάρκεια της πρόσδεσης στην προβλήτα οι λιμενεργάτες σαν στρατιωτάκια άκουγαν τις οδηγίες του αρχηγού τους (forman). Οργάνωναν τη δουλειά τους, την ασφάλειά τους.
Στο τέλος του σύντομου αυτού meeting ένωσαν τα χέρια τους και έβγαλαν μια κραυγή. Εικόνα που εμείς βλέπουμε στα γήπεδα από αθλητές.
Τέτοιες «ασήμαντες» εικόνες σου επιτρέπουν να κατανοήσεις πως η χώρα με τις δύο ατομικές επιθέσεις ξαναστηλώθηκε στα πόδια της σε ελάχιστο χρόνο!
Η αρχική τους πρόβλεψη για αναχώρηση στις 26 Ιουλίου 2009 το απόγευμα, όπως πάντα στην Ιαπωνία, επαληθεύτηκε.
Χωρίς προβλήματα κατά την διάρκεια της παραμονής μας το πλοίο αναχώρησε για το επόμενο Ιαπωνικό λιμάνι εκφόρτωσης. Το όνομα αυτού Tagonoura. Σε μια μέρα θα είμαστε εκεί.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Ένας πλοηγός μεγάλης ηλικίας - πάνω από 60 χρονών όπως πάντα συμβαίνει στην Ιαπωνία αλλά και μεγάλης εμπειρίας - ανέβηκε στο βαπόρι για να το βάλει στο λιμάνι. Τα ρυμουλκά, από κοντά, δέσανε πάνω μας πρύμα-πλώρα. Η διαδικασία εισόδου είχε αρχίσει.
Έπιασα την κουβέντα μαζι του.
Του ζήτησα να βγάλω μια φωτογραφία μαζί του. Δέχτηκε απρόθυμα! Η φωτογραφία ήταν σκοτεινή. Του ζήτησα να βγάλουμε μια ακόμα και αρνήθηκε! Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: «Δεν θα καταλάβεις!». Ακόμα και σε μια χώρα σαν την Ιαπωνία η προλήψεις ζουν και βασιλεύουν.
 |
| Η κρυφή φωτογραφία |
Άρχισα τις ερωτήσεις για το λιμάνι και την πόλη του Sendai. Παραμονή τρεις μέρες για να ξεφορτώσουμε γύρω στους 20.000 τόνους καλαμπόκι.
Η πόλη είναι η μεγαλύτερη στην περιοχή αυτή της ανατολικής ακτής της Ιαπωνίας με 1.000.000 πληθυσμό και απέχει μισή ώρα απ' το λιμάνι με το ταξί. Το ταξί απαγορευτικό λόγω κόστους. Συμπέρασμα; Όλοι μέσα!
Άλλωστε αν κάποιος έχει βγει παλιότερα σε κάποια πόλη αυτής της χώρας τα έχει δει «σχεδόν» όλα. Όλα «εκνευριστικά» οργανωμένα, υπολογισμένα, ρυθμισμένα, τακτοποιημένα, καθαρά και η ακρίβεια σε υπερβολικά, δυσθεώρητα, απίστευτα ύψη.
Μια χώρα φτιαγμένη αποκλειστικά για τους κατοίκους της. Δεν ξέρω για άλλους λαούς αλλά εμείς οι Έλληνες δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε για πολύ. Πως είναι δυνατόν να ταιριάξei το «χυμα» με την ΑΠΟΛΥΤΗ τάξη!
Η διαδικασία εισόδου και πλαγιοδέτησης τελείωσε και η εκφόρτωση άρχισε.
Κατά τη διάρκεια της πρόσδεσης στην προβλήτα οι λιμενεργάτες σαν στρατιωτάκια άκουγαν τις οδηγίες του αρχηγού τους (forman). Οργάνωναν τη δουλειά τους, την ασφάλειά τους.
Στο τέλος του σύντομου αυτού meeting ένωσαν τα χέρια τους και έβγαλαν μια κραυγή. Εικόνα που εμείς βλέπουμε στα γήπεδα από αθλητές.
Τέτοιες «ασήμαντες» εικόνες σου επιτρέπουν να κατανοήσεις πως η χώρα με τις δύο ατομικές επιθέσεις ξαναστηλώθηκε στα πόδια της σε ελάχιστο χρόνο!
Η αρχική τους πρόβλεψη για αναχώρηση στις 26 Ιουλίου 2009 το απόγευμα, όπως πάντα στην Ιαπωνία, επαληθεύτηκε.
Χωρίς προβλήματα κατά την διάρκεια της παραμονής μας το πλοίο αναχώρησε για το επόμενο Ιαπωνικό λιμάνι εκφόρτωσης. Το όνομα αυτού Tagonoura. Σε μια μέρα θα είμαστε εκεί.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου