ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΙΡΟ Μ’ ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ…

..ταξίδευα προς το ASHDOD του Ισραήλ.

Όνομα Πλοίου: CAPTAIN GEORGE I
Ημερομηνία: Μάιος του 2006
Πλήρωμα: 1 Έλληνας (εγώ), 1 Μολδαβός, 2 Ουκρανοί, 2 Ρώσοι, 1 Γεωργιανός, 4 Ρουμάνοι, 1 Σριλανκέζος και 13 Μαλδιβιάνοι.

Το πλοίο είχε φύγει από την Santa Marta της Κολομβίας φορτωμένο με κάρβουνο.
Διασχίσαμε την Καραϊβική–Τζαμάικα, Πουέρτο Ρίκο, Γουαδελούπη–βγήκαμε στον Ατλαντικό, βάλαμε στην πλώρη μας το Γιβραλτάρ και μετά Μεσόγειος θάλασσα, Ισπανία, Αλγερία, Τυνησία, Σικελία, Μάλτα, Κρήτη και τελική πορεία προς Ισραήλ.
Όλες αυτές τις περίπου 20 μέρες του ταξιδιού ήμουν σε καθημερινή επαφή με πλοιοκτήτες, ναυλωτές και τους Ισραηλινούς πράκτορες στο ASHDOD. Όλοι γνώριζαν το ταξίδι μας από 40 μέρες πριν, καθώς και την ημερομηνία άφιξής μας η οποία θυμάμαι ότι ήταν μία Δευτέρα του Μαΐου.
Υπήρχαν δύο υποχρεώσεις πριν την άφιξη απέναντι στις Ισραηλινές αρχές. Η μία ήταν να ανεβάσουμε το επίπεδο ασφαλείας (ISPS γι΄ αυτούς που γνωρίζουν) από το Νο1 στο Νο2, 48 ώρες πριν την άφιξη και συγχρόνως να ειδοποιήσουμε απ΄ ευθείας, και όχι μέσω πράκτορα, το Πολεμικό Ναυτικό τους για την ημερομηνία και ώρα άφιξή μας.
Όλα αυτά συνέβησαν το Σάββατο, που πέρα από το ευνόητο της αργίας του σαββατοκύριακου για μας, όλοι γνωρίζουμε ότι Σάββατο σημαίνει για τους Εβραίους ότι σημαίνει για τους Χριστιανούς η Κυριακή και η Παρασκευή για τους Μωαμεθανούς.
Έτσι λοιπόν τα σχετικά μηνύματα δεν έφτασαν να διαβαστούν στην ώρα τους κι επειδή η άφιξη ήταν νωρίς το πρωί της Δευτέρας, ακόμα και τότε, το πλοίο θεωρήθηκε ότι δεν ήταν εντάξει στις υποχρεώσεις του.
Φτάνοντας γύρω στα εξήντα μίλια από το ASHDOD, προφανώς σε διεθνή ύδατα, έλαβα μία κλίση στο VHF από Ισραηλινό πολεμικό πλοίο που ρωτούσε ποιος ήμουν, που πηγαίνω κλπ.
Απάντησα στα ερωτήματά του αν και παραξενεμένος γιατί πρώτη φορά μου συνέβαινε αυτό εκτός από δύο νηοψίες που υπέστην παλαιότερα στην πορεία μου για το Ιράκ στον Περσικό Κόλπο.

Νόμιζα ότι το θέμα είχε τελειώσει εκεί.
Αμ δε που είχε τελειώσει!

Μου απάντησε ότι δεν γνωρίζει ποιος είμαι και ότι καλά θα έκανα να γυρίσω και να απομακρυνθώ από το κράτος του Ισραήλ. Επέμεινα και επανέλαβα λέγοντας του ότι είμαι φορτωμένος με κάρβουνο και το πηγαίνω στο ASHDOD. Για δεύτερη φορά μου απάντησε με τον ίδιο τρόπο. Συνέχισα και του πρότεινα να έρθει σ΄ επαφή με το λιμάνι του ASHDOD για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου.

Τότε ήταν που πήρα την καταλυτική, σοβαρη και πειστική απάντησή του. Μ΄ έκοψε κρύος ιδρώτας!

Η ΓΥΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ Η ΣΟΥ ΡΙΧΝΩ!

Και ήμαστε σε διεθνή ύδατα υπενθυμίζω.
Δεν είχα άλλη επιλογή, γύρισα καταμεσής της Μεσογείου περίμενα να πάει 9 η ώρα να ειδοποιήσω ξανά αυτούς που έπρεπε και έπειτα συνέχισα το ταξίδι μου για το ASHDOD.

Τώρα γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Όταν, μέρες πριν, ξεκίνησε αυτή η νηοπομπή ήμουν σίγουρος ότι δύο πράγματα θα συνέβαιναν. Ή θα τους έκοβε ο κρύος ιδρώτας σαν κι εμένα ή θα γινόταν αυτό που έγινε.

ΤΟ ΜΑΚΕΛΕΙΟ

Κι δυστυχώς έγινε το δεύτερο!

Αυτοί ήταν έτοιμοι να ρίξουν σ΄ ένα πλοίο που το είχαν καλέσει οι ίδιοι, το είχαν πληρώσει να τους φέρει κάρβουνο και θα κώλωναν τώρα με τα πλοία που είχαν σκοπό να σπάσουν τον αποκλεισμό των Παλαιστινίων;
Θα έπρεπε να ήμαστε πολύ αφελείς για να το πιστέψουμε.
Κι ένα τελευταίο για τους «φίλους μας» τους Τούρκους.
Μιας και αναφέρουν, κι αυτοί, ότι βρίσκονταν στα διεθνή ύδατα δεν νομίζετε ότι είναι καιρός να μας δηλώσουν πλέον μέχρι που πρέπει να φτάνουν τα χωρικά ύδατα του κάθε πολιτισμένου κράτους;
Στα 12 μίλια με βάση τις διεθνείς συνθήκες;
Στα τσαμπουκαλίδικα 6 μίλια γιατί έτσι τους συμφέρει στο Αιγαίο;
Ή φτάνουν μέχρι τη… Γαύδο; Το έχουν ξεστομίσει κι αυτό!
Γιατί αν φτάνουν μέχρι τη Γαύδο καλά θα κάνουν να μην κατηγορούν τους Ισραηλινούς που τους επιτέθηκαν.

Αγαπητοί γείτονες τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά κάποτε γίνονται μπούμερανγκ.
Αυτό συνέβη δυστυχώς για σας χθες τα χαράματα.
Και το χειρότερο είναι ότι χάθηκαν ζωές!

Chrisgio