Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

Η πρώτη μέρα στο Adang Bay και σκέψεις σε στιγμές ναυτικής απομόνωσης

Χθες το βράδυ φτάνοντας, τα φώτα των άλλων πλοίων δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση ότι υπήρχε ζωή κάπου εκεί κοντά. Ίσως γιατί κάποια από αυτά μπορούσαν να θεωρηθούν, λανθασμένα, φώτα της ξηράς. Το φως της μέρας της 12ης Σεπτεμβρίου έβαλε για τα πράγματα στη θέση τους. Οι ακτές της Borneo φαίνονταν μόνο με τα κιάλια και στο radar. Το Adang Bay ήταν ένα «τίποτα». Καμιά έκπληξη!
Το τηλεφωνικό σήμα πολύ αδύναμο, το internet ανύπαρκτο. Δεν είχα απαιτήσεις βέβαια γιατί πέρα από το σε ποια χώρα βρισκόμουν υπήρχε και το αντικειμενικό πρόβλημα της απόστασης από τις στεριές!
Γύρω μας η εικόνα όλων των αγκυροβολίων του κόσμου.
«Κάποια πλοία φόρτωναν κάποια σε αναμονή σαν κι εμάς, ρυμουλκά, μαούνες άδειες ή φορτωμένες, με τι άλλο(;), κάρβουνο…!» Όπως τα φανταζόμουν και τα έγραφα χθες πριν την άφιξη. Η θάλασσα λάδι, τροπική ζέστη, που και που καμιά βροχή! Είπαμε, ρουτίνα αλλά καλοδεχούμενη! Προτιμότερη από κάποιο ταξίδι στο χειμώνα του νοτίου ημισφαιρίου, το swell!
Σ’ αυτά τα μέρη, μακριά από τον «πολιτισμό», ακόμα και σε μια μουσουλμανική χώρα, με τη φτώχεια να αποτελεί φυσικό φαινόμενο, η πορνεία καλπάζει. Μόλις η διαδικασία της αγκυροβολίας τελειώσει βάρκες με «γυναίκες» ζώνουν το πλοίο. Το ίδιο συμβαίνει και αργότερα με τα μέσα φόρτωσης όταν προσεγγίζουν το πλοίο! Πλωτοί οίκοι ανοχής. Ζητούν ν’ ανέβουν και συνήθως ανεβαίνουν!

Διαχρονικό ζευγάρι η… «διαθέσιμη γυναίκα» και ο ναυτικός! Τα μάτια και των δύο γυαλίζουν! Της πρώτης για το χρήμα, ακόμα και για μερικά δολάρια, του δεύτερου από…! Δεν ισχύει για όλους, αλλά το ότι συμβαίνει δεν είναι ούτε αφύσικο, ούτε αμαρτωλό. Πιστεύω ότι έτσι είναι αφού το ‘χω βιώσει, αν και δηλώνω απών εδώ και πολλά χρόνια από αυτή τη σχέση!
Η οικογένεια σε αλλάζει και όταν σέβεσαι τον δικό σου άνθρωπο τότε είσαι και έτοιμος και ικανός ακόμα και τέτοιες ακραίες στερήσεις της ανθρώπινης φύσης σου να ξεπερνάς! Άλλωστε πως μπορείς από το «άλλο σου μισό» να έχεις την απαίτηση να υπομένει τέτοιες θυσίες όταν δεν είσαι διατεθειμένος από μέρους σου να υποστείς τις ανάλογες; Θέλει δύναμη η ζωή, σεβασμό, τιμή, εκτίμηση, αξιοπρέπεια. Όλα αμοιβαία, αλλά και δανεικά. Το «αμοιβαίο» κομμάτι της ζωής μου, αλλά με τα «δάνεια» έστω και τα φαινομενικά ανώδυνα δεν θέλω να έχω παρτίδες!

Ωστόσο πόσο μπορεί να αντέξει ένας νέος, που το αίμα του βράζει, τη μοναξιά, την έλλειψη αγάπης, της θηλυκής συντροφιάς, την…!
Η τελευταία (την…!) ειδικά χτυπάει στο κεφάλι και σε συνδυασμό δε με τη λαμαρίνα το κοκτέιλ καθίσταται εκρηκτικό!
Αυτή τη φορά δεν υπήρξαν ούτε βάρκες ούτε γυναίκες. Κάποιοι που το ένα τους μάτι γυάλιζε και το άλλο είχε θολώσει ρώτησαν: «Γιατί όχι;»
Δεν ίσχυε για όλα τα λιμάνια της περιοχής, αλλά αποκλειστικά στο συγκεκριμένο. Πριν λίγο καιρό σε κάποιο πλοίο μετά από μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ μία «κοπέλα» σε κατάσταση μέθης που θέλησε να φύγει από το καράβι, κατά την αποβίβασή της γλίστρησε έπεσε από μεγάλο ύψος στη βάρκα…, στη θάλασσα…, αγνοώ το που και πως ακριβώς, και σκοτώθηκε.

