Αφήνοντας πίσω στις 11 Δεκεμβρίου τα Κανάρια Νησιά και με πορεία στην πυξίδα 027 μοίρες βάλαμε στην πλώρη μας τη Λισσαβώνα. Τίποτα δεν υπήρχε πια ανάμεσά μας.
Ο καιρός όλο και άλλαζε προς το χειμωνιάτικο.
Ξημέρωσε η 12η του μηνός.
Μόνο οι λευκές κορυφές των κυμάτων, που θύμιζαν δόντια αναδυόμενου σαρκοβόρου λες και ήθελαν να μας τρομάξουν, κατόρθωναν και έσπαζαν το απόλυτο γκρίζο που κυριαρχούσε σε θάλασσα, σε ουρανό, εναρμονισμένο πλήρως με το χρώμα του καραβιού, αλλά και της μονότονης ζωή μας, ενώ και η του ιδίου χρώματος ομίχλη δεν ήταν αμελητέα.
Κάπου-κάπου το ουράνιο τόξο προσπαθούσε να δώσει λίγο χρώμα στο τοπίο, να μας αλλάξει τη διάθεση!
Βρισκόμασταν στο θαλάσσιο δρόμο Νοτίου Ατλαντικού – Βορείου Ευρώπης κι έτσι πλησιάζοντας την θαλάσσια εμπορική «λεωφόρο» που συνδέει την Αμερική με το στενό του Γιβραλτάρ η αύξηση της κυκλοφορίας έγινε αισθητή με τα πλοία να κροσσάρουν (διασταυρώνουν) το ένα το άλλο χωρίς προβλήματα.
Όλα υπό πλήρη έλεγχο αλλά και μεγάλη προσοχή. Είναι πολύ εύκολο από έλλειψη υπευθυνότητας να εκτεθείς ανεπανόρθωτα.
Το ταξίδι κοντεύει να τελειώσει. Δυο μέρες ακόμα.
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
1 σχόλιο :
Φοβερή φωτογραφία!
Δημοσίευση σχολίου