Διάλογοι με τον πράκτορα, τον πιλότο και σκόρπιες σκέψεις

-Το πλοίο θα μείνει στο Salalah μέχρι αύριο το βράδυ το πολύ μεθαύριο το πρωί μου είπε.

-Μόνο; Ρώτησα με τη φωνή μου σε χρώμα μινόρε.

-Μόνο, άντε μέχρι μεθαύριο το πρωί.

Συνήλθα και σκέφτηκα: «Ευτυχώς να γλυτώσουμε από τη ρεστία!»

Αλλά κακώς είχα συνέλθει: «Και οι πειρατές που περιμένουν απ’ έξω»;

Από πού να φυλαχτείς; Ο ναυτικός, το έχω ξαναπεί, δεν ηρεμεί ποτέ και πουθενά όταν ταξιδεύει. Κάθε στιγμή, κάθε ώρα, θα υπάρχει αυτό το κάτι να του κόβει το χαμόγελο, την ηρεμία, χρόνια από τη ζωή του.

Σήκωσα το τηλέφωνο και είπα στον αξιωματικό φυλακής να ενημερώσει το πλήρωμα για τον χρόνο παραμονής μας.

-Μπορεί να θέλουν να βγουν έξω. Αν ναι πρέπει να το κάνουν απόψε. Για αύριο δεν το εγγυώμαι. Προσέξτε, χωρίς να παραβιάσουμε την ασφάλεια. Αυτοί που πρέπει να μείνουν μέσα, θα μείνουν μέσα, του είπα.

Λίγο αργότερα ένα κύμα μελών του πληρώματος πέρασε από το γραφείο μου να πάρουν τα διαβατήριά τους. Η έξοδος στο maximum. Οι υπόλοιποι ήλπιζαν σε αυριανή καθυστέρηση αλλιώς στο Dubai θα έπαιρναν το αίμα τους πίσω. Το καράβι έμεινε με το μισό πλήρωμα για τις επόμενες ώρες. Το πλήρωμα ασφαλείας.

-Και έχε υπ’ όψη σου ότι το λιμάνι έχει ρεστία! επανέλαβε ο πράκτορας.

«Το ξέρω» είπα μέσα μου. Ήξερε τον κίνδυνο γι΄αυτό το έλεγε και το ξανάλεγε.

Του άλλαξα το θέμα απότομα!

-Για πες μου περισσότερα για την πατρίδα σου.

-Το Ομάν; Η ζωή στο Σουλτανάτο μπορεί να συγκριθεί σε μεγάλο βαθμό με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

«Μην τα παραλέμε» είπα μέσα μου. Αλλά έτσι είναι ο Άραβας όταν πρόκειται να εκθειάσει τη χώρα και τη ράτσα του. Γίνεται πάντα υπερβολικός.

-Δεν έχουμε καμιά σχέση με την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία, συνέχισε. Δεν νοιώθουμε να «πνιγόμαστε», κι αυτό είναι καλό. Η χώρα προοδεύει!

-Υπάρχουν σημεία στην πόλη για τους ξένους; Να περάσουν καλά;

-Καταλαβαίνω τι σκέφτεσαι αλλά στο ξαναλέω. Είναι μια χαρά έξω. Να ξέρεις ότι έχουμε και πολλούς τουρίστες. Και κάθε χρόνο έρχονται όλο και περισσότεροι. Επίσης το Ομάν έχει και αρκετό πράσινο.

-Θα αστειεύεσαι βέβαια.

-Καθόλου! Εδώ στα παράλια όχι αλλά στα βουνά της ενδοχώρας υπάρχει πολύ πράσινο και νερό! Οι μουσώνες του Ινδικού μπορεί να κάνουν τη ζωή δύσκολη σε σας τους ναυτικούς όπως και σε λιμάνια σαν το Salalah αλλά γενικά στις χώρες που επηρεάζουν είναι ευεργετικοί. Πολλή υγρασία και πολλές βροχές.

-Ποια πρέπει να είναι η διαγωγή μας κατά την έξοδό μας στην πόλη, μη βρούμε τον μπελά μας;

-Δεν υπάρχει πρόβλημα, είμαστε ελεύθερη χώρα….

-Μπορούμε για παράδειγμα να φλερτάρουμε γυναίκα;

Σκοτείνιασε και χαμογέλασε ελαφρά. Τον πάτησα στον… κάλο!

-Όχι!

-Τότε τι ελεύθερη χώρα είστε;

-Ε μην το παρακάνουμε κιόλας! Βγείτε κάντε ότι θέλετε! Και αλκοόλ υπάρχει που μπορείτε να πιείτε ελεύθερα αλλά υπάρχουν ταμπού που δεν έχουν ξεπεραστεί και θα αργήσει να έρθει αυτή η ώρα.

-Χρήσιμο αυτό το τελευταίο. Να το έχουμε υπ΄όψιν μας!

Χαμογέλασε ανόρεχτα. Είπαμε, του πάτησα τον κάλο!

*******

Θυμήθηκα τα λόγια του Ινδού πιλότου που μας έδεσε στο λιμάνι. Όταν άρχισα να τον ρωτώ πληροφορίες για την  άγνωστη χώρα.

-Πως τα περνάτε εδώ, τον ρώτησα.

-Μια χαρά, μου είπε.

-Μέχρι σήμερα από τα μαθήματα της γεωγραφίας στο σχολείο αλλά και τα πολλά περάσματα από και προς τον Περσικό Κόλπο γνώριζα μόνο την πρωτεύουσα το Muscat κι αυτή από μίλια μακριά κυρίως τα φώτα της όταν περνούσα νύχτα.

-Υπάρχουν κι άλλες πόλεις όπως καταλαβαίνεις. Με κοίταξε και χαμογέλασε.

-Εσύ από το Salalah είσαι;

-Όχι, εγώ είμαι Ινδός, από τη Βομβάη και καθολικός, πρόλαβε να το ξεκαθαρίσει.

Το είχα καταλάβει αφού τα πολύ καλά Αγγλικά του ακούγονταν μαζί με το… «βότσαλο στο στόμα» να τα ακομπανιάρει. Την… Ινδική εκδοχή των Αγγλικών.

-Δεν έχω πάει στη Βομβάη αλλά νότιά της. Στο Μαρμαγκάο στη Γκόα αλλά και ακόμα νοτιότερα στο Μαγκαλόρε έχω φορτώσει μινεράλι κάμποσες φορές εκεί, του είπα.

Του άρεσε αυτό που άκουσε. Χαμογέλασε και συνέχισε.

-Όλοι οι ξένοι εδώ είμαστε με σύμβαση. Μόλις λήξει φεύγουμε. Τυπικά δεν είμαστε μόνιμοι αλλά οι καλοί και οι χρήσιμοι σχεδόν πάντα ξαναγυρίζουν. Πολλοί από μας έχουμε πολλά χρόνια εδώ.

-Υπάρχουν πολλοί ξένοι;

-Πάρα πολλοί! Αυτοί που κυρίως δουλεύουν στο Ομάν είναι οι ξένοι!

-Και οι ντόπιοι τι κάνουν;

-Σε ιδιαίτερες υψηλές θέσεις σε εταιρείες αξίζουν δεν αξίζουν. Οι ξένοι βγάζουν το χαμαλίκι. Η κύρια όμως ασχολία τους είναι η παραγωγή.

-Η παραγωγή; Τι είδους παραγωγή;

-Παραγωγή παιδιών; Αύξηση του πληθυσμού. Αραδιάζουν παιδιά το ένα πίσω από το άλλο. Μπορεί σαν χώρα να φαίνεται ότι έχει κάποιες ελευθερίες αλλά το Ισλάμ εξακολουθεί να ασκεί την επιρροή του σε μεγάλο βαθμό. Όνειρο κάθε μωαμεθανού είναι να κυριαρχήσει το Ισλάμ στον κόσμο. Και ένας από τους ήπιους τρόπους της επιβολής του είναι να γίνουν περισσότεροι από όλους τους άλλους. Να γίνουν όλοι οι υπόλοιποι λαοί μειοψηφία σ΄αυτόν τον πλανήτη. Παιδιά λοιπόν! Πολλά παιδιά! Αυτό ισχύει σε όλες τις Ισλαμικές χώρες!

-Από το να ζώνονται με μπόμπες καλύτερο μου ακούγεται, είπα.

-Ναι σίγουρα! Πάντως δεν είναι άσχημα, περνάμε καλά! Εγώ έχω εδώ και την οικογένειά μου! Όπως γνωρίζεις κι εσύ, δουλειές όπως αυτή του πιλότου είναι ξεχωριστές και αν δεν συμβεί κάτι κακό είμαι μόνιμος. Τα χρήματα είναι αρκετά, πληρώνομαι στην ώρα μου, άρα όλα καλά κι ευτυχισμένος!

Οι σύντομες κουβέντες του ναυτικού με διάφορους ανθρώπους της μιας και μοναδικής συνάντησης μαζί τους σε κάθε γωνιά της γης είναι συνήθως «γεμάτες». Μαθαίνεις πράγματα!... Κι αν η επιθυμία για τη γνώση είναι έντονη και επίμονη συχνά κρύβουν εκπλήξεις!... Κι όσο μαθαίνεις τόσο οι ερωτήσεις έρχονται αυθόρμητα στα χείλη σου. Σε σταματάει μόνο το «σύντομο»!...
Ο χρόνος που τρέχει, ενώ δεν έχει τέλος, είναι περιορισμένος σε κάθε στάση, σε κάθε λιμάνι, σε κάθε χώρα.

*******

Με τον πράκτορα δεν είχαμε να πούμε τίποτα περισσότερο. Μου επανέλαβε να προσέχουμε τη ρεστία με καληνύχτισε και δώσαμε ραντεβού για την επομένη το πρωί.

-Θα είμαι εδώ κατά τις 8, μου είπε.

-Κάντο 9-10 του είπα χαμογελώντας.

-Εντάξει κάπτεν!

Έφυγε κι έμεινα μόνος!

Στην πόρτα ένας Νοτιοασιάτης. Φιλιπίνος ήταν.

-Εσύ τι θες; του είπα.

-Θες κάρτα internet; με ρώτησε.

-Πόσα;

-50 δολάρια για μια μέρα ανάντησε ο εκβιαστής!

-Φέρε μία! «Ξεφτιλισμένε» είπα μέσα μου.

Πήρα την κάρτα, μου έδωσε οδηγίες πώς να την ενεργοποιήσω κι έφυγε!

Ναυτικός πέρα απ΄όλα τ΄άλλα σημαίνει και κορόιδο. Έρμαιο των απανταχού αεριτζήδων, απατεωνίσκων που ξεπροβάλουν στις αποβάθρες των λιμανιών ανάμεσα από κοντέινερς, βουνά κάρβουνου, παλέτες και μινεράλι.

Στόχος τους η αισχοκέρδια, η κλοπή με νομιμοφανή τρόπο αυτών που εν γνώσει τους υποκύπτουν στον εκβιασμό τους, στο βωμό της μοναξιάς και της λαχτάρας της επικοινωνίας.

Συνδέθηκα και χάθηκα στην virtual reality του Skype, των δικών μου ανθρώπων.

Το σήμα δυνατό η επικοινωνία καλή.

Η διασκέδαση του ναυτικού είχε αρχίσει!

Συνεχίζεται...

Chrisgio