Από το Dalian μέχρι την Okinawa, παρέα με τον DAMREY και τη SAOLA

Το πρόγραμμα των Κινέζων όσον αφορά το πέρας της εκφόρτωσης έπεσε έξω άλλη μία φορά. Ήμουν σίγουρος ότι θα συνέβαινε. Αντί για τις 28 το βράδυ τελειώσαμε στις 31 το μεσημέρι χωρίς εκπλήξεις και προβλήματα.

Ακόμα ένα λιμάνι που δεν πάτησε το πόδι μου στεριά. Για να πω και την αλήθεια, δεν το επεδίωξα, δεν τη κάνω κέφι την Κίνα, για την ακρίβεια έχω ορκιστεί εδώ και χρόνια να μην ξαναβγώ έξω στα λιμάνια της και το έχω τηρήσει. Είναι από τα μέρη που δεν θέλω να έρχομαι.

31 Ιουλίου σήμερα! Πέρασαν 5 μήνες ζωής και σε τούτο το καράβι. Γερνάω!

Φύγαμε και ξανά το άγχος της ομίχλης μπροστά μου, αλλά το μεγάλο πρόβλημα πλέον ήταν άλλο. Από μέρες, στο λιμάνι ακόμα, παρακολουθώ την πορεία δύο νέων «διαβόλων».

Του DAMREY και της SAOLA.

Η πρόγνωση για τους δαίμονες  DAMREY και SAOLA. Οι Ιάπωνες για την περίπτωση αλλά και οι Αμερικανοί στην μετεωρολογία πλέον... προφητεύουν!

 Δύο νέοι τυφώνες που αναπτύσσονται στον Ειρηνικό Ωκεανό και η μεν SAOLA βρίσκεται ανατολικά της Ταιβάν και η πρόγνωση λέει ότι θα περάσει πάνω της και θα κάνει… «οικόπεδο» το βόρειο τμήμα της αλλά ο άλλος το έχει βάλει αμέτι-μουχαμέτι να μας συναντήσει. Η πρόγνωση γι’ αυτόν είναι ότι φτάνοντας στη Κινεζική Θάλασσα θα στρίψει βόρεια προς το Dalian.

Προς το παρόν πρώτη πορεία νοτιοανατολική, στόχος ο κάβος Chengshan Jiao στο άκρο της Κίτρινης Θάλασσας.

Για μερικές ώρες δείχνω σαν να μην έχω λύση στο πρόβλημα και κάνω το σταυρό μου, ενώ ο DAMREY αν και πολύ μακριά ακόμη συνεχίζει να ζυγώνει. Τα σταυροκοπήματα δεν λύνουν προβλήματα. Η απόφασή μου ήταν η εξής: Αύξηση ταχύτητας στο maximum και μετά τον κάβο Chengshan Jiao πορεία νότια 175 μοίρες να περάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά στη Σαγκάη (Shanghai) και τον Chang Jiang Kou ανοίγοντας την απόσταση από τον τυφώνα. Λίγο αργότερα η AWT (Applied Weather Technologies), μία από τις εταιρείες που συμβουλεύουν τα πλοία σε ότι έχει σχέση με τον καιρό ήρθε να επιβεβαιώσει τη ορθότητα της απόφασής μου.

Η πραγματικές θέσεις των DΑΜΡΕΥ και SAOLA

Εμείς οι ναυτικοί έχουμε δώσει ένα κοινό όνομα σε όλες αυτές τις εταιρείες συμβούλους. Τις ονομάζουμε όλες «OCEANROUTES», από το όνομα της πρώτης διδάξασας.

Μου πρότεινε δύο λύσεις. Η μία αυτή που είχα ήδη εφαρμόσει και η άλλη να περάσω απέναντι στην Νότια Κορέα και να «κρυφτώ» κάπου κοντά στο λιμάνι Inchon μέχρι να περάσει η θεομηνία χωρίς να μου εγγυάται την μη επίδραση του τυφώνα πάνω μας. Δεν έδωσα σημασία στην δεύτερη και προχωρήσαμε.

