Μερικές... "ΑΣΗΜΑΝΤΕΣ" φωτογραφίες από τις τελευταίες μέρες του χρόνου που φεύγει... Νο1

Mέσα από το παράθυρο, εργαζόμενοι στην εθνική εταιρεία σιδηροδρόμων (CP-Comboios de Portugal), περπατούν πάνω στην αποβάθρα στο σιδηροδρομικό σταθμό Santa Apolnia κατά τη διάρκεια τριήμερης απεργίας στη Λισαβόνα, στις 23 Δεκεμβρίου, 2011.

Ισραηλινοί στρατιώτες ρίχνουν δακρυγόνα σε Παλαιστίνιους διαδηλωτές κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στην κατασκευή και την επέκταση οικισμών στα εδάφη του χωριού, της Δυτικής Όχθης, Nabi Saleh, κοντά στη Ραμάλα, στις 23 Δεκεμβρίου, 2011.

Η κελευστής Marissa Gaeta, αριστερά, φιλάει το "άλλο της μισό", την εδώ και δύο χρόνια φίλη της, κελευστή Citlalic Snell στη Βάση Little Creek στην Virginia, την Τετάρτη 22 Δεκέμβρη 2011, όταν το πλοίο της Gaeta επέστρεψε μετά από 80 ημέρες σε θάλασσα. Αποτελεί παλιά παράδοση στο πολεμικό ναυτικό της Αμερικής για τους επιστρέφοντες, ένας τυχερός ναυτικός που επιλέγεται, να είναι ο πρώτος που θα φιλήσει το αγαπημένο του πρόσωπο. Αυτή τη φορά το ζευγάρι ήταν ομοφυλόφιλο!

Ένα αγόρι σκουπίζει το νερό της βροχής από τα μάτια του - μπορεί να είναι και δάκρυα - κοντά σε μια γέφυρα που καταστράφηκε στο ποταμό Kapay, ένα από τα τρία ποτάμια που ξεχείλισαν κατά τη διάρκεια του τυφώνα Washi, σε μια απομακρυσμένη περιοχή στην πόλη Iligan, στις  Νότιες Φιλιππίνες στις 26 Δεκεμβρίου 2011.
Δεκάδες χιλιάδες επιζώντες από τις πλημμύρες ζουν σε πόλεις-σκηνές εδώ και μήνες, ενώ αναζητούνται ασφαλείς περιοχές για την μετεγκατάσταση τους.
Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι που ξεριζώθηκαν λόγω της τροπικής καταιγίδας Washi έχουν καταφύγει σε κυβερνητικά κτίρια στις πόλεις Cagayan de Oro και Iligan.

Ένα αγόρι από το Πακιστάν, χαρούμενο, κρατά ένα μπαλόνι, που αγόρασε την ημέρα των Χριστουγέννων σε μια Xριστιανική συνοικία στο Ισλαμαμπάντ, στο Πακιστάν, την Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011.

Ένας Βραζιλιάνος διασχίζει τη λεωφόρο Ρίο Μπράνκο με μια ομπρέλα για την προστασία από τη βροχή που έφερε ένα ψυχρό μέτωπο καιρού που έφτασε στο Ρίο ντε Τζανέιρο στις 26 Δεκεμβρίου 2011. Μέσα στο καλοκαίρι με θερμοκρασίες που φθάνουν τους 39 βαθμούς Κελσίου, το ψυχρό μέτωπο προκάλεσε βροχές και σημαντική πτώση της θερμοκρασίας κάτω από τους 22 βαθμούς.

Δρυίδες και ειδωλολάτρες, στο Stonehenge καθώς ο ήλιος ανατέλλει στις 22 Δεκεμβρίου 2011 στο Wiltshire, στην Αγγλία. Ο, εκτός εποχής, ζεστός καιρός ενθάρρυνε ένα μεγάλο πλήθος κόσμου να συγκεντρωθεί στις διάσημες ιστορικές πέτρες για να γιορτάσουν την ανατολή του ηλίου που βρίσκονταν στο χειμερινό ηλιοστάσιο, τη μικρότερη μέρα του χρόνου.

Ο Ελληνο-Ορθόδοξος μοναχός καθαρίζει το Ναό της Γεννήσεως, στην Βηθλεέμ της Δυτικής Όχθης, την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011. Αρμένιοι και Έλληνες Ορθόδοξοι κληρικοί άρχισαν να χτυπούν ο ένας τον άλλο με σκουπόξυλα κατά τη διάρκεια του καθαρισμού της Τετάρτης μέσα στο Ναό.

Ο επόμενος ηγέτης της Βόρειας Κορέας, Kim Jong Un, χαιρετίζει την νεκροφόρα που μεταφέρει το σώμα του πατέρα του και ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ κατά τη νεκρική πομπή στην Πιονγκγιάνγκ, την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011. Πίσω από Kim Jong Un, είναι Jang Song Thaek, αδελφός του Kim Jong Il.

Μοιρολογήτες και μοιρολογήτρες, επί τω έργω, περιβάλλουν τη νεκροφόρα που μεταφέρει το φέρετρο του ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ιλ κατά τη διάρκεια της νεκρικής πομπής μέσα στους δρόμους της Πιονγκγιάνγκ, την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου, 2011.

Το κορίτσι από το Πακιστάν, η Shaheen Akram, 7 ετών, σ’ ένα εργοστάσιο παραγωγής τούβλων όπου εργάζεται με την οικογένειά της, στα περίχωρα του Ισλαμαμπάντ, στο Πακιστάν, την Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2011.

Ένας άνεργος-άστεγος Ισπανός άντρας, κοιμάται κάτω από μια γέφυρα στην Παμπλόνα της Βόρειας Ισπανίας, την Τετάρτη 28 του Δεκέμβρη 2011, την ώρα που το Ισπανικό Παλάτι ανακοίνωνε στην επίσημη ιστοσελίδα του, τον προϋπολογισμό του Ισπανού Βασιλιά Χουάν Κάρλος και της οικογένειάς του. Ήταν η πρώτη φορά που ανακοινώνεται ο προϋπολογισμός την ώρα που η Ισπανία υποφέρει από μεγάλη οικονομική κρίση με περισσότερους από πέντε εκατομμύρια ανέργους.

Chrisgio

Το... ζευγάρι της χρονιάς!

Σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;

Από το Balafara Hunter

Εικόνες από την Βόρειο Κορέα!

Ένα αφιέρωμα στον μεταστάντα "ηγέτη"

Κιμ Γιονγκ-Ιλ

Βόλτα με το 4X4 στην εξοχή

Τραγουδιστής με... σμόκιν και... λουστρίνι παπούτσι, τραγουδάει ενώ η κόρη του τον συνοδεύει στο πιάνο σε ξενοδοχείο πολυτελείας!

Super Market: Η... ΑΦΘΟΝΙΑ
Αλλάζουν τη θέση των προϊόντων από ράφι σε ράφι για να φαίνονται πολλές και διαφορετικές οι ποικιλίες

Όχι ρε παιδιά, δεν κλαίνε! Μην το παρακάνουμε!
Ποδόσφαιρο βλέπουν οι άνθρωποι! Αντίδραση σε χαμένη ευκαιρία!
Αυθόρμητη αντίδραση είναι!

Στρατιώτης και οπαδοί ποδοσφαίρου στέκονται στην πύλη εισόδου του Pyongyang's Yanggakdo Stadium πριν από αγώνα

Στην... εκκλησία προσκύνημα και προσευχή στον... Υπέρτατο Θεό

Γυναίκα περπατά σε μια γέφυρα.
Στο βάθος ο Πύργος της Juche Ιδεα στις όχθες του ποταμού

Σύγχρονο οδοντιατρείο: Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας

Η CCCP ποτέ δεν πεθαίνει!

Γυναίκες σε παραδοσιακούς χορούς

Άνδρας πίνει ντόπια μπύρα σε ένα μπαρ μέσα σε πολυκατάστημα

Εστιατόριο πολυτελείας στην Pyongyang με σημασία στη λεπτομέρεια. Δείτε κολωνάτο ποτήρι, σιδερωμένο μεταξωτό τραπεζομάντυλο, πορσελάνινο πιάτο...!

Κολεκτίβα

Φοιτητές στο Pyongyang University of Science and Technology κατέβουν τις σκάλες μετά από ένα σεμινάριο και διάλεξη

Στρατιώτες φρουρούν μπροστά από το χωριό της ανακωχής του Panmunjom στην αποστρατικοποιημένη ζώνη (DMZ), η οποία χωρίζει τις δύο Κορέες

Να και μια φωτογραφία που δημιουργεί τάσεις αυτοκτονίας

Σ' αυτή τη χώρα ή ποδήλατο ή τραμ, αλλιώς... 2X2

Η σοδειά έτοιμη για συγκομιδή. Το σφυροδρέπανο, το σφυροδρέπανο, που είναι το σφυροδρέπανο!

Βορειοκορεάτες αγναντεύουν τη θάλασσα από ένα εστιατόριο στην παραλία της λίμνης Sijung. Τώρα που πέθανε κι ο... Θεός λέτε το αγνάντεμα να γίνει... αυτομόληση;

Chrisgio

Το κάρο μπροστά από το άλογο...

Πριν λίγες μέρες άκουγα στην τηλεόραση κάποιον να λέει, σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στη χώρα μας, ότι η κυβέρνηση έβαζε όλο αυτόν τον καιρό και συνεχίζει να βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο.

Πρώτα πράττει και μετά σκέφτεται! Συμφώνησα μαζί του!

Αλλά εδώ που τα λέμε ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση από το ίδιο σύνδρομο δεν πάσχει; Πρώτα την συμφωνήσανε - αφού την πέρασαν από 40 κύματα, μέχρι και τον Πετσάλνικο σκεφτήκανε οι απίθανοι πριν καταλήξουν στον Παπαδήμο, τον οποίον από τότε άγουν και φέρουν - και μετά άρχισαν να σκέφτονται πως πρέπει να κυβερνήσει.
Τα Χριστούγεννα πέρασαν κι ακόμα άκρη δεν έχουν βγάλει. Ο καθένας τους σκέφτεται αποκλειστικά και μόνο το πολιτικό του συμφέρον και η χώρα ας πάει να κουρεύεται!

Μου ήρθαν στο νου και μερικά παραδείγματα.

Πρώτα η επιβολή και πληρωμή του χαρατσιού και μετά ο τρόπος είσπραξης και ο έλεγχος της νομιμότητάς του.

Πρώτα οι οριζόντιες απολύσεις και μετά οι αξιολογήσεις.

Πρώτα ξεπουπούλιασαν τους συνταξιούχους και τώρα ετοιμάζονται να τους σφάξουν.

Όλα ανάποδα!

Μόνο ως προς την οριζόντια φορολογία δεν είναι ανακόλουθοι, όπου απαρέγκλιτα συνεχίζουν, κατά τα φαινόμενα, να πιστεύουν ότι είναι και σωστή και δίκαιη. Τα μεγάλα πορτοφόλια στο απυρόβλητο!

Τι είδους λογική και πρακτική είναι αυτή; Πρόκειται για ανωμαλία, τρέλα, ανοησία, ανικανότητα ή όλα αυτά μαζί;

Όσο σκέφτομαι αυτό το τελευταίο, τόσο περισσότερο μου γίνεται σταθερή και ακλόνητη βεβαιότητα!

Chrisgio

«Χριστουγεννιάτικη« ιστορία

Η ιστορία δεν είναι Χριστουγεννιάτικη! Νομίζω όμως πως είναι μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων, όπως τουλάχιστον το γνώρισα μέσα από τα παραμύθια που διάβαζα μικρός (ορισμένα και αρκετά μεγαλύτερος).

Είναι μια ιστορία απελπιστικά σύντομη, 100% αληθινή και υπάρχουν και μάρτυρες. Ο Κώστας κι εγώ που είχαμε την τύχη να την ζήσουμε.

Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι σχεδόν βέβαιο ότι άφησε τον μάταιο - παρά ταύτα γλυκύ - κόσμο μας και τον άφησε φτωχότερο.

Δεν θυμάμαι πότε συνέβη. Σίγουρα όμως ήταν επί δραχμής.

Είχα πάει στο ΠΡΟΠΟτζίδικο της γειτονιάς μου (κανείς δεν είναι τέλειος) και μαζί με τον ιδιοκτήτη του, τον Κώστα, σχεδιάζαμε επί computer πίσω από το γκισέ κάποιες «μεγαλοφυείς» στρατηγικές για να αλλάξουμε την τύχη μας.

Στο μαγαζί μπήκε μια γριούλα.

Μαυροντυμένη, μαντήλα φυσικά στο κεφάλι, καμπουριασμένη, ταλαίπωρη.

Άπλωσε το χέρι. «Μια βοήθεια, παιδιά μου…»

Ο Κώστας - είχε το ταμείο μπροστά του - της έδωσε πρώτος.

Δεκάρικο.. εικοσάρικο… δεν ξέρω.

«Ευχαριστώ, παιδί μου».

Άπλωσα το χέρι μου κι εγώ να της δώσω κάτι.

«Όχι παλικάρι μου, αυτό να το κρατήσετε, γιατί μπορεί να περάσει και κάποιος άλλος από εδώ που να έχει ανάγκη».

Τέλος της ιστορίας.

Από το firiki2010

Το χιόνι, οι Σκανδιναβοί και τα σχολεία!

Σήμερα ο καιρός άλλαξε, εναρμονίστηκε με την εποχή. Έγινε χειμωνιάτικος!

