Από το Estrecho de le Maire στα Falkland Islands

Το βράδυ της 11ης Σεπτεμβρίου κατά τις 7μιση μπήκαμε στο στενό Estrecho de le Maire.

Αλλαγή πορείας βόρεια. Η πυξίδα έδειχνε στις 013ο μοίρες.

Δύο ώρες αργότερα το είχαμε αφήσει πίσω μας.

Αριστερά η Νότιος Αργεντινή, η Παταγωνία.

Μπροστά και δεξιά μας τα Falkland Islands (Νησιά Φώκλαντ).

Το μήλο της Έριδος μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας και Αργεντινής. Όλοι εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε αυτόν τον πόλεμο που είχε ξεσπάσει. Τελικά η Θάτσερ κέρδισε και τα νησιά συνέχισαν να ανήκουν στο Ηνωμένο Βασίλειο μέχρι σήμερα. Το μίσος και η κόντρα βέβαια δεν έχουν σβήσει. Στην Αργεντινή με μερικές ερωτήσεις επί του θέματος μπορείς να το διαπιστώσεις.

Πριν μερικά χρόνια βρέθηκα στο Αργεντινό λιμάνι Necochea. Εκεί, κοντά στο λιμάνι πηγαίνοντας προς την πόλη, είναι αδύνατο να μη δεις το τεραστίων διαστάσεων μνημείο, Islas Malvinas Monimento, που που κοιτάζει προς τα νησιά και θυμίζει αυτόν τον πόλεμο. Σαν να θέλει να πει προς τους Άγγλους «εμείς δεν τελειώσαμε»!

Εκείνη την εποχή το μίσος μεταξύ των δύο λαών είχε φτάσει στο ζενίθ. Αλλά επίσης εκείνη την εποχή, μέσα στον πόλεμο, στην Αγγλία και ειδικότερα στο Λονδίνο, ζούσαν και αντιμετωπίζονταν σαν θεοί από τους φιλάθλους της Τότεναμ δύο μεγάλοι Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές.

Ο Αρντίλες και ο Βίγιας «ζωγράφιζαν» στο χόρτο και ζούσαν το παράδοξο! Ένας εχθρός λαός τους αγαπούσε πιο πολύ και από το να ήταν Άγγλοι! Άτιμο, μαγικό ποδόσφαιρο!

Περάσαμε από τα Φώκλαντ σε απόσταση 90 μιλίων.

Γύρω στις 2μιση το μεσημέρι της 12ης Σεπτεμβρίου αφήσαμε δεξιά μας το δυτικό νησί.

Νέα αλλαγή πορείας βόρεια-βορειοανατολική προς 028 μοίρες.

Έχουν μείνει περίπου 2.000 μίλια μέχρι το Itaguai. Θα τα ροκανίσουμε κι αυτά σιγά-σιγά.

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ναυτικές Αντιθέσεις

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Cabo de Hornοs - Εδώ που σμίγουν τρεις ωκεανοί

Το Cape Horn

Το πρωί της 11ης Σεπτεμβρίου είδαμε τα νότια παράλια τη Χιλής.

Στις 10:45 περνούσαμε δίπλα από το στόχο που είχαμε βάλει φεύγοντας από το Hay Point της Αυστραλίας στις 15 Αυγούστου.

Το Cape Horn (Cabo de Hornos στα Ισπανικά).

Το Cape Horn

Για να λογαριάσω! Μέχρι σήμερα 27 μέρες (654 ώρες) ταξίδι! Έχουμε διανύσει 7.230 μίλια (13.390 χιλιόμετρα) και το ταξίδι συνεχίζεται! Έχουμε ακόμα δρόμο!

Φοβόμουν ότι εδώ στο νοτιότερο σημείο του ταξιδιού θα συναντούσαμε τον χειρότερο καιρό. Έκανα λάθος! Μάλλον τυχεροί ήμασταν! Αν αφαιρέσω το κρύο, που κι αυτό ήταν υποφερτό, ο καιρός πολύ καλός. Πολλά βαπόρια, αρκετές φορές, προσπαθούν να περάσουν τούτο το ακρωτήρι αλλά δεν τα καταφέρνουν και γυρίζουν πίσω. Έτσι αναγκάζονται να περάσουν από το στενό του Μαγγελάνου που περνάει πάνω από τη Γη του Πυρός και βγαίνει πιο ψηλά στον Ατλαντικό.

Δύο φωτογραφίες που αν ενωθούν δίνουν την γενική άποψη της περιοχής στα βουνά στο βάθος χιόνια.

Ένιωσα σαν πρωτόμπαρκος. Είναι η πρώτη φορά που περνάω από τούτο το άγριο μέρος. Πάντα υπάρχει η πρώτη φορά!

Βρισκόμασταν στο νοτιότερο άκρο της Αμερικανικής ηπείρου, στη η νοτιότερη γη της Χιλής, στο νοτιότερο «εμπορικό» στίγμα του πλανήτη. Δηλαδή το νοτιότερο σημείο απ’ όπου περνάνε εμπορικά πλοία, φορτηγά, δεξαμενόπλοια, containers κλπ.

Εδώ σμίγουν τρεις θάλασσες. Ο Ειρηνικός, ο Ατλαντικός και ο Νότιος Παγωμένος Ωκεανός ενώ την Λατινική Αμερική και την Ανταρκτική την χωρίζει το Drake Passage.

Το πλοίο ξεπέρασε το νότιο γεωγραφικό πλάτος των 56 μοιρών.

Πιο νότια μπορείς να συναντήσεις άλλου είδους πλοία. Θα έλεγα «πλοία ειδικών αποστολών» με προορισμό την Ανταρκτική. Το βορειότερο σημείο της «παγωμένης ηπείρου», η χερσόνησός της Antarctic Peninsula, απέχει από δω, 520 μίλια πάνω-κάτω. Μου θυμίζει χέρι που ζητάει βοήθεια. Σαν να θέλει να έρθει κοντά στην Νότιο Αμερική, σαν να ζητάει τη «ζεστασιά» της.

Δίπλα της τα South Shetland και South Orkney Islands. Τα είδωλα θα μπορούσαμε να πούμε των αυθεντικών Shetland και Orkney Islands, βόρεια της Μεγάλης Βρετανίας, περίπου στο αντίστοιχο βόρειο γεωγραφικό πλάτος.

Το πλοίο σε στίγμα, Πλάτος=56 15' Νότιο, Μήκος=067 14' Δυτικό. Γυρίσαμε προς 050 μοίρες και λίγο αργότερα προς 042 μοίρες, πορεία βορειοανατολική.

Στόχος το στενό Estrecho de le Maire που σχηματίζεται από το Αργεντίνικο ανατολικό κομμάτι της Γης του Πυρός και του νησιού Isla de los Estados.

Ο Νότιος Ατλαντικός μετά από αρκετό καιρό μας καλωσορίζει ξανά στα νερά του. Μετά από δυόμισι περίπου μήνες.

Νότιος Ατλαντικός! Ίσως ο πιο ήρεμος ωκεανός!

Πορεία προς τον Ατλαντικό

Δεν είναι «αναμάρτητος» αλλά σε σχέση με τους υπόλοιπους «αγγελούδι»!

Και οι χάρτες της περιοχής

H Γη του Πυρός, το Cape Horn, το στενό του Μαγγελάνου

Το Cape Horn

Το Cape Horn

Η αλλαγή πορείας προς τον Ατλαντικό και  το στενό Estrecho de le Maire

Το Drake Passage και τα South Shetland και South Orkney Islands, στο κάτω μέρος κοντά στα γεωγραφικά μήκη του χάρτη η Ανταρκτική, ίσα- ίσα που φαίνεται η χερσόνησός Antarctic Peninsula

Συνεχίζεται...

Chrisgiο

Μια μέρα πριν το Cape Horn

Στις 10 του Σεπτέμβρη κατά τις 3 το πρωί άρχισαν πάλι τα όργανα.

Ακόμα ένα γερό 8άρι που έφτασε κατά τις 2 το απόγευμα της ίδιας μέρας και τα 9-10 μποφόρ. Ο άνεμος βορειοδυτικός, η θάλασσα και το swell στα 6 μέτρα. Θερμοκρασία 5 βαθμοί Κελσίου.

Για την πορεία του πλοίου ο καιρός διαχειρίσιμος. Δεν χρειάστηκε αλλαγή πορείας. Συνεχίσαμε στις 111 μοίρες. Τον είχαμε δευτερόπρυμα, στο αριστερό ισχίο.

Η θάλασσα όμως ανέβαινε στην πρύμη και από αριστερά στη κουβέρτα (στο κατάστρωμα).

Ήλπιζα ότι αυτή την τελευταία κακοκαιρία θα την αποφεύγαμε αλλά δυστυχώς δεν...!

Στις 4 το απόγευμα άρχισε να υποχωρεί και πάλι. Κάτι είναι κι αυτό να μην κρατάει πολύ. Παίρνεις ανάσες. Ρίχνεις και καμιά στάλα ύπνο!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Έβραζε το κύμα του Γαρμπή...

... ήμασταν σκυφτοί κι δυο στο χάρτη...

Πλοίαρχος - Υποπλοίαρχος

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Ο καιρός μας... βασανίζει!

Ακολούθησαν μερικές μέρες με καλό καιρό και το δυτικό swell σε ανεκτά επίπεδα.

Ο Σεπτέμβριος προσπαθούσε να μας χαμογελάσει αλλά...

Στις 3 του μηνός το πρωί ο καιρός έγινε πάλι… «ξύδι». 8άρι γεμάτο και στα gusts ο άνεμος 9 με 10 μποφόρ βορειοδυτικός. Η θερμοκρασία στους 3 βαθμούς Κελσίου. Παγωνιά! Το μεσημέρι της ίδιας μέρας κατά τις 13:00 αλλαγή πορείας προς 140 μοίρες.

Το πανηγύρι κράτησε 25 ώρες και στις 14:00 της 4ης Σεπτεμβρίου ήρθαμε πάλι στην πορεία μας 115ο μοίρες, χωρίς ο καιρός να ησυχάσει, αλλά το πλοίο μπορούσε, έστω και με δυσκολία, να ταξιδέψει προς τον προορισμό του μιας και το swell είχε γυρίσει βορειοδυτικό. Η θάλασσα ανέβαινε ζωντανή στην πρύμη.

Το διάλειμμα κράτησε μέχρι το βραδάκι τις 5ης του μηνός όταν ο καιρός φορτσάρισε πάλι. Το swell γιγαντώθηκε πάλι, αλλά αυτή τη φορά υπερβολικά. Έπιασε τα 10 μέτρα!!!

Συγχρόνως άλλαξε διεύθυνση κι έγινε νοτιοδυτικό. Ήρθε δηλαδή στην μπάντα. Καμιά επιλογή πλην της αλλαγής πορείας. Πορεία λοιπόν ανατολική, 090ο μοίρες, κι όπου μας βγάλει μέχρι να περάσει κι αυτή η δοκιμασία. Στις 7 του μηνός, αργά το βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ακόμα μια φορά ο καιρός άρχισε να ημερεύει και το swell να πέφτει κι αυτό στο… ανεκτό επίπεδο των 4 μέτρων.

Γυρίσαμε πορεία 115ο μοίρες και λίγο αργότερα την διορθώσαμε στις 111ο μοίρες.

Στις 10 του μηνός θα έχουμε πιάσει τις νότιες ακτές της Χιλής και στις 11 το Cape Horn.

Η πρόγνωση του καιρού για τις επόμενες μέρες είναι καλή και φαίνεται ότι η δοκιμασία, εκτός απροόπτου, κάπου εδώ τελειώνει.

Άντε να μπούμε στον Ατλαντικό και να πάρουμε την… «ανηφόρα» προς το καλοκαίρι!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Στον Ειρηνικό, προς τη Γη του Πυρός, πορεία νότιοανατολική

Στις 30 Αυγούστου το swell έγινε νότιο, μεγάλωσε, έπιασε τα 6-7 μέτρα και το καράβι άρχισε να «μποτζάρει» άσχημα.

Ακόμα και οι… «γίγαντες», όπως αυτό εδώ το πλοίο, υποκύπτουν στη δύναμη του!

«Swell» είναι αυτό που λέμε στα ελληνικά η αποθαλασσιά, το βουβό κύμα καιρού που έρχεται από μακριά.

«Μπότζι» στη ναυτική γλώσσα είναι ο διατοιχισμός, το κούνημα δεξιά-αριστερά.

Ότι χειρότερο! Αν δεν είσαι προετοιμασμένος δεν μένει τίποτα όρθιο. Εμείς οι ποντοπόροι ναυτικοί όμως επειδή ζούμε σχεδόν μόνιμα μαζί του, «μέχρις ενός σημείου», το αντιμετωπίζουμε. Τα πάντα είναι δεμένα ασφαλισμένα αλλιώς δεν θα είχαμε ούτε πιάτα για να τρώμε ούτε ποτήρια για να πίνουμε.

Όμως «μέχρις ενός σημείου»! Από εκεί και πέρα ή αλλάζεις πορεία ή σου… «αλλάζει τα φώτα». Για ύπνο δεν το συζητάμε. Για λίγο διάστημα συνέβη το δεύτερο, μετά αλλάξαμε πορεία! Στις 5 το πρωί γυρίσαμε νοτιοανατολικά, πορεία 150 μοίρες και βάλαμε καιρό και swell στη δεξιά «μάσκα» ή απλά στην δεξιά πλευρά της πλώρης. Εκεί βρήκαμε σημείο ισορροπίας μέχρι να περάσει η κακοκαιρία και να συνεχίσουμε την πορεία μας προς τα… χειρότερα!

Βρισκόμασταν σε γεωγραφικό πλάτος 34 νότιο. Τι καιρός θα επικρατεί το 56 νότιο, δηλαδή 1320 μίλια νοτιότερα; Γι’ αυτό λέω πορεία προς τα... χειρότερα!

Θα ήθελα πάψω να χρησιμοποιώ τη λέξη «χειμώνας» αφού ο Αύγουστος είναι ο Φεβρουάριος του νοτίου ημισφαιρίου και ο Σεπτέμβριος ο αντίστοιχος Μάρτιος, άρα η άνοιξη κοντεύει.

Όμως το παρατσούκλι «παλουκοκαύτης» του Μάρτη εδώ κάτω μάλλον το έχει ο Σεπτέμβρης. Άλλωστε και στην βόρεια Ευρώπη ο καιρός «φτιάχνει» και το θερμόμετρο ανεβαίνει μετά τον Απρίλιο.

Χειμώνας λοιπόν και μάλιστα άγριος που ελπίζουμε να μας αντιμετωπίσει με επιείκεια.

Γύρω στις 10 το βράδυ της ίδιας μέρας ο καιρός «έπεσε» στα 6 μποφόρ και το swell στα 4-5 μέτρα. Η συνέχιση του ταξιδιού στις 115 μοίρες έγινε ξανά δυνατή.

Αλλαγή πορείας!

Συνεχίζεται...

Chrisgio