Εκεί γύρω στις 10 το βράδυ της 30ης Ιουλίου 2014 όλα είχαν ηρεμήσει. Το καράβι δεμένο με ασφάλεια σ’ ένα ασφαλές λιμάνι που σου επέτρεπε να ασχοληθείς μόνο με την εκφόρτωση, ενδεχόμενες επιθεωρήσεις, αλλαγές πληρώματος, και… τον εαυτό σου, αν περισσέψει χρόνος.
Οι αρχές του τόπου τελείωσαν τις διατυπώσεις άφιξης σε ελάχιστο χρόνο και αποχώρησαν. Ένας πολιτισμός στην αντιμετώπιση των πλοίων που ξαφνιάζει θετικά όταν συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι στον Αραβικό κόσμο. Την ίδια ευχάριστη αντιμετώπιση των αρχών βίωσα και στο Salalah του Ομάν πριν λίγες μέρες.
Μόνο ο πράκτορας είχε μείνει πίσω για να μιλήσουμε για τα του φορτίου. Έπρεπε όμως να καθυστερήσω αυτή τη συζήτηση λόγω «ανωτέρας βίας».
Η πόρτα του γραφείου μου είχε φρακάρει από μέλη του πληρώματος. Όλοι τους στολισμένοι, περφουμαρισμένοι είχαν μπει στη σειρά να τους δώσω τα διαβατήριά τους.
-Καλά ρε που θα πάτε τέτοια ώρα;
-Άκρα του τάφου σιωπή (μόνο πλατιά χαμόγελα)
-Κατάλαβα. Ελάτε πάρτε τα!
Τα πήραν και εξαφανίστηκαν! Κάποιοι για το Dubai. Οι περισσότεροι για εδώ κοντά στο Jebel Ali. Τους δεύτερους τους έκρινα πιο λογικούς στην επιλογή τους μόνο και μόνο λόγω ώρας. Κι αύριο μέρα ήταν για παραπέρα!...
Γύρισα προς τον πράκτορα που με περίμενε υπομονετικά. Γνώριζε τι σημαίνει έξοδος για τον ναυτικό. Ιερή στιγμή.
-Λοιπόν σ’ ακούω! Τι νέα μου ‘χεις;
-Η εκφόρτωση θα ξεκινήσει τα μεσάνυχτα και θα χρειαστούν 4 μέρες για να σας ξεφορτώσουμε. Μάλλον στις 4 Ιουλίου θα φύγετε.
-Τέσσερις μέρες στο λιμάνι! Μια χαρά.
-Αυτά κάπταιν, δεν έχω κάτι άλλο. Θα τα λέμε κάθε πρωί κι όποτε με χρειαστείς.
Δώσαμε τα χέρια με καληνύχτισε κι έφυγε.
Στην πόρτα η σταθερή αξία κάθε λιμανιού. Ο μικροαπατεώνας εκβιαστής με τις κάρτες internet που τις πωλούσε αντί… «φύλλων χρυσού». Του έδωσα αυτά που ήθελε και πήρα την κάρτα.
Έκλεισα την πόρτα και κι έπεσα για ύπνο. Είχα 26 ώρες στο πόδι.
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
1 σχόλιο :
Πάντα με όμορφες και ενδιαφέρουσες περιγραφές. Μπράβο Χρήστο.
Δημοσίευση σχολίου