Έχω τρεις μέρες να κοιμηθώ. Αγωνιώ και υποφέρω αν θα περάσει ο Σάκης στον τελικό και αν θα πάρει την πρώτη θέση το Σάββατο!
Και για να σοβαρευτούμε. Ολημερίς σ' όλα τα κανάλια, με πρώτη και καλύτερη την ποιοτικιά ΝΕΤ, οι ξεφωνημένες αδελφές, ειδικές στην τηλεκριτική και στην σόουμπιζ, απεσταλμένες όλων των τηλεοπτικών καναλιών, σκούζουν υστερικά και μας προτρέπουν να ψηφίσουμε «έξυπνα» ώστε ο Σάκης μας να πάρει την πρωτιά και να μας γεμίσει εθνική περηφάνεια. Και να θες να δεις κάτι άλλο δεν υπάρχει. Τα κανάλια είναι σαν σε εθνικό δίκτυο. Τί λένε τόσες ώρες αδυνατώ να το καταλάβω.
«Ο Σάκης πριν βγει στην σκηνή κλείνεται στο καμαρίνι του και κάνει γυμναστική», «ο Σάκης απομονώνεται», «ο Σάκης διαλογίζεται» λένε!
Παλαιότερα οι τραγουδιστές πριν βγουν στη σκηνή έκαναν φωνητικές ασκήσεις.
Οι ξεφωνημένες αδελφές ξεφωνίζουν τον Νορβηγό, κατηγορούν, λοιδορούν τους πάντες. Τέτοια πολιτιστική κατρακύλα! Τέτοιο χάλι!
Αλλά εδώ ολόκληρη βουλή πριν λίγες μέρες ψήφισε «έξυπνα» για τον Φ(Π)αυλίδη. Έχει ξαναγίνει 146 να ψηφίζουν υπέρ της παραπομπής, 144 κατά (και οι μεν και οι δε κατά συνείδηση φυσικά) και ο Φαυλίδης να πανηγυρίζει για την μη παραπομπή του; Κι όμως έγινε κι αυτό. Αυτή την περίοδο βρίσκεται σε θριαμβευτική περιοδεία στα Δωδεκάνησα.
Γιατί άραγε απορώ για το πρώτο γεγονός όταν εν τω μεταξύ έχει συμβεί το δεύτερο;
Πριν λίγα χρόνια είχε γίνει στην Αθήνα μία συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ήταν η παγκόσμια πρώτη του έργου του «Μυθωδία».
Ένας δημοσιογράφος στην ΕΡΑ-5 (Φωνή της Ελλάδος) χωρίς να υποβαθμίζει το κορυφαίο μουσικό γεγονός, είχε σχολιάσει λόγω της μεγάλης χρήσης λέιζερ και λοιπών εφέ: «η μουσική πλέον είναι ορατή». Πόσο δίκιο είχε!
Σήμερα άκουσα ένα νόστιμο, ανάμεσα στα σκουπίδια, που με έναν άλλο τρόπο καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα. Δεν θυμάμαι ποιος, αλλά το είπε ειρωνικά.
«Καλό το τραγούδι, αλλά και η φωνή κορμάρα»
Εγώ θα έλεγα, ότι οι φωνητικές χορδές των σύγχρονων τραγουδιστών (performers λέγονται τώρα) έχουν μετακομίσει χαμηλότερα, στα μπράτσα, στις μασχάλες, στους κοιλιακούς, στους κώλους.
Παρατηρώ ότι η Ιταλία είναι άφαντη από τη Eurovision. Οι φινετσάτοι Ιταλοί, πρωτοπόροι στην μόδα, στο ντιζάιν, στη μουσική, στην τέχνη γενικά, είναι οι μόνοι Ευρωπαίοι που απέχουν από αυτό το πανηγύρι εδώ και πολλά χρόνια. Είναι τυχαίο; Όχι βέβαια!
Το επιχείρημα ότι η χώρα μας με τη συμμετοχή στη Eurovision προβάλλεται παγκοσμίως και ο τουρισμός μας παίρνει τα πάνω του, δεν με βρίσκει σύμφωνο. Βραχυπρόθεσμα ίσως. Όμως αυτοί που θάρθουν αφού προσγειωθούν στην Ελληνική πραγματικότητα, θα μετατραπούν οι χειρότεροι διαφημιστές μας.
Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι, να σταματήσουμε να πετάμε τα σκουπίδια στο δρόμο, να μην αδειάζουμε το τασάκι του αυτοκινήτου δίπλα στο πεζοδρόμιο όταν περιμένουμε στα φανάρια, να διατηρούμε καθαρά τα εστιατόρια και τις τουαλέτες τους, να σταματήσουμε να πουλάμε την χωριάτικη 12 και τον καφέ 6 ευρώ, να μην νοικιάζουμε τις τρύπες που χαρακτηρίζουμε ενοικιαζόμενα δωμάτια 150 και 200 ευρώ τη μέρα, οι ταξιτζήδες να είναι ευγενικοί, να διατηρούν τα αυτοκίνητά τους αλλά και τους εαυτούς τους καθαρούς, να μην γδέρνουν τους επιβάτες, να μην παίρνουν 2-3-4πλες κούρσες κλπ.
Για την Eurovision υπάρχει ελπίδα.
Άρχισε να φαίνεται φως στο τούνελ. Κάποιοι εκεί έχουν καταλάβει ότι το σκουπιδαριό δεν μπορεί να συνεχίσει να θεωρείται θέαμα και μουσική. Κάποιοι ετοιμάζονται να επαναπροσδιορίσουν το ρόλο της. Συμμετοχές σαν αυτές της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας δείχνουν τον σωστό δρόμο.
Για την Ελλάδα δεν υπάρχει ελπίδα.
Με συμμέτοχες σαν αυτές των Παυλίδη, Τσουκάτου, Μαντέλη και αυτών που τους ανέχονται έχουν χαθεί στόχοι, εναναπροσδιορισμοί, όνειρα.
Chrisgio
...στον Παναμά
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου