Στην απομόνωση της ράδας του Vancouver

12 Μαΐου και ακόμα στο ίδιο σημείο αγκυροβολημένοι, στο English Bay του Vancouver, με τον καιρό τις περισσότερες φορές να δακρύζει, κάποιες να κλαίει και ελάχιστες να χαμογελάει.

Η θάλασσα καθρέφτης. Το πλοίο ακούνητο. Πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά έτσι κρυμμένοι στα φιόρδ του Καναδά, μακριά από τον Ειρηνικό.

Ήδη δέκα μέρες στην απομόνωση. Ο πολιτισμός μόλις μερικά μέτρα απόσταση, αλλά και τόσο απαγορευτικός για μας. Κανένας δεν μας ενόχλησε. Κανένας δεν είχε λόγο να το κάνει! Αυτοί που νοιάζονται… χιλιάδες μίλια...

17 άντρες προσπαθούσαν, όπως πάντα συμβαίνει με τους ναυτικούς, να ζήσουν παράλληλα, ο ένας δίπλα στον άλλον, ολομόναχοι! Το μυαλό μας αλλού! Το Skype ο σύντροφός μας.

Η μέρα της εισόδου στο λιμάνι για τον πρώτο γύρο φόρτωσης ζύγωνε.

Κι όλα αυτά λίγο πριν μας αφήσει η Άνοιξη και μας υποβάλλει τα σέβη του το Καλοκαίρι.

Συνεχίζεται...

Chrisgio