Λίγο πριν την αναχώρηση...

Τροπική, ορατή υγρασία!

Πριν τα μεσάνυχτα πήγα για ύπνο. Ξάπλωσα και αναρωτήθηκα γιατί δεν το είχα κάνει νωρίτερα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας η ρεστία δεν μας ανησύχησε ιδιαίτερα. Κάποιες… μικροεξάρσεις της αντιμετωπίστηκαν από τη βάρδια.

Σηκώθηκα νωρίς το πρωί και κατά τις 8 άνοιξα την πόρτα του γραφείου μου. Κοίταξα από το φινιστρίνι. Η εκφόρτωση συνεχίζονταν. Όλα μούσκεμα. «Έβρεξε;» αναρωτήθηκα. Κι όμως δεν είχε βρέξει! Μόνο υγρασία. Υγρασία που φαίνεται καθώς πέφτει. Ένα στάδιο πριν τη βροχή. Τροπικό κλίμα, ότι χειρότερο.

Στις 9 παρά το φαινόμενο της ρεστίας επανήλθε σε τέτοια ένταση που τα χρειαστήκαμε για τα καλά.

Στο «τραπέζι» ξανά το δίλημμα: Ρεστία οι Πειρατεία;

Με βαριά καρδιά επεκράτησε πάλι η πρώτη. Οι πειρατές δεν τρώγονται με τίποτα. Ακόμα μερικοί κάβοι κατεστραμμένοι, που αντικαταστάθηκαν, και το βαπόρι λίγη ώρα αργότερα σφιχτοδεμένο και ασφαλές.

Κατά τις 10 ο πράκτορας έφερε τα νέα.

-Αναχώρηση σήμερα το απόγευμα.

Αντιληπτό πριν μας το επιβεβαιώσει. Η εκφόρτωση όλο το βράδυ με μεγάλη ένταση οδηγούσε εύκολα σ΄αυτό το συμπέρασμα.

-Όπως τα λέγαμε και χθες, ε;

-Ναι, ακριβώς. Αν δεν βρέξει ή δεν υπάρξει ζημιά στα μέσα φορτοεκφόρτωσης οι ώρες είναι συγκεκριμένες και χθες το βράδυ όλα πήγαν καλά.

Έτσι ακριβώς είχαν τα πράγματα κι εκεί κατευθυνόμασταν. Κάποια ώρα το απόγευμα η αναχώρηση. Είπα στον υποπλοίαρχο να ενημερώσει τους κομάντος. Να προετοιμαστούν για αντιπειρατική προστασία με την έξοδο του πλοίου από το λιμάνι.

Λίγο πριν αναλάβει την μεσημβρινή του βάρδια ο χθεσινός εξοδούχος ο Δήμος ο ανθυποπλοίαρχος φάνηκε στη πόρτα.

-Καλημέρα σας.

-Καλημέρα Δήμο πως τα πέρασες χθες;

-Πολύ καλά. Ωραίο μέρος δεν έχει σχέση με άλλα αραβικά λιμάνια όπως της Αιγύπτου, της Λιβύης... Σαν τα Εμιράτα είναι έξω. Πολύ καλή αγορά για ψώνια, πολύ καλά εστιατόρια, φτηνά, καθαρά. Σαν να βρίσκεσαι στην Ευρώπη.

-Περάσατε καλά λοιπόν...

-Ναι! Αγοράσαμε και κελεμπίες και γυρνούσαμε μ΄αυτές έξω όλο το βράδυ. Καπνίσαμε και ναργιλέ! Πολύ πλάκα! Θα σας φέρω αργότερα και φωτογραφίες που βγάλαμε με τον Σπύρο.

-Φωτογραφίες από την πόλη έβγαλες; 

-Όχι...

-Δεν σου είπα να βγάλεις; Nα 'χω λέω κι εγώ, μια φορά κι έναν καιρό, ότι πήγα στο Ομάν και στο Salalah;

-.............

-Άντε καλά, τράβα τώρα για δουλειά και θα τα πούμε εν πλω με την ησυχία μας.

-Πάω!...

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ανανέωση άδειας οδήγησης

Πριν ενάμιση μήνα περίπου καθάριζα το σαλόνι του αυτοκινήτου. Φτάνοντας στο πάντα τακτοποιημένο ντουλαπάκι του είπα να βγάλω έξω ότι είχε και δεν είχε και να ελέγξω το περιεχόμενό του. Άδεια, ασφάλεια, άδειες οδήγησης, κλπ.

