Φωτογραφία Google |
Όμως άλλη μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε κι εκεί. Τα προβλήματα των πτήσεων έδειχναν να έχουν συντονιστεί μαζί μου. Νέα ώρα αναχώρησης στις 7 το πρωί. Η πτήση από την Αθήνα καθηλωμένη ξανά. Πέρασα τη νύχτα στις καρέκλες των εστιατορίων του αεροδρομίου! Καμιά πρόνοια για τους επιβάτες αν αφαιρέσουμε το κουπόνι «ελευθέρας βοσκής» που έδωσαν σε ορισμένους επιβάτες κυρίως τους Έλληνες και ότι περίσσεψε στους υπόλοιπους Ασιάτες.
Νωρίς το πρωί με τον ήλιο να ξεπροβάλει ανάμεσα σε ατράκτους και φτερά σταθμευμένων αεροπλάνων πετάξαμε επιτέλους για το μεγάλο ταξίδι προς την Κίνα.
«Σκοτωμένος» έφτασα στο Πεκίνο το απόγευμα της 9ης Απριλίου. Πήρα τις βαλίτσες, ευτυχώς σε καλή κατάσταση και χωρίς σημάδια παραβίασης, αφού εδώ στην Ασία οι «απώλειες» είναι συχνές, και πήρα την εσωτερική πτήση για το Dalian όπου προσγειώθηκα γύρω στα μεσάνυχτα.
Σε σύμμαχο το σκοτάδι που βοηθούσε να μη αντικρύζω την Κινέζικη κατεστραμένη φύση, το ατέλειωτο, πυκνό σαν βούτυρο έτοιμο να το κόψεις νέφος και το απίστευτο κυκλοφοριακό εξαφανισμένο λόγω ώρας, ξεκινήσα για τον τελικό προορισμό μου.
Μέσα στη νύχτα ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο στους έρημους δρομους της βορειοανατολικής Κίνας κατά τις 3 πριν το ξημέρωμα είδα τα φώτα του άθλιου Bayuquan και κατέληξα σε ένα επίσης άθλιο αντάξιο της πόλης ξενοδοχείο, το… «Manhattan», αν και εξωτερικά με ξεγέλασε! «Μανούλες» οι Κινέζοι στο φτιασίδωμα!
Το πλοίο είχε φτάσει αλλά περίμενε τη σειρά του στο αγκυροβόλιο!
Χωρίς πολλά λόγια έκανα το αυτονόητο. Πήγα για ύπνο! Επιτέλους!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
1 σχόλιο :
Χρήστο σου εύχομαι Χρόνια Πολλά,Καλά και Ευτυχισμένα και το 2015 να είναι ο καλύτερος χρόνος της ζωής σου
Δημοσίευση σχολίου