Λογικό! Κοντεύαμε να βγούμε στον Ατλαντικό Ωκεανό και όταν φτάνεις εκεί πρέπει να ξέρεις τουλάχιστον την κατεύθυνσή σου. Το ναύλο μαγειρεύονταν και γρήγορα θα είχαμε νέα.
Με πορεία νοτιοδυτική που άλλαζε κάθε τόσο, διαρκώς αυξανόμενη μέχρι να πιάσουμε το Cape Agulhas, έμοιαζε σαν να κρατούσαμε αγκαλιά και χαϊδολογούσαμε την Νότιο Αφρική. Σαν να την ευχαριστούσαμε που μας επέτρεπε σχεδόν να την… ακουμπάμε για να είμαστε ασφαλείς. Στο ακρωτήρι θα βάζαμε το μεγάλο ποτάμι στη πλώρη μας.
Το καράβι το κρατούσα μέσα από την ισοβαθή των 100 μέτρων. Αν και τα Abnormal Waves ποτέ δεν εμφανίστηκαν εν πλήρη ισχύ, η κατάσταση που επικρατούσε πέρα από τα 5 μίλια ήταν πολλή άσχημη. Τα κύματα μπορεί να μην έφταναν τα 30+ μέτρα αλλά και με τα 10ρια και τα 15άρια σε καμιά περίπτωση δεν κάνεις πλάκα. Πάλι για μεγάλο κίνδυνο συζητάμε και μάλιστα για ένα πλοίο που ταξίδευε άδειο.
Ταμπουρωμένοι λοιπόν στα ρηχά, σχεδόν ξύναμε τα βράχια της μεγάλης χώρας. Άντε δυο μέρες ακόμα να βγούμε στον Ατλαντικό. Επιτέλους να κοιμηθώ!...
Κατέβαινα από τη γέφυρα όταν έβλεπα ότι η κατάσταση ήταν διαχειρίσιμη από τον Αξιωματικό Φυλακής, γιατί δεν ήμασταν οι μόνοι έξυπνοι που ταξίδευαν στον στενό διάδρομο. Υπήρχε κίνηση και οι μανούβρες κοντά στις στεριές δεν είναι ότι πιο εύκολο για τα Bulk Carriers Panamax, αυτούς τους αργούς και δυσκίνητους γίγαντες των 230 μέτρων!
Απουσίαζα από τη γέφυρα όταν κατά τις 10 το βράδυ ο Φιλιππίνος ανθυποπλοίαρχος αναγκάστηκε να στρίψει το καράβι αριστερά για να κρατηθεί σε ασφαλή απόσταση από άλλο καράβι που αντέπλεε με πορεία βορειοανατολική.
Όμως η αλλαγή πορείας, μέχρι να «καθαρίσουμε» με το άλλο βαπόρι που κι αυτό είχε στρίψει προς τη στεριά για τον ίδιο λόγο, μας έριξε στο Agulhas, στο στόμα του λύκου. Η «σύγκρουση» με κάποιο κύμα ήταν θέμα χρόνου.
 |
| Φωτογραφία Google |
*****
Είναι η στιγμή που κάτι αδειάζει μέσα σου, που ξεπερνάς τα όρια του φόβου. Δεν φοβάσαι πια, βρίσκεσαι εντός του αιτίου που τον δημιουργούσε. Από το «τι θα μπορούσε να συμβεί σε περίπτωση…», περνάς στο «τι κάνουμε τώρα;»
*****
Σίγουρα δεν ήταν αυτού του επιπέδου η κατάσταση, αλλά όταν είσαι σφιγμένος ξέροντας ότι κίνδυνος ταξιδεύει δίπλα σου, στην κάθε διατάραξη της ηρεμίας σου ένας πόνος σου τρυπάει τα μηνίγγια.
Γνωστοί ήχοι πτώσεως αντικειμένων, που κάποιοι ξέχασαν ν’ ασφαλίσουν σε περίπτωση κακοκαιρίας, ακούστηκαν από τον αλουέ (διάδρομο) και πάνω απ’ το κεφάλι μου, από το ταβάνι. Ποιος ξέρει τι είχε πέσει και σέρνονταν στη γέφυρα.
Ανέβηκα πάνω και ο ανθυποπλοίαρχος ψύχραιμος μου εξήγησε τι είχε συμβεί, την ώρα που μάζευε βιβλία, χάρτες, ποτήρια, φλυτζάνια…
Από πίσω μου είδα την πόρτα να ξανανοίγει και τον Πρώτο Μηχανικό να μπαίνει στη γέφυρα.
-Τι έγινε κάπταιν;
-Τι να γίνει chief; Αυτά και χειρότερα θα παθαίναμε αν ταξιδεύαμε 2-3 μιλιά αριστερότερα από εδώ που ταξιδεύουμε από χθες.
-Μας την έδωσε γερή ε; πωπώωω!
-Μας την έδωσε και την καταλάβαμε. Γύρισε ο Hernando αριστερά να αποφύγει καράβι που ανέβαινε και ώσπου να τελειώσει τη μανούβρα μπήκαμε στην «απαγορευμένη ζώνη»! Γυρίζουμε πάλι προς τις στεριές.
Χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο υποπλοίαρχος που είχε ξύπνησε. Ίδιες ερωτήσεις, ίδιες απαντήσεις!
-Με θέλεις να ανέβω στη γέφυρα; Με ρώτησε.
-Με θέλεις να ανέβω στη γέφυρα; Με ρώτησε.
-Όχι κοιμήσου, όλα υπό έλεγχο.
Μέχρι να ξαναμπούμε στα ασφαλή νερά δεν είχαμε άλλο ανάλογο κύμα. Μερικά ακόμα που μας χτύπησαν, φάνταζαν σαν σε μπουνάτσα. Όταν έχεις ζήσει τα χειρότερα…
Δύσκολες ώρες, μέρες!
Τα μεσάνυχτα της 26ης προς την 27η του Αυγούστου 2014, κι αφού είχαμε αφήσει πίσω μας τα λιμάνια της Νοτίου Αφρικής East London και Port Elizabeth, ήρθαμε σε παράλλαξη με το Cape Agulhas.
*****
Κάθε φορά που περνάω αυτό το ακρωτήρι θέλω να θυμίζω ότι το Cape Agulhas είναι το νοτιότερο άκρο της Αφρικανικής ηπείρου και όχι το Cape of Good Hope (ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος) το οποίο βρίσκεται βορειότερα και δυτικότερα του Cape Agulhas.
*****
Μπορεί ο Rio de la Plata να είναι τελευταίος στόχος αυτού του πολύ μεγάλου ταξιδιού αλλά αυτό δεν παρηγορεί κανέναν όταν απομένουν 4.500 μίλια που πρέπει να τα ταξιδέψεις στο καταχείμωνο του νοτίου ημισφαιρίου.
Μπορείς όμως κάνεις δύο ευχές.
ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΤΑΞΙΔΙΟΥ και ΥΠΟΜΟΝΗ….
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου