Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Στην χωρίς ναύλο αναμονή

Πράγματι η επόμενη μέρα η 24η Σεπτεμβρίου ήταν η μέρα της αναχώρησης.
Η μηχανή σε ετοιμότητα (S.B.E.) στις 12 το μεσημέρι.
Ο πιλότος επιβιβάστηκε στις 13:25.
Τα ρυμουλκά έδεσαν πάνω μας στις 13:40.
Στις 14:05 είχαμε λύσει κάβους, τα ρυμουλκά είχαν τελειώσει τη δουλειά τους και το πλοίο απομακρυνόταν από την προβλήτα του Γερμανού γίγαντα.

Ο Βραζιλιάνος πιλότος στο δεξί φτερό της γέφυρας μαζί μου, καθώς ο TKCSA Terminal έμενε πίσω μας, χωρίς να τον ρωτήσω μου είπε:
«Πάνε και οι Γερμανοί!»
«Τι εννοείς;» τον ρώτησα.
«Πουλήθηκε όλη η περιοχή πριν λίγες μέρες. Οι Γερμανοί – η Thyssen Krupp - πούλησαν τα πάντα στους Κινέζους.»
Δεν είμαι σίγουρος αν μου ανέφερε σαν αγοραστή την COSCO ή κάποιον άλλον κινέζικο κολοσσό αλλά λίγη σημασία έχει. Πιστεύω ότι σε λίγα χρόνια όλοι μας θα δουλεύουμε για τους Κινέζους. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό.
Μπορεί να μην το προλάβει η γενιά μου αλλά μου φαίνεται ότι προς τα κει πάει το πράγμα.
Στην αναμονή πλένοντας τ' αμπάρια
Άλλη μια φορά η ταινία, οι εικόνες από την ανάποδη. Από το Itaguai προς τον πλοηγικό σταθμό, προς το αγκυροβόλιο της Sepetiba.
Στις αρχές του περασμένου Αυγούστου ο κίνδυνος από τους τυφώνες Damrey και Saola στην Κινέζικη Θάλασσα δεν με είχαν αφήσει να ασχοληθώ με το επόμενο ταξίδι –προορισμό. Το ανέφερα μέρες αργότερα στον Ειρηνικό Ωκεανό νότια της Okinawa. Ήταν το Hay Point της Αυστραλίας.
Σήμερα φεύγοντας από το Itaguai η κατάσταση είναι χειρότερη αλλά όχι λόγω τυφώνων. Η παγκόσμια κρίση έχει χτυπήσει εδώ και καιρό και την ναυτιλία. Ένα έιδος τυφώνα κι αυτό.
Στις 12 Ιουλίου βγαίνοντας από το στενό της Σιγκαπούρης περιέγραφα την μεγάλη ράδα, την πλωτή πόλη των αναύλωτων πλοίων βόρεια του Horsburgh.
Δύο μήνες αργότερα έμελλε να «μολυνθεί» από την ίδια «νόσο» και το δικό μου πλοίο.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ!

Οι εντολές ήταν ξεκάθαρες «προχωρήστε ανοιχτά των Βραζιλιάνικων ακτών, φουντάρετε (αγκυροβολήστε) και καθαρίστε τ’ αμπάρια. Προς το παρόν δεν υπάρχει ναύλος. Η αγορά είναι γκρεμισμένη».
Την νύχτα συντροφιά με τις αναμνήσεις
Στις 15:44 ο πιλότος αποβιβάστηκε και προχωρήσαμε μόνοι μας προς το σημείο της απομόνωσης, της «εξορίας». Ήταν 17:36 όταν φουντάραμε στο σημείο αναμονής, ποιος ξέρει για πόσο, 14 μίλια μακριά από την κοντινότερη στεριά της Βραζιλίας.

Έχω περιγράψει πολλές φορές αυτό που έβλεπα και ένοιωθα σαν «τίποτα» ή «στο πουθενά».
Με τη φράση «απόλυτο τίποτα» είχα περιγράψει πριν 3 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, τα λιμάνια Mejilliones και Caleta Patillos (1) (2) (3) (4) (5) στη Χιλή.

Υπάρχουν και χειρότερα; Ναι, πάντα υπάρχουν τα χειρότερα!

Νύχτωσε και μείναμε μόνοι μέσα στο σκοτάδι, χωρίς πορεία και κατεύθυνση, χωρίς προορισμό, χωρίς στόχο, χωρίς αναχώρηση, χωρίς άφιξη.

Υπάρχουν πολύ χειρότερα!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

9 σχόλια :

to alataki είπε...

Με τρομάζεις...

Χρήστος Γ. είπε...

Καλησπέρα
Αν η πραγματικότητα τρομάζει δεν φταίω... :-)
Πάντως για τους ναυτικούς τέτοιες εικόνες είναι συνηθισμένες!

Πιγκουίνος είπε...

Θεωρείς ότι υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει αυτή η κατάσταση, αν όχι άμεσα έστω σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα;
Όσο για τους Κινέζους, σε λίγο θα έχουν όλο τον κόσμο δικό τους. Πρόκειται για μία πανίσχυρη χώρα, η οικονομία της οποίας στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπων...

Dimitris είπε...

Κουράγιο καπετάνιε, φουρτούνα είναι, θα περάσει πού θα πάει;;
Σας ευχαριστώ πολύ για τις εμπειρίες που μοιράζεστε μαζί μας, είναι φανταστικές! Πολλά χαιρετίσματα από έναν καινούριο αναγνώστη σας! Φιλικά, Δημήτρης από Αθήνα...

Χρήστος Γ. είπε...

Όλα τριγύρω αλλάζουνε...
Απλά τώρα είμαστε στα κάτω!

Χρήστος Γ. είπε...

Γειά σου Δημήτρη!
Χαίρομαι που σου αρέσουν αυτά που γράφω!

Dimitris είπε...

Καλές θάλασσες καπετάν Χρήστο!

greecelands είπε...

Καλημέρα! Chrisgio!

captainpontios είπε...

Φιλε και συναδερφε Δημητρη, καλημερα απο το Περαμα. Ειμαι απο τους ΤΥΧΕΡΟΥΣ-ΑΤΥΧΟΥΣ. Ειχα ενα ατυχημα, πριν απο εξι χρονια(εσπασα το ποδι απο καβο), και πριν απο λιγες μερες, εδωσα τα χρτια σε δικηγορο, να τα καταθεσει, για συνταξιοδοτηση(με το ζορι θα φθασω το χιλιαρικο). Αυτο που περιγραφεις, το διαπιστωσα στον Πειραια, κανοντας μια βολτα για δουλεