Στο Dalian, τα Social Networks κι εμείς οι... Έλληνες

Οι διατυπώσεις της άφιξης με τις αρχές τελείωσαν σχετικά γρήγορα. Οι Κινέζοι «αδιάφθοροι» δημόσιοι υπάλληλοι, τελωνιακοί, αλλοδαπών, υγειονομείου κλπ, αφού πήραν με το έτσι θέλω τα «δώρα» τους, ουίσκι και τσιγάρα, αποβιβάστηκαν, ενώ ο πράκτορας συνεπής με τη χάρη που του ζήτησα μου έφερε ένα ασύρματο USB internet για το διάστημα που θα παραμείνουμε στο Dalian.

Στην Κινέζικη Θάλασσα

Το συγκεκριμένο αγκυροβόλιο είναι αποκλειστικά και μόνο για μικρά καράβια και μόνο για τις ανάγκες των διατυπώσεων επιτρέπουν για όσο χρόνο χρειάζεται να αγκυροβολήσουν μεγάλα σκάφη της δικής μας κατηγορίας. Έπρεπε να φύγουμε!

Βιράραμε λοιπόν αναγκαστικά και μες στην επικίνδυνη ομίχλη πήραμε το δρόμο της εξόδου προς το εξωτερικό αγκυροβόλιο όπου και φουντάραμε τρεις ώρες αργότερα προχωρώντας με ταχύτητα χελώνας, προσπαθώντας να μηδενίσουμε τον κίνδυνο της σύγκρουσης περνώντας ανάμεσα σε καράβια και ψαράδικα. Με την ψυχή στο στόμα που λέμε!

Τέλος καλό όμως, όλα καλά. Η ρουτίνα της ράδας ξανάρχισε στις 7 το βράδυ της 21ης Ιουλίου. Το πρόγραμμα έλεγε ότι σε δύο-τρεις μέρες θα κάναμε πάλι την ίδια διαδρομή προς το λιμάνι, αυτή τη φορά για εκφόρτωση.

Είχε σχεδόν βραδιάσει και έτσι όπως ήμουν «σκοτωμένος», λίγο πριν πέσω για ύπνο, εγκατέστησα το USB κι επιχείρησα να συνδεθώ στο internet. Εις μάτην! Το πλοίο βρίσκονταν πολύ μακριά από την περιοχή που θα μπορούσε κάποιος να το κάνει χωρίς δυσκολία. Απογοητευμένος μετά από μερικές προσπάθειες το πήρα απόφαση ότι δεν γίνεται τίποτα και το παράτησα. Δε βαριέσαι, σε δύο τρεις-μέρες θα γίνει κι αυτό. Πήγα για ύπνο.

Εδώ όμως είναι Κίνα, όχι Ιαπωνία ή Αυστραλία, και η πρόβλεψή τους όσον αφορά την ημερομηνία έναρξης της εκφόρτωσης έπεσε έξω κατά 200% περίπου. Αντί της 23ης πέσαμε δίπλα την 27η του μηνός. Αυτή τη φορά πιο ήρεμα τα πράγματα. Οι διατυπώσεις είχαν ολοκληρωθεί πριν μια βδομάδα. Το πρόγραμμα έλεγε ότι σε δύο-τρεις μέρες η εκφόρτωση θα έχει τελειώσει. Ποιος τους πιστεύει πια!

Η εκφόρτωση άρχισε κανονικά δίχως προβλήματα. Το τρέξιμο όμως τρέξιμο. Νέος εφοδιασμός πλοίου με καύσιμα και τρόφιμα. Έπρεπε σιγά-σιγά να ετοιμαζόμαστε για το επόμενο ταξίδι που προς το παρόν παραμένει άγνωστο.

Η ιστορία με το internet επαναλήφθηκε, αυτή τη φορά με επιτυχία. Συνδέθηκα αμέσως και γρήγορα στο Skype να δω και ν’ ακούσω τους αγαπημένους μου.

Η μορφή και η φωνή τους μ’ επανέφεραν στον κόσμο των ανθρώπων. Αποκομμένος τόσο καιρό στο πέλαγος αισθανόμουνα σαν να έχω μεταλλαχθεί σε αγρίμι. Ιδέα μου ήταν και πάει; Ίσως ναι, ίσως όχι!

Αργά το βράδυ, όταν στην Ελλάδα είναι η ώρα το μεσημεριανού ύπνου, άρχισα το σερφάρισμα στο internet, να διαβάσω εφημερίδες, πολιτικές, αθλητικές, να μιλήσω με το φίλο μου τον Λεωνίδα στο Facebook, με το Βαγγέλη από την Άμφισσα…, να μπω στο twitter να κάνω πλάκα, να μπω στα blogs. 

