Στη γέφυρα με το σκοτάδι...

Το επεισόδιο του… «μην αρχίζεις τη μουρμούρα» τέλειωσε με θετική αλλαγή της διάθεσής μου. Πάτησα το off και ξεβολεύτηκα απ’ τη πολυθρόνα.

Αχ αυτές οι παλιές ελληνικές κωμωδίες και οι τηλεοπτικές σειρές στο μοναχικό ναυτικό μου δρόμο. Με κάνουν να γελώ, να ξεχνάω, να ονειρεύομαι, να συγκινούμαι, να νοσταλγώ, ταυτίζοντας τη ζωή μου μ’ αυτές! Το γέλιο κάνει πάντα καλό, ενώ η μοναξιά πλάθει τον τέλειο κόσμο έτσι όπως τον ονειρεύεσαι αλλά ποτέ δεν συναντάς. Καλό ακούγεται αυτό όσο είσαι στο καράβι, κακό όταν ξεμπαρκάρεις. Αν δεν το καταλάβεις τρως τα μούτρα σου στις μετωπικές συγκρούσεις που παραμονεύουν.

Τράβηξα την κουρτίνα και κοίταξα το πέλαγος. Τι να δω;… Σκοτάδι που το απάλυνε το ελάχιστο φως των αστεριών που τρεμόφεγγαν λες κι ένας οικουμενικός άνεμος, εκεί έξω στο διάστημα, έκανε ότι μπορούσε να τα σβήσει, να μας τα στερήσει. Χρόνια τώρα δεν τα καταφέρνει αλλά δεν το βάζει κάτω και κείνα συνεχίζουν να τρεμοσβύνουν.

Η Σελήνη, η μόνη που μπορεί και τα τιθασεύει, όχι να τα σβήσει, με το άπλετο φέγγος της, δεν είχε βγει εκείνο το βράδυ, δεν ήταν οι μέρες της.

Ανέβηκα στη γέφυρα και ανοίγοντας τη πόρτα του chartroom κάποιες ομιλίες που άκουσα στην Tagalog κόπηκαν μαχαίρι. Είχαν καταλάβει ποιος είχε ανοίξει τη πόρτα.

-Good evening, είπα δυνατά.

-Good evening, ακούστηκε ένα χαμηλόφωνο «ντουέτο» σε τέλειο συντονισμό.

Έριξα μια ματιά στους χάρτες, γενικό και plotting και κοίταξα την ταχύτητα στο GPS. Το βαπόρι άδειο κι ελαφρύ ταξίδευε με 16,5 κόμβους (knots) πέρα από το αναμενόμενο και το επιδιωκόμενο. Όλα πήγαιναν… πρύμα!

Άνοιξα την δεξιά κουρτίνα που χωρίζει το chartroom από τη γέφυρα και με σκέπασε το σκοτάδι. Το διερρήγνυαν εν μέρει ο φωτισμός της οθόνης του radar, η τιμονιέρα, το compass repeater, οι διάφοροι διακόπτες της κονσόλας και ότι ακτίνες φωτός δραπέτευαν από τις κουρτίνες που αγκάλιαζαν το chartroom.

Έτσι χωρίς να βλέπω επανέλαβα τον χαιρετισμό μου κι έλαβα την ίδια απάντηση.

-Good evening.

-Good evening sir, απάντησε ο ανθυποπλοίαρχος Ronaldo όρθιος μπροστά στο radar.

-Good evening sir, απάντησε και ο ναύτης Jerom κάπου από την αριστερή πλευρά της γέφυρας.

Σιγά-σιγά τα μάτια μου άρχισαν να διακρίνουν σκιές και λίγο αργότερα η όρασή μου είχε προσαρμοστεί στο σκοτάδι.

Τα μεγάλα παραλληλόγραμμα παράθυρα της γέφυρας σχηματίστηκαν και πέρα απ’ αυτά το σχήμα του πλοίου, η κουβέρτα, τα αμπάρια του, το πλωριό άλμπουρο, η διαχεόμενη δέσμη φωτός του πλωριού εφίστιου φανού και εξωτερικά τα εξασθενημένα μουστάκια!

Χμμ! Μουστάκια λέμε τον άσπρο αφρό που αφήνει η πλώρη σχίζοντας το νερό δεξιά κι αριστερά! Όσο πιο κακός είναι ο καιρός τόσο πιο έντονα γίνονται. Εκείνο το βράδυ ίσα που διακρίνονταν!

Είχαμε μπει ήδη στην διακεκαυμένη ζώνη και επίκειτο η αλλαγή ημισφαιρίου από το βόρειο στο νότιο τις επόμενες μέρες.

Συνεχίζεται...

Chrisgio