Ήταν μεσάνυχτα 8 προς 9 Μαΐου στην Tianjin της Κίνας όταν το πλοίο έλυσε κάβους και ξεκόλλησε από τη στεριά.
Περίπου 2 μήνες αργότερα οι κάβοι πιάσανε πάλι «δουλειά» και το πλοίο έδεσε στην Αργεντινή. Φτάσαμε στο San Lorenzo την 5η Ιουλίου στις 6 η ώρα το πρωί.
 |
| Αναμένοντας τη λήξη της απεργίας. Η κυρία έτοιμη για το μεγάλο ταξίδι. |
Τριάμισι ώρες αργότερα, γύρω στις 9μιση, η φόρτωση ξεκίνησε με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Το φορτίο, Soya Beans Meal (SMB), άρχισε να «βολεύεται» όσο πιο αναπαυτικά μπορούσε στα αμπάρια. Η ώρα της εκφόρτωσης ήταν πάρα μα πάρα πολύ μακρινή υπόθεση.
Το μεγάλο ταξίδι από την Κίνα προς την Αργεντινή, όπως όλα τα μεγάλα ταξίδια, δημιούργησε προβλήματα, ελλείψεις. Έπρεπε να γίνει αποκατάσταση, να δοθούν λύσεις, να γίνουν παραδόσεις, παραλαβές, κι όλα αυτά στον ελάχιστο χρόνο που θα διαρκούσε η φόρτωση.
Όταν φτάνεις σε τέτοια, γρήγορων φορτοεκφορτώσεων, λιμάνια, αναρωτιέσαι αν θα προλάβεις. Είσαι πολλές φορές σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα το πετύχεις. Σε τρώει το άγχος. Κι όμως στο τέλος όλα γίνονται όπως σχεδιάστηκαν, ή σχεδόν!
Μέσα στην κούραση μπορεί και να χαμογελάσεις, σου φεύγει κι ένας αναστεναγμός ανακούφισης, ας πούμε ένα… ΟΥΦΦΦ, και γυρνάς τη σελίδα του βιβλίου. Μια λευκή σελίδα, το επόμενο κεφάλαιο της ναυτικής σου ζωής περιμένει να το υπηρετήσεις, να το γράψεις.
Η φόρτωση τελείωσε την επόμενη μέρα, το Σάββατο το απόγευμα, στις 5 η ώρα. Σε 31 ώρες και 30 λεπτά 46.000 τόνοι είχαν φορτωθεί στα 5 από τα 7 αμπάρια. Τα υπόλοιπα 2 θα τα γεμίζαμε με καλαμπόκι στη Necochea.
Ο χρόνος φόρτωσης σε καμιά περίπτωση δεν είναι ρεκόρ. Υπάρχουν πολύ χειρότερα!
Το πλοίο πάτησε στα 10,30 μέτρα, δηλαδή όσο το επιτρεπόμενο βύθισμα για να ταξιδέψει προς τις εκβολές του ποταμού με ασφάλεια.
Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι χώμα δεν πάτησα, ούτε χρόνο για ύπνο βρήκαμε οι περισσότεροι.
Έτσι δεν κρίνεται, φαντάζομαι, εκτός πραγματικότητας και ο τίτλος της ανάρτησης
Στην ουσία την άφιξη την κατάπιε η… αναχώρηση.
Κι εκεί που ήμασταν έτοιμοι για το φευγιό ήρθε ένα καλό νέο.
Απεργία! Οι εργάτες που δένουν και λύνουν τα πλοία είχαν σταυρώσει τα χέρια. Θα έπιαναν δουλειά την τη Δευτέρα το πρωί!
Κάποιοι από το πλήρωμα που άκουσαν τα νέα, τους έφυγε η κούραση και η νύστα. Η επόμενη μέρα ήταν Κυριακή και η ενδεχόμενη αργοπορημένη επιστροφή θα συνδυάζονταν με ύπνο χωρίς πρωινό ξύπνημα.
Πλύθηκαν στολίστηκαν και… εξαφανίστηκαν! Προορισμός η πόλη του San Lorenzo!
Εγώ τέτοια κουράγια, για απανωτά ξενύχτια, δεν έχω πια! Ίσως την άλλη μέρα το απόγευμα να έχω όρεξη για κάτι τέτοιο.
Χωρίς πολλά-πολλά έκλεισα την πόρτα και έπεσα για ύπνο.
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
