Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο λοστρόμος ένοιωσε πόνο το στήθος και στη πλάτη. Τον κίνδυνο που βρίσκονταν η υγεία του φαίνεται ότι δεν τον είχε αντιληφθεί αφού όλο το βράδυ τριγυρνούσε στο καράβι συνεχίζοντας να καπνίζει αρειμανίως και να ξαπλώνει έξω στο κατάστρωμα στην παγωμένη λαμαρίνα αφού έτσι ένοιωθε ανακούφιση. Όλα αυτά χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν μέχρι που τα «χρειάστηκε» για τα καλά και αφού είχε ήδη ξημερώσει!
Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Στις 8μιση το πρωί εδέησε να ζητήσει τη βοήθεια του υποπλοιάρχου ο οποίος μου ανέφερε αμέσως το γεγονός. Το τι συνέβαινε ήταν φως φανάρι αλλά δεν είμαστε γιατροί. Τηλεφώνησα αμέσως στο MEDICO στην Ελλάδα.
Ο γιατρός στον οποίο περιέγραψα την κατάστασή της υγείας του επιβεβαίωσε τους φόβους μου.
«Ηλικία 48 ετών, μανιώδης καπνιστής, πόνος στο στήθος και στη πλάτη; Επειγόντως πρέπει να τον δει γιατρός» ήταν η απάντηση του Έλληνα γιατρού.
Ειδοποίησα τον πράκτορα να στείλει λάντζα (βάρκα) το γρηγορότερο και αμέσως μετά την εταιρεία η οποία μου ζήτησε να δράσω τάχιστα, δηλώνοντας την αμέριστη συμπαράστασή της.
Στις 9 η λάντζα ήταν στη σκάλα του πλοίου. Ο ασθενής λοστρόμος, με το τσιγάρο ακόμα στο χέρι (αν είναι δυνατόν!), μαζί με τον συνοδό ανθυποπλοίαρχο, έφυγαν για το νοσοκομείο της Astoria.
Μία ώρα αργότερα ο ανθυποπλοίαρχος μου τηλεφώνησε. Η κατάστασή του πολύ σοβαρή και η μεταφορά του στο Portland απαραίτητη. Μετά από δύο ώρες με νέο τηλεφώνημα με ενημέρωσε ότι η τύχη του βρίσκεται πια στα χέρια των γιατρών. Στην εντατική! Οι πρώτες 24 ώρες δύσκολες!
Η θητεία του στο πλοίο είχε τελειώσει!
Δύο μέρες ήταν αρκετές. Οι γιατροί είχαν κάνει το καθήκον τους. «Μπαλονάκι» ήταν αυτό που του κάνανε ή κάτι άλλο; δεν ξέρω! Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι ο άνθρωπος σώθηκε.
Με την απαραίτητη και λεπτομερή απογραφή των υπαρχόντων του, την τακτοποίησή τους στη βαλίτσα του και την αποστολή τους στο νοσοκομείο του Portland έκλεισε η υπόθεσή όσον αφορά το πλοίο.
Τυχερός μέσα στην ατυχία του ο λοστρόμος! Τι θα γινόταν όμως αν το συμβάν λάβαινε χώρα μια βδομάδα μακριά από την κοντινότερη στεριά; Ή αντί για την Αμερική το βαπόρι είχε προορισμό το Κονγκό ή το Μπαγκλαντές; Τι πιθανότητες επιβίωσης θα είχε;
Στο πέλαγος θα είχαμε κάτσει όλοι γύρω-γύρω να τον κοιτάζουμε και ίσως λίγο αργότερα να τον κλαίγαμε!
Το λιμάνι άφιξης… ούτε θέλω να το σκέφτομαι! Δεν είναι αστεία υπόθεση να προσεγγίζεις σε λιμάνι με νεκρό στο ψυγείο. Διατυπώσεις, ανακρίσεις!... Επίσης τυχόν παραλήψεις από άγνοια ή αμέλεια μπορεί να σε μπλέξουν άσχημα για μήνες στην χώρα προσέγγισης αλλά και στην Ελλάδα!
Κι εδώ επανέρχεται το μεγάλο ερώτημα!
Ως πότε ο ναυτικός θα είναι στο έλεος του θεού όταν βρίσκεται στο πέλαγος;
Ως πότε σε ανάλογες δυσκολότερες περιπτώσεις ο ναυτικός θα «φεύγει» σαν το σκυλί στ’ αμπέλι;
Χρόνια τώρα, δεκαετίες ολόκληρες, λύση δεν δίδεται!
Από κανέναν!
Λύσεις όμως υπάρχουν και είναι απλές!
Δεν θα μπορούσε για παράδειγμα οι νέοι γιατροί αντί να κάνουν το αγροτικό τους σε κάποια «ραχούλα» να την κάνουν σε βαπόρι;
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο Ελληνικό είναι παγκόσμιο.
Πότε θα δοθεί λύση; Άγνωστο!
Στις 14 του μηνός ο συνοδός ανθυποπλοίαρχος γύρισε στο καράβι.
Στις 17 ο φίλος μας πέταξε για την Ελλάδα!
Εύχομαι περαστικά! Έστω και αργά, ο φόβος του θανάτου να σε συνετίσει και πάψεις να καπνίζεις για το υπόλοιπο της ζωής σου!
Κάνε το καθήκον σου απέναντι στο εαυτό σου και την οικογένειά σου που σ’ αγαπάει και σε χρειάζεται!
Συνεχίζεται…
Chrisgio
...στον Παναμά
2 σχόλια :
Εύκολο είναι να υποχρεώσεις έναν γιατρό να κάνει 7μηνο σε καράβι;Καπετάνιε ξέρεις τι λέω όταν με ρωτάνε για τα καράβια; Κινητές φυλάκες, αφήστε τους έλεγα που στη φυλακή είναι και λίγο καλύτερα γιατί εκεί κοιμάσαι. Εγώ έχω περάσει σκηνικό με ηλεκτρολόγο στο Καναδά κάπου στο Κεμπέκ πηγαίναμε και δεν σηκώθηκε το πρωί να πάει δουλειά έπαιρναν τηλέφωνο από το κοντρόλ και δεν το σήκωνε, ανέβηκε ο δεύτερος πάνω και τον βρήκε ακίνητο. Νομίζω καπετάνιε δεν έκανε πάνω από μία ώρα να έρθει ελικόπτερο. Σε μία ώρα μέσα είχε έρθει το ελικόπτερο και τον πήρανε! Πάντως και οι γιατροί δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα σε τέτοιες καταστάσεις όσο καλό φαρμακείο και να έχεις. Και σου το λέω σαν πρώην Ανθυποπλοίαρχος και νυν κτηνίατρος. Ναι στρώθηκα κάτω και διάβασα γιατί ήθελα να φύγω από τα καράβια να σωθώ! Και όταν λέω να σωθώ ξέρεις τι εννοώ! Ναι μετά από 13χρόνια δεν μετανιώνω που την κοπάνησα από αυτά! Προτιμώ 1000 ευρώ να τρώω ότι θέλω και να μαι κάθε βράδυ σπίτι παρά το να ζω σαν Βασιλιάς για όσο καιρό θα θέλει το εκάστοτε γραφείο και όποτε θέλει εκείνο να πηγαίνω διακοπές, όποτε θέλει εκείνο να δουλεύω! Θέλω να στείλω το μπλογκ σου στο πατέρα μου, αλλά δεν το κάνω γιατί θα βάλει τα κλάματα! Άλλωστε έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που ταξίδευα!
Το λάθος σου είναι ότι βλέπεις το θέμα από την πλευρά του γιατρού κι όχι του ναυτικού και μάλιστα του γιατρού που το μόνο που σκέφτεται είναι τα λεφτά!
Άσε όμως κι λίγο χώρο για κείνους τους νέους γιατρούς που το βλέπουν με άλλο μάτι και θα το σκέφτονταν!
Δεν είναι κακό!
Δημοσίευση σχολίου