 |
| Port of Gladstone |
Το Gladstone στην άκρη του ορίζοντα είχε γίνει ανταύγεια, ένα φωτοστέφανο στο μαύρο τ’ ουρανού, ανάμεσα στ’ αστέρια. Η θαλάσσια κυκλοφορία αναιμική και η πλοήγηση πιο χαλαρή.
Κάθισα στην πολυθρόνα μου. Μακρινές προσωπικές εικόνες και στιγμές άρχισαν πάλι να με γυροφέρνουν! Για λίγο έμεινα μόνος, αμίλητος με το μυαλό να ταξιδεύει, κι όσο ταξίδευε τόσο η μοναξιά με μαστίγωνε.
Έτσι βαστούσαμε μέχρι που η φωνή του πλοηγού με γύρισε στην πραγματικότητα.
-Captain, 20 λεπτά ακόμα. Έτοιμο το ελικοδρόμιο;
Ήταν έτοιμο αλλά μια επιβεβαίωση δεν έβλαπτε να ζωντανέψουν κι αυτοί που ήταν στο πόδι από το πρωί, ο δε υποπλοίαρχος από χθες.
-Σε 20 λεπτά ο πιλότος φεύγει, είμαστε έτοιμοι;
-Έτοιμοι είμαστε, απάντησε ο ανθυποπλοίαρχος.
-Έτοιμοι είμαστε, είπα στον πιλότο.
-ΟΚ Captain, άκουσα τη φωνή του από την άλλη άκρη της γέφυρας. Είχε αρχίσει να μαζεύει τα «εργαλεία» του. Πήγα κοντά του.
-Μην ξεχάσεις την κεραία που έχεις έξω στο φτερό, του είπα πιστεύοντας ότι τον βοηθάω.
-Plan Captain, I have plan, all under control. Don't care about me.
 |
| Η κεραία στο φτερό |
Δεν υπήρχε περίπτωση ν’ ακούσεις απ’ το στόμα του να αναρωτιέται, «τα μάζεψα όλα, ξέχασα κάτι;» Δεν υπήρχε λόγος!
*****
Δύο διαφορετικοί κόσμοι, αυτός κι εγώ, προσπαθούσαν να συνεννοηθούν και μέχρι ενός ορισμένου σημείου τα καταφέρναμε.
«ΜΕΧΡΙ ΕΝΟΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ!»
Ένιωσα αμήχανος κι αμέσως το μυαλό μου πήγε στον τρόπο που ενεργούμε εμείς οι Έλληνες, με το πως πορευόμαστε...
Όταν μια χώρα έχει σε εκκρεμότητα 200.000+ συντάξεις εδώ και χρόνια, και μια άλλη που το βράδυ υποβάλεις τα χαρτιά σου και το άλλο πρωί η σύνταξη είναι στον τραπεζικό λογαριασμό σου, τι σύγκριση να κάνεις;
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτό τον κόσμο, γι' αυτό και δεν έχουμε καμία σχέση με χώρες σαν την Αυστραλία. Δεν μπορεί το τουρλουμπούκι να συγκριθεί με την τάξη, τον ορθολογισμό, το αυτονόητο εν τέλει.
Θυμήθηκα το «PLAN B» κάποιων δικών μας ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΩΝ κι ανατρίχιασα.
*****
Δεν μίλησα! Τι να πω; Τον άφησα να διαβάζει το checklist που είχε στο μυαλό του και να ετοιμάζει σε πλήρη ηρεμία την αποβίβασή του.
-Δεκαπέντε λεπτά ακόμα Captain, Half Ahead είπε και συνέχισε να τακτοποιεί τα πράγματά του.
Έκοβε την ταχύτητα του καραβιού για να την κάνει συμβατή με αυτή του ελικοπτέρου ώστε η προσνήωση αλλά και η απονήωση να γίνουν με πλήρη ασφάλεια.
Πέρασαν μερικά λεπτά και νέα εντολή.
-Slow Ahead Captain.
Και σχεδόν αμέσως...
-Dead Slow Ahead Captain, course 1-3-0.
Είχαμε βγει από τον δίαυλο στην ανοιχτή θάλασσα. Το βαπόρι έπλεε ήρεμο με ελάχιστη ταχύτητα ίσα–ίσα να τιμονεύει (να είναι υπό έλεγχο) αναμένοντας το ελικόπτερο.
Οι προβολείς τις γέφυρας άναψαν κι έφεξε όλη η κουβέρτα.
 |
| Αναμένοντας το ελικόπτερο |
Ένα άσπρο γρήγορο φως φάνηκε στον ουρανό που πλησίαζε. Ο πιλότος το είδε και ήρθε προς το μέρος μου φορτωμένος με το «βιός» του.
-Have a nice trip Captain.
-Thank you Mr.Pilot, see you next time, who knows?
Στο ημίφως της γέφυρας που την επηρέαζαν οι προβολείς του καταστρώματος, διέκρινα ένα μειδίαμα που συναντήθηκε με το δικό μου. Γνωρίζαμε και οι δύο ότι το πιο πιθανό ήταν να μην ξανασυναντηθούμε ποτέ στη ζωή μας και δεν μας ένοιαζε καθόλου. Αμήχανες κουβέντες, ευχές που αυτές ήταν αληθινές μεν, αδιάφορες δε. Οι τρόποι ευγένειας απαιτούσαν κάτι να πούμε πριν χωρίσουμε.
Ο ανθυποπλοίαρχος εν τω μεταξύ είχε έρθει στη γέφυρα να τον παραλάβει και να τον συνοδεύσει μέχρι το ελικοδρόμιο που δεν ήταν άλλο από το καπάκι του αμπαριού Νο4.
Άνοιξαν τη πόρτα του chartroom και κατέβηκαν τις σκάλες.
Γύρισα το βλέμμα μου μπροστά. Την ώρα που ανθυποπλοίαρχος και πλοηγός περπατούσαν στο κατάστρωμα το ελικόπτερο κάθονταν στο αμπάρι.
Φτάνοντας στο πρυμνιό μέρος του αμπαριού ο πιλότος έμεινε μόνος να ανεβαίνει τη σκάλα και να πλησιάζει το ελικόπτερο. Δευτερόλεπτα μετά ήταν ήδη στον αέρα, πέταξε προς τα αριστερά να «καθαρίσει» από το πλοίο και παίρνοντας ύψος, γύρισε την ουρά του στον ωκεανό και τράβηξε δυτικά για το Gladstone.
Η ώρα είχε πάει 20:15 και το ημερολόγιο έγραψε, «Pilot off».
Συνεχίζεται...
Chrisgio
...στον Παναμά