Από τότε το καθεστώς περί «γυναικών» στο συγκεκριμένο λιμάνι, άλλαξε άρδην! Και οι ναυτικοί έμειναν με το… «γαμώ την ατυχία μου»!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

Ένα έγγραφο που αφορά τις Μαλβίνες

 Ξεχασμένη ανάρτηση Νο2

Ο πόλεμος των Falklands και το μίσος Αργεντινής – Μεγάλης Βρετανίας, αν και σε άλλο επίπεδο πια, καλά κρατεί.

Τύφλα να ‘χει το τετράγωνο «Ελλάς – Αιγαίο – Κύπρος – Τουρκία»!

Το έγγραφο της φωτογραφίας παρουσιάζεται στον πλοίαρχο κάθε πλοίου, πριν την αναχώρηση από κάθε λιμάνι της Αργεντινής το οποίο υποχρεούται να υπογράψει και να συμμορφωθεί! 
  
Argentine Republic
Argentine Coat Guard
MALVINAS AFFIDAVIT

I, the undersigned Master do hereby declare under oath, that according to Decree No. 256/2010 of the National Executive the ship named, ……… etc. will not make a voyage, which may include as a port of destination or port of call any of the ports situated in islas Malvinas*, Georgias del Sur, Sandwich del Sur, or call at exploration/explotation platforms off shore in operating on the Argentine continental without permission granted by the competent Argentine authorities.

* Falkland Islands

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Islas Malvinas (Falkland Islands) Monumento

Ξεχασμένη ανάρτηση Νο1

Μια κουρελιασμένη σημαία μπροστά από το λιμάνι της πόλης, σε μια από τις εισόδους-εξόδους της Αργεντινής στο κόσμο!
Η προηγούμενη ανάρτηση, αντιγραφή από τα Admiralty Sailing Directions, σχετικά με την Ινδονησία διέκοψε την ζωντανή αφήγησή μου.  Μια καλή ευκαιρία να εισάγω δύο ξεχασμένες αναρτήσεις που αφορούν την Necochea και την Αργεντινή...
Αφήνοντας πίσω μας τη παραλία της Necochea και τα Sea Lions πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το καράβι. 
Βγαίνοντας από το λιμάνι πέφτεις κατευθείαν πάνω στο μνημείο των Falklands. Αν γυρνάς από τη πόλη προς το λιμάνι βλέπεις άλλα πράγματα πρώτα.
 
 
Το σημείο μοιάζει σαν πεδίο μάχης πολλά χρόνια πριν. Δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο στόχος αλλά εκ του αποτελέσματος μάλλον για πετυχημένο φαίνεται το αποτέλεσμα. Η εγκατάλειψη σε τέτοιες περιπτώσεις μεταμορφώνεται σε καλλιτέχνη. Γιατί το να έγινε μάχη εδώ μάλλον αποκλείεται.
 
Παλιά πυροβόλα, κανόνια, τανκς μοιάζουν με παρατημένα υπολείμματα πολέμου πάνω στο χορτάρι της νησίδας του δρόμου. Στο βάθος από το επιβλητικό μνημείο που δεσπόζει στο τοπίο, βλέπεις την πίσω πλευρά του, ενώ αυτό συνεχίζει να κοιτάζει επίμονα προς τα νησιά.
Καθώς κατεβαίνεις προς το λιμάνι στη δεξιά πλευρά του δρόμου ένα άθλιο εστιατόριο, ευτυχώς κλειστό, «τιμά» το χώρο με το όνομα «El Monumento».
Οι δρόμοι ακόμα κι εδώ κοντά στο λιμάνι είναι τεράστιοι, σε τέτοιο βαθμό που οι νησίδες θα έμοιαζαν με πάρκα αν τύγχαναν στοιχειώδους περιποίησης.
 
Η συντήρηση και ο καλλωπισμός; Λέξεις άγνωστες! Όλα στον αυτόματο μέχρι να χαλάσει κι αυτός! Κι όταν κι αυτός τα φτύσει θα φταίει, ως συνήθως, ο Αργεντινός Χατζηπετρής!
Μοιάζουμε με τους Αργεντινούς. Κι όσο βλέπω κάτι τέτοια τόσο πείθομαι ότι το «ούνα φάτσα ούνα ράτσα» μας ταιριάζει περισσότερο όταν συγκρινόμαστε μαζί τους παρά με τους Ιταλούς.

Ότι φτιάχνουν θεωρούν ότι θα αυτοσυντηρείται στο διηνεκές!
Τι σύμπτωση!
Κατά την ίδια λογική το στέγαστρο του Καλατράβα στο Ολυμπιακό στάδιο, και όχι μόνο, είναι έτοιμο να καταρρεύσει!

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Indonesia

General Description
Indonesia consists of the islands of Sumatera, Jawa, Madura, Kalimantan (Southern and Eastern part of Borneo, Sulawesi, Maluku, Papua (Western part of New Guinea), Nusa Tengarra (Lesser Sunda Islands) comprising the Eastern islands between Bali and Timor, and some 3.000 smaller islands and islets. Situated between 06-00.00N and 11-00.00S and between 95-00.00E 141-00.00E, the republic covers a total area of 1.904.569 sq. km (735.358 sq miles).


National Limits
Territorial sea: 12 miles.
Contiguous zone: 24 miles.
Exclusive economic zone: 200 miles.
Indonesia has acceded to the UN Convention of the Law to the Sea, which came in force on the 16th November 1994; this country also claims archipelago status.

History
Knowledge of the first Indonesian kingdoms of the Classical or Hindu period is very shadowy, gleaned solely from old stone inscriptions and vague references in the ancient Chinese, Indian and Classical texts. However, the first specific references to Indonesian rulers and kingdoms are found in written Chinese sources and Sanskrit stone inscriptions dating from the early fifth century. Also in the fifth century, Fa Hsien, a Chinese Buddhist Monk who was shipwrecked on Jawa on his way home from India, highlighted the feature of Indianised Indonesia – a combination of Hindu and Buddhist kingdoms.
In subsequent years Jawa prospered having the benefits of a strong agricultural economy and lucrative overseas trade. During the fourteenth century the Jawanese became shipbuilders and mariners and, by doing so, controlled the sea lanes throughout the Indonesian archipelago.
In the sixteenth century Portuguese traders, in the quest for spices, settled in some of the islands of Indonesia, but there were ejected by the British, who in turn were ousted by the Dutch in 1595. From 1602, the Netherlands East India Company conquered the Dutch East Indies, and ruled them until the dissolution of the company in 1798. Thereafter, the Netherlands Government ruled the colony from 1816 to 1941 when it was occupied by the Japanese until 1945.
Indonesia was proclaimed a sovereign independent republic in 1945.
The transfer of sovereignty of the major part of the colony from the Netherlands to the Republic of the United States of Indonesia took place in 1949 after much bitter fighting and negotiations. In 1950, a new provisional constitution came into force, and the country was named The Republic of Indonesia.

Government
In 1959, by Presidential degree, the constitution of 1945 was reinstated and the constituent Assembly dissolved. In 1960, General Sukarno, as President, took control of all political parties and established the National Front and a supreme body called the People’s Consultative Assembly. Local administrations nominated 130 members representing political parties and 153 members representing functional groups, formed the new House of People’s Representatives.
A communist attempt to overthrow the government 1965 was suppressed by the army, and in 1966 the military commanders under the leadership of General Suharto took over the executive power while leaving General Sukarno as Head of State. The Communist Party was at once outlawed and the National Front dissolved. In 1967, President Sukarno handed over power to General Suharto, who in 1968, was elected by the People’s Consultative Assembly (composed of the House of People’s Representatives together with 500 government appointees) as President.
In 1975 the Portuguese withdrew from the province of East Timor and the smaller enclave of Oecussi, part of the province of East Timor, which after much unrest, was incorporated into the Republic of Indonesia.
Until 1998 the military effectively ruled the country through its political organization Golkar. However, in May of that year after a period of continued widespread civil unrest, together with further disruption by local factions in East Timor fighting for an independent state within a state, President Suharto finally resigned and relinquished power in favour of the vice president. B.J. Habibie. A civilian government led by President B.J. Habibie was given the proviso agreeing to new elections, and improving the nation’s economic standing in SE Asia and to conduct discussions on a political settlement for East Timor by allowing free elections for the province. President Habibie offered new democratic reforms, culminating in 110 million people going to the polls in June 1999, the first multi-party elections since 1955; these have continued since.
In September 1999 the United Nations (UN), with the approval of Indonesian Government, was given a mandate to assume the running and security of the province of East Timor with the aim of setting up an independent state as agreed by election.
The province of Ache in northern Sumatera was one of the founder provinces of the Republic of Indonesia. In recent years unrest has grown with a view to independence. The province has since been made an autonomous district, but unrest persists and armed secessionist group, the Free Ache Movement (GAM) is active there.
In October 1999 President Habibie relinquished power to President Abdurrahman Wahid and in 2001, after the impeachment of President Abdurrahman Wahid, power was handed to President Megawati Sukarnoputri, the previous vice president.
President Susilo Bambang Yudhoyono was elected President in 2004 and re-elected in 2009 for a second 5 year term of office.

