Μερικές κουβέντες για τα Εμιράτα και η άφιξη στο Jebel Ali

Ο λάβρος ήλιος είχε γύρει όταν φάνηκαν πίσω από την αμμοομίχλη οι ουρανοξύστες του Dubai με τα φώτα τους να τρεμοσβήνουν σαν απλανείς αστέρες του ουράνιου θόλου που άρχιζε αργά-αργά να σκουραίνει. Μια θέα που πριν μερικά χρόνια δεν ήταν συμβατή με την περιοχή. Με την έρημο, την τέντα και την καμήλα. Κι όμως… «όλα τριγύρω αλλάζουνε…».

Ήμασταν 20 μίλια από τον πλοηγικό σταθμό του Jebel Ali.

Δύο ώρες μετά, μαζί με το κόψιμο των στροφών της μηχανής για την ασφάλεια της προσέγγισης, άλλος ένας πιλότος μου έσφιξε το χέρι μπαίνοντας στη γέφυρα. 

-Καλησπέρα κάπταιν, καλωσορίσατε.

-Ευχαριστούμε, τι θα σε κεράσουμε;

-Greek coffee, no sugar κάπταιν.

-ΟΚ.

Ανταλλάξαμε τις σχετικές πληροφορίες που αφορούσαν την είσοδο στο λιμάνι καθώς το πλοίο έμπαινε στον δίαυλο.

-Πόση ώρα θα χρειαστούμε μέχρι μέσα;

-Γύρω στη μία ώρα. Με τις μανούβρες και το δέσιμο βάλε κοντά 2 ώρες.

-Με την είσοδο στο λιμάνι θα δέσουμε δυο ρυμουλκά πρύμα-πλώρα. Όλα καλά κάπταιν.

-Πάμε λοιπόν.

Αν αφαιρέσεις τη λάβα που εξακολουθούσε σαν δήμιος να μας μαστιγώνει είχε μια υπέροχη ανέφελη, έναστρη βραδιά και μια θάλασσα σαν το γιαούρτι που σε έκανε αν αναρωτιέσαι.

«Τι κακό μπορεί να μου συμβεί απόψε που είναι όλα τόσο όμορφα;»

Και τότε συνέρχεσαι από τη χαλάρωση που νιώθεις με την κουβέντα που άνοιξες με την ψυχή σου.

«Όλα μπορούν να σου συμβούν ανόητε. Έχε το νου σου, μη χαλαρώνεις» και είχε δίκιο το μέσα μου. 

Ινδός κι αυτός ο πλοηγός, όπως κι οι προηγούμενοι στο Salalah, αλλά με τον αέρα που του μπόλιασε η δυτική νοοτροπία που απλώνεται όλο και περισσότερο στα Εμιράτα. Το μόνο που πρόδιδε κι αυτουνού την καταγωγή, το… βότσαλο στο στόμα όταν μιλούσε.

Φιλικός και ομιλητικός. Δεν χρειάστηκε να ανοίξω το στόμα μου και να ρωτήσω. Άρχισε να μιλάει με όρεξη και ενθουσιασμό, από μόνος του, σαν από θέση ξεναγού για τη χώρα που ζούσε τα τελευταία κάμποσα χρόνια. Πως θα πάμε στο Dubai, πόσο στοιχίζει το ταξί, που, πως, τι κλπ. Τα πάντα. Αρκετές πληροφορίες που θα χρησίμευαν σ’ αυτούς που θα αποφάσιζαν να κάνουν 35+35 χιλιόμετρα με ταξί.

Βέβαια δεν είναι απαραίτητο να φτάσεις μέχρις εκεί αφού το Jebel Ali εκτός από λιμάνι είναι και μια μικρή πόλη η οποία μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του καθενός. Η ποιότητα δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο του Dubai. Τα Εμιράτα αναπτύσσονται διαρκώς και ομοιόμορφα.

-Μπορούμε να πούμε μετά βεβαιότητος ότι το Dubai είναι το πλουσιότερο Εμιράτο;

-Σε καμία περίπτωση! Το Dubai εδώ και κάμποσο καιρό δεν έχει σταγόνα πετρέλαιο. (σημείωση: ακόμα δεν λέω να το πιστέψω ότι σοβαρολογούσε).

-Ασφαλώς θα αστειεύεσαι!

-Καθόλου. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος της ολοκληρωτικής στροφής του προς τον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Να ξέρεις ότι το κουμάντο στα Εμιράτα το έχει το Άμπου Ντάμπι (Abu Dhabi), η δεύτερη σε πληθυσμό μετά το Dubai, η πρωτεύουσα των Εμιράτων, η πιο προηγμένη πόλη στον Αραβικό κόσμο και κολυμπάει στο πετρέλαιο, ενώ δεν έχει να ζηλέψει και πολλά πράγματα από το Dubai.

-Πόσα είναι όλα τα Εμιράτα; Γνωρίζω τα τέσσερα από αυτά. Το Άμπου Ντάμπι, το Ντουμπάι, τη Φουτζάιρα και τη Σαριά.

-Καλά τα λες αλλά να προσθέσω κι εγώ τα υπόλοιπα τρία; Αϊμάν, Ουμ αλ-Καϊγιάν, Ρας αλ-Καϊμά. Η Σαριά είναι το πιο αυστηρό Εμιράτο όσον αφορά τους μουσουλμανικούς κανόνες.

-Εσύ πως τα περνάς εδώ.

-Πολύ καλά με την οικογένεια στο πλευρό μου.

-Σκέφτεσαι να γυρίσεις στην Ινδία κάποια μέρα;

Γύρισε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που… σκότωνε.

Δεν μίλησε, δεν μίλησα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα πέρασε τα ρυμουλκά φάνηκαν στην είσοδο του λιμανιού, έδεσαν πάνω μας και λίγο αργότερα είχαμε δέσει σ’ έναν από τους σύγχρονους ντόκους του Jebel Ali. Στο τελευταίο λιμάνι εκφόρτωσης ενός ταξιδιού που είχε ξεκινήσει προ… αμνημονεύτων ημερών με το τέλος της φόρτωσης στο Vancouver του Καναδά. Ήταν η 5η Ιουνίου 2014…

Συνεχίζεται…

Chrisgio