Από το Estrecho de le Maire στα Falkland Islands

Το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου κατά τις 7μιση μπήκαμε στο στενό Estrecho de le Maire.

Αλλαγή πορείας βόρεια. Η πυξίδα έδειχνε στις 013ο μοίρες.

Δύο ώρες αργότερα το είχαμε αφήσει πίσω μας.

Αριστερά η Νότιος Αργεντινή, η Παταγωνία.

Μπροστά και δεξιά μας τα Falkland Islands (Νησιά Φώκλαντ).

Το μήλο της Έριδος μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Αργεντινής. Όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε αυτόν τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Τελικά η Θάτσερ κέρδισε και τα νησιά συνέχισαν να ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι σήμερα. Το μίσος και η κόντρα βέβαια δεν έχουν σβήσει. Στην Αργεντινή με μερικές ερωτήσεις επί του θέματος μπορείς να το διαπιστώσεις.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα στο Αργεντινό λιμάνι Necochea. Εκεί, κοντά στο λιμάνι πηγαίνοντας προς την πόλη, είναι αδύνατο να μη δεις το τεραστίων διαστάσεων μνημείο, Islas Malvinas Monimento, που που κοιτάζει προς τα νησιά και θυμίζει αυτόν τον πόλεμο. Σαν να θέλει να πει προς τους Άγγλους «εμείς δεν τελειώσαμε»!

Εκείνη την εποχή το μίσος μεταξύ των δύο λαών είχε φτάσει στο ζενίθ. Αλλά επίσης εκείνη την εποχή, μέσα στον πόλεμο, στην Αγγλία και ειδικότερα στο Λονδίνο, ζούσαν και αντιμετωπίζονταν σαν θεοί από τους φιλάθλους της Τότεναμ δύο μεγάλοι Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές.

Ο Αρντίλες και ο Βίγιας «ζωγράφιζαν» στο χόρτο και ζούσαν το παράδοξο! Ένας εχθρός λαός τους αγαπούσε πιο πολύ και από το να ήταν Άγγλοι! Άτιμο, μαγικό ποδόσφαιρο!

Περάσαμε από τα Φώκλαντ σε απόσταση 90 μιλίων.

Γύρω στις 2μιση το μεσημέρι της 12ης Σεπτεμβρίου αφήσαμε δεξιά μας το δυτικό νησί.

Νέα αλλαγή πορείας βόρεια-βορειοανατολική προς 028 μοίρες.

Έχουν μείνει περίπου 2.000 μίλια μέχρι το Itaguai. Θα τα ροκανίσουμε κι αυτά σιγά-σιγά.

Συνεχίζεται...

Chrisgio