Population
The national census of 2010 listed the population of Indonesia at 237,6 million, 58% of which lives on Jawa, the world’s most populous island. The population is expected to grow to 254 million by 2020 and 288 million by 2050. Other major population centres are located on the islands of Sumatera 47 million, Sulawesi 17 million and Bali 3,9 million. Country population increasing at an annual rate of 1,49% The majority of the population are Muslims, but there is religious liberty to all denominations; about 10% are Christian; other minorities Buddhists, Hindus and Animists.

Languages
Within the limits of this volume the principal ethnic groups, each with its own local dialect, are the Jawanese and Sundanese in Jawa; Ache, Bataks and Minangkabaus in Sumatera, Dayaks in Kalimantan; Balinese in Bali; Sasak in Lombok; Sumbawanese and Bimanese in Sumbawa; Manggarai, Bajawa, Ende, Lio and Sikkanese in Flores; Makassarese, Bugis and Minahasans in Sulawesi. Each varying much in language, customs and social conditions.
Although there are over 350 local languages and dialects, the official language of Indonesia is Bahasa Indonesia which is based on Malay. It has changed rapidly over the past few decades to meet the needs of a modern nation.

Industry and trade
Indonesia is an agricultural nation involving nearly 70% of its inhabitants working with such products as timber, rubber, rice, palm oil, and coffee. The country is also rich in natural resources; oil and liquefied natural gas, coal and bauxite are the principal products, with nickel, tin, silver and gold to a lesser extent. Exports include oil and liquefied natural gas, forestry products, and manufactured goods; major markets being Singapore, Japan, Taiwan, South Korea and the United States.
Imports include machinery and transport equipment, chemicals, capital goods and consumer goods shipped mainly from Japan, Singapore, Thailand and South Korea.
 Admiralty Sailing Directions

