Οι προβολείς της κουβέρτας έσβησαν και το σκοτάδι του πελάγους κάλυψε το καράβι.
-Τελειώσαμε, είπα στον υποπλοίαρχο στο Walkie Talkie. Συμμαζέψτε, ασφαλίστε το καράβι και πηγαίνετε για ύπνο.
-ΟΚ Captain απάντησε ο εξουθενωμένος υποπλοίαρχος.
-Robert, εσύ θα πας για ύπνο και θα έρθεις για βάρδια αύριο το απόγευμα στις 16:00. Οι ανθυποπλοίαρχοι θα κάνουν 6ωρίες.
-Ευχαριστώ Captain, μου απάντησε.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ούτε κι ο ίδιος θα θυμόνταν πόσες ώρες είχε μείνει άυπνος. Αυτή είναι η ζωή των υποπλοιάρχων, το ήξερε. Το ήξερα κι εγώ, το είχα ζήσει στην ώρα μου πριν χρόνια.
Η μηχανή άρχισε να αυξάνει στροφές περνώντας διαδοχικά από τα γνωστά σημεία της μέσω του ανθυποπλοιάρχου. Αυτή τη φορά οι εντολές ήταν δικές μου.
-Slow Ahead.
-Half Ahead.
-Full Ahead.
20:30 - Σε στίγμα φ=23 50.0S-λ=151 34.0Ε, COSP (Commence of Sea Passage)
ή όπως λέμε στα Ελληνικά ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ!
Προορισμός μας κάποιο λιμάνι της Νοτίου Κορέας το όνομα του οποίου θα μαθαίναμε τις επόμενες μέρες.
Το Φεγγάρι πρόβαλε, ήταν η ώρα του, και μια νέα ναυτική περιπέτεια ξεκινούσε!
Συνεχίζεται…
Chrisgio