Η άφιξη στο αγκυροβόλιο του Cascais (Λισσαβώνα)

Νωρίς το πρωί της 14ης Δεκεμβρίου ο πρώτος χάρτης που περιείχε τη Λισσαβώνα βγήκε στο chart room, με τα παράλια της Ιβηρικής χερσονήσου από το Γιβραλτάρ μέχρι λίγο πιο πάνω από την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας και φυσικά το απαραίτητο κομμάτι του Ατλαντικού.
Αλλιώς τι στο καλό ναυτικός χάρτης θα ήταν!

Η κίνηση όλο και πύκνωνε με καράβια από και προς όλες τις κατευθύνσεις. Γιβραλτάρ, Βόρεια και Νότια Αμερική, Δυτική Αφρική, Βόρεια Ευρώπη σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς οριζοντίως, καθέτως και αντιθέτως που μπορείς να πετύχεις με τα παραπάνω ονόματα και με ότι αυτά περιλαμβάνουν. Διασταυρούμενα, αντιπλέοντα, αργά, γρήγορα, μεγάλα και μικρά βαπόρια κάθε είδους. Φορτηγά, Τάνκερς, Κοντέινερς…

Ο καιρός είχε αλλάξει. Το γκρίζο χρώμα των προηγούμενων ημερών είχε κάνει προόδους προς το… σκοτεινότερο. Ο ήλιος απών. Ο άνεμος στα 8 μποφόρ, ο κυματισμός σε μία αργή συνεχή αύξηση, βροχή, κρύο. Προσπαθούσε να δυσκολέψει την άφιξή μας.

Μια μουσική σύνθεση της φύσης στο ρεφρέν της, που ετοιμαζόταν για ένα εντυπωσιακό, δύσκολο φινάλε στο αγκυροβόλιο της Λισσαβώνας.

Οι παράκτιες ναυτιλιακές συσκευές VHF και NAVTEX ζωντάνεψαν με ήχο και εκτυπώσεις αντίστοιχα.

Το μεσημέρι η κίνηση και η προσοχή μας εστιάστηκε στον παράκτιο δρόμο ανοιχτά της Πορτογαλίας και της Ισπανίας με τα πλοία που κινούνταν από την Μάγχη και τον Βισκαϊκό κόλπο προς το Γιβραλτάρ και το αντίθετο.

Στρίψαμε δεξιά κάθετα σ’ αυτό το κυκλοφοριακό ρεύμα σε μία χρονική στιγμή που τα άλλα πλοία ήταν μακριά μας με τη λογική να βρεθούμε όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε στην εσωτερική πλευρά αυτής της θαλάσσιας οδού. Μία ώρα αργότερα ήμασταν μόνοι μας και σε απόσταση 4-5 μιλίων από την ακτή. Στρίψαμε πάλι αριστερά προς το αγκυροβόλιο.
Ο καιρός το βιολί του! Άσχημος! Και θα εξακολουθούσε να είναι έτσι για τις επόμενες 15-20 ώρες. Αυτό έλεγαν τα δελτία καιρού που λαμβάναμε.

Λίγο πιο πάνω ένα Κινέζικο πλοίο μας έκανε να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Κινέζοι! Οι πιο επικίνδυνοι ναυτικοί όσον αφορά την γνώση της ναυτικής εργασίας στα νερά όλου του κόσμου. Ήρθαμε με δυσκολία σε επικοινωνία μαζί τους αφού τα αγγλικά τους περιορίζονται στο να μετράνε από το 1 έως το 10! Χώρια που αντί για το γράμμα ρο χρησιμοποιούν το λάμδα. Βαβέλ!

Είχε φύγει από το αγκυροβόλιο της Λισσαβώνας γιατί θεωρούσε ότι η άγκυρά του δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει και υπήρχε κίνδυνος να βρεθεί στα πορτογαλικά βράχια. Μια απόφαση που είχε λογική! Είχε αποφασίσει να κάνει βόλτες σε μια πορεία βορρά-νότου-βορρά κοντά στις ακτές.

Άρχισα να το σκέφτομαι, αλλά... κακός καιρός, βροχή, κυματισμός, άνεμος, ομίχλη, αυξημένη θαλάσσια κυκλοφορία, κίνδυνοι σύγκρουσης!

Πολλοί κίνδυνοι μαζεμένοι σε τέτοιο επίπεδο που κατά τη γνώμη μου δεν διαφοροποιούσαν κατά πολύ από την επιλογή μιας προσεκτικής και υπό συνεχή παρακολούθηση αγκυροβολίας.

Αποφάσισα να το κάνω, να φουντάρω!

Φτάσαμε στο αγκυροβόλιο νωρίς το απόγευμα και αγκυροβολήσαμε όσο ήταν δυνατόν πιο μακριά από τις ακτές, σε απόσταση περίπου 2 μιλίων νοτιοδυτικά και λίγο έξω από τα όρια του μικρού αγκυροβόλιου μετά από άδεια που πήραμε από το port control.

Με το πέρας της αγκυροβολίας οι πρώτες παρατηρήσεις της θέσης του πλοίου έδειχναν ότι η άγκυρα είχε «αρπάξει» για τα καλά το βυθό. Το καράβι γύρισε πάνω στο καιρό κοιτώντας κατάματα τον τον δυνατό δυτικό άνεμο.

Όλα είχαν πάει καλά, ενώ οι πρώτες πληροφορίες για την είσοδό μας στο λιμάνι ήταν για τις 16 του μηνός!

Οι βάρδιες σε γέφυρα και μηχανή παρέμειναν σε πλήρη ετοιμότητα επ’ αόριστον. Τη διάλυση των φυλακών θα μας υποδείκνυε τις επόμενες ώρες ή ακόμα και μέρες ο ίδιος ο καιρός.

Όμως το αγκυροβόλιο έδειχνε προς το παρόν καλύτερο από το πέλαγος.

Ξενυχτήσαμε και με το χάραμα της νέας μέρας ο καιρός άρχιζε να βελτιώνεται. Οι μετεωρολογικές προγνώσεις είχαν κάνει «διάνα»!

Συνεχίζεται…

Chrisgio