 |
| Το ηφαίστειο FUJIYAMA |
Το ταξίδι από το Sendai μέχρι την Tagonoura ήταν σύντομο και με καλό καιρό. Αγκυροβολήσαμε έξω από το λιμάνι της πόλης Shimizu, στην περιοχή της οποίας ανήκει και η Tagonoura, στις 28 Ιουλίου 2009 το βράδυ. Εκεί θα περιμέναμε μέχρι στις 2 Αυγούστου οπότε και θα πηγαίναμε στην Tagonoura για εκφόρτωση.
Στις 30 του μηνός όμως ο καιρός άρχισε να χαλάει. Ο τυφώνας «KRONANH» ο Νο.11 της περιόδου πλησίαζε με σκοπό να περάσει από πάνω μας. Φύγαμε από το αγκυροβόλιο για περισσότερη ασφάλεια και ανοιχτήκαμε στον κόλπο Suruga Wan περιμένοντάς τον.
Στις 31 του μηνός Αυγούστου πέρασε δίπλα μας στρίβοντας βόρεια με ταχύτητα ανέμων στους 80-90 κόμβους, στο σημείο που είμαστε εμείς, χωρίς όμως τον ανάλογο υψηλό κυματισμό επειδή είμαστε μέσα στον κόλπο.
Στην τηλεόραση το βράδυ είδαμε κάποιες μικροκαταστροφές που έγιναν στην περιοχή από την παρά λίγο «πραγματική» θεομηνία και όχι σαν τις μαϊμού Ελληνικές «θεομηνίες» οι οποίες μαζί με τα κανάλια ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.
Τώρα βέβαια υπάρχει η αναπάντητη ερώτηση αν αυτός ο τυφώνας περνούσε «ξυστά» από την χώρα μας θα είχαμε κι εμείς «μικροκαταστροφές» ή θα είχε πνιγεί η Αθήνα και η μισή Ελλάδα; Μάλλον για «Βιβλική Καταστροφή» μου 'ρχεται καλύτερα!
Η τηλεόραση ανέφερε το γεγονός έδειξε και την νέα πορεία του τυφώνα και το θέμα έκλεισε. Οι Ιάπωνες έχουν οργανώσει τόσο καλά τη χώρα και τη ζωή τους που δεν τους φοβίζει ένας τυφώνας, ή μάλλον τους φοβίζει αλλά ξέρουν και μπορούν να προφυλαχτούν.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην συμβαίνει αυτό στην μοναδική χώρα και λαό που πριν 60 χρόνια δέχτηκε την μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας ατομική επίθεση και κατόρθωσε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά και να μεγαλουργήσει.
Εμείς 188 χρόνια μετά την επανάσταση το 1821, ακόμα αναφερόμαστε σ' αυτήν και στα 400 χρόνια σκλαβιάς τις πληγές των οποίων ακόμα δεν μπορούμε να κλείσουμε.
Αχ, ρε Έλληνα αθάνατε!
Στις 2 του μηνός όπως ήταν προγραμματισμένο, χωρίς καμία καθυστέρηση, το καράβι έμπαινε στο λιμάνι.
Λίγο πριν μπούμε μας περίμενε μια έκπληξη. Καθώς ο καιρός βελτιώνονταν και τα σύννεφα τρέχανε να κρυφτούνε ένας τεράστιος και επιβλητικός ορεινός όγκος έκανε την εμφάνισή του στα πόδια του οποίου βρίσκονταν η πόλη Tagonoura.
Το ηφαίστειο «FUJIYAMA» μας καλωσόριζε.
Δεν ήξερα ότι αυτό το διάσημο βουνό-ηφαίστειο βρίσκεται σ' αυτό το γεωγραφικό σημείο.
Απλώς ήξερα ότι βρίσκεται στη Honshu, το μεγάλο νησί της Ιαπωνίας.
Στις 30 του μηνός όμως ο καιρός άρχισε να χαλάει. Ο τυφώνας «KRONANH» ο Νο.11 της περιόδου πλησίαζε με σκοπό να περάσει από πάνω μας. Φύγαμε από το αγκυροβόλιο για περισσότερη ασφάλεια και ανοιχτήκαμε στον κόλπο Suruga Wan περιμένοντάς τον.
Στις 31 του μηνός Αυγούστου πέρασε δίπλα μας στρίβοντας βόρεια με ταχύτητα ανέμων στους 80-90 κόμβους, στο σημείο που είμαστε εμείς, χωρίς όμως τον ανάλογο υψηλό κυματισμό επειδή είμαστε μέσα στον κόλπο.
Στην τηλεόραση το βράδυ είδαμε κάποιες μικροκαταστροφές που έγιναν στην περιοχή από την παρά λίγο «πραγματική» θεομηνία και όχι σαν τις μαϊμού Ελληνικές «θεομηνίες» οι οποίες μαζί με τα κανάλια ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις.
Τώρα βέβαια υπάρχει η αναπάντητη ερώτηση αν αυτός ο τυφώνας περνούσε «ξυστά» από την χώρα μας θα είχαμε κι εμείς «μικροκαταστροφές» ή θα είχε πνιγεί η Αθήνα και η μισή Ελλάδα; Μάλλον για «Βιβλική Καταστροφή» μου 'ρχεται καλύτερα!
Η τηλεόραση ανέφερε το γεγονός έδειξε και την νέα πορεία του τυφώνα και το θέμα έκλεισε. Οι Ιάπωνες έχουν οργανώσει τόσο καλά τη χώρα και τη ζωή τους που δεν τους φοβίζει ένας τυφώνας, ή μάλλον τους φοβίζει αλλά ξέρουν και μπορούν να προφυλαχτούν.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να μην συμβαίνει αυτό στην μοναδική χώρα και λαό που πριν 60 χρόνια δέχτηκε την μοναδική στην ιστορία της ανθρωπότητας ατομική επίθεση και κατόρθωσε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά και να μεγαλουργήσει.
Εμείς 188 χρόνια μετά την επανάσταση το 1821, ακόμα αναφερόμαστε σ' αυτήν και στα 400 χρόνια σκλαβιάς τις πληγές των οποίων ακόμα δεν μπορούμε να κλείσουμε.
Αχ, ρε Έλληνα αθάνατε!
*********
Στις 2 του μηνός όπως ήταν προγραμματισμένο, χωρίς καμία καθυστέρηση, το καράβι έμπαινε στο λιμάνι.
Λίγο πριν μπούμε μας περίμενε μια έκπληξη. Καθώς ο καιρός βελτιώνονταν και τα σύννεφα τρέχανε να κρυφτούνε ένας τεράστιος και επιβλητικός ορεινός όγκος έκανε την εμφάνισή του στα πόδια του οποίου βρίσκονταν η πόλη Tagonoura.
Το ηφαίστειο «FUJIYAMA» μας καλωσόριζε.
 |
| Εμείς και το ηφαίστειο |
Απλώς ήξερα ότι βρίσκεται στη Honshu, το μεγάλο νησί της Ιαπωνίας.
Ύψος 3.776 μέτρα, διάμετρος κρατήρα 610 μέτρα.
*********
Κατά την παραμονή μας ένας άλλος τυφώνας ο «DUJUAN» Νο.12 της περιόδου ξεκίνησε να κάνει την ίδια πορεία με τον προηγούμενο αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη και δεν ανησυχήσαμε ούτε εμείς ούτε η Ιαπωνία.
Το ίδιο συνέβh και στον Ειρηνικό πριν ένα μήνα με τον «ENRIQUE» και την «FELICIA».
Θυμήθηκα τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου που τραγουδάει η Πρωτοψάλτη, «ακριβό μου διθέσιο καλό μου αμάξι, που περνάς απ' τ' απαίσιο ξυστά...» μόνο που τη θέση του ακριβού ρόουντστερ του τραγουδιού εδώ παίρνει δικαιωματικά το πλοίο ενώ το «απαίσιο» ταιριάζει στον τυφώνα.
Για τη πόλη ίδια εικόνα όπως σε όλες τις άλλες στην χώρα αυτή. Όλα σε θαυμαστή τάξη, σειρά με κάθε λεπτομέρεια και καθαριότητα.
*********
Για τη πόλη ίδια εικόνα όπως σε όλες τις άλλες στην χώρα αυτή. Όλα σε θαυμαστή τάξη, σειρά με κάθε λεπτομέρεια και καθαριότητα.
Μία από εκείνες τις μέρες, ένα απόγευμα ο πράκτορας με πήρε με το αυτοκίνητό του για μια βόλτα στην πόλη. Εκείνο που συνειδητοποίησα κάνοντας αυτή τη βόλτα ήταν ότι, ότι έβλεπα και αισθανόμουνα, εκτός απ' τον αέρα, ήταν Ιαπωνικής κατασκευής.
Αυτοκίνητα, φορτηγά, τηλέφωνα, υπολογιστές, ρολόγια κλπ. Όλα Γιαπωνέζικα!
Οι άνθρωποι εισάγουν χώματα, μινεράλια, κάρβουνα και εξάγουν κομψοτεχνήματα.
Μελαγχόλησα!
 |
| Tagonoura |
Καταλήξαμε σ' ένα εστιατόριο 100% γιαπωνέζικο.
Με ρώτησε αν πεινάω.
Είπα ένα συγκρατημένο «ναι» γιατί δεν ήξερα τι με περίμενε.
- Τι θα φας;
- Ότι θα φας κι εσύ, του απάντησα για να είμαι σίγουρος ότι δεν πρόκειται να με... φαρμακώσει.
Παρήγγειλε τηγανητό ρύζι, μοσχαρίσια σούπα (έτσι έμοιαζε το κρέας που είχε μέσα, αλλά δεν ρώτησα τι είναι για να το φάω) με νουντλς και ένα μαύρο τετράγωνο φύλλο για το οποίο δεν άντεξα και ρώτησα τι ήταν.
Μου είπε ότι ήταν φύκια.
Επεχείρησα να δοκιμάσω και εξεπλάγην.
ΝΟ-ΣΤΙ-ΜΟ-ΤΑ-ΤΑ όλα.
Δεν το πίστευα.
Τελικά ένα θαυμάσιο δείπνο αλά Ιαπωνικά.
Και κάτι που μοιάζει με ανέκδοτο.
********
Και κάτι που μοιάζει με ανέκδοτο.
Είχα ήδη στο πλοίο δυόμιση μήνες και ζήτησα από τον πράκτορα να μου πει πόσο στοιχίζει το κούρεμα γιατί τα μαλλιά μου είχαν μακρύνει αρκετά.
Μου είπε ότι θα ρωτήσει και θα μου πει.
Την άλλη μέρα με πληροφόρησε ότι στοιχίζει 5.000 γιεν δηλαδή 56 δολάρια ή 40 ευρώ.
Του απάντησα να βρει κανέναν πιο φτηνό γιατί αλλιώς θα τα αφήσω να φτάσουν μέχρι τις φτέρνες.
Μου είπε εντάξει και την άλλη μέρα μου έφερε ένα απίστευτο νέο.
Μου είπε ότι θα ρωτήσει και θα μου πει.
Την άλλη μέρα με πληροφόρησε ότι στοιχίζει 5.000 γιεν δηλαδή 56 δολάρια ή 40 ευρώ.
Του απάντησα να βρει κανέναν πιο φτηνό γιατί αλλιώς θα τα αφήσω να φτάσουν μέχρι τις φτέρνες.
Μου είπε εντάξει και την άλλη μέρα μου έφερε ένα απίστευτο νέο.
«Βρήκα έναν κουρέα που παίρνει μόνο 1.000 γιέν» μου λέει.
«Εντάξει», του λέω, «να πάμε σ' αυτόν».
«Ναι, αλλά τα 1.000 γιεν είναι για 10 λεπτά της ώρας κούρεμα» μου λέει. «Ότι κουρέψει σε 10 λεπτά και μετά τέλος».
Τελικά τα μαλλιά μου θα φτάσουν σιγά-σιγά στις φτέρνες.
Αυτό το λιμάνι, η μικρή Tagonoura και το Fujiyama, μας κράτησαν κοντά τους μέχρι τις 13 Αυγούστου 2009.
Δεν ήταν άσχημα!
Συνεχίζεται...
Chrisgio
Συνεχίζεται...
Chrisgio
...στον Παναμά
2 σχόλια :
α ρε Καπετάνιε.... αχβαχ....
Τι έπαθες ρε πατριώτη και αναστενάζεις;
Η μάνα μου ήταν Τσαγκαραδιώτισσα!
Δημοσίευση σχολίου