Στο λιμάνι του Lumut

Δεκάξι μέρες πέρασαν. Στις 6 το πρωί της 11ης Οκτωβρίου δέσαμε στο LEKIR BULK TERMINAL. Mια προβλήτα στη μέση του… Malacca Strait. Μια προβλήτα στην κυριολεξία για… malakes. Πως ταιριάζουν μερικές φορές οι άτιμες οι λέξεις με τους τόπους, τους ανθρώπους, τη ζωή!

LUMUT PORT - LEKIR BULK TERMINAL

Φτιαγμένη κυρίως για τα τερατώδη Cape Size πλοία των 200-300 χιλιάδων τόνων, 300 μέτρων μήκους και 50 πλάτους και ποιος ξέρει πόσο ακόμα μεγαλύτερα στο μέλλον. Απροστάτευτη από τον καιρό και με το θαλάσσιο ρεύμα να επιβάλλει το νόμο του.

Βέβαια αυτή η περιοχή του κόσμου σπανίως έχει κακούς καιρούς αν αφαιρέσεις τις καταρρακτώδεις τροπικές βροχές που, σαν βιαστικοί επισκέπτες, σε… πνίγουν και μετά εξαφανίζονται το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίζονται και συ αναρωτιέσαι: «τι έγινε ρε παιδιά;»

Δύο-τρία χιλιόμετρα για να πατήσεις την ακτή και κάνα μισάωρο με το ταξί για να φτάσεις στο μέρος που λέγεται Lumut. Τα πλοία πλέον έχουν γίνει ανεπιθύμητα σε όλο τον κόσμο. Αυτό που οι πάντες ζητούν από αυτά είναι να μεταφέρουν τα αγαθά που χρειάζεται ο κάθε τόπος αλλά, αν είναι δυνατόν, να μην τα βλέπει κανείς. Ποιος ξέρει στο μέλλον ίσως βρεθεί κάποιος τρόπος να τα κάνουν και αόρατα!

Το λιμάνι έφερε ξανά στην επιφάνεια τα γνωστά θέματα που γεννάει η απομόνωση του ταξιδιού, της ράδας, η φυσιολογική φθορά είτε πρόκειται για έμψυχα είτε όχι. Τοπικές αρχές, εκφόρτωση, νερό, φαΐ, ανταλλακτικά, επιθεωρήσεις, αναμονή νέου ταξιδιού.

Όλα αυτά δεν σε αφήνουν κάθε φορά να πάρεις ανάσα. Δεν παραπονούμαι για πράγματα που είναι δεδομένα, απλά τα περιγράφω, αυτή είναι η ζωή μου! Ξέχασα βέβαια την απαραίτητη έξοδο που ανανεώνει το ναυτικό και του δίνει κουράγιο να συνεχίσει που όμως κι αυτή τείνει να εξαφανιστεί όσο περνούν τα χρόνια. Γρήγορες φορτώσεις, το ίδιο και οι εκφορτώσεις!

Οι προβλέψεις λένε ότι η εκφόρτωση θα τελειώσει σε 4 μέρες. Μάλλον έτσι θα γίνει, κι αυτό είναι καλό αφού μου δίνει την ελπίδα ότι κάποια… γείωση, έστω και μικρής διάρκειας, μπορεί να είναι εφικτή!

Συνεχίζεται…

Chrisgio