Λοιπόν ακούστε κάτι. Όπως είπα και πριν λίγο, εδώ είναι Κίνα! Οι δημοκρατικοί θεσμοί λειτουργούν… «ΑΨΟΓΑ», σύμφωνα με την κινέζικη λογική βέβαια και πάντα! Μπορώ να πω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ξεχωριστό πολίτευμα. Θα το ονόμαζα... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ!!!

Τι; Ανοησίεςλέω; Μπορεί!!!

Λοιπόν δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά. Στην αρχή νόμιζα ότι έχω πρόβλημα με το PC. Ύστερα, για μια στιγμή, πίστεψα ότι κάποιος μου κατέστρεψε το blog και δεν μπορώ να το δω. Έπειτα προσπαθώντας να μπω σε άλλα blogs «έφαγα την ίδια πόρτα». Τότε άρχισα να υποψιάζομαι ότι κάτι τρέχει εδώ. Προσπάθησα στο Facebook ΤΙΠΟΤΑ, στο twitter ΤΙΠΟΤΑ.

Μια χώρα με σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ψυχές σε διαδικτυακή απομόνωση, έστω και μερική! Όλα αυτά και δεν ξέρω πόσα ακόμα παρόμοια Social Networks είναι κλειδωμένα στην Κίνα.

Το κράτος μάλλον έχει λάβει τα «κατάλληλα δημοκρατικά μέτρα» ώστε να μην υπάρξει δεύτερη «Πλατεία Τιεν-αν-μεν», ούτε «Πλατεία… Ταχρίρ».

Απίστευτο; ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!

Απαράδεκτο; ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!!!

Δεν είναι δημοκρατικό; ΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ!!!

Μα... είναι δυνατόν; ΚΙ ΟΜΩΣ, ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!

Το google ανοίγει, αλλά, για παράδειγμα, οι εικόνες είναι κλειδωμένες. Ευτυχώς το gmail θεωρείται νόμιμο και μπόρεσα τουλάχιστον να δω τα μηνύματα.

Επιτέλους ας καταλάβουμε ότι ζούμε σε μια, από τις λίγες παγκοσμίως, δημοκρατική χώρα με τα πολλά κακά της αλλά και τα πολλά καλά της. Το μόνο που μας απομένει είναι πάρουμε τη ζωή μας στα σοβαρά. Να κόψουμε τις αμπελοφιλοσοφίες, τις ατάκες εντυπωσιασμού, το ράβε ξήλωνε, να καταλάβουμε ότι με... (......) δεν βάφονται αυγά και να στρωθούμε στη δουλειά.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!!

Οι Κινέζοι μπορεί να μην έχουν ακόμα δημοκρατία και μπορεί ν’ αργήσουν αρκετά να την αποκτήσουν, στην μορφή που εμείς την εννοούμε, αλλά έχουν καταλάβει ότι πρέπει για πολλά χρόνια ακόμα να δουλέψουν σκληρά. Προσπαθούν, παράγουν, είναι αλήθεια, απαράδεκτα προϊόντα, πολλές φορές επικίνδυνα, αλλά παράγουν, κινούνται, εργάζονται και σιγά-σιγά βελτιώνονται.

Η ανάπτυξη, η πρόοδος, η προσπάθεια, η παιδεία από μόνες τους και όλες μαζί πλάθουν χαρακτήρες και προσωπικότητες που κάποια στιγμή θα βρουν το δρόμο και προς τη πραγματική δημοκρατία.

Εμείς από την άλλη το μόνο που κάνουμε είναι να μιλάμε με υπερηφάνεια για τη δημοκρατία του Περικλή και με θυμό και οργή για την «δικτατορία», τάχα, του σήμερα. Να κομπάζουμε για τους Παρθενώνες που κάποιοι άλλοι δημιουργήσανε, όχι πάντως εμείς οι Νεοέλληνες, και να μιλάμε υποτιμητικά γι’ αυτούς που την ίδια εποχή έτρωγαν βελανίδια.

Ας κοιταχτούμε στο καθρέφτη να δούμε το χάλι μας και με ανοιχτό μυαλό να παραδεχτούμε ότι «έχει ο καιρός γυρίσματα».

Οι «Παρθενώνες», με την έννοια τη δημιουργίας, ξεπροβάλουν από άλλα σημεία του ορίζοντα πια, ενώ εμείς έχουμε φτάσει στο έσχατο σημείο της εξαθλίωσης και της αναξιοπρέπειας, όχι να τρώμε βελανίδια αλλά πλέον να τα ζητιανεύουμε!

Συνεχίζεται...

Chrisgio