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2014

Προς το Adang Bay

Στις 12 το μεσημέρι της 11ης Σεπτεμβρίου είχαμε βιράρει και στις 13:00 κάναμε πρόσω ολοταχώς (Full Away). Η Surabaya πίσω μας. Προορισμός μας το Teluk Adang (Adang Bay) ένα αγκυροβόλιο στην ανατολική ακτή του άλλου τεράστιου νησιού της Ινδονησίας στη Borneo κοντά στην πόλη Balikpapan.
Πλέαμε σαν σε λίμνη, στην ήρεμη θάλασσα της Ιάβας με πορεία αρχικά ανατολική, αργότερα βορειοανατολική, στη συνέχεια βόρεια και τελικά βορειοδυτική. Πέρα από τη μόνιμη τροπική ζέστη των 32-33 βαθμών, η υπερβολική υγρασία δημιουργεί αίσθηση καύσωνα, κάνει την ατμόσφαιρα καταθλιπτική, βαριανασαίνεις, νομίζεις ότι το άσθμα χτύπησε ξαφνικά τη πόρτα σου.
Παρ’ όλα αυτά ο καιρός και η εικόνα του τοπίου γύρω, η απόλυτη νηνεμία, τα «άλλα» χρώματα της αυγής και του δειλινού, το πράσινο χρώμα της θάλασσας και η απροσδιόριστη αίσθηση του «άγριου», σαν από παραμύθι.
Περιμένεις κάπου από τον ορίζοντα να ξεπροβάλλουν τα κατάρτια και τα πανιά του Bounty, τoυ Cutty Shark, του Santa Maria. Να δεις μονόξυλα με ημίγυμνους ιθαγενείς, Ισπανούς, Πορτογάλους...! Αισθάνεσαι ότι ζεις σε άλλη εποχή μέχρι να εστιάσεις πάλι τα μάτια στο κατάστρωμα και να συνέλθεις! Το όνειρο θρύψαλα!
Ευτυχώς που τα όνειρα δεν φωτογραφίζονται ούτε βιντεοσκοπούνται γιατί στη σύγκρισή τους με το ρεαλιστικό δημιουργούν ατμόσφαιρα απογοήτευσης και δεν χρειαζόμαστε άλλη από δαύτη.
Μερικά μίλια βορειότερα μας περιμένει το αγκυροβόλιο του Adang Bay, όχι λιμάνι, γεμάτο καράβια που άλλα φορτώνουν και άλλα περιμένουν να φορτώσουν. Ρυμουλκά άλλοτε τραβάνε τεράστια σύγχρονα πλωτά μέσα φόρτωσης από και προς τα βαπόρια και άλλοτε τεράστιες μαούνες φορτωμένες με, τι άλλο(;), κάρβουνο που προορίζεται για τα αμπάρια των πλοίων!
Πως ξέρω τι θα αντικρύσω πριν ακόμα φτάσω; Μα το Pemancingan, το Banjarmasin, το Pulau Laut, το Balikpapan και οι τριγύρω θάλασσές τους είναι μερικά από τα αγκυροβόλια της ανατολικής Borneo που έχω έρθει κατά καιρούς. Όλα ίδια και απαράλλαχτα. Η πραγματικότητα αυτοπροσώπως!
Η απόσταση 453 μίλια και σε 33 ώρες το ταξίδι είχε τελειώσει. Ο πιλότος ανέβηκε και σε 2 ώρες στις 12 του μηνός στη 1 η ώρα μετά τα μεσάνυχτα αγκυροβολήσαμε. Μείναμε πάλι μόνοι!
Η φόρτωση θα άρχιζε όπως έλεγε το πρόγραμμα στις 18 του μηνός και μάλλον έτσι θα γινόταν. Τα καθημερινά reports δεν έδειχναν καθυστερήσεις.
Αυτή η ράδα ήταν ότι έπρεπε μετά από τόσο τρέξιμο σε Ciwandan και Surabaya.

Συνεχίζεται… 

Chrisgio

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

... η συνέχεια στη Surabaya και η αναχώρηση...

Tο λιμάνι της Surabaya
... Τα αυτοκίνητα πάνε ανάποδα όπως στην Αγγλία και στους δρόμους το κυκλοφοριακό χάος δεν είναι τόσο μεγάλο όσο για παράδειγμα στο Καράτσι. Που την θυμήθηκα πάλι αυτή τη κόλαση!

Το Ισλάμ είναι ορατό αλλά σε καμιά περίπτωση δεν σφίγγει τους ανθρώπους σαν μέγγενη όπως στις περισσότερες Αραβικές χώρες. Είναι μουσουλμάνοι όπως εμείς είμαστε χριστιανοί. Η θρησκεία μοιάζει να είναι, σωστά, προσωπική υπόθεση του καθενός. Η μαντίλα βέβαια ζει και βασιλεύει αλλά αφορά μόνο αυτές που την φορούν ή τη αποδέχονται και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγες. Ο θρησκευτικός φανατισμός δηλώνει κι αυτός παρών αλλά από ποιο μέρος του κόσμου λείπει; Τα μεγάφωνα των τζαμιών που κάθε πρωί προσπαθούν να τον συντηρήσουν, ακούγονται μέχρι το λιμάνι, αλλά δεν νομίζω να το πετυχαίνουν.
Tο λιμάνι της Surabaya
Ο κενός χώρος ανάμεσα στους λίγους πλούσιους και στα εκατομμύρια φτωχών μοιάζει να είναι αβυσσαλέος και μάταια η μεσαία τάξη προσπαθεί να τον γεμίσει. Δεν φτάνουν τα λεφτά για να υπάρξει μεσαία τάξη! Η απληστία δεν το επιτρέπει. Το επίπεδο ποιότητας ζωής όχι σε τόσο χαμηλό όσο σε προδιαθέτει το άκουσμα του ονόματος της χώρας και της περιοχής αυτής του κόσμου γενικά, που όμως παρ’ όλες τις δυσκολίες που περνάνε δεν δείχνουν να τους ενοχλεί και πάρα πολύ αφού, και έχουν συνηθίσει, αλλά και χειροπιαστό μέτρο σύγκρισης δεν έχουν. Μάλλον οι Ευρωπαϊκές και Αμερικάνικές εικόνες της τηλεόρασης θεωρούνται κάτι μακρινό γι’ αυτούς. H Coca Cola, βέβαια, τα McDonald’s, τα KFC… είναι ΚΑΙ εδώ!

Υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν μέρα-νύχτα στο δρόμο με τρίκυκλα ποδήλατα-ταξί για ένα δολάριο την ημέρα, ενώ το ίδιο το ποδήλατο είναι και σπίτι τους. «Τυχεροί», αφού το μόνιμα ζεστό, τροπικό κλίμα τους προφυλάσσει από κινδύνους που παραμονεύουν σε χώρες σαν τη δική μας αλλά και βορειότερες.
Tο λιμάνι της Surabaya
Όμως στο λιμάνι της Surabaya παρατηρείται ένας οργασμός άνευ προηγουμένου. Χιλιάδες καράβια πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου, φορτία παντός είδους εκφορτώνονται αλλά και φορτώνονται.

Όταν οι αρχές ανέβηκαν στο καράβι, μετά το τέλος των διατυπώσεων μου ζήτησαν να βάλω υπογραφή και σφραγίδα δίπλα στο όνομα του πλοίου σε ένα τετράδιο, κάτι σαν ημερολόγιο, όπου υπήρχαν ήδη τα ονόματα όλων των ποντοπόρων ξένων (εκτός των τοπικών Ινδονησιακών) καραβιών που είχαν προσεγγίσει το λιμάνι της Surabaya. Το πλοίο μας είχε αριθμό 1.355 με την αρίθμηση να ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου 2013. Το λιμάνι τεράστιο αλλά και ο αριθμός εξωφρενικός!
Το καράβι νούμερο 1.355
Αυτό που έχει σημασία είναι αν στο μέλλον αυτός ο οργασμός περάσει, σ’ αυτόν τον κόσμο που χρόνια τώρα με χαμόγελο τραβάει το Γολγοθά του. Χλωμό το βλέπω!

Φιλικοί, χαμογελαστοί και ήρεμοι άνθρωποι, μικροκαμωμένοι οι περισσότεροι. Στο δρόμο σε κοιτάνε και σε περιεργάζονται λόγω ύψους αλλά και χρώματος ενώ μερικοί ζητούν να φωτογραφηθούν μαζί σου. Μια από τις καλύτερες ράτσες ανθρώπων που έχω συναντήσει.
Η αναχωρηση από τη Surabaya
Προς την έξοδο
Μεγάλα ξενοδοχεία όπως Sheraton, Marriott κλπ πολλών αστέρων και τουρισμός. Από τα ατού της πόλης η γεωγραφική της θέση. Βρίσκεται πολύ κοντά στο Bali το πασίγνωστο εξωτικό νησί στα ανατολικά της Ιάβας.
Προς την έξοδο
Προς την έξοδο
Όλα αυτά χωρίς φωτογραφίες αφού έξοδος δεν υπήρξε. Αλλά ούτε και παλιές. Η σημερινή λόξα δεν μου είχε κάτσει ακόμα στο μυαλό. Ίσως την επόμενη φορά! Τα χρόνια όμως περνούν, λιγοστεύουν, ο παροπλισμός πλησιάζει και οι ευκαιρίες να επανέλθω σ’ ένα μέρος αρχίζουν να μειώνονται. Αυτό το… «έχεις μια ζωή μπροστά σου» που άκουγα στα χρόνια της νιότης έχει αντικατασταθεί από το «να είμαστε καλά, κι έχει ο θεός!»
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Ότι περιγράφω είναι εικόνες 10 χρονών καθώς και συμπεράσματα από συνομιλίες που είχα αυτή τη φορά με ανθρώπους που συνάντησα στο καράβι, στο λιμάνι.

Α ναι, ξέχασα το ταξίδι!
Λιμάνι φόρτωσης: Adang Bay ή Teluk Adang – Borneo.
Φορτίο: Κάρβουνο (Coal).
Λιμάνι εκφόρτωσης: Lumut – Malaysia.
Προς την έξοδο, την θάλασσα της Ιάβας
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα 10ης Σεπτεμβρίου στις 1 η ώρα η εκφόρτωση τελείωσε και το πρωί στις 7 το καράβι αναχώρησε!
Τρεισήμισι ώρες αργότερα είχαμε φουντάρει ξανά στο αγκυροβόλιο της Surabaya.
Το επόμενο ταξίδι θα ξεκινούσε στις 12 το μεσημέρι της 11ης τρέχοντος.

