Άδεια εντάξει, ασφάλεια πληρωμένη, το δίπλωμα της συζύγου μια χαρά.
Άφησα τελευταίο το δικό μου δίπλωμα που συνήθως το ελέγχω τακτικά αφού είναι επαγγελματικό Β’ και λήγει ανά 5ετία. Το παίρνω στα χέρια μου κοιτάω την ημερομηνία και μου σηκώνεται η τρίχα.
Το κεφάλι σαν ραντάρ ήλεγξε περιμετρικά την περιοχή για κάποιο τροχονόμο που ετοιμάζονταν να μου κόψει κλήση. Σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήμουν νόμιμα παρκαρισμένος, καθισμένος στη θέση του συνοδηγού και ηρέμησα. Βρισκόμουν έξω από το σπίτι μου σ’ έναν κέντρο-απόκεντρο δρόμο όπου τροχονόμος περνάει μόνο σε περίπτωση «καλοπροαίρετης» ρουφιανιάς γείτονα για παράνομο πεζοδρομιακό παρκάρισμα.
Ληγμένο από τον Νοέμβριο του 2015! Τόσο τακτικά το ελέγχω!... Εφτά μήνες στην «παρανομία»! Αν είναι δυνατόν, πέρασαν κιόλας 5 χρόνια;
Κάτι τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι πόσο βραχύς είναι ο χρόνος που απομένει για τους τίτλους τέλους. Σκέφτεσαι γιατί δεν ξεσαλώνεις, δεν κάνεις αυτό που ορέγεσαι, δεν στέλνεις στον αγύριστο το ανυπόφορο και το απεχθές, δεν εισπνέεις το οξυγόνο της ζωής να φτάσει μέχρι τα νύχια;
Χμμ! Γιατί εκτός από το «μια ζωή την έχουμε» υπάρχει και το «των φρονίμων τα παιδιά…». Το οικονομικό, η ανασφάλεια για το μέλλον, το χάλι της χώρας, ο ΕΝΦΙΑ, η Πρώτη Φορά (Παλαβή) Αριστερά… σε κάνουν κιμά!
Πρωί-πρωί την επόμενη μέρα έκανα 3 τηλεφωνήματα. Σε ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ, στο ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ και στο ΚΕΠ.
- Τι χρειάζεται για ανανέωση άδειας οδήγησης;
Οι απαντήσεις τρεις διαφορετικές ενώ σε μία των περιπτώσεων μετ΄ εμποδίων!...
1ο τηλέφωνο στη ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ.
Μια γυναικεία φωνή στην άλλη άκρη του σύρματος.
-ΣΧΟΛΗ ΟΔΗΓΩΝ «………», καλημέρα σας, παρακαλώ πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
-Καλημέρα σας. Θέλω να ανανεώσω το δίπλωμά μου. Τι δικαιολογητικά χρειάζονται;
-3 φωτογραφίες διαβατηρίου, 130€ παράβολο, ταυτότητα, δίπλωμα, βιβλιάριο ασθενείας, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου, ΑΦΜ, 70€ για την διεκπεραίωση της εργασίας από τη σχολή.
-Σας ευχαριστώ πολύ.
-Να ‘στε καλά, πάντα στη διάθεσή σας.
2ο τηλέφωνο στο ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ Βόλου.
Παίρνω τον αριθμό και περιμένω… Πρέπει να χτύπησε καμιά 20ριά φορές. Το έκλεισα και κοίταξα την ημερομηνία στο PC. Μπα, καθημερινή ήταν! Για να ξαναπάρω! Το φαινόμενο επαναλήφθηκε. 20-25 φορές πριν το ξανακλείσω. Τρίτη προσπάθεια και μετά από 4-5 ντριν κάποιος εδέησε να το σηκώσει.
-Μπρος…
-Έλα ρε μάγκες γιατί δεν σηκώνετε το τηλέφωνο; Το κλείσατε το μαγαζί;
-Έχουμε κι άλλες δουλειές, δεν είσαι μόνο εσύ…
-Το τηλέφωνο για την εξυπηρέτηση του κοινού δεν το ‘χετε;
-Οκ, έλα, για πες μου, τι θες…
-Μπορείς να μου πεις τι δικαιολογητικά απαιτούνται για την ανανέωση διπλώματος; Β’ επαγγελματικό είναι.
-Δεν έχει σημασία αν είναι επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό.
-Καλά! Άντε πες να τελειώνουμε.
-Λοιπόοοον, μμμμμμ… Περίμενε μια στιγμή να ρωτήσω και θα σου πω!...
Μέτα από 1-2 λεπτά ξαναέπιασε το ακουστικό.
-Έλα, εδώ είσαι ακόμα; μου είπε.
-Ναι εδώ είμαι.
-Λοιπόν γράφε. Το «λοιπόν» το ξεστόμισε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση αυτή τη φορά!
-Γράφω…
-2 φωτογραφίες, 70€ παράβολο, 1 φωτοτυπία ταυτότητας, ταυτότητα, 1 φωτοτυπία του διπλώματος, δίπλωμα, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου.
-Σε πόσες μέρες θα παραλάβω το καινούργιο;
-Μια στιγμή να ρωτήσω…
Με παρατάει πάλι στο «περίμενε». Αυτή τη φορά όμως ήταν πιο γρήγορος.
-Έλα…
-Ωπα, λέγε!
-Πάνω κάτω σε 6 μήνες περίπου!...
-Σε 6 μήνες; Πας καλά; Για ρώτα καλύτερα και πες μου…
-Περίμενε να ρωτήσω ξανά…
Αυτή τη φορά δεν παράτησε το ακουστικό, άλλα έμπηξε μια αγριοφωνάρα «ρε συ πόσο κάνουν να εκδοθούν τα νέα διπλώματα;» Ακούστηκε μια φωνή από το βάθος, δεν κατάλαβα τι είπε.
-Έλα…
-Έλα τι έγινε; ρώτησες;
-Όπως σου το είπα 6 μήνες και βάλε!
-Σοβαρολογείτε;
-Τι να σου πω!
-Άντε καλά γει…!
Το έκλεισε πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου μάλλον τσατισμένος. Είχε καταλάβει το ειρωνικό και απαξιωτικό ύφος μου.
Το Ελληνικό Δημόσιο σε όλο του το μεγαλείο.
Μόνο όταν έρχεσαι σε επαφή μαζί του καταλαβαίνεις, εξοργίζεσαι κι αναρωτιέσαι. Φταίει μόνο το κράτος και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί γι’ αυτό το χάλι ή η ευθύνη ανήκει σε όλους εμάς τους απλούς πολίτες που επανδρώνουμε και ανεχόμαστε αυτό το ελεεινό Δημόσιο;
3ο τηλέφωνο στο ΚΕΠ.
Το τηλέφωνο δεν πρόλαβε να χτυπήσει τρίτη φορά.
-ΚΕΠ καλημέρα σας, παρακαλώ;
-Καλημέρα σας. Θέλω να ανανεώσω το δίπλωμά μου. Τι δικαιολογητικά χρειάζονται;
-4 φωτογραφίες διαβατηρίου, 98€ παράβολο, ταυτότητα, δίπλωμα, εξέταση παθολόγου, εξέταση οφθαλμίατρου.
-Σε πόσες μέρες θα πάρω το νέο δίπλωμα; Στο μηχανολογικό που απευθύνθηκα πριν από σας μου είπε, σε 6 μήνες.
-6 μήνες; Λίγο σας είπε. Δύο χρόνια το λιγότερο!
-Σοβαρά το λέτε τώρα αυτό; Μα είναι δυνατόν;
-Κι όμως κύριε είναι! Στο δημόσιο δεν λειτουργεί πια τίποτα! Τα δύο χρόνια είναι αισιόδοξη εκτίμηση.
-Και μέχρι τότε με τι θα οδηγώ;
-Με την βεβαίωση υποβολής αιτήματος που θα σας δώσουμε.
-Σας ευχαριστώ.
-Ευχαριστούμε που μας καλέσατε.
Έκλεισα το τηλέφωνο κι έμεινα να κοιτάω το κάδρο στον τοίχο.
Εκείνο το πρωινό τα είχα ακούσει όλα. Ευτυχώς όλα από απόσταση. Το πολύ κοντά… σκοτώνει!...
Είχα μπερδευτεί τελείως με το αλαλούμ των απαντήσεων.
Ποιος είχε δίκιο; Τι παράβολο να ζητήσω από την τράπεζα;
Άνοιξα το Excel και έφτιαξα έναν πίνακα με τα απαιτούμενα που μου ζήτησε η κάθε υπηρεσία μπας και τακτοποιημένα ξεθολώσω.
Άκρη δεν έβγαλα αλλά έπρεπε να αποφασίσω.
Απέκλεισα πρώτο το ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΟ με τους άσχετους τρελούς του και στη συνέχεια τη σχολή οδηγών λόγω των 70€ της αμοιβής διεκπεραίωσης.
Έπρεπε να απευθυνθώ στο ΚΕΠ.
Ξεκίνησα για τα δικαιολογητικά. Φωτογραφίες, ιατρικές εξετάσεις, με το παράβολο να απασχολεί συνέχεια το μυαλό μου.
«Τι παράβολο να κόψω; Ευρώ είναι αυτά και μάλιστα πολύτιμα στην τρελή εποχή που ζούμε».
Έφτασα στο γκισέ της τράπεζας αναποφάσιστος.
-Ένα παράβολο των 98 ευρώ, είπα κουμπωμένος.
-Για ανανέωση διπλώματος είναι; μου είπε ο ταμίας χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του…
-Ναι, είπα με ανακούφιση! «Το ΚΕΠ είχε δίκιο» σκέφτηκα.
Είχα συγκεντρώσει όλα τα δικαιολογητικά κι έφυγα για το ΚΕΠ.
Πέρα από την εγκατάλειψη του χώρου, που πρέπει να έχει να ανακαινιστεί από την εποχή των εγκαινίων του, οι μόλις 3 ευγενείς υπάλληλοι φαίνεται να έκαναν καλά τη δουλειά τους αφού ουρά δεν υπήρχε.
Δεν χρειάστηκαν πάνω από 5 λεπτά και είχα στα χέρια μου την… προσωρινή άδεια οδήγησης. Τη «ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ».
Έφυγα από το ΚΕΠ, ψάχνοντας να βρω απάντηση στην ερώτηση/απορία:
Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί δύο δημόσιες υπηρεσίες (το ΚΕΠ είναι δημοτική) σε τέτοιο βαθμό που βγαίνοντας από τη μία και μπαίνοντας στην άλλη να νομίζεις ότι αλλάζεις χώρα;
Άνθρωποι της ίδιας πόλης, συμπολίτες μου, ίδιας νοοτροπίας πάνω-κάτω. Πολλοί από αυτούς γνωστές φάτσες. Κουτουλάμε τακτικά ο ένας τον άλλον περπατώντας στους δρόμους της πόλης. Μερικοί γνωστοί και φίλοι!
Τι φταίει;
Άκρη δε βγάζω!
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου