Κροσσάροντας Ατλαντικό και Ινδικό...

Το μεσημέρι της 8ης Ιουλίου, στις 2 η ώρα, περάσαμε για άλλη μια φορά τον Ισημερινό αλλά αυτή τη φορά σ’ έναν άλλο ωκεανό, τον Ινδικό, και με κατεύθυνση βέβαια αυτή τη φορά βόρεια, ενώ χθες μπήκαμε στο δεύτερο μήνα του ταξιδιού.

Το μεγάλο ταξίδι, από την Paranagua για την Κίνα, ξεκίνησε στις 8 Ιουνίου το βράδυ.

Πορεία ανατολική-νοτιοανατολική. Πρώτος στόχος να πιάσουμε τη Νότιο Αφρική.

Μέρα με τη μέρα το βαπόρι «ανέβαινε» με μεγαλύτερα-νοτιότερα γεωγραφικά πλάτη. Ο καιρός άρχισε να αλλάζει εντείνοντας τη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα που ήδη είχαμε αρχίσει να αισθανόμαστε, κάπως, στην Παρανάγκουα. Το θερμόμετρο ακολουθώντας την μοναχική πορεία του πλοίου προς τον χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, προς τα όρια του Νότιου Ατλαντικού και Νότιου Παγωμένου Ωκεανού, γλιστρούσε κι αυτό σε χαμηλότερες θερμοκρασίες την ώρα που η Ελλάδα… ψήνονταν «ΕΤΣΙ… ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ»!

Αφήσαμε πίσω μας το Cape Town και το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος (Cape of Good Hope) στις 21 του μηνός και λίγες ώρες αργότερα το νοτιότερο άκρο της Αφρικανικής ηπείρου το Cape Agulhas.

Έχω ξαναγράψει ότι οι περισσότερος κόσμος πιστεύει πως το έσχατο νότιο σημείο της Αφρικής είναι το ακρωτήριο της Καλής Ελπίδος. Πόσες φορές έχουμε διαβάσει στα σταυρόλεξα αυτό το λάθος! Όσοι ασχολούνται με τα περιοδικά ελεύθερου χρόνου θα το γνωρίζουν. Πες-πες όμως έχει γίνει πίστη ότι έτσι είναι, ενώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!

Εκτός από το Cape Agulhas όμως υπάρχει και το Agulhas Current. Ίσως το πιο διάσημο ωκεάνιο ρεύμα μετά το Gulf Stream (Ρεύμα του Kόλπου) και το Kuro Shio (Κούρο Σίβο) στα δυτικά παράλια του Ειρηνικού.

Το πολύ δυνατό αυτό ρεύμα, νοτιοδυτικής κατεύθυνσης ξεκινάει πάνω από το στενό της Μοζαμβίκης-Μαδαγασκάρης και ακολουθώντας τα παράλια της Νοτίου Αφρικής ξεθυμαίνει στο Νότιο Ατλαντικό. Το κακό είναι ότι όταν συναντηθεί με πολύ δυνατό νοτιοδυτικό άνεμο (δηλαδή κόντρα άνεμο, βορειοανατολικής κατεύθυνσης) δημιουργούνται υπερβολικά μεγάλα κύματα που έχουν ένα πολύ κοινό και αυτονόητο όνομα.

ABNORMAL WAVES!

Το ύψος αυτών των κυμάτων μπορεί φτάσει και τα 30 μέτρα. Πραγματικά «ΥΔΑΤΙΝΑ ΤΕΙΧΗ». Οι άτυχοι που θα βρεθούν αντιμέτωποι μαζί τους είναι σαν έχουν δώσει ραντεβού με το θάνατο με τεράστιες πιθανότητες στη μάχη που θα ξεσπάσει να ηττηθούν.

Αρκετά πλοία παλαιοτέρων κυρίως εποχών έχουν πάει… αύτανδρα σε τούτο το μέρος εξ αιτίας αυτών των κυμάτων. Δεν φταίει ο βαρύς χειμώνας γι’ αυτά που ακούγονται γι’ τούτα δω τα μέρη αλλά τα θηριώδη αυτά κύματα. Η φράση «τον κατάπιε το κύμα» εδώ βρίσκει πλήρη εφαρμογή. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.

Έχω ιδία πείρα για το φαινόμενο που πολλές φορές θυμάμαι και με πιάνει σύγκρυο. Αν τυχαίνει να κοιμάμαι το βλέπω σαν κακό όνειρο, ξυπνάω και κάνω βόλτες για να ηρεμήσω.

Μια ανάμνηση, μια περιπέτεια για την οποία κάποια στιγμή θα γράψω! Μια περιπέτεια περίπου 17 χρόνια πίσω.

