Bayuquan Video No5 - Σε κατάστημα ξηρών καρπών

Τουλάχιστον ήταν στοιχειωδώς καθαρά...

 

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Bayuquan Video No4

Της νύχτας τα καμώματα...

... τα βλέπει η μέρα και γελά!...

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Bayuquan Video No3

Συνεχίζεται... 

Chrisgio

Bayuquan Video No2

Συνεχίζεται... 

Chrisgio

Bayuquan Video No1

Η Κίνα όπως είναι!

Χωρίς καλλυντικά και αξεσουάρ!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Tο κινέζικο σοκάκι στο Bayuquan και σε Video...

 

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Διασχίζοντας κινέζικο σοκάκι στο Bayuquan...

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Στο Bayuquan...

Ξύπνησα λίγο μετά το μεσημέρι χωρίς να έχω ακόμα συνέλθει από τον βιασμό του οργανισμού μου λόγω του ταξιδιού. Το βιολογικό ρολόι μετά από μια τέτοια ταλαιπωρία θέλει το χρόνο του. Είχα χορτάσει ύπνο αλλά δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι, δεν είχα κουράγιο. Ένοιωθα σαν παράλυτος! Έμεινα έτσι κάμποση ώρα κοιτώντας το ταβάνι!...

Για φαγητό ούτε που το σκεφτόμουνα. Καλύτερα νηστικός παρά κινέζικο!

Ας μη φαντάζεται κανείς ότι στη Κίνα σερβίρουν φαγητό ανάλογο των κινέζικων restaurants της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων Ελλάδας και Ευρώπης όπου είναι προσαρμοσμένο στις τοπικές ευρωπαϊκές γεύσεις.

Στην Κίνα για να φας πρέπει να έχεις ΘΑΡΡΟΣ, ΔΥΝΑΜΗ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ, να δείξεις ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ και να μη σε τρώει η ΠΕΡΙΕΡΓΙΑ για την προέλευση του φαγητού, να δείξεις ΗΡΩΙΣΜΟ!

Εγώ αυτά τα προτερήματα τα κρατώ να τα παρουσιάσω, αν υπάρχουν, σε άλλες πιο δύσκολες στιγμές τις ζωής μου!

Στην Κίνα απλώς δεν τρώω!

Ντύθηκα, κατέβηκα και βγήκα στο δρόμο με τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι. Απείρου κάλλους αξέχαστες εικόνες και video του Bayuquan γύρω από το ξενοδοχείο, που έμοιαζε να βρίσκεται κάπου στο κέντρο της πόλης, καταγράφηκαν στην μνήμη της κάμερας.

Ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δικαιολογήσω την απέχθειά μου γι’ αυτή τη χώρα!

Γιατί αυτά που βλέπει ο τουρίστας στη Κίνα, τις φτιασιδωμένες και στημένες εικόνες του στοχευμένου τουρισμού των αστραφτερών μπαλέτων, τσίρκων και ακροβατών, των πολύχρωμων δράκων, των παγόδων, των εκ του μακρόθεν εντυπωσιακών φωτογραφιών της Σαγκάης και του Πεκίνου, σε στιγμές που το ελαφρό αεράκι έχει καθαρίσει την ατμόσφαιρά τους από το πυκνό σα βούτυρο νέφος τους, δεν είναι η πραγματικότητα.

Αυτή την αντιλαμβάνεσαι όταν αποφασίσεις να τη γνωρίσεις μόνος σου χωρίς οδηγό και ξεναγό περπατώντας όπου τύχει. Στην αγορά, στους δρόμους, στα σοκάκια. Τότε βλέπεις άλλα πράγματα. Ανακαλύπτεις την Κίνα έτσι όπως είναι, βρώμικη και άσχημη!