Λίγο έλειψε να χρησιμοποιήσω τη λέξη «επιτέλους» περιγράφοντας αυτή την καιρική αλλαγή, αλλά αναλογιζόμενος το κρύο που την συνοδεύει και σε συνάρτηση με το κόστος του πετρελαίου, την κρίση και τη φτώχεια, την διέγραψα.

Χιόνισε και χιονίζει σε πολλά μέρη της χώρας! Χριστουγεννιάτικο το τοπίο! Πόλεις και χωριά όπως η Καστοριά, το Κιλκίς, η Κοζάνη, η Φλώρινα, η Πτολεμαΐδα, το Μέτσοβο, ο Τυμφρηστός έχουν ντυθεί στ’ άσπρα!

Στους δρόμους οι συνετοί οδηγοί βάζουν στα αυτοκίνητα αλυσίδες και δεν ταξιδεύουν χωρίς λόγο! Οι υπόλοιποι θα διαμαρτύρονται στη Μαλακάσα! Απαγορευτικά στα λιμάνια! Λογικά όλα αυτά!

Τα σχολεία όμως γιατί έκλεισαν!

Τι είναι αυτό που απαγορεύει τα παιδιά, με αφορμή λίγους πόντους χιονιού, να πηγαίνουν στο σχολείο τους, ενώ την ίδια στιγμή πληθαίνουν οι εκδρομές στα γύρω βουνά και τα παιδιά μέσα στην καλή χαρά παίζουν χιονοπόλεμο;

Οι δρόμοι προς τα σχολεία είναι πιο επικίνδυνοι από αυτούς που οδηγούν στην χιονισμένη εξοχή;

Το «σχολικό» χιόνι γλιστράει περισσότερο από αυτό της ανεμελιάς και της διασκέδασης;

Σκέφτομαι τους Σκανδιναβούς, τους Βόρειο-Ευρωπαίους και αναρωτιέμαι. Πότε πηγαίνουν τα παιδιά τους στο σχολείο όταν ζουν σχεδόν σε μόνιμη και πραγματική βαρυχειμωνιά; Κλείνουν εκεί τα σχολεία; Με τι τρόπο «θαυμαστό» αντιμετωπίζουν τις κακές καιρικές συνθήκες στην Φινλανδία, στην Σουηδία, στην Νορβηγία, στην Δανία και η ζωή τους δεν σταματάει το χειμώνα; Τι «θείο θαύμα» συντελείται κάθε χρόνο εκεί στα βόρεια και η εκπαίδευση των παιδιών τους γίνεται απρόσκοπτα και σε πολύ υψηλό επίπεδο;

Αφελείς ερωτήσεις και απορίες θα μου πείτε!

Ίσως το βράδυ ή αύριο το πρωί ακούσουμε για αποκλεισμένους δρόμους και χωριά.

Τότε θα είναι που λέξεις και φράσεις όπως «Θεομηνία», «Ακραία Καιρικά Φαινόμενα», «Σιβηρία», «Πολικές Θερμοκρασίες» θα κάνουν ξανά την εμφάνισή τους για να παίξουν το ρόλο που καταχρηστικά τους έχουν προσδώσει.

Είναι όροι που το ανίκανο κράτος έχει υιοθετήσει όχι για να περιγράψει αυτό ακριβώς που σημαίνουν, αλλά για να δικαιολογήσει, τις αδυναμίες του, τις αρρυθμίες του, τον μη προγραμματισμό του, την ανοησία του, την διάλυσή του, τη διαφθορά του. Για να αποσείει μονίμως τις μεγάλες ευθύνες του.

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη αν ένα ατύχημα συμβεί σε κάποιο παιδί λόγω της ανεπάρκειας του κράτους;

Κανένας!

Συνεχίστε λοιπόν να κλείνετε τα σχολεία!

Κι εδώ που τα λέμε τι σημασία έχουν 2-3 μέρες χωρίς σχολείο παραπάνω, όταν βδομάδες και μήνες κλείνουν λόγω καταλήψεων, αποχών και απεργιών;

Αστεία γεγονότα που συμβαίνουν σε μια αστεία χώρα!

Chrisgio

Ian Fisher: American Soldier

Οι παρακάτω φωτογραφίες δείχνουν πως φτιάχνεται ένας Αμερικανός στρατιώτης.

Για 27 μήνες, ο Ίαν Φίσερ, οι γονείς του, οι φίλοι του και ο στρατός των ΗΠΑ επέτρεψαν σε δημοσιογράφους της Denver Post και σ' έναν φωτογράφο να παρακολουθήσουν το ιστορικό της στρατολόγησής του, της εκπαίδευσής του, την αποστολή του στο Ιράκ, την ζωή του εκεί, την επιστροφή του, τα συναισθήματα και τα αισθηματικά του.