Next destination: Queensland - Australia

Το πλοίο έφυγε στις 22-12-09 από τις Mariveles.

Το ηφαίστειο Mayon συνεχίζει να βρυχάται. Όσο περνάνε οι μέρες όλο και πιο πολύ. Το έχω ξαναπεί, δεν είμαι δίπλα του. Απλώς πριν λίγες μέρες έτυχε να δω τους καπνούς του διαπλέοντας το στενό του San Bernardino στο δρόμο για τις Mariveles.

Όπως έμαθα η επικίνδυνη περιοχή θεωρείται μια ακτίνα 12 χιλιομέτρων γύρω του που σημαίνει ότι 90.000 άνθρωποι έχουν αφήσει τα σπίτια τους.

Αυτές είναι Θεομηνίες!

Για μας μια νέα ναυτική περιπέτεια έχει αρχίσει.

Πλέον κατευθυνόμαστε νότια. Για 8 μέρες θα είμαστε ανάμεσα στα νησιά των Φιλιππίνων πρώτα και μετά της Ινδονησίας. Θα καταλήξουμε στο Torres Strait, την βόρεια μύτη της Αυστραλίας, και από εκεί με πλοηγό, ανάμεσα στα κοράλλια του Great Barrier Reef, θα συνεχίσουμε για κάποιο λιμάνι στο βορειοανατολικό τμήμα της στο Queensland.

Το φορτίο θα είναι ζάχαρη (Raw Sugar).

Λιμάνι φόρτωσης, ακόμα άγνωστο.

Λιμάνι εκφόρτωσης το Prai της Μαλαισίας βορειοδυτικά της Σιγκαπούρης στο Malacca Strait.

Ο καιρός είναι πολύ καλός και μάλλον θα συνεχίσει έτσι. Βρισκόμαστε στην τροπική ζώνη και κατευθυνόμαστε προς το καλοκαίρι του νοτίου ημισφαιρίου. Η εποχή των κυκλώνων στην περιοχή τελείωσε τον Νοέμβριο. Κάλμα, ηρεμία! Φαίνεται ότι φέτος θα ξεχειμωνιάσουμε με κοντομάνικα. Οι μόνοι που αυτές τις μέρες θα φοράνε εδώ κάτω χειμωνιάτικα είναι οι Άγιο-Βασίληδες. Ξενέρωτες γιορτές με μαγιό και κολυμπώντας.

Εμείς στο βαπόρι ακόμα πιο ξενέρωτοι. Οι περισσότεροι αυτές τις μέρες ζούμε με τις αναμνήσεις μας. Το μυαλό μας στην οικογένεια, στα παιδιά μας, που μας λείπουν τόσο πολύ.

Χθες έκλεισα 6 μήνες μακριά από το σπίτι μου. 6 μήνες σε μια πλωτή φυλακή.

Αυτή είναι η ζωή του ναυτικού.

Αλλά για να μην μελαγχολήσω καλύτερα να σταματήσω εδώ.

 ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΤΟΥΣ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Port of Mariveles - Philippines

Το στενό του San Bernardino το περάσαμε στις 17 του μηνός. Μπαίνοντας στο στενό, δεξιά μας πάνω από τη Luzon το μεγαλύτερο νησί των Φιλιππίνων, και σε μεγάλη απόσταση, παρατήρησα ένα μεγάλο σύννεφο στο καθαρό ουρανό. Την άλλη μέρα στις 18 που φτάσαμε στις Mariveles πληροφορήθηκα ότι το σύννεφο ήταν από το ηφαίστειο Mayon που έχει ενεργοποιηθεί και οι αρχές είχαν αρχίσει να εκκενώνουν την περιοχή. Γύρω στις 50.000 άνθρωποι έχουν ήδη απομακρυνθεί προς ασφαλέστερα σημεία.

Είναι παράξενο αλλά πρώτη φορά στη ζωή μου βρίσκομαι στις Φιλιππίνες. Πολλές φορές την προσπερνούσα από τα ανατολικά της άλλοτε από δυτικά της, με προορισμό κυρίως την Αυστραλία, αλλά ποτέ δεν είχα προσεγγίσει λιμάνι της. Τριτοκοσμική χώρα. Φτώχια κι άγιος ο θεός σ' αυτό το ψαροχώρι, τις Mariveles.

Σύμφωνα με τον πιλότο το εισόδημά τους είναι 2 δολάρια την ημέρα που τους φτάνει να αγοράσουν 1 κιλό ρύζι. Όταν τον ρώτησα πως είναι δυνατόν να ζουν μόνο με ρύζι μου απάντησε ότι το τρώνε μαζί με φρούτα και ότι ψάρια δεν πουληθούν από αυτά τα λίγα που ψαρεύουν κάθε μέρα.

Ανάμεσα στο χάλι τους υψώνεται ένα σύγχρονο SILO που ανήκει στην μπύρα SAN MIGUEL. Είναι το σημείο που έχει δέσει το πλοίο και ξεφορτώνει το κριθάρι που φέραμε από την Αμερική. 50.000 τόνους σιτάρι ξεφορτώνουμε και σε απόσταση 200 μέτρων ο κόσμος παλεύει καθημερινά για 1 κιλό ρύζι!

Μιλάμε κι εμείς για αδικία,... για θεομηνίες,... για φτώχια... και δεν κοκκινίζουμε! Αλλά εδώ δεν κοκκινίζει ο Βουλγαράκης που είπε το περίφημο «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό» και θα κοκκινίσουμε εμείς;

Και τούτο το ταξίδι που άρχισε από την Akita της Ιαπωνίας στις 29 Οκτωβρίου, πέρασε από τον ποταμό Columbia, τις πόλεις Vancouver-Washington και Portland-Oregon ολοκληρώνεται εδώ στις Φιλιππίνες περνώντας στην κυριολεξία όχι από σαράντα αλλά από χιλιάδες αγριεμένα κύματα του θυμωμένου και χειμωνιάτικου «Ειρηνικού» Ωκεανού. Όμως τέλος καλό όλα καλά.

Σε λίγες μέρες μια νέα ναυτική περιπέτεια θα ξεκινήσει. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Challenger Deep

O καιρός πολύ καλός, η θάλασσα το ίδιο.
Θερμοκρασία περιβάλλοντος 30 βαθμοί Κελσίου.
Θερμοκρασία θαλάσσης 30 βαθμοί Κελσίου επίσης.
Η υγρασία σε υψηλά επίπεδα πλέον αρχίζει να κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική, καταθλιπτική, ανυπόφορη.

Το τροπικό κλίμα!

Το κλίμα όλων των «εξωτικών» προορισμών που αποτελούν «όνειρο» για πολλούς Έλληνες και πληρώνουν χρυσάφι για να ταξιδέψουν εκεί όταν δίπλα μας υπάρχει η Χαλκιδική, το Πήλιο, οι Κυκλάδες, τα Επτάνησα, οι Σποράδες, τα Δωδεκάνησα, η Κρήτη κλπ.

Όπως λέει και ο Οβελίξ «είναι τρελοί αυτοί οι (Ρωμαίοι) Έλληνες».

Τα νησιά Καρολίνες (Caroline Islands) και Μάρσαλ (Marshall Islands) έχουν μείνει πια πίσω μας αριστερά, δηλαδή νότια.

Περνάμε ανάμεσά από τα νησιά Μαριάνες (Mariana Islands). Ένα τεράστιο φίδι που απλώνεται από βορρά προς νότο. Διάσπαρτα νησάκια και ατόλλες. Δεξιά μας (βόρεια) το ξερονήσι Pagan και αριστερά μας (νότια) το άλλο «εξωτικό» ξερονήσι-ηφαίστειο Alamagan.
Το μεγαλύτερο νησί τους το Guam, που δεν θα το δούμε, θα το αφήσουμε αριστερά μας.

Νοτιοδυτικά του Guam βρίσκεται το Challenger Deep (φωτογραφία).
Είναι το όνομα του βαθύτερου σημείου του πλανήτη.
Το βάθος του 10.915 μέτρα.
Ρίχνεις μέσα τα Ιμαλάϊα και σου μένουν και 2 χιλιόμετρα βάθος ακόμα.

Το ταξίδι για τις Φιλιππίνες συνεχίζεται...

Chrisgio 

Marshall Islands & Caroline Islands

O καιρός είναι επιτέλους πολύ καλός.
Εδώ και 2 μέρες κοιμόμαστε καλά.

Το μαρτύριο του κακού καιρού που άρχισε με την αναχώρηση από την Αμερική στις 24 Νοεμβρίου φαίνεται να τελείωσε στις 7 Δεκεμβρίου.

Αλλά ποτέ δεν μπορεί να είναι κανείς σίγουρος με τη θάλασσα.
Θερμοκρασία 30 βαθμοί Κελσίου.
Ήδη το πλοίο έχει περάσει στην τροπική ζώνη.
Οι τροπικές βροχές έχουν αρχίσει.

Τις βλέπεις στον ορίζοντα σαν γκρίζους ίσκιους, γκρίζες κουτρίνες να πλησιάζουν ή να απομακρύνονται, να σε κυνηγάνε ή να σου επιτίθενται.
Την μια στιγμή κατακλυσμός την άλλη καυτός ήλιος.

Νότια από τη θέση που βρισκόμαστε αλλά σε πολύ μεγάλη απόσταση βρίσκονται τα νησιά Μάρσαλ (Marshall Islands) και τα νησιά Καρολίνες (Caroline Islands).

Το ταξίδι προς τις Φιλιππίνες συνεχίζεται.

Συνεχίζεται...

Chrisgio

SHIP'S POSITION: Latitude=25 30.0 North, Longitude=180

Στο Lianyungang της Κίνας φτάσαμε στις 11 Οκτωβρίου.
Η Κίνα είναι από εκείνα τα μέρη που έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου εδώ και πολλά χρόνια ότι δεν θα ξαναβγώ έξω εκτός μεγάλης ανάγκης. Τη θεωρώ μια χώρα που βρίσκεται βέβαια σε πλήρη εμπορικό και τεχνολογικό οργασμό αλλά με λάθος τρόπο (όλοι το γνωρίζουμε αυτό), με μεγάλη διαφθορά, δημοκρατία ρεγουλαρισμένη στα μέτρα των «δυνατών» και ΒΡΩΜΙΚΗ (με κάθε έννοια της λέξης).
Παραγγείλαμε τρόφιμα λόγω χαμηλού κόστους. Τα κοτόπουλα των 3 κιλών όταν τα ξεπαγώσαμε για να τα μαγειρέψουμε ήταν μόνο 1,5 με 2 κιλά. Τα είχαν παγώσει στο νερό και εσωτερικά ήταν γεμάτα πάγο. Οι μπαταρίες έχουν τη μισή ζωή από αυτές που αγοράζει κάποιος σε άλλες σοβαρές χώρες, οι λάμπες φθορίου που χρησιμοποιούμε στο πλοίο καίγονται κάθε μέρα, κλπ.
Δεν κάνει για μένα. «Μένω εκτός».

Φύγαμε στις 13 του Οκτώβρη με προορισμό την Hikoshima της Ιαπωνίας όπου φτάσαμε στις 15. Από εκεί φύγαμε στις 20 του μηνός για το λιμάνι Shikama, κι αυτό Ιαπωνικό, όπου φτάσαμε στις 21 και φύγαμε στις 23. Τελευταίο λιμάνι της Ιαπωνίας η Akita. Το μοναδικό από αυτά τα λιμάνια που πήγαμε αυτή τη φορά και βρίσκεται στην δυτική ακτή της απίστευτης αυτής χώρας. Φτάσαμε στις 26 του μηνός και φύγαμε στις 29.

Στην Ιαπωνία όπως έχω γράψει και παλαιότερα όπου και να πάς συναντάς στην ίδια «ΤΕΛΕΙΑ» οργάνωση, προγραμματισμό, καθαριότητα, τάξη. Τα πάντα στη θέση τους, στην ώρα τους, στην σωστή ποσότητα και άριστη ποιότητα. Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του.

Τελειώνοντας με την Ιαπωνία θέλω να προσθέσω ότι τα φρούτα στα σουπερμάρκετ, απίστευτο κι όμως αληθινό, δεν πωλούνται με το κιλό αλλά με το κομμάτι και πανάκριβα!
Το πολύ κουραστικό ταξίδι Tagonoura, Red Dog, Lianyungang, Hikoshima, Shikama, Akita με φορτίο μόλυβδο και ψευδάργυρο ολοκληρώθηκε.

Η νέα ναυτική περιπέτεια ξεκίνησε φεύγοντας από την Akita.

Προορισμός μας το ποτάμι Columbia, στην δυτική ακτή των ΗΠΑ, που χωρίζει τις πολιτείες Washington και Oregon.
Δεν είμαι αισιόδοξος, ξέρω τι μας περιμένει. Στη μέση του Φθινοπώρου και τον Χειμώνα «εμπρός βήμα ταχύ» ο Βόρειος Ειρηνικός δεν αστειεύεται

Φτάσαμε μετά από ένα πολύ άσχημο ταξίδι, λόγω των πάρα πολύ κακών καιρικών συνθηκών, στις 11 Νοεμβρίου. Μια σημαδιακή ημερομηνία για μένα αφού ακριβώς ένα χρόνο πριν με ένα άλλο πλοίο είχα την ατυχία να δεχθώ δύο πειρατικές επιθέσεις από Σομαλούς πειρατές στον κόλπο του Aden, ευτυχώς ανεπιτυχείς γι' αυτούς, για τις οποίες έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Αγυροβολήσαμε στην πόλη Astoria του Oregon που βρίσκεται σχεδόν στις εκβολές του Columbia. Μια όμορφη πόλη-περιοχή αγαπημένη πολλών σκηνοθετών που την προτιμούν για να γυρίσουν τις ταινίες τους, όπως το «Ελευθερώστε το Γουίλι», το «Γκούνις» κλπ.
Εκεί έγιναν και οι διατυπώσεις άφιξης του πλοίου όπου και παραμείναμε μέχρι στις 15 Νοεμβρίου οπότε μας προώθησαν πιο βαθιά στον Columbia, 90 μίλια περίπου από την Astoria, κοντά στις πόλεις Vancouver της Washington (όπου οι ντόπιοι λένε ότι αυτό είναι το γνήσιο Vancouver αφού από εδώ ξεκίνησαν κάποιοι πριν από πολλά χρόνια και ίδρυσαν το γνωστό Vancouver του Καναδά) και Portland του Oregon. Την έδρα της ομάδας του ΝΒΑ Τρέιλ Μπλειζερς.

Δυστυχώς δεν είχα τον χρόνο να ξαναζήσω την ατμόσφαιρα ενός παιχνιδιού μπάσκετ μεταξύ ομάδων του ΝΒΑ όπως είχε γίνει πριν τρία χρόνια στο Seattle μεταξύ των Supersonics και των San Antonio Spurs.
Οι κατοπινοί πρωταθλητές Spurs εκείνης της χρονιάς είχαν κυριολεκτικά διαλύσει τους Sonics, μέσα στο σπίτι τους. Δεν ξέρω τι μπορεί να σούρνωμε τους Αμερικάνους αλλά στα γήπεδα-σαλόνια-παλάτια που διαθέτουν δίνουν μαθήματα συμπεριφοράς. Στην Αμερική το γήπεδο είναι πραγματική ευχαρίστηση, διασκέδαση! Καμιά σχέση με τα δικά μας ρεζιλίκια. Στην Ελλάδα πλέον γήπεδο σημαίνει «Ρωμαϊκή Αρένα», μόνο που τα θηρία δεν βρίσκονται στο στίβο αλλά στις κερκίδες.

Βέβαια κάποιοι Αμερικάνοι τη βία την εκφράζουν στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ κλπ. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!

Κάτι άλλο που παρατήρησα είναι ότι στην Αμερική το σήμα των τηλεοράσεων έχει γίνει ήδη ψηφιακό. Γι' αυτό οι τηλεοράσεις του πλοίου δεν παίζουν. Αυτό άλλωστε μου έδωσε και την αφορμή να ρωτήσω και να μάθω το γιατί.
Το καράβι έδεσε στο Vancouver στις 17 Νοεμβρίου για να φορτώσει τρία διαφορετικά είδη σιταριού. Η φόρτωση δεν θα ήταν για παραπάνω από 3 μέρες αλλά λόγω του κακού καιρού η παραμονή μας παρατάθηκε μέχρι τις 24 του μηνός.

Αυτό το διάστημα είχαμε την ευκαιρία κάποιοι από μάς να κάνουμε τα ψώνια μας στο Portland, κι αυτό γιατί στην πολιτεία του Oregon δεν υπάρχουν φόροι (ΤΑΧ FREE). Έτσι η ήδη φτηνή Αμερική για μας τους Ευρωπαίους, στο Oregon γίνεται ακόμα φτηνότερη. Ειδικά στα ηλεκτρονικά οι τιμές ήταν απίστευτες!

Τις τελευταίες δύο μέρες στο Vancouver γνώρισα και έναν Έλληνα τον Νικόλα γύρω στα 60. Από τη Σκοτίνα της Πιερίας η καταγωγή του. Είπαμε διάφορα για την Αμερική για την Ελλάδα, για το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Μου έφερε και μπακλαβά φτιαγμένον από την Αμερικάνα γυναίκα του. «ΤΕΛΕΙΟΣ» ήταν, λες και τον ειχε φτιάξει Ελληνίδα. Δώσαμε ραντεβού στην Ελλάδα «ΚΑΠΟΤΕ!». Θα δείξει! Εύχομαι Νικόλα να είσαι πάντα καλά.

Στις 24 Νοεμβρίου αναχωρήσαμε για το λιμάνι εκφόρτωσης που είναι το Mariveles των Φιλιππίνων κοντά στη Μανίλα. Ακόμα ένα κακό, λόγω άθλιου καιρού, ταξίδι βρίσκεται εν εξελίξει. Πρόκειται για ένα συνεχές μαρτύριο.

Έχουμε ήδη περάσει από βόρεια τη Χαβάη και κατευθυνόμαστε για το στενό των Φιλιππίνων San Bernardino Strait μεταξύ των νησιών Luzon και Samar.
Παρούσα θέση πλοίου:
Γεωγραφικό πλάτος: 25 μοίρες 30 λεπτά βόρειο
Γεωγραφικό μήκος: 180 μοίρες (σκέτο) ούτε ανατολικό ούτε δυτικό.
Όπως έχω ξαναπεί «εδώ είναι η άκρη του κόσμου».
Ο μεσημβρινός των 180 μοιρών ονομάζεται και IDL δηλαδή International Date Line.

Εδώ αναλόγως την κατεύθυνση του πλοίου προσθέτεις ή αφαιρείς μέρα από το ημερολόγιο. Για μάς χθες ήταν 5 Δεκεμβρίου, σήμερα ξημέρωσε 7 Δεκεμβρίου.
Επειδή πηγαίνουμε δυτικά. Η 6η Δεκεμβρίου δεν υπήρξε ποτέ για το ημερολόγιο του πλοίου.

Υπολογίζω, καιρού επιτρέποντος, ότι θα φτάσουμε γύρω στις 18 Δεκεμβρίου.

Τέλος, περιμένω ο καιρός να βελτιωθεί μπας και κοιμηθούμε καμιά στάλα!

Συνεχίζεται...

Chrisgio