Άδεια εντάξει, ασφάλεια πληρωμένη, το δίπλωμα της συζύγου μια χαρά.

Άφησα τελευταίο το δικό μου δίπλωμα που συνήθως το ελέγχω τακτικά αφού είναι επαγγελματικό Β’ και λήγει ανά 5ετία. Το παίρνω στα χέρια μου κοιτάω την ημερομηνία και μου σηκώνεται η τρίχα.

Το κεφάλι σαν ραντάρ ήλεγξε περιμετρικά την περιοχή για κάποιο τροχονόμο που ετοιμάζονταν να μου κόψει κλήση. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήμουν νόμιμα παρκαρισμένος, καθισμένος στη θέση του συνοδηγού και ηρέμησα. Βρισκόμουν έξω από το σπίτι μου σ’ έναν κέντρο-απόκεντρο δρόμο όπου τροχονόμος περνάει μόνο σε περίπτωση «καλοπροαίρετης» ρουφιανιάς γείτονα για παράνομο πεζοδρομιακό παρκάρισμα.

Ληγμένο από τον Νοέμβριο του 2015! Τόσο τακτικά το ελέγχω!... Εφτά μήνες στην «παρανομία»! Αν είναι δυνατόν, πέρασαν κιόλας 5 χρόνια;

Κάτι τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι πόσο βραχύς είναι ο χρόνος που απομένει για τους τίτλους τέλους. Σκέφτεσαι γιατί δεν ξεσαλώνεις, δεν κάνεις αυτό που ορέγεσαι, δεν στέλνεις στον αγύριστο το ανυπόφορο και το απεχθές, δεν εισπνέεις το οξυγόνο της ζωής να φτάσει μέχρι τα νύχια;

Χμμ! Γιατί εκτός από το «μια ζωή την έχουμε» υπάρχει και το «των φρονίμων τα παιδιά…». Το οικονομικό, η ανασφάλεια για το μέλλον, το χάλι της χώρας, ο ΕΝΦΙΑ, η Πρώτη Φορά (Παλαβή) Αριστερά… σε κάνουν κιμά!

Πρωί-πρωί την επόμενη μέρα έκανα 3 τηλεφωνήματα. Σε ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ, στο ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ και στο ΚΕΠ.

- Τι χρειάζεται για ανανέωση άδειας οδήγησης;

Οι απαντήσεις τρεις διαφορετικές ενώ σε μία των περιπτώσεων μετ΄ εμποδίων!...

1ο τηλέφωνο στη ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ.

Μια γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος.

-ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ «………», καλημέρα σας, παρακαλώ πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;

-Καλημέρα σας. Θέλω να ανανεώσω το δίπλωμά μου. Τι δικαιολογητικά χρειάζονται;

-3 φωτογραφίες διαβατηρίου, 130€ παράβολο, ταυτότητα, δίπλωμα, βιβλιάριο ασθενείας, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου, ΑΦΜ, 70€ για την διεκπεραίωση της εργασίας από τη σχολή.

-Σας ευχαριστώ πολύ.

-Να ‘στε καλά, πάντα στη διάθεσή σας.

2ο τηλέφωνο στο ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ Βόλου.

Παίρνω τον αριθμό και περιμένω… Πρέπει να χτύπησε καμιά 20ριά φορές. Το έκλεισα και κοίταξα την ημερομηνία στο PC. Μπα, καθημερινή ήταν! Για να ξαναπάρω! Το φαινόμενο επαναλήφθηκε. 20-25 φορές πριν το ξανακλείσω. Τρίτη προσπάθεια και μετά από 4-5 ντριν κάποιος εδέησε να το σηκώσει.

-Μπρος…

-Έλα ρε μάγκες γιατί δεν σηκώνετε το τηλέφωνο; Το κλείσατε το μαγαζί;

-Έχουμε κι άλλες δουλειές, δεν είσαι μόνο εσύ…

-Το τηλέφωνο για την εξυπηρέτηση του κοινού δεν το ‘χετε;

-Οκ, έλα, για πες μου, τι θες…

-Μπορείς να μου πεις τι δικαιολογητικά απαιτούνται για την ανανέωση διπλώματος; Β’ επαγγελματικό είναι.

-Δεν έχει σημασία αν είναι επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό.

-Καλά! Άντε πες να τελειώνουμε.

-Λοιπόοοον, μμμμμμ… Περίμενε μια στιγμή να ρωτήσω και θα σου πω!...

Μέτα από 1-2 λεπτά ξαναέπιασε το ακουστικό.

-Έλα, εδώ είσαι ακόμα; μου είπε.

-Ναι εδώ είμαι.

-Λοιπόν γράφε. Το «λοιπόν» το ξεστόμισε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά!

-Γράφω…

-2 φωτογραφίες, 70€ παράβολο, 1 φωτοτυπία ταυτότητας, ταυτότητα, 1 φωτοτυπία του διπλώματος, δίπλωμα, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου.

-Σε πόσες μέρες θα παραλάβω το καινούργιο;

-Μια στιγμή να ρωτήσω…

Με παρατάει πάλι στο «περίμενε». Αυτή τη φορά όμως ήταν πιο γρήγορος.

-Έλα…

-Ωπα, λέγε!

-Πάνω κάτω σε 6 μήνες περίπου!...

-Σε 6 μήνες; Πας καλά; Για ρώτα καλύτερα και πες μου…

-Περίμενε να ρωτήσω ξανά…

Αυτή τη φορά δεν παράτησε το ακουστικό, άλλα έμπηξε μια αγριοφωνάρα «ρε συ πόσο κάνουν να εκδοθούν τα νέα διπλώματα;» Ακούστηκε μια φωνή από το βάθος, δεν κατάλαβα τι είπε.

-Έλα…

-Έλα τι έγινε; ρώτησες;

-Όπως σου το είπα 6 μήνες και βάλε!

-Σοβαρολογείτε;

-Τι να σου πω!

-Άντε καλά γει…!

Το έκλεισε πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου μάλλον τσατισμένος. Είχε καταλάβει το ειρωνικό και απαξιωτικό ύφος μου.

Το Ελληνικό Δημόσιο σε όλο του το μεγαλείο.

Μόνο όταν έρχεσαι σε επαφή μαζί του καταλαβαίνεις, εξοργίζεσαι κι αναρωτιέσαι. Φταίει μόνο το κράτος και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί γι’ αυτό το χάλι ή η ευθύνη ανήκει σε όλους εμάς τους απλούς πολίτες που επανδρώνουμε και ανεχόμαστε αυτό το ελεεινό Δημόσιο;

3ο τηλέφωνο στο ΚΕΠ.

Το τηλέφωνο δεν πρόλαβε να χτυπήσει τρίτη φορά.

-ΚΕΠ καλημέρα σας, παρακαλώ;

-Καλημέρα σας. Θέλω να ανανεώσω το δίπλωμά μου. Τι δικαιολογητικά χρειάζονται;

-4 φωτογραφίες διαβατηρίου, 98€ παράβολο, ταυτότητα, δίπλωμα, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου.

-Σε πόσες μέρες θα πάρω το νέο δίπλωμα; Στο μηχανολογικό που απευθύνθηκα πριν από σας μου είπε, σε 6 μήνες.

-6 μήνες; Λίγο σας είπε. Δύο χρόνια το λιγότερο!

-Σοβαρά το λέτε τώρα αυτό; Μα είναι δυνατόν;

-Κι όμως κύριε είναι! Στο δημόσιο δεν λειτουργεί πια τίποτα! Τα δύο χρόνια είναι αισιόδοξη εκτίμηση.

-Και μέχρι τότε με τι θα οδηγώ;

-Με την βεβαίωση υποβολής αιτήματος που θα σας δώσουμε.

-Σας ευχαριστώ.

-Ευχαριστούμε που μας καλέσατε.

Έκλεισα το τηλέφωνο κι έμεινα να κοιτάω το κάδρο στον τοίχο.

Εκείνο το πρωινό τα είχα ακούσει όλα. Ευτυχώς όλα από απόσταση. Το πολύ κοντά… σκοτώνει!...

Είχα μπερδευτεί τελείως με το αλαλούμ των απαντήσεων.

Ποιος είχε δίκιο; Τι παράβολο να ζητήσω από την τράπεζα;

Άνοιξα το Excel και έφτιαξα έναν πίνακα με τα απαιτούμενα που μου ζήτησε η κάθε υπηρεσία μπας και τακτοποιημένα ξεθολώσω.

Άκρη δεν έβγαλα αλλά έπρεπε να αποφασίσω.

Απέκλεισα πρώτο το ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ με τους άσχετους τρελούς του και στη συνέχεια τη σχολή οδηγών λόγω των 70€ της αμοιβής διεκπεραίωσης. Έπρεπε να απευθυνθώ στο ΚΕΠ.

Ξεκίνησα για τα δικαιολογητικά. Φωτογραφίες, ιατρικές εξετάσεις, με το παράβολο να απασχολεί συνέχεια το μυαλό μου.

«Τι παράβολο να κόψω; Ευρώ είναι αυτά και μάλιστα πολύτιμα στην τρελή εποχή που ζούμε».

Έφτασα στο γκισέ της τράπεζας αναποφάσιστος.

-Ένα παράβολο των 98 ευρώ, είπα κουμπωμένος.

-Για ανανέωση διπλώματος είναι; μου είπε ο ταμίας χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του…

-Ναι, είπα με ανακούφιση! «Το ΚΕΠ είχε δίκιο» σκέφτηκα.

Είχα συγκεντρώσει όλα τα δικαιολογητικά κι έφυγα για το ΚΕΠ.

Πέρα από την εγκατάλειψη του χώρου, που πρέπει να έχει να ανακαινιστεί από την εποχή των εγκαινίων του, οι μόλις 3 ευγενείς υπάλληλοι φαίνεται να έκαναν καλά τη δουλειά τους αφού ουρά δεν υπήρχε. Δεν χρειάστηκαν πάνω από 5 λεπτά και είχα στα χέρια μου την… προσωρινή άδεια οδήγησης. Τη «ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ».

Σκέφτομαι ότι με το που θα παραλάβω τη νέα άδεια θα πρέπει να υποβάλλω τα νέα δικαιολογητικά για την επόμενη. 2 χρόνια και βάλε για την παρούσα, συν 2 χρόνια και βάλε για την επόμενη, σύνολο 5 χρόνια! Ζούμε σε μια αστεία χώρα!

Έφυγα από το ΚΕΠ, ψάχνοντας να βρω απάντηση στην ερώτηση/απορία: Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί δύο δημόσιες υπηρεσίες (το ΚΕΠ είναι δημοτική) σε τέτοιο βαθμό που βγαίνοντας από τη μία και μπαίνοντας στην άλλη να νομίζεις ότι αλλάζεις χώρα;

Άνθρωποι της ίδιας πόλης, συμπολίτες μου, ίδιας νοοτροπίας πάνω-κάτω. Πολλοί από αυτούς γνωστές φάτσες. Κουτουλάμε τακτικά ο ένας τον άλλον περπατώντας στους δρόμους της πόλης. Μερικοί γνωστοί και φίλοι!

Τι φταίει; Άκρη δε βγάζω!

Chrisgio

Το... πράσινο ΟΜΑΝ

Το ρολόι ύψωνε αργά τη λόγχη του προς το σκοτεινό 12 του μεσονυχτίου. Ετοιμαζόταν να αρχειοθετήσει το σήμερα, να επιτεθεί στο αύριο.

Τα μάτια άρχιζαν να εκφράζουν την κούραση των τελευταίων 16 ωρών προσέγγισης, εισόδου και πλαγιοδέτησης όταν θυμήθηκα την συζήτηση με τον πράκτορα, ελάχιστες ώρες πριν, και την έκπληξή μου όταν μου μίλησε περί πρασίνου στη χώρα του.

«Αν είναι δυνατόν. Πράσινο στην Αραβική Χερσόνησο; Ωστόσο δεν ρίχνεις κι ένα GOOGLEάρισμα να σου φύγει και η τελευταία αμφιβολία;» σκέφτηκα.

Πληκτρολόγησα τις λέξεις κλειδιά «GREEN OMAN» στην αναζήτηση των ΕΙΚΟΝΩΝ και η οθόνη πλημμύρισε από βαθύ πράσινο, ποταμάκια, τρεχούμενα νερά.

Δεν ήταν το ψέμα ενός ντόπιου που προσπαθούσε να υμνήσει την πατρίδα του. Το ΟΜΑΝ μπορεί να μη είναι Καναδάς ούτε Κεντρική Ευρώπη, δεν είναι όμως και μια απέραντη έρημος! Η εναλλαγή κίτρινων και πράσινων αποχρώσεων τοπίων σε τούτη εδώ την ιδιαίτερη γωνιά της υδρογείου το καθιστά μια ενδιαφέρουσα τουριστική περίπτωση και προορισμό.

Όταν ο χρόνος δε φτάνει να κατεβείς τη σκάλα του πλοίου για μια απλή αποφόρτιση, πως θα μπορούσε η κάμερα να φτάσει μέχρι εκεί και να φωτογραφίσει;

Η GOOGLE όμως είναι παντού.

Επέλεξα μερικές από αυτές απλά για να υπάρχουν, να μου θυμίζουν το συγκεκριμένο μέρος του διαλόγου μου με τον πράκτορα και την άδικη αμφισβήτηση των λεγομένων του.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Skype... Έξοδος... Ρεστία...

Το Skype με είχε απορροφήσει. Οι οικογενειακές φιγούρες με είχαν χαλαρώσει! Τα πρόσωπα, το σπίτι, η κουζίνα, το σαλόνι, το τραπέζι, το ανθοδοχείο, οι καρέκλες, το πάτωμα, το ταβάνι… όλα!

Στη πόρτα ξανά ο Δήμος ο ανθυποπλοίαρχος. Φρεσκοξυρισμένος, παρφουμαρισμένος, με περιβολή εξόδου. Στην τρίχα!
-Έτοιμος; του λέω.
-Έτοιμος! Μου λέει χαμογελαστός.
-Με ποιον θα βγεις;
-Με τον Σπύρο.
Το τρίτο μηχανικό εννοούσε. Πιτσιρικάς κι εκείνος.
-Άντε να πάτε στο καλό, καλά να περάσετε.
-Θα μου δώσετε τα διαβατήριά μας;
-Ο Σπύρος που είναι;
-Κάτω στη σκάλα με περιμένει.
Του έδωσα τα διαβατήρια.
-Μην αργήσεις, τα μεσάνυχτα μέσα!
-Οκ! Τα είπαμε αυτά καπετάνιε.
Δίκιο είχε! Πολλές φορές γίνομαι πιεστικός! Το ήξερα ότι θα ήταν πίσω στην ώρα του. Σωστός επαγγελματίας παρά το νεαρό της ηλικίας, σπάνιο παιδί και χαρακτήρας. Και ο τρίτος μηχανικός της ίδιας κατηγορίας. Χρειάζεται τέτοιους αξιωματικούς η ναυτιλία. Δεν κυκλοφορούν πολλοί ανάλογης ποιότητας. Εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Κατέβηκε τρέχοντας τις σκάλες. Δεν τον κρατούσε τίποτα στην πλωτή φυλακή. Δραπέτευε! Το αίμα έβραζε αν και δεν θα έβρισκε το «αντίδοτο» στις… εξάψεις του σ΄αυτή την έξοδο. Θα έπρεπε να περιμένει άλλο λιμάνι μακριά από την Αραβική Χερσόνησο…

Έμεινα πάλι μόνος. Γύρισα και κοίταξα ξανά το κομπιούτερ και χάθηκα ξανά.
-Τελείωσες να πούμε καμιά κουβέντα; ακούστηκε η φωνή από την οθόνη.
-Τελείωσα, είπα.
-Λοιπόν που λες…..…..
-……………….............
Ένοιωθα ηρεμία! Άκουγα νέα από το σπίτι και την πατρίδα από πρώτο χέρι. Συζητούσα εκκρεμή θέματα απόρροια της μακρόχρονης απουσίας μου. Ποιοι παντρεύτηκαν, ποιοι πέθαναν…
-………………………..
-………………………..

Είχε περάσει κάμποση ώρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ο αξιωματικός φυλακής, ο έτερος ανθυποπλοίαρχος, o Φιλιπίνος Hernando, άριστος κι αυτός στη δουλειά του, με εκνευριστική ηρεμία μ΄ενημέρωσε.