Συνεχίζεται…

Chrisgio

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Στη Surabaya...


Στο… Ciwandan, στη… Surabaya!...
Μ’ αρέσει που βάζω και άρθρα μπροστά από αυτά τα παράξενα ονόματα. Προσδιορίζω το φύλο τους, άλλα ουδέτερα άλλα θηλυκά!… Όπως μου κάτσει καλύτερα στο μάτι και στο μυαλό!

Στη… Surabaya λοιπόν!
Φτάσαμε σε 30 ώρες και 30 λεπτά! 425 μίλια απόσταση. Φουντάραμε κατά τις 4 το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου. Στις 5 το απόγευμα της ίδιας μέρας βιράραμε την άγκυρα και υπό πλοήγηση πέντε ώρες αργότερα είχαμε δέσει στο λιμάνι.
Δένοντας στη Surabaya
Τα ρυμουλκά κρατούν το καράβι κολλημένο στη προβλήτα μέχρι να δέσει με ασφάλεια
Εκφόρτωση, παραλαβή πετρελαίου, μικροπροβλήματα, αλλά και το καινούργιο ταξίδι που περίμενε απαιτητικά τον σχεδιασμό του σε κάνουν να χάνεις χρόνο και τόπο. Εφοδιασμός τροφίμων, παραγγελία χαρτών του νέου ταξιδιού, υπολογισμός απόστασης, υπολογισμός φορτίου, διαγωγής, ευστάθειας κλπ. Οι επαγγελματίες καταλαβαίνουν! Το αποτέλεσμα; Μια από τα ίδια, με την «εκούσια φυλακή» να συνεχίζεται για 4ο μήνα πια!

Από την πρώτη και μοναδική φορά που ήρθα στη Surabaya πριν 10 χρόνια έχω να θυμηθώ ότι πρόκειται για μια τεράστια πόλη, η δεύτερη σε μέγεθος της Ινδονησίας, μετά την Τζακάρτα, με τριτοκοσμική εικόνα και αίσθηση αλλά και ιδιαίτερο χρώμα, που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Ιάβας. Μπροστά της να την προφυλάγει το «νησάκι», για τα εδώ δεδομένα, Madura. Κάτι σαν την Εύβοια σε μέγεθος, δηλαδή μεγαλόνησος για τα δικά μας standards. Άλλοι κόσμοι!
Στο βάθος εκατοντάδες αγκυροβολημένα μικρά Ινδονησιάνικα καράβια
Αρχιτεκτονική διαφορετική! Σε πολλά κτίρια βλέπεις αραβική επιρροή!
Η Ελλάδα λέγεται Γιουνάνι! Άλλη μια αραβική επιρροή!
Παρατηρείς πολλά παράθυρα χωρίς κρύσταλλα. Τι να τα κάνουν με τη μόνιμη ζέστη που επικρατεί!... Τα air-conditions δεν κάνουν ποτέ παρέα με τα καλοριφέρ. Τα δεύτερα απλώς δεν υπάρχουν! Βλάστηση παντού. Τα δένδρα στους δρόμους κι αυτά παράξενα. Θυμίζουν ταινίες γυρισμένες σε τέτοιες τροπικές εξωτικές περιοχές.
Όταν αρχίζει να βρέχει νομίζεις ότι η βροχή θα σε πνίξει. Η τροπική βροχή και το σύννεφό της περνάει, ο ήλιος αρχίζει να καίει, η εξάτμιση με γοργούς ρυθμούς, η υγρασία να κάνει την ατμόσφαιρα τόσο καταθλιπτική που να δυσκολεύεσαι να πάρεις ανάσα, αλλά και το νερό της βροχής να είναι εξαφανισμένο, στεγνά παντού! Που να πηγαίνει άραγε τόσο νερό; Δεν μπορεί σε τόσο λίγο χρόνο να εξατμίζεται!
 
Όχι δεν υπάρχουν έργα υποδομής. Που τέτοιες πολυτέλειες!
Άλλωστε κάτι τέτοια φάγανε κι εμάς! Οι χρηματοδοτήσεις! Το χρήμα, τα «κονδύλια», σε μια χώρα σαν τη δική μας, διευκολύνουν ακόμα περισσότερο τα μακροβούτια στη διαφθορά!
Θα πει κάποιος: Ώρα είναι να μας πεις ότι στην Ινδονησία δεν υπάρχει διαφθορά!
Απάντηση: Κάθε άλλο χαμός γίνεται, αλλά έχω την εντύπωση ότι εδώ τουλάχιστον φοβούνται την οργή του Θεού! Εμείς τα έχουμε βάλει και μ’ Αυτόν!

Τα ρέματα δεν έχουν επιχωματωθεί, μπορεί και να μην προλαβαίνουν να το κάνουν από τις πολλές βροχές που πέφτουν κάθε τόσο. Η φύση έχει επιβάλει το νόμο της σε τούτα τα μέρη. Ο κόσμος το γνωρίζει καλά και το νοιώθει στο πετσί του κάθε φορά που ο Θεός τους στέλνει «μηνύματα-τραγωδίες» και τους υπενθυμίζει, ότι τα ρέματα πρέπει να μένουν ανοιχτά.
Τα μηδενικά στα νομίσματα συνήθως είναι πάνω από πέντε. Αντάλλαξα 20 δολάρια με τοπικό νόμισμα για να αγοράσω τηλεφωνική κάρτα και Internet. Πήρα 200.000 ρουπίες!
Ένοιωσα πλούσιος για μερικά δευτερόλεπτα και θυμήθηκα τα πεντοχίλιαρα, τα δεκαχίλιαρα και τα… πετσετάκια!
Ναι, ναι! Η επιστροφή στη δραχμή θα μας σώσει!...
Θα μας κάνει πάλι… εκατομμυριούχους, θα γεμίσουμε… μηδενικά!
Είναι ο μόνος τρόπος!...
Πως μας αρέσει να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

Στo Ciwandan

Στις 26 Αυγούστου ο προορισμός μας άλλαξε το Cigading έγινε Ciwandan και στις 31 το μεσημέρι φτάσαμε και φουντάραμε (αγκυροβολήσαμε).
 
Όταν απέχεις χρονικά από κάποιο στόχο, όποιος κι αν είναι αυτός, όσο είναι μπροστά σου φαίνεται βουνό. Μόλις τον φτάσεις μονολογείς «πότε πέρασαν οι μέρες!» Έτσι πέρασε άλλο ένα μεγάλο ταξίδι. Άλλη μια «ναυτική περιπέτεια».
 
 
Η διαφορά μεταξύ των δύο λιμανιών καμία, μόνο τα ονόματά τους που ακούγονται εξωτικά! Όμως πρόκειται για προβλήτες δίπλα σε μεγάλα εργοστάσια. Η απόσταση ανάμεσά τους μερικά μέτρα η μία από την άλλη, ακριβώς στο Sunda Strait το στενό που χωρίζει τα δύο νησιά γίγαντες, τη Σουμάτρα και την Ιάβα.
Μπήκε ο Σεπτέμβριος και την πρώτη του μέρα δέσαμε στην Ιάβα, στην άκρη της ζούγκλας. Δύο ώρες ανατολικά η Τζακάρτα, η πρωτεύουσα της πολυπληθέστερης μουσουλμανικής χώρας του κόσμου. Μία ώρα μακριά μια μικρή πόλη, που δεν συγκράτησα το όνομά της. Μερικοί από το πλήρωμα έφτασαν μέχρις εκεί.
 
Στις 2 του μηνός 9 νέα μέλη του πληρώματος, τέσσερις Έλληνες, κατάκοποι από το μακρινό ταξίδι, και πέντε Φιλιπίνοι φανερά πιο… φρέσκοι αφού η χώρα του είναι δίπλα στην Ινδονησία, επιβιβάστηκαν.

Θα αντικαθιστούσαν πέντε Έλληνες και τέσσερις Φιλιπίνους. Ένας Έλληνας λιγότερος!... Όσο πάμε και λιγοστεύουμε! Η αναχώρηση των παλιών σε δύο δόσεις, κάποιοι στις 3 και οι υπόλοιποι στις 4 του μηνός.
 
Αυτές τις λίγες μέρες δεν πρόλαβα ούτε τη ματιά μου να ρίξω στη στεριά! Το ίδιο προβλέπω να συμβεί και στο επόμενο λιμάνι. Ευτυχώς η φωτογραφική μηχανή κάτι κατάφερε να πιάσει από μακριά!
 
Φύγαμε τα ξημερώματα της 5ης Σεπτεμβρίου για τη Surabaya.

Συνεχίζεται…

Chrisgio