Από το Itaguai στη Paranagua

Φύγαμε από το Itaguai τα ξημερώματα της 1ης Μαΐου.

Η έξοδος που σχεδίαζα να κάνω στην πόλη στις 30 του μηνός δεν έγινε ποτέ. Πολύ δουλειά! Οπότε μη με… «ζηλεύετε» και μοιραστείτε μαζί μου τις φωτογραφίες του λιμανιού της προηγούμενης ανάρτησης. Ότι βλέπετε είδα, δηλαδή τίποτα!

Για ψυχολογικές ανάσες και… γειώσεις, ούτε λόγος. Ποιος ξέρει πότε θα γίνει αυτό!

Έχει να πατήσει χώμα το πόδι μου από τότε που έφυγα από την Ελλάδα. Έκλεισα 2 μήνες! Αλήθεια πότε πέρασαν;

Χμμ! Πολύ παράξενα πλάσματα εμείς οι ναυτικοί. Όταν είναι ο χρόνος μπροστά μας, «αμάν πότε θα περάσει», μόλις τον αφήνουμε πίσω μας, «σαν νερό πέρασε ο άτιμος»!

Η λαχτάρα της επιστροφής που πολεμάει τη μοναξιά, την απομόνωση, την εκούσια φυλακή μας! Παρακαλάμε να γεράσουμε, να πεθάνουμε! Παραξενιά ή άγρια πραγματικότητα;

Ο πιλότος κατέβηκε στις 6 παρά τέταρτο κι εμείς κατευθυνθήκαμε ξανά προς το αγκυροβόλιο του Itaguai αλλά αυτή τη φορά αρκετά πιο ανοιχτά, μακριά από τις στεριές, περίπου στα 25 μίλια. Αγκυροβολήσαμε εκεί κατά τις 10 το πρωί και άρχισε καθαρισμός των αμπαριών.

Σ’ αυτό το σημείο απολαύστε μια εικόνα από αυτές που ο Θεός μόνο στους ναυτικούς δωρίζει.

Στη Ράδα του Itaguai πλένοντας τα αμπάρια

Το επόμενο ταξίδι γνωστό εδώ και λίγες μέρες.

Θα φορτώσουμε Soya Beans από την Paranagua. Λιμάνι της Βραζιλίας κι αυτό.

Προορισμός, μάλλον η Βόρεια Κίνα, με ενδιάμεση στάση στη Σιγκαπούρη για ανεφοδιασμό. Το λιμάνι εκφόρτωσης ακόμα άγνωστο.

Μια νέα ναυτική περιπέτεια, ένα ταξίδι «γίγας», των 12.500 μιλίων (23.000 χιλιομέτρων πάνω-κάτω) και των 40 περίπου ημερών – που ο ενδεχόμενος κακός καιρός, κυρίως μέχρι τη Νότια Αφρική, μπορεί να τις κάνει περισσότερες – πρόκειται να ξεκινήσει σε μερικές μέρες.

Παρανάγκουα – Νότιος Ατλαντικός (χειμωνιάτικος) – Ακρωτήριο Καλής Ελπίδος (χειμωνιάτικο) – Μαδαγασκάρη – Άγιος Μαυρίκιος – Ινδικός Ωκεανός – Σουμάτρα – Malacca Strait (δεν γράφεται στα Ελληνικά) – Σιγκαπούρη – Κινέζικη Θάλασσα – Κίτρινη Θάλασσα.

Η έναρξή του θα εξαρτηθεί από την αναμονή που θα έχουμε στην Paranagua.

Μετά από κάρβουνο να φορτώσεις Soya Beans δεν εύκολο πράγμα. Ο καθαρισμός πολύ δύσκολος εκτελέστηκε με τη βοήθεια βραζιλιάνικου εξωτερικού συνεργείου. Ήταν 4 πολύ δύσκολες μέρες στην μέση του πουθενά.

«Πουθενά», «τίποτα»… δύο λέξεις που χρησιμοποιώ τακτικά. Πως όμως μπορείς να ορίσεις κάτι τέτοια σημεία πάνω στη γη; Άλλωστε τις περισσότερες φορές εκεί βρίσκομαι στο «πουθενά» και στο «τίποτα»!

Στις 4 του μηνός το πρωί είχαμε τελειώσει, κι αφού γυρίσαμε πίσω στο Itaguai για να αποβιβαστεί το συνεργείο, το μεσημέρι αναχωρήσαμε για την Paranagua.

Ηλιοβασίλεμα στη ράδα της Paranagua

Ένα μίνι ταξίδι 277 μιλίων. Φτάσαμε την άλλη μέρα το πρωί και αγκυροβολήσαμε στις 10.

Γύρω μας καμιά 50ριά βαπόρια περίμεναν κι αυτά τη σειρά τους.

Ράδες μεγάλες! (Ράδα σημαίνει αγκυροβόλιο).

O χρόνος αναμονής πολύς. Τα ίδια είχαμε στο Mobile και στο Itaguai!

Όταν οι αγορές «κρεμάνε» έτσι γίνεται.

Η κρίση αυτό τον καιρό έχει χτυπήσει παντού και τα πάντα, τη ναυτιλία θα άφηνε; Η ναυλαγορά έχει «γκρεμιστεί», το πετρέλαιο στα ύψη…!

Δεν υποφέρει μόνο η Ελλάδα! Δόξα τω θεώ να λέμε που έχουμε δουλειά!

Οι ράδες μ' αρέσουν. Τουλάχιστον δεν ταξιδεύω! Λίγο είναι αυτό;

Από το να είσαι στο πέλαγος και να παλεύεις με τα κύματα, καλύτερα στην άγκυρα.

Αρκεί να έχεις κάνει το κουμάντο σου.

Αλεύρι, λάδι, ζάχαρη, πατάτες, ρύζι για τους Φιλιπίνους, κρέας και το κυριότερο, ΝΕΡΟ! Όλα αυτά υπάρχουν. Απ’ όλα έχουμε και με σωστή διαχείριση, που ήδη άρχισε, για να μη μας προκύψουν δυσάρεστες εκπλήξεις, δεν νομίζω να έχουμε πρόβλημα.

Ας οπλιστούμε γι' ακόμα μια φορά με υπομονή κι ας περιμένουμε!

Συνεχίζεται...

Chrisgio