Caleta Patillos: Εύχομαι να μην ξαναρθώ

Πηγαίνοντας να πλευρίσουμε για φόρτωση

Κανονικά τώρα σύμφωνα με όσα έγραφα στην τελευταία μου ανάρτηση θα έπρεπε να βρίσκομαι εν πλω κάπου ανοιχτά του Εκουαδόρ με κατεύθυνση τη διώρυγα του Παναμά.

Επειδή όμως εδώ είναι Νότιος Αμερική, δηλαδή τρίτος κόσμος, τίποτα δεν μπορείς να πάρεις τοις μετρητοίς.

Το Caleta Patillos από κοντά

Αλλά ακούς το πρωί άλλα το βράδυ. Ότι θέλει λέει ο καθένας!

Η σειρά φόρτωσης άλλαξε - για εμπορικούς λόγους, ήταν η δικαιολογία - κι αντί για το δικό μου πλοίο πήγε δίπλα άλλο.

Έτσι αντί να πάμε για φόρτωση την 1η του Σεπτέμβρη πήγαμε χθες, 5 του μηνός το βράδυ, γύρω στις 11 η ώρα.

Η φόρτωση σε εξέλιξη

Καιρός ήταν. Πιάσαμε τις 11 μέρες στο αγκυροβόλιο!

Δεν ήταν άσχημα, αλλά τις τελευταίες μέρες άρχισε να μειώνεται επικίνδυνα το νερό. Τις δύο τελευταίες μπήκε «δελτίο νερού» μη γνωρίζοντας το πότε τελικά θα φύγουμε. Και δεν είμαστε όπου κι όπου, στο πιο άνυδρο μέρος του κόσμου βρισκόμαστε. Αν κάτι είναι υπερβολικά ακριβό εδώ αυτό είναι το νερό, κι αυτό, αν το βρεις, έρχεται με υδροφόρα από μακριά.

Χθες το βράδυ επιτέλους το πρόγραμμά μας πήρε, ας πούμε, σάρκα και οστά. Ότι και να γίνει μέχρι αύριο βράδυ θα την έχουμε κοπανήσει για τον Παναμά.

Το αλάτι στο αμπάρι

Το Caleta Patillos από κοντά είναι ακόμα πιο άσχημο. Αλλά για να μην κατηγορούμε μια ολόκληρη χώρα βλέποντας αυτή τη κόλαση να πούμε ξανά ότι δεν είναι κάποια πολή ή χωριό. Για λιμάνι-εργοτάξιο πρόκειται που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής του είναι η εξαγωγή άλατος.

Το δεύτερο TERMINAL

Απλά την «τύχη» των ναυτικών προσπαθώ να περιγράψω, που από πολλούς θεωρούνται τυχεροί για τα μέρη που βλέπουν. Τα περισσότερα μέρη που πάμε τέτοια είναι.

Σήμερα έμαθα ότι η έρημος ATACAMA στην οποία βρισκόμαστε ξεκινάει από λίγο πιο βόρεια από δω, έχει μάκρος πάνω από 1.000 χιλιόμετρα (όλα εδώ στη Χιλή είναι μακρόστενα) και φτάνει μέχρι 300 χιλιόμετρα βόρεια του Valparaiso. Επίσης ότι οι 33 άτυχοι, θαμμένοι στο ορυχείο, Χιλιάνοι εργάτες είναι πολύ μακριά από δω που είμαστε εμείς, κι αυτοί νότια.

Ο χάρτης του Caleta Patillos

Ακόμη συνέχισα το μίνι γκάλοπ που άρχισα στο Mejillones με το δίλημμα «Αλιέντε ή Πινοσέτ;».

Δεν ξέρω αν φταίει η περιοχή, αν τους έχει χτυπήσει η ξεραΐλα κατακούτελα ή κάτι άλλο συμβαίνει, αλλά η προτίμησή τους, ο Πινοσέτ, προηγείται με μεγάλη διαφορά χωρίς να έχει κανέναν εχθρό. Στα είκοσι περίπου άτομα που ρώτησα τα 15 μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι΄αυτόν ενώ τα 5 κρατούν ίσες αποστάσεις.

Ο καιρός είναι πολύ καλός, τις περισσότερες μέρες συννεφιασμένος και ενώ νομίζεις ότι θα αρχίσει κατακλυσμός έχει να βρέξει 100-150 χρόνια. Παρ΄όλα αυτά έχει πολλή υγρασία. Το πρωί όλα είναι μούσκεμα.

Δεν έχω κάτι περισσότερο να γράψω γι΄αυτό το μέρος. Ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετίσουμε τη Χιλή σε λίγες ώρες.

Ο Ειρηνικός, ο Παναμάς και το κανάλι του γι΄ άλλη μια φορά, η Καραϊβική, ο κόλπος του Μεξικού και οι ΗΠΑ – Φλόριδα και Βιρτζίνια – μας περιμένουν.

Συνεχίζεται...

Chrisgio