Αυτή τη φορά ο καιρός εδώ κάτω για χειμώνας ήταν καλός, περάσαμε σχετικά εύκολα. Για λίγες μέρες πορεία ανατολική και αφήσαμε πίσω μας την Νότιο Αφρική.

Στροφή και με πορεία ανατολική-βορειοανατολική αφήσαμε πίσω μας και το νησί «γίγας» Μαδαγασκάρη αλλά και αργότερα τα μικροσκοπικά Ρενιόν και Άγιο Μαυρίκιο.

Ρενιόν και Άγιος Μαυρίκιος!

Πόσοι Έλληνες δεν έχουν σαν όνειρο ζωής να ταξιδέψουν σε κάτι τέτοια «εξωτικά», «παραδεισένια» μέση. Αστεία πράγματα. Πρόκειται για φτώχεια καταραμένη που ανάμεσα στις παράγκες στήνονται υπερπολυτελή Resorts όπου ο στοχευμένος τουρισμός δημιουργεί πλάνη σ’ αυτούς που τα επισκέπτονται αλλά και στους υπόλοιπους που βλέπουν καλλονές, σε διαφημιστικές φωτογραφίες, ξαπλωμένες στην άμμο κάτω από φοίνικες. Όποιος έχει κάτσει κάτω από φοίνικα καταλαβαίνει τι εννοώ. Είναι σαν να μην υπάρχει δέντρο.

Καταλήγοντας θα πω ότι δεν αλλάζω το πλατάνι με τίποτα κι ας μην έχει το στυλ του φοίνικα. Γι’ αυτό όποιος έχει την πετριά να φτάσει μέχρι τον Άγιο Μαυρίκιο, τις Σεϋχέλλες και τις Μαλδίβες πληρώνοντας ένα σκασμό λεφτά τους λέω ότι με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναπάω στην Τσαγκαράδα και τον Άη Γιάννη του Πηλίου, στην Κασσάνδρα και τη Σιθωνία της Χαλκιδικής, στην Κέρκυρα, στη Ρόδο, τη Ζάκυνθο, τη Σύρο, τη Κρήτη, τη Κεφαλονιά κλπ.

Ζούμε στο ωραιότερο μέρος του κόσμου μόνο που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, κι αντί να το χαιρόμαστε, να το προβάλλουμε, εμείς το βρωμίζουμε, το καταστρέφουμε, το προσβάλλουμε, δεν το σεβόμαστε και στο τέλος το αναθεματίζουμε.

ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ!!!

Αφήνοντας πίσω τους κατά φαντασίαν «παραδείσους» ανοιχτήκαμε στην άλλη μεγάλη θάλασσα, τον Ινδικό Ωκεανό. Μια θάλασσα σχεδόν εμπορικά νεκρή λόγω πειρατείας. Οι Σομαλοί κουρσεύουν πλοία ακόμα και 1800 μίλια μακριά από τις ακτές τους. Βέβαια εδώ κάτω δεν έχουν γίνει πολλές πειρατείες αλλά ο φόβος υπάρχει. Άλλωστε πειρατές δεν είναι μόνο οι Σομαλοί. Οι Ινδονήσιοι, οι Φιλιπίνοι, οι Βιετναμέζοι, δεν πάνε πίσω, χωρίς βέβαια να συγκρίνονται με τους «μετρ» του είδους. Ο φόβος λοιπόν που είναι πολλές φορές χειρότερος από την πραγματικότητα μας κρατούσε σε εγρήγορση. Κάποια στιγμή φάνηκαν δυο σκάφη σε ύποπτο σχηματισμό να μοιάζουν με πειρατικά. Ανοιχτήκαμε μακριά τους και το θέμα έληξε εκεί. Ήταν, δεν ήταν κουρσάροι, δεν είχα και δεν έχω καμία διάθεση και περιέργεια να γνωρίζω.

Η πορεία συνέχιζε να είναι βορειοανατολική και ο στόχος που είχαμε βάλει περνώντας τον Άγιο Μαυρίκιο είναι πολύ κοντά μας. Η βορειοδυτική Σουμάτρα της Ινδονησίας, άλλο ένα τεράστιο νησί αυτού του πλανήτη, θα κάνει την εμφάνισή της στις 10 Ιουλίου αργά το βράδυ πριν μπούμε στο MALACCA STRAIT. Από εκεί δύο μέρες απομένουν για την Σιγκαπούρη τον ενδιάμεσο σταθμό ανεφοδιασμού του πλοίου.

Μετά την αναχώρηση από την πανέμορφη Σιγκαπούρη θα υπολείπονται 9 μέρες για το Dalian της Κίνας, τον τελικό προορισμό μας. Εκεί αν όλα πάνε καλά, θα έχουν συμπληρωθεί 39 μέρες ταξίδι, να μη βασκαθούμε!

Συνεχίζεται…

Chrisgio