Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Crossing International Date Line in Pacific Ocean towards Japan

Χθες το βράδυ το πλοίο πέρασε την International Date Line (IDL) δηλαδή το γεωγραφικό μήκος 180 μοίρες. Μη με ρωτήσετε αν είναι ανατολικό ή δυτικό γιατί δεν υπάρχει απάντηση. Εγώ την λέω και Dead Line.

Εδώ μόνο ψάρια καταφέρνουν και ζουν μόνιμα την ώρα που τα βαπόρια βιαστικά περνούν ψάχνοντας να βρεθούν πάλι στον κόσμο, στον πολιτισμό.

Χθες η ημερομηνία ήταν 15-08-2009, σήμερα το πρωί ξημέρωσε 17-08-2009. Μία μέρα από τη ζωή μας χάθηκε! Μόνα στα χαρτιά και στα ημερολόγια βέβαια, για να μην τρελαθούμε εντελώς!

Βάλαμε μία μέρα μπροστά και θα συνεχίζουμε να βάζουμε ώρες πίσω όσο θα πηγαίνουμε δυτικά. Αλλιώς θα πάθουμε αυτό που έπαθαν οι πρώτοι εξερευνητές όταν μετά το γύρο του κόσμου φτάνοντας στην Ισπανία το ημερολόγιό τους ήταν μία μέρα πίσω.

Ο Νταλάρας σ' ένα τραγούδι του στον «Βυζαντινό Εσπερινό» λέει «εκεί που σμίγει η δύση κι ανατολή» και μάλλον εννοεί την Πόλη και το Βόσπορο.

Το πραγματικό σμίξιμο όμως είναι εδώ, στο πουθενά, στη μέση του Ειρηνικού.

Κάποιοι άλλοι φεύγουν απ' την Αθήνα και φτάνοντας στο Σουφλί ή στο Καστελόριζο μιλάνε για την άκρη, τα πέρατα της γης.

Η άκρη της γης είναι εδώ!

Εδώ όπου η Ιαπωνία είναι η δύση και η Αμερική η ανατολή.
Εδώ όπου η Ιαπωνία θα μπορούσε να αναφέρεται σαν «η χώρα του δύοντος ηλίου».

Τέτοια «παράδοξα» συμβαίνουν όταν κινείσαι ή βρίσκεσαι στο όριο.

Κι εδώ στην άκρη της γης ανοίγω το παγκοσμίου λήψεως ραδιόφωνό μου στους 15630 χιλιοκύκλους και ακούω Ελληνικά που όμως δεν μπορώ με ευκολία να καταλάβω επειδή βρίσκομαι εδώ ακριβώς που βρίσκομαι, ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ.

Είναι η συντροφιά, η παρηγοριά του ναυτικού, η φωνή της Ελλάδος, η ΕΡΑ-5 που έχει συνδεθεί με την ΕΡΑ-ΣΠΟΡ και ακούγεται σχεδόν παντού. Πλησιάζοντας την Ασία θα ακούγεται καλύτερα.

Το ταξίδι συνεχίζεται, το Sendai της Ιαπωνίας μας περιμένει.

Συνεχίζεται...

Chrisgio 

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Somewhere in Pacific Ocean

Γεωγραφικό πλάτος 36 μοίρες βόρειο, γεωγραφικό μήκος 146 μοίρες δυτικό. Με απλά λόγια κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό δυτικά της Καλιφόρνιας, βορειοανατολικά της Χαβάης.

Τοπική ώρα 18:00, ημερομηνία 10 Αυγούστου 2009.
Ώρα Ελλάδος 07:00, ημερομηνία 11 Αυγούστου 2009, 13 ώρες (πίσω) διαφορά.

Ο χρόνος σ' αυτά τα μέρη σε μπερδεύει. Είναι τα μερή αυτά που σου δίνουν να κατάλάβεις ότι και ο χρόνος είναι μία διάσταση και τίποτα παραπάνω.

Ο καιρός πολύ καλός.

Μέχρι χθες, νοτιοδυτικά μας, ένα ζευγάρι κυκλώνες ο Enrique και η Felicia μας έκλειναν το μάτι απειλητικά.

Τελικά ο Enrique - ο αρσενικός - αποδείχθηκε...ζούφιος. Χθες διαλύθηκε και άφησε τη φιλενάδα του τη Felicia μόνη της και μανιασμένη με πολύ δυνατούς ανέμους - 150 κόμβους την ώρα - και μεγάλο κυματισμό, να απομακρύνεται με κατεύθυνση τη Χαβάη. Αν φτάσει με αυτό το μένος μέχρι εκεί θα κάνει καταστροφές.

Εμείς πάντως τη γλιτώσαμε. Το Sendai και η Ιαπωνία μας περιμένουν. 13 μέρες ακόμη και φτάσαμε.

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

PANAMA CANAL, July 28th 2009

Ο διάπλους
Μετά από 5 μέρες ταξίδι από την Νέα Ορλεάνη, το πλοίο στις 27 Ιουλίου το πρωί έφτασε στο Cristobal, το λιμάνι του Παναμά στην Καραϊβική θάλασσα το οποίο αποτελεί και την είσοδο των πλοίων στο κανάλι του Παναμά.
Αγκυροβολήσαμε περιμένοντας τη σειρά μας η οποία ήρθε για τις 2 το πρωί στις 28 του μηνός και η διέλευση του καναλιού ξεκίνησε.
Στις 3 το πρωΐ βρισκόμασταν ήδη στις πρώτες τρεις λεκάνες (Gatun locks) που είναι οι λεκάνες ανύψωσης και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε επίπεδα. Στις 5 και τέταρτο περνώντας από λεκάνη σε λεκάνη πιάσαμε τα 26,52 μέτρα ύψος και το επίπεδο της τεράστιας τεχνητής λίμνης Gatun όπου το πλοίο αγκυροβόλησε στις 6 παρά τέταρτο περιμένοντας τα πλοία που είχαν αντίθετη κατεύθυνση προς τον Ατλαντικό.
Στις 12 και τέταρτο το μεσημέρι το πλοίο ξεκίνησε και πάλι με δικά του μέσα και υπό πλοήγηση την διέλευση της λίμνης Gatun και του καναλιού. Θα ταξίδευε έτσι μέχρι να φτάσει στην πλευρά του Ειρηνικού.
Γύρω στις 1 και μισή το μεσημέρι φτάσαμε στο σημείο που εκβάλει στο κανάλι ο τελείως άγνωστος σε μας ποταμός Chagres που όμως χωρίς αυτόν, τα νερά του αλλά και τις τροπικές βροχές, αυτό το θαύμα που ονομάζεται Panama Canal και Gatun Lake δεν θα υπήρχε.
Το ποτάμι ξεκινάει κάπου απ' τα βουνά στο νότο και διαθέτει το τεχνητό φράγμα Madden Dam το οποίο σχηματίζει μία άλλη λίμνη εκεί ψηλά την Madden Lake που βοηθάει το σύστημα σε περιόδους ξηρασίας. Λίγο πριν από το σημείο αυτό των εκβολών του ποταμού που ονομάζεται Gamboa ξεκινάει στην ουσία το κανάλι. Μέχρι εκείνο το σημείο ταξιδεύαμε στην λίμνη. Στις 4 το απόγευμα φτάσαμε στις λεκάνη Pedro Miguel όπου κατεβαίνοντας ένα επίπεδο το πλοίο
μπήκε σε μια σούπερ-μίνι λίμνη, την Miraflores που οριοθετείται από τις 2 λεκάνες Pedro Miguel και Miraflores, πριν μπει στις τελευταίες δύο λεκάνες με το ίδιο όνομα (Miraflores) και βρεθεί πλέον στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η τελευταία αυτή λεκάνη είναι πιο ψηλή από τις άλλες έχοντας προβλέψει και υπολογίσει, αυτός που τις σχεδίασε πριν 100 χρόνια, ακόμα και τις παλίρροιες του Ειρηνικού.
Η ώρα είναι 7 το βράδυ και το πλοίο βρίσκονταν πλέον στον Ειρηνικό. Πέρασε κάτω από την μεγάλη γέφυρα και αφήνοντας αριστερά την πρωτεύουσα Panama City, το λιμάνι της Balboa και αφού αγκυροβόλησε για λίγες ώρες για ανεφοδιασμό, ανοίχτηκε στον ωκεανό με προορισμό το λιμάνι Sendai της Ιαπωνίας όπου με τη βοήθεια του θεού θα φτάσουμε στις 23 Αυγούστου.
Καλό ταξίδι να 'χουμε!