-Έχουμε πρόβλημα. Δύο κάβοι (σχοινιά) κόπηκαν. Το βαπόρι άνοιξε.
-Πάμε να βιράρουμε γρήγορα. Πες του υποπλοιάρχου να πάει στην πλώρη.
-Οκ.
Ανέβηκα στη γέφυρα. Το καράβι κινούνταν πρύμα-πλώρα και είχε απομακρυνθεί 3-4 μέτρα απ΄το ντόκο (μώλο).
Μας πήρε ώρα να τιθασεύσουμε την ρεστία που σε πλήρη ανάπτυξη και ισχύ είχε κάνει την εμφάνισή της. Οι κάβοι καντίνια σταθεροποίησαν το σκάφος. Οι 2 κομμένοι κάβοι που έπρεπε να επιδιορθωθούν, να ματιστούν πάραυτα, αντικαταστάθηκαν με άλλους.
Βάρδιες ναυτών παρέμειναν στην πλώρη και στη πρύμη για άμεση επέμβαση στο επόμενο καπρίτσιο της ρεστίας. Γιατί το φαινόμενο ήταν σίγουρο ότι θα επαναλαμβάνονταν καθώς και το εγχείρημα αντιμετώπισής του. Το ερώτημα ήταν, πότε;

Ποντοπόρος ναυτική ζωή! Εναλλαγές πλήρους ηρεμίας με emergency. Η ζωή, η καριέρα διαρκώς στο ρίσκο, αντιμετωπίζοντας σχεδόν πάντα νέες προκλήσεις!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Διάλογοι με τον πράκτορα, τον πιλότο και σκόρπιες σκέψεις

-Το πλοίο θα μείνει στο Salalah μέχρι αύριο το βράδυ το πολύ μεθαύριο το πρωί μου είπε.

-Μόνο; Ρώτησα με τη φωνή μου σε χρώμα μινόρε.

-Μόνο, άντε μέχρι μεθαύριο το πρωί.

Συνήλθα και σκέφτηκα: «Ευτυχώς να γλυτώσουμε από τη ρεστία!»

Αλλά κακώς είχα συνέλθει: «Και οι πειρατές που περιμένουν απ’ έξω»;

Από πού να φυλαχτείς; Ο ναυτικός, το έχω ξαναπεί, δεν ηρεμεί ποτέ και πουθενά όταν ταξιδεύει. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα, θα υπάρχει αυτό το κάτι να του κόβει το χαμόγελο, την ηρεμία, χρόνια από τη ζωή του.

Σήκωσα το τηλέφωνο και είπα στον αξιωματικό φυλακής να ενημερώσει το πλήρωμα για τον χρόνο παραμονής μας.

-Μπορεί να θέλουν να βγουν έξω. Αν ναι πρέπει να το κάνουν απόψε. Για αύριο δεν το εγγυώμαι. Προσέξτε, χωρίς να παραβιάσουμε την ασφάλεια. Αυτοί που πρέπει να μείνουν μέσα, θα μείνουν μέσα, του είπα.

Λίγο αργότερα ένα κύμα μελών του πληρώματος πέρασε από το γραφείο μου να πάρουν τα διαβατήριά τους. Η έξοδος στο maximum. Οι υπόλοιποι ήλπιζαν σε αυριανή καθυστέρηση αλλιώς στο Dubai θα έπαιρναν το αίμα τους πίσω. Το καράβι έμεινε με το μισό πλήρωμα για τις επόμενες ώρες. Το πλήρωμα ασφαλείας.

-Και έχε υπ’ όψη σου ότι το λιμάνι έχει ρεστία! επανέλαβε ο πράκτορας.

«Το ξέρω» είπα μέσα μου. Ήξερε τον κίνδυνο γι΄αυτό το έλεγε και το ξανάλεγε.

Του άλλαξα το θέμα απότομα!

-Για πες μου περισσότερα για την πατρίδα σου.

-Το Ομάν; Η ζωή στο Σουλτανάτο μπορεί να συγκριθεί σε μεγάλο βαθμό με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

«Μην τα παραλέμε» είπα μέσα μου. Αλλά έτσι είναι ο Άραβας όταν πρόκειται να εκθειάσει τη χώρα και τη ράτσα του. Γίνεται πάντα υπερβολικός.

-Δεν έχουμε καμιά σχέση με την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία, συνέχισε. Δεν νοιώθουμε να «πνιγόμαστε», κι αυτό είναι καλό. Η χώρα προοδεύει!

