Santa Marta & Puerto Drummond

Αφήνοντας πίσω τον Rio Magdalena ένα super mini ταξίδι 4 ωρών μας έφερε στην Santa Marta γύρω στα μεσάνυχτα της 7ης προς την 8η Αυγούστου.

Το Port Control φτάνοντας μας ενημέρωσε ότι θα περιμέναμε στα ανοιχτά μέχρι να ξημερώσει οπότε και θα ανέβαιναν οι αρχές για τις διατυπώσεις.

Έτσι πορευτήκαμε για τις επόμενες 8 ώρες, ντριφτάρωντας (drifting) και μακριά από την βραχονησίδα El Morro.

*****

Drifting

Είναι κατάσταση μη αγκυροβολημένου πλοίου, που η μηχανή του έχει σταματήσει αλλά είναι stand by (σε ετοιμότητα), αφήνεται στις ορέξεις του καιρού, των ρευμάτων αν υπάρχουν και αν χρειαστεί διορθώνεται τη θέση του.

*****

Επιτέλους ο ήλιος ξύπνησε, ο πιλότος ανέβηκε, μαζί και οι αρχές. Μπήκε στη γέφυρα και χαιρετηθήκαμε.

-Captain, κάτω οι αρχές είναι έξω από το γραφείο σου και σε περιμένουν.

-Κι εδώ τι θα γίνει, ποιος θα μείνει;

-Εγώ! μου είπε, έτσι απλά και κοιτώντας με που δεν μου άρεσε αυτό που άκουγα με καθησύχασε και συνέχισε.

-Έλα μη φοβάσαι, όλα καλά θα πάνε, αυτή τη δουλειά κάνω κάθε μέρα πολλά χρόνια.

Ζούσα ένα déjà vu με αυτή η στιχομυθία, αφού είχαν προηγηθεί στο παρελθόν κι άλλες όμοιες προσεγγίσεις στην Santa Marta.

Είναι οι στιγμές που ο καπετάνιος βάζει το κεφάλι του στον τορβά αφού δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά αναγκασμένος να δεχθεί αυτά που του λένε. Γιατί το καράβι πρέπει να συνεχίσει την αποστολή του την οποία όποιος την εμποδίσει μαύρο φίδι που τον έφαγε και το φίδι ήταν σαν να το έβλεπα σε μια γωνιά της γέφυρας!

Πήρα τα πόδια μου και κατέβηκα τις σκάλες. Καμιά δεκαριά με περίμεναν απ’ έξω. Άνοιξα και ξανά-μανά οι διατυπώσεις άφιξης.

Σύντομη η διαδικασία. Μετά από δύο συνεχόμενα λιμάνια στην Κολομβία, την Cartagena και την Barranquilla κατά κάποιο τρόπο είχαμε... παραγνωριστεί!

Οι αρχές απoβιβάστηκαν και το πλοίο συνέχισε υπό πλοήγηση προς το σημείο φόρτωσης, μία ώρα περίπου από την Santa Marta. Μετά τον κάβο που έβλεπα μπροστά μου και αριστερά θα βλέπαμε το Puerto Drummond.

Πορεία νοτιοδυτική και 2 μίλια αργότερα νότια.

*****

Santa Marta

Μια πόλη που κι αυτή, σαν την Cartagena, «πέρασε και δεν ακούμπησε»! Μόνο η μακρινή άποψη της πόλης σαν τουριστικό κάρτ-ποστάλ έμεινε στη μνήμη μας.

Δεν ήταν η πρώτη φορά. Η μοίρα των ναυτικών είναι να τους θαυμάζουν οι στεριανοί και να τους φαντάζονται τυχερούς όπως ο Κώστας Χατζής στον «Στρατή» του.

Εντάξει, κατά καιρούς όλο και κάτι παραπάνω από το τίποτα βλέπουμε. Πολλές φορές γίνομαι υπερβολικός!

*****

Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα αγκυροβόλιο υπό «Αμερικανική Κατοχή» κάποιου κυρίου Drummond εξ’ ου και το όνομα του... λιμανιού Puerto Drummond (Πουέρτο Ντρουμόντ) για τους ντόπιους, Port Drummond (Πορτ Ντράμοντ) για τους αγγλόφωνους.

Είναι η 6η φορά που έρχομαι σ’ αυτόν τον «παράδεισο»!

Φτάσαμε και αφού αγκυροβολήσαμε δέσαμε και πρυμάτσες σε μία σημαδούρα (στην ναυτική διάλεκτο τσαμαδούρα). Αυτό λοιπόν ήταν το λιμάνι φόρτωσης η οποία άρχισε αμέσως, με φορτίο που έφτανε δίπλα μας σε μαούνες και φορτώνονταν με πλωτούς γερανούς (κρένια στην ναυτική διάλεκτο).

Γύρω μας άλλοι ταλαίπωροι ναυτικοί προσπαθούσαν να φορτώσουν κι αυτοί το δικό τους καράβι και να δραπετεύσουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν από το καταραμένο μέρος!

Η φόρτωση διήρκεσε 3 μέρες και στις 11 του μηνός το πλοίο ήταν έτοιμο για αναχώρηση. Λύσαμε τους πρυμνιούς κάβους, βιράραμε τις δύο άγκυρες και 2 μίλια παρακάτω αγκυροβολησαμε εκ νέου.

Γιατί; θα ρωτήσει κάποιος.

Για να γίνει έλεγχος για ναρκωτικά στα ύφαλα του πλοίου από βαρταχάνθρωπους του Κολομβιανού Πολεμικού Ναυτικού.

Μια συνήθης μέθοδος μεταφοράς των ναρκωτικών. Δύτες του καρτέλ, μάλλον με ηλεκτροσυγκόλληση, τοποθετούν μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών στην «καρίνα» του πλοίου και μεταφέρονται με αυτόν τον τρόπο παντού. Διαλέγοντας πλοίο που έχει τον ίδιο προορισμό με το «πράμα».

Το μέρος φυλάσσεται πολύ καλά και αυτός είναι ο λόγος που έχουν να βρουν ναρκωτικά 3 χρόνια τώρα. Την τελευταία φορά  βρήκαν και τα έβγαλαν από ένα υπό Ισραηλινή σημαία πλοίο.

Και μερικά λόγια για τον κύριο Drummond. Tον ιδιοκτήτη των ορυχείων κάρβουνου από όπου κάθε χρόνο εξάγει περίπου 35.000.000 τόνους όπως μου τα εξιστόρησαν ο πράκτορας και κάποιοι από τους εργάτες που φόρτωναν το πλοίο.

Κολομβιανοί που δουλεύουν για κάποιον που κλέβει τον πλούτο της χώρας τους, θα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί. Κάτι αντίστοιχο με του Κολομβιανούς αγρότες που δουλεύουν για το ντόπιο καρτέλ των ναρκωτικών. Τελικά ξένοι και ντόπιοι τα ίδια... Ένας κόσμος ίδιος παντού!

Αυτός ο κύριος λοιπόν πληρώνει κάποιο φόρο στο κράτος και πίνει κάμποσο από το αίμα της χώρας. Ένας από τους πολλούς, όχι μόνο Αμερικάνους, που κάνουν κουμάντο εδώ κάτω.

Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν ο τρελό Τσάβες που τους έδιωξε όλους από τη Βενεζουέλα είναι πράγματι τρελός.

Το βασίλειο αυτού του ανθρώπου είναι το Mobile της Alabama στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τρεις φορές έχω κάνει το ταξίδι Puerto Drummond-Mobile.

Μέχρι πριν αρχίσει η παγκόσμια κρίση το κάρβουνο έμοιαζε με χρυσό. Τα πλοία φόρτωναν από την Κολομβία και ξεφόρτωναν στο Mobile. Εκεί κάποια άλλα καράβια το ξαναφόρτωναν και το μετέφεραν στην Ευρώπη σαν Αμερικάνικο κάρβουνο στην διπλάσια(;) τιμή.

Παλαιότερα έτυχε να φορτώνω κάρβουνο στο Mobile και να βλέπω δίπλα μου άλλο καράβι να ξεφορτώνει… κάρβουνο.

Μου θυμίζει το Γιουγκοσλαβικό καλαμπόκι επί εποχής Αντρέα Παπανδρέου που το ονομάζαμε Ελληνικό και το πουλούσαμε στους «κουτόφραγκους». Το σκάνδαλο «Αποστολόπουλου» αν θυμάμαι καλά. Εποχές δόξας για την Ελλάδα των Κοσκωτάδων και άλλων «λουλουδιών». Ένας κόσμος ίδιος παντού!

Σήμερα όμως τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Η τιμή του κάρβουνου έχει πέσει κι έτσι η κομπίνα δεν μπορεί να περπατήσει. Τα περισσότερα βαπόρια φορτώνουν κατ’ ευθείαν για Ευρώπη και ο Drummond έμαθα ότι ετοιμάζεται να πουλήσει την επιχείρηση γιατί δεν βγαίνει ο άνθρωπος. Η απληστία έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αν δεν μπορούν να κλέψουν, οποιαδήποτε επιχείρηση με λογικό κέρδος θεωρείται ασύμφορη.

«Ρε που πάμε ρε!» που έλεγε κι ο Αυλωνίτης!

Ο έλεγχος έδειξε ότι ήμασταν ακόμα μια φορά καθαροί από ναρκωτικά, παρέλαβα το σχετικό πιστοποιητικό και το CD με το video της υποβρύχιας επιθεώρησης.

Ένα βάρος έφυγε από το στήθος μου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε συντριπτικό ποσοστό οι ναυτικοί είναι τα μόνα θύματα στην υπόθεση της «παγκόσμιας μάστιγας» των ναρκωτικών και τολμώ να πω ότι το ίδιο ισχύει και για τους πλοιοκτήτες.

Λίγο αργότερα βιράραμε την άγκυρα και το πλοίο αναχώρησε με πρώτο προορισμό το Cristobal του Παναμά. Την είσοδο της διώρυγας από την πλευρά του Ατλαντικού. Ο Ειρηνικός μας περίμενε.

Οι φωτογραφίες από το «ΕΞΩΤΙΚΟ» Puerto Drummond και μια ακόμη φορά αποδεικνύουν το πόσο δύσκολο είναι το επάγγελμα του ναυτικού και πόσο άδικο έχουν αυτοί που μας θεωρούν τυχερούς.

Η τσαμαδούρα (δηλαδή το... λιμάνι)

Μέρος άποψης της Santa Marta

Γενική άποψη του... λιμανιού

Τα βαπόρια φορτώνουν

Τα βαπόρια φορτώνουν

Ο πιλότος

Τα βαπόρια φορτώνουν

 Το... λιμάνι Puerto Drummond

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Συνεχίζεται...

Chrisgio