«Χριστουγεννιάτικη« ιστορία

Η ιστορία δεν είναι Χριστουγεννιάτικη! Νομίζω όμως πως είναι μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων, όπως τουλάχιστον το γνώρισα μέσα από τα παραμύθια που διάβαζα μικρός (ορισμένα και αρκετά μεγαλύτερος).

Είναι μια ιστορία απελπιστικά σύντομη, 100% αληθινή και υπάρχουν και μάρτυρες. Ο Κώστας κι εγώ που είχαμε την τύχη να την ζήσουμε.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι άφησε τον μάταιο - παρά ταύτα γλυκύ - κόσμο μας και τον άφησε φτωχότερο.

Δεν θυμάμαι πότε συνέβη. Σίγουρα όμως ήταν επί δραχμής.

Είχα πάει στο ΠΡΟΠΟτζίδικο της γειτονιάς μου (κανείς δεν είναι τέλειος) και μαζί με τον ιδιοκτήτη του, τον Κώστα, σχεδιάζαμε επί computer πίσω από το γκισέ κάποιες «μεγαλοφυείς» στρατηγικές για να αλλάξουμε την τύχη μας.

Στο μαγαζί μπήκε μια γριούλα.

Μαυροντυμένη, μαντήλα φυσικά στο κεφάλι, καμπουριασμένη, ταλαίπωρη.

Άπλωσε το χέρι. «Μια βοήθεια, παιδιά μου…»

Ο Κώστας - είχε το ταμείο μπροστά του - της έδωσε πρώτος.

Δεκάρικο.. εικοσάρικο… δεν ξέρω.

«Ευχαριστώ, παιδί μου».

Άπλωσα το χέρι μου κι εγώ να της δώσω κάτι.

«Όχι παλικάρι μου, αυτό να το κρατήσετε, γιατί μπορεί να περάσει και κάποιος άλλος από εδώ που να έχει ανάγκη».

Τέλος της ιστορίας.

Από το firiki2010