Και μερικά σχόλια για τη διώρυγα.
Έχω περάσει αρκετές φορές το κανάλι του Παναμά. Εντούτοις κάθε φορά αισθάνομαι το ίδιο δέος και θαυμασμό, για το τεράστιο αυτό έργο λες και είναι η πρώτη φορά.

Ένα έργο που δεν έγινε «χθές» αλλά πριν 96 χρόνια. Δεν είναι εύκολο κάποιος να περιγράψει την κατασκευή. Πρέπει να το ζήσει. Είναι ανεπανάληπτη, γιγάντια, οικολογική και τόσο  «ΑΣΥΛΛΗΠΤΑ» απλή. Πόσο εύκολα μπορεί να συνυπάρξει η φύση και η τεχνολογία όταν υπάρχει βούληση!

Το έργο έχει γίνει ένα με τη φύση. Το τοπίο εξαίσιο!

Δεν υπάρχουν αντλίες και αντλιοστάσια που γεμίζουν οι λεκάνες. Δεν υπάρχουν μηχανήματα γι' αυτή τη δουλειά. Τα πάντα γίνονται με την βαρύτητα. Το νερό που γεμίζει τις λεκάνες προέρχεται από τη λίμνη και χάνεται στον ωκεανό. Αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα, ο ποταμός Chagres να είναι καλά.

Οι ντιζελοκίνητες λοκομοτίβες, δηλαδή μηχανές τραίνων που βοηθούσαν τα πλοία παλαιότερα για να μπουν και να κρατήσουν καλή θέση μεσα στις λεκάνες, (ακόμα πιο παλιά ήταν ατμομηχανές), είναι πλέον ηλεκτρικές.  Οι μόνοι βρωμιάρηδες που υπάρχουν στο κανάλι είναι τα πλοία που το διαπλέουν και οι... θεριακλήδες καπνιστές.

Οι διαστάσεις των λεκανών, τα βυθίσματά τους αλλά και όλου του καναλιού είναι για σύχρονα, τεραστίων διαστάσεων, πλοία. Τι τους ώθησε πριν 100 χρόνια να το κάνουν τόσο υπερβολικά μεγάλο για εκείνη την εποχή; Πόσο μπροστά έβλεπαν εκείνοι οι άνθρωποι; 

Σήμερα, ή μάλλον εδώ και μερικά χρόνια, κατασκευάζεται ένα δεύτερο Panama Canal δίπλα στο ήδη υπάρχον.
Οι ανάγκες βλέπεις του διεθνούς εμπορίου! Θα τελειώσει καθώς λένε το 2014, δηλαδή 100 μετά από την κατασκευή του υπάρχοντος.