Στον κάβο Chengshan Jiao ήμασταν στις 7 το βράδυ. Η πορεία άλλαξε σε 175 όπως το είχα σχεδιάσει και η ταχύτητα στους 15 κόμβους. Οι υπολογισμοί έδειχναν ότι προλαβαίνουμε να περάσουμε και τελικά το καταφέραμε με τον καιρό να αλλάζει, με τον άνεμο να αυξάνει ταχύτητα και η θάλασσα τα κύματά της. Ο καιρός είχε γίνει 6-7 μποφόρ!

Ταξιδέψαμε έτσι μέχρι τα μεσάνυχτα της 1ης προς 2ας Αυγούστου και τότε αλλάξαμε πορεία προς νοτιοανατολικά ή 159 μοίρες και κατά τις 4 το πρωί προς 129 μοίρες. Στόχος μας το βόρειο πέρασμα από το νησί Οκινάουα (OKINAWA).

Σε αυτή τη φάση το πλοίο βρίσκονταν περίπου 200 μίλια από το μάτι του DAMREY, οι πορείες μας πλέον παράλληλες και αντίθετες χωρίς να υπάρχει περίπτωση να γυρίσει πάνω μας αφού πια βρισκόμασταν νότια από αυτόν!

Νότια όμως η SAOLA συνέχιζε το καταστροφικό της έργο στα βορειοανατολικά παράλια της Ταϊβάν ενώ τα δελτία καιρού μιλούσαν για ασφαλές πέρασμα από δίπλα της είναι τα 400 μίλια απόσταση. Ο DAMREY «αγγελούδι» μπροστά της.

Η πορεία του πλοίου, το ιδανικό μονοπάτι!

Το πλοίο ανάμεσα σε 2 δαίμονες είχε βρει το ιδανικό μονοπάτι να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα τη δοκιμασία αυτή. Για μερικές ώρες αντιμετωπίσαμε καιρό που έφτασε και τα 9 μποφόρ αλλά σιγά-σιγά η κατάσταση βελτιωνόταν. Όταν στα 400 μίλια έχεις 8-9 δύναμη καιρού, αλήθεια τι γίνεται κοντά στο μάτι του τυφώνα; Θα ρωτήσει κάποιος...

Απλά δεν περιγράφεται! Είναι η απάντηση...

Υπάρχει και μια τέτοια εμπειρία στο Νότιο Ινδικό 24 χρόνια πριν που δεν θέλω να θυμάμαι. Περάσαμε τότε, από λάθος του καπετάνιου, σε απόσταση μόλις 45-50 μίλια από το μάτι του.

Χάση κόσμου! Αλλά τελικά ζω!

Πιάσαμε την Οκινάουα το πρωί της 3ης Αυγούστου. Αλλαγή πορείας προς 151 μοίρες.

Ο αχανής Ειρηνικός Ωκεανός μπροστά μας να είναι κι αυτός «τσαντισμένος» με την «άτακτη» και επικίνδυνη SAOLA.

Στην ανατολή κάνα δύο μέρες μακριά ένας νέος τυφώνας αναπτύσσονταν, βρίσκονταν σε φάση γέννησης. Σ’ αυτό το στάδιο περιγράφεται με τον όρο TROPICAL DEPRESSION. Αν εξελιχθεί σε τυφώνα η πρόγνωση λέει ότι θα «επισκεφτεί» κι αυτός την Κίνα.

Αν φτάσει μέχρι εκεί τότε θα έχουμε μία νέα τραγωδία, όπως συμβαίνει συνήθως εκεί κάθε φορά που επισκέπτεται τυφώνας.

Ας ελπίσουμε να μην συμβεί. Οι ευχές όμως δεν περιορίζουν το κακό. Αν δεν συμβεί σήμερα θα συμβεί αύριο. Η περιοχή αυτή του κόσμου έχει μάθει να ζει μαζί με τις καταιγίδες, τις καταστροφές, τις ανθρώπινες τραγωδίες, να μετράει τις απώλειές της, τους νεκρούς της και να συνεχίζει!

Συνεχίζεται...

Chrisgio