Στην εθνική οδό επιστρέφοντας στο Βολο και το «ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΙΟΔΙΩΝ»

Η αναχωρήσαμε από την Αθήνα γύρω στις 4 και μισή το απόγευμα.

Πριν ξεκινήσω έβαλα στο GPS τη διεύθυνση του σπιτιού. Όχι βέβαια γιατί δεν ξέρω να πάω σπίτι μου αλλά για να βγω από την Αθήνα. Μετά το 2004 χάνομαι πολλές φορές. Υπολόγισε απόσταση και μου ζήτησε να επιλέξω διαδρομή. Με διόδια ή χωρίς; Διάλεξα με διόδια και ξεκίνησα. Αλλιώς θα έπρεπε να πάω από χαράδρες και βουνοκορφές και να φτάσω σε κάνα δυο μέρες.

Ήμουν στην Κηφισίας, στο Μαρούσι κάτω από το «δαχτυλίδι» και σαν επαρχιώτης, και… «πονηρός βλάχος», είχα το νου μου μη τυχόν στο γύρο του «δαχτυλιδιού» κάνω λάθος μπω στην Αττική οδό και πληρώσω διόδια χωρίς λόγο. Τα «κατάφερα» κι έμεινα στην Κηφισίας. Πέρασα την Κηφισιά βρήκα ένα βενζινάδικο και φουλάρησα. Λίγο παραπάνω έκανα αριστερά και βγήκα στην εθνική οδό.

Η κίνηση αρκετή για καθημερινή. Ήταν και η ώρα που αρχίζουν το ταξίδι τους και οι νταλίκες... Μετά τη διασταύρωση για Χαλκίδα η κίνηση θα κόψει, σκέφτηκα.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στα πρώτα διόδια Με τέσσερα αυτοκίνητα μπροστά μου περιμένω τη σειρά μου με το παράθυρο ανοιχτό. Ακούω από αριστερά θόρυβο σαν από λαμαρίνα. Μία μπάρα έχει φύγει από τη θέση της, μία σειρήνα ακούστηκε, ένας άντρας προχώρησε, μπήκε στο αυτοκίνητό του κι έφυγε σαν κύριος. Ήταν ένας από αυτούς που αρνούνται να πληρώσουν διόδια.

Ώσπου ν’ αφήσουμε τα πρώτα διόδια να μπροστά μας τα δεύτερα. Εκεί άλλοι 2 οδηγοί στις διπλανές διαβάσεις είχαν ανοίξει δύο ακόμα μπάρες και πέρασαν κι αυτοί χωρίς να πληρώσουν με το alarm να «βαράει»...

Παρόμοιο περιστατικό συνέβη στα τελευταία πριν το Βόλο διόδια της Πελασγίας. Έφτασα με προπορευόμενο ένα καινούργιο λαδί-πράσινο μεγάλο Mercedes. Ανήκε προφανώς σε ευκατάστατο. Είδα το αυτοκίνητο να ξεπερνάει την ταμία να σταματάει πριν τη μπάρα και τον οδηγό γύρω στα σαράντα να βγαίνει έξω. Κατευθύνθηκε κι αυτός προς τη μπάρα την ξεκόλλησε και την πέταξε ανάμεσα στις δύο διαβάσεις. Ατάραχος και αμίλητος γύρισε στο αυτοκίνητό του και συνέχισε το ταξίδι του, με το ηλίθιο κουδούνι πάλι να χτυπάει χωρίς λόγο. Όποιος θέλει σηκώνει τη μπάρα και περνάει χωρίς συνέπειες!

Δεν ξέρω αν ήταν διαβολική σύμπτωση σ' αυτό το ταξίδι, σε κάθε σταθμό διοδίων να βλέπω κι ένα περιστατικό άρνησης πληρωμής ή αν το κίνημα κατά των διοδίων διογκώνεται!

Όμως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο με τα διόδια. Έτσι όπως πάει το πράγμα σε λίγο δεν θα έχουμε τη δυνατότητα ούτε να ταξιδεύουμε. Και να ήταν στ’ αλήθεια ανταποδοτικά πάει στο διάολο.

Γι' αυτό το ταξίδι Βόλος-Αθήνα-Βόλος των συνολικών 650 χιλιομέτρων απαιτούνται 20,5 ευρώ για διόδια.

Το ταξίδι μας συνεχίστηκε. Είχαν μείνει λίγα χιλιόμετρα ακόμα.

Εδώ θα ήθελα να δώσω μία συμβουλή γι’ αυτούς που έρχονται στο Βόλο από την Αθήνα ή καλύτερα από νότια. Συνήθως όλοι βγαίνουν από την πρώτη έξοδο των Μικροθηβών προς Νέα Αγχίαλο και είναι λογικό αφού είναι η κοντινότερη απόσταση. Εντούτοις δεν είναι η πιο ασφαλής. Ο δρόμος αυτός είναι παλιός, σε πολλά σημεία κακός και χωρίς νησίδα στη μέση.

Αν κάποιος δεν έχει λόγο να περάσει από Μικροθήβες και Νέα Αγχίαλο συνιστώ την κατά 7 χιλιόμετρα μακρύτερη αλλά ασφαλέστερη διαδρομή από τη δεύτερη έξοδο. Από το κόμβο Βελεστίνου. Από εκεί ο δρόμος συνεχίζει με νησίδα μέχρι μέσα στη πόλη. Εγώ την προτιμώ εδώ και χρόνια.

Φτάσαμε στον κόμβο Βελεστίνου λίγο πριν τις 7 το βράδυ.

Κοίταξα τη γυναίκα μου με κοίταξε κι αυτή. Πεινούσαμε και οι δύο! Όλη τη μέρα σχεδόν, μέσα στο αυτοκίνητο, την είχαμε περάσει μ’ έναν καφέ και μία τυρόπιτα!

- Πάμε στο Βελεστίνο να φάμε;

- Καλή η ιδέα σου, μου είπε.

Αφήσαμε στην εθνική οδό πίσω μας αλλά αντί για Βόλο στρίψαμε για Άγιο Γεώργιο Βελεστίνου.

Συνεχίζεται...

Chrisgio