Κι αν κάποιος μου πει ότι υπάρχουν και ωραία πράγματα να δεις στην Κίνα θα απαντήσω ότι σε μια χώρα η οποία σε μέγεθος είναι το 1/5 (;) της Ασίας, ε… δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχουν και ωραία μέρη να δεις. Άλλωστε δεν περιγράφω λεπτομερώς την ενδοχώρα, ούτε καν, σαν ναυτικός που είμαι, τις πόλεις και τα λιμάνια της.

Ωστόσο η καθημερινή εικόνα της, όπου έχω πάει είναι πάντα ίδια, απογοητευτική!

Το μόνο που με κράτησε για κάποιο χρονικό διάστημα στους δρόμους και τα σοκάκια του Bayuquan φωτογραφίζοντας και βιντεοσκοπώντας (θέμα επόμενων αναρτήσεων), ήταν ότι το ξενοδοχείο βρισκόταν σε χειρότερη κατάσταση από την πόλη!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Αθήνα-Κωνσταντινούπολη-Πεκίνο-Dalian-Bayuquan

Φωτογραφία Google

Το ταξίδι προς τη Πόλη σύντομο! Φτάσαμε γύρω στα μεσάνυχτα. Το μυαλό στην επόμενη πτήση! Θα την προλάβαινα; Οι ώρες πολύ «σφιχτές»!

Όμως άλλη μια δυσάρεστη έκπληξη με περίμενε κι εκεί. Τα προβλήματα των πτήσεων έδειχναν να έχουν συντονιστεί μαζί μου. Νέα ώρα αναχώρησης στις 7 το πρωί. Η πτήση από την Αθήνα καθηλωμένη ξανά. Πέρασα τη νύχτα στις καρέκλες των εστιατορίων του αεροδρομίου! Καμιά πρόνοια για τους επιβάτες αν αφαιρέσουμε το κουπόνι «ελευθέρας βοσκής» που έδωσαν σε ορισμένους επιβάτες κυρίως τους Έλληνες και ότι περίσσεψε στους υπόλοιπους Ασιάτες.

Νωρίς το πρωί με τον ήλιο να ξεπροβάλει ανάμεσα σε ατράκτους και φτερά σταθμευμένων αεροπλάνων πετάξαμε επιτέλους για το μεγάλο ταξίδι προς την Κίνα.

Beijing (Πεκίνο), Dalian (Νταλιάν), Bayuquan (Μπαγιουτσουάν)!
Έχασα το μέτρημα με τις ώρες!

«Σκοτωμένος» έφτασα στο Πεκίνο το απόγευμα της 9ης Απριλίου. Πήρα τις βαλίτσες, ευτυχώς σε καλή κατάσταση και χωρίς σημάδια παραβίασης, αφού εδώ στην Ασία οι «απώλειες» είναι συχνές, και πήρα την εσωτερική πτήση για το Dalian όπου προσγειώθηκα γύρω στα μεσάνυχτα.

Σε σύμμαχο το σκοτάδι που βοηθούσε να μη αντικρύζω την Κινέζικη κατεστραμένη φύση, το ατέλειωτο, πυκνό σαν βούτυρο έτοιμο να το κόψεις νέφος και το απίστευτο κυκλοφοριακό εξαφανισμένο λόγω ώρας, ξεκινήσα για τον τελικό προορισμό μου.

Μέσα στη νύχτα ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο στους έρημους δρομους της βορειοανατολικής Κίνας κατά τις 3 πριν το ξημέρωμα είδα τα φώτα του άθλιου Bayuquan και κατέληξα σε ένα επίσης άθλιο αντάξιο της πόλης ξενοδοχείο, το… «Manhattan», αν και εξωτερικά με ξεγέλασε! «Μανούλες» οι Κινέζοι στο φτιασίδωμα!

Το πλοίο είχε φτάσει αλλά περίμενε τη σειρά του στο αγκυροβόλιο!

Χωρίς πολλά λόγια έκανα το αυτονόητο. Πήγα για ύπνο! Επιτέλους!

Συνεχίζεται…

Chrisgio