-Υπάρχουν σημεία στην πόλη για τους ξένους; Να περάσουν καλά;

-Καταλαβαίνω τι σκέφτεσαι αλλά στο ξαναλέω. Είναι μια χαρά έξω. Να ξέρεις ότι έχουμε και πολλούς τουρίστες. Και κάθε χρόνο έρχονται όλο και περισσότεροι. Επίσης το Ομάν έχει και αρκετό πράσινο.

-Θα αστειεύεσαι βέβαια.

-Καθόλου! Εδώ στα παράλια όχι αλλά στα βουνά της ενδοχώρας υπάρχει πολύ πράσινο και νερό! Οι μουσώνες του Ινδικού μπορεί να κάνουν τη ζωή δύσκολη σε σας τους ναυτικούς όπως και σε λιμάνια σαν το Salalah αλλά γενικά στις χώρες που επηρεάζουν είναι ευεργετικοί. Πολλή υγρασία και πολλές βροχές.

-Ποια πρέπει να είναι η διαγωγή μας κατά την έξοδό μας στην πόλη, μη βρούμε τον μπελά μας;

-Δεν υπάρχει πρόβλημα, είμαστε ελεύθερη χώρα….

-Μπορούμε για παράδειγμα να φλερτάρουμε γυναίκα;

Σκοτείνιασε και χαμογέλασε ελαφρά. Τον πάτησα στον… κάλο!

-Όχι!

-Τότε τι ελεύθερη χώρα είστε;

-Ε μην το παρακάνουμε κιόλας! Βγείτε κάντε ότι θέλετε! Και αλκοόλ υπάρχει που μπορείτε να πιείτε ελεύθερα αλλά υπάρχουν ταμπού που δεν έχουν ξεπεραστεί και θα αργήσει να έρθει αυτή η ώρα.

-Χρήσιμο αυτό το τελευταίο. Να το έχουμε υπ΄όψιν μας!

Χαμογέλασε ανόρεχτα. Είπαμε, του πάτησα τον κάλο!

*******

Θυμήθηκα τα λόγια του Ινδού πιλότου που μας έδεσε στο λιμάνι. Όταν άρχισα να τον ρωτώ πληροφορίες για την  άγνωστη χώρα.

-Πως τα περνάτε εδώ, τον ρώτησα.

-Μια χαρά, μου είπε.

-Μέχρι σήμερα από τα μαθήματα της γεωγραφίας στο σχολείο αλλά και τα πολλά περάσματα από και προς τον Περσικό Κόλπο γνώριζα μόνο την πρωτεύουσα το Muscat κι αυτή από μίλια μακριά κυρίως τα φώτα της όταν περνούσα νύχτα.

-Υπάρχουν κι άλλες πόλεις όπως καταλαβαίνεις. Με κοίταξε και χαμογέλασε.

-Εσύ από το Salalah είσαι;

-Όχι, εγώ είμαι Ινδός, από τη Βομβάη και καθολικός, πρόλαβε να το ξεκαθαρίσει.

Το είχα καταλάβει αφού τα πολύ καλά Αγγλικά του ακούγονταν μαζί με το… «βότσαλο στο στόμα» να τα ακομπανιάρει. Την… Ινδική εκδοχή των Αγγλικών.

-Δεν έχω πάει στη Βομβάη αλλά νότιά της. Στο Μαρμαγκάο στη Γκόα αλλά και ακόμα νοτιότερα στο Μαγκαλόρε έχω φορτώσει μινεράλι κάμποσες φορές εκεί, του είπα.

Του άρεσε αυτό που άκουσε. Χαμογέλασε και συνέχισε.

-Όλοι οι ξένοι εδώ είμαστε με σύμβαση. Μόλις λήξει φεύγουμε. Τυπικά δεν είμαστε μόνιμοι αλλά οι καλοί και οι χρήσιμοι σχεδόν πάντα ξαναγυρίζουν. Πολλοί από μας έχουμε πολλά χρόνια εδώ.

-Υπάρχουν πολλοί ξένοι;

-Πάρα πολλοί! Αυτοί που κυρίως δουλεύουν στο Ομάν είναι οι ξένοι!

-Και οι ντόπιοι τι κάνουν;

-Σε ιδιαίτερες υψηλές θέσεις σε εταιρείες αξίζουν δεν αξίζουν. Οι ξένοι βγάζουν το χαμαλίκι. Η κύρια όμως ασχολία τους είναι η παραγωγή.

-Η παραγωγή; Τι είδους παραγωγή;

-Παραγωγή παιδιών; Αύξηση του πληθυσμού. Αραδιάζουν παιδιά το ένα πίσω από το άλλο. Μπορεί σαν χώρα να φαίνεται ότι έχει κάποιες ελευθερίες αλλά το Ισλάμ εξακολουθεί να ασκεί την επιρροή του σε μεγάλο βαθμό. Όνειρο κάθε μωαμεθανού είναι να κυριαρχήσει το Ισλάμ στον κόσμο. Και ένας από τους ήπιους τρόπους της επιβολής του είναι να γίνουν περισσότεροι από όλους τους άλλους. Να γίνουν όλοι οι υπόλοιποι λαοί μειοψηφία σ΄αυτόν τον πλανήτη. Παιδιά λοιπόν! Πολλά παιδιά! Αυτό ισχύει σε όλες τις Ισλαμικές χώρες!

-Από το να ζώνονται με μπόμπες καλύτερο μου ακούγεται, είπα.

-Ναι σίγουρα! Πάντως δεν είναι άσχημα, περνάμε καλά! Εγώ έχω εδώ και την οικογένειά μου! Όπως γνωρίζεις κι εσύ, δουλειές όπως αυτή του πιλότου είναι ξεχωριστές και αν δεν συμβεί κάτι κακό είμαι μόνιμος. Τα χρήματα είναι αρκετά, πληρώνομαι στην ώρα μου, άρα όλα καλά κι ευτυχισμένος!

Οι σύντομες κουβέντες του ναυτικού με διάφορους ανθρώπους της μιας και μοναδικής συνάντησης μαζί τους σε κάθε γωνιά της γης είναι συνήθως «γεμάτες». Μαθαίνεις πράγματα!... Κι αν η επιθυμία για τη γνώση είναι έντονη και επίμονη συχνά κρύβουν εκπλήξεις!... Κι όσο μαθαίνεις τόσο οι ερωτήσεις έρχονται αυθόρμητα στα χείλη σου. Σε σταματάει μόνο το «σύντομο»!...
Ο χρόνος που τρέχει, ενώ δεν έχει τέλος, είναι περιορισμένος σε κάθε στάση, σε κάθε λιμάνι, σε κάθε χώρα.

*******

Με τον πράκτορα δεν είχαμε να πούμε τίποτα περισσότερο. Μου επανέλαβε να προσέχουμε τη ρεστία με καληνύχτισε και δώσαμε ραντεβού για την επομένη το πρωί.

-Θα είμαι εδώ κατά τις 8, μου είπε.

-Κάντο 9-10 του είπα χαμογελώντας.

-Εντάξει κάπτεν!

Έφυγε κι έμεινα μόνος!

Στην πόρτα ένας Νοτιοασιάτης. Φιλιπίνος ήταν.

-Εσύ τι θες; του είπα.

-Θες κάρτα internet; με ρώτησε.

-Πόσα;

-50 δολάρια για μια μέρα ανάντησε ο εκβιαστής!

-Φέρε μία! «Ξεφτιλισμένε» είπα μέσα μου.

Πήρα την κάρτα, μου έδωσε οδηγίες πώς να την ενεργοποιήσω κι έφυγε!

Ναυτικός πέρα απ΄όλα τ΄άλλα σημαίνει και κορόιδο. Έρμαιο των απανταχού αεριτζήδων, απατεωνίσκων που ξεπροβάλουν στις αποβάθρες των λιμανιών ανάμεσα από κοντέινερς, βουνά κάρβουνου, παλέτες και μινεράλι.

Στόχος τους η αισχοκέρδια, η κλοπή με νομιμοφανή τρόπο αυτών που εν γνώσει τους υποκύπτουν στον εκβιασμό τους, στο βωμό της μοναξιάς και της λαχτάρας της επικοινωνίας.

Συνδέθηκα και χάθηκα στην virtual reality του Skype, των δικών μου ανθρώπων.

Το σήμα δυνατό η επικοινωνία καλή.

Η διασκέδαση του ναυτικού είχε αρχίσει!

Συνεχίζεται...

Chrisgio