Δεν ξέρω αν θα ταξιδεύω μέχρι τότε, αλλά ακόμα κι αν ταξιδεύω μπορεί να μην το φέρει η τύχη να το περάσω, αλλά πολύ θα ήθελα να δω αν σήμερα υπάρχουν μυαλά που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν, τηρουμένων των αναλογιών, σε ιδέες, κατασκευαστικές προτάσεις και λύσεις το ήδη υπάρχον θαυμαστό έργο και τους εκπληκτικούς, εμπνευσμένους κατασκευαστές του. Μήπως τελικά απλώς θα τους αντιγράψουν; 
Παρακάτω παραθέτω το κείμενο στα Αγγλικά του τουριστικού φυλλαδίου που διανέμει στους τουρίστες και τους ναυτικούς το APC.

Panama Canal brief description
The Panama Canal is a lock-type (lock: υδατοφράκτης, δεξαμενή ρύθμισης στάθμης ύδατος, σε ποταμό, διώρυγα, κλπ) canal, approximately 80 kilometers long, that unites the Atlantic and Pacific Oceans at one of the narrowest points of both the Isthmus of Panama and the American Continent.
The Canal officially opened its doors to international trade on August 15, 1914, and since then, more than 957.698 vessels have transited the waterway.
The Canal's three sets of locks, each of which has two lanes, operate as water lifts to elevate ships 26 meters above the sea level to the level of Gatun Lake, in their transit of the channel across the Continental Divide,and then lower them back to the sea level on the opposite of the Isthmus.
During these lockages, which use water obtained from Gatun Lake, the miter gates seal the locks chambers and gravity drains the water to the lower levels.
Approximately 197 million liters of fresh water are used for each lockage and ultimately flushed into the sea.
Each set of locks features a Control House on the center wall of its higher chamber, from which this entire operation is directed.
Though vessels use their own propulsion for the greater part of their Panama Canal transit, when passing through the locks they are assisted by electric locomotives which use cables to align and tow the ships.
Working in pairs, locomotives move on rails and keep the vessels in position within the lock chambers. Depending of its size, a vessel can require assistance from four to eight locomotives.
The 12.6 km Gaillard or Culebra Cut is the narrowest stretch in the Panama Canal and represents 15 percent of the waterway's total length. The Cut, extending from Pedro Miguel Locks to Gamboa, crosses the Continental Divide.
Principal commodities
Containerized cargo, Grains, Petroleum and Petroleum Products
Top countries by origin and destination of cargo
United States
People's Republic of China
Japan
Chile
South Korea
Ecuador
Peru
Mexico
Colombia
Canada
Transit reservations
This service is available to a limited number of vessels and allows reservation of transit slots, up to a year in advance, by paying a preferential fee.
Maximum dimensions allowed
Beam: 32,31 meters (106 feet)
Length: 294,13 meters (965 feet)
Draft: 12,04 meters (39,5 feet) in tropical fresh water (density: 0,9954)
Historical facts
During Canal construction days, over 152,9 million cubic meters of material were removed, almost half of which came from Gaillard or Culebra Cut alone.
Were this material to be placed on railroad flatcars, it would circle theglobe four times.
On January 7, 1914, the floating crane "Alexander La Valley" made the first complete transit of the Canal. However, the waterway official inaugurationtook place on August 15, 1914, with the transit of "SS Ancon".
In 1928, Richard Halliburton paid 36 cents in tolls to swim the Canal. It took him ten days, from August 14 to August 23, to complete his journey.
The Canal initiated round-the-clock operations on May 12, 1963, with the installation of new fluorescent lighting in Gaillard Cut and the three sets of locks.
Panama Canal Authority (APC)
At noon on December 31, 1999, Panama assumed full responsibility for the administration, operation and maintenance of the Panama Canal.
A Government institution by the name of Panama Canal Authority (ACP), established by the Political Constitution of the Republic of Panama and organized by Law 19 of June 11, 1997, assumed responsibility for the waterway. The ACP is in charge of the operation, administration, management, preservation, maintenance, improvement and modernization of the Canal, as
well as its activities and related services.

Συνεχίζεται...

Chrisgio