*******
Όλες αυτές τις μέρες, με το πλοίο τόσο κοντά στην ακτή, η ψηφιακή τηλεόραση έδινε εικόνες από την Πορτογαλική ζωή και επικαιρότητα. Δεν καταλάβαινα τη γλώσσα αλλά η μη κατανόησή της δεν με εμπόδιζε να θυμάμαι και να συμφωνώ με το «μία εικόνα χίλιες λέξεις».
Από το πρωί ως το βράδυ τα σήματα του Ευρώ και του Δολαρίου, η Πορτογαλική σημαία ντουέτο με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Στρασβούργο, το Βερολίνο, η Βρυξέλλες, ο Όλι Ρεν, ο Μπαρόζο, ο Σόϊμπλε, η Μέρκελ έκαναν παρέλαση.
Στα «πρωινάδικα» τα μαρκούτσια ζητούσαν και έπαιρναν δηλώσεις απλών ανθρώπων που έβγαζαν το θυμό τους. Απόδειξη ότι μάλλον για τα οικονομικά τους προβλήματα μιλούσαν.
Πολιτικοί συζητούσαν, είναι γεγονός, με ευπρέπεια. Το έχω ξαναγράψει ότι τουλάχιστον ο πολιτικός πολιτισμός παράγεται οπουδήποτε στον κόσμο αλλά όχι πια στην Ελλάδα.
Είδα παπάδες να μαζεύουν σακούλες με τρόφιμα για άστεγους, νεόπτωχους, άνεργους!...
Νόμιζα ότι έβλεπα Ελληνική τηλεόραση που μιλούσε Πορτογαλικά.
Αυτό που απέμενε σε μένα ήταν να πάρω μια σύντομη και ιδίοις όμμασι εικόνα της Πορτογαλίας κατά την πορεία μου προς το Αεροδρόμιο της Λισσαβώνας. Δεν θα ήταν ούτε ολοκληρωμένη ούτε αντικειμενική. Απλές εντυπώσεις!
*******
Το swell είχε ελαφρώς ηρεμήσει. Ο κίνδυνος όμως που μας περίμενε στην αποβίβαση συνέχιζε να είναι μεγάλος. Όμως τα καταφέραμε κι εγώ κι ο Αος Μηχανικός. Έστω και με δυσκολία βρεθήκαμε στη βάρκα. Οι αποσκευές μας κατέβηκαν γρήγορα κι αυτές, ομολογώ ασφαλέστερα από μας.
Η βάρκα ξεκίνησε το μικρό ταξίδι της προς το Cascais. Καθώς απομακρύνονταν από τον «γίγαντα» σηκώσαμε το ένα χέρι μας, αφού με το άλλο κρατιόμασταν μη πέσουμε, και χαιρετίσαμε του φίλους ναυτικούς που θα συνέχιζαν να δουλεύουν στο πλοίο. Σήκωσαν κι αυτοί τα χέρια τους και ανταπέδωσαν φωνάζοντας κάποιες λέξεις. Η απόσταση που ήδη είχαμε δεν μας επέτρεπε να καταλάβουμε τι έλεγαν.
Κάθε φορά που ξεμπαρκάρω συγκινούμαι. Κομμάτια της ζωής μου έχουν συνδεθεί με τα πλοία που υπηρέτησα.
Πίσω από τα γυαλιά μου κύλισαν δύο δάκρυα που ο κρύος αέρας φρόντισε να τα εξαφανίσει.
Το swell είχε άλλη αίσθηση μέσα από τη βάρκα! Yπερβολικά μεγάλο! Το πλεούμενο με την υψηλής ιπποδύναμης μηχανή πάλευε μαζί του αξιοπρεπώς ανάμεσα σε θαλάσσια βουνά, «βουβά» κύματα. Η Πορτογαλική ακτή όλο και μας πλησίαζε την ώρα που το μέχρι σήμερα πλωτό σπίτι μου γίνονταν παρελθόν, αναμνήσεις. Στο μέσον της διαδρομής ανάμεσα στα βουνά και τις κοιλάδες του ωκεανού τα χάναμε και τα δύο.
Φτάσαμε στη Marina του Cascais 20 λεπτά αργότερα. Μπαίναμε πάλι στον κόσμο των ανθρώπων. Αυτή τη φορά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν ήταν άλλη μια έξοδος σε κάποιο λιμάνι. Στα σπίτια μας επιστρέφαμε.
Άνδρες της ακτοφυλακής μας βοήθησαν να βγούμε στη στεριά εμείς και τα μπαγάζια μας. Σαν πολίτες της Ευρώπης περάσαμε έναν τυπικό οπτικό έλεγχο των διαβατηρίων μας αφού επρόκειτο για είσοδο σε μια ξένη χώρα.
Συνεχίζεται...
Chrisgio
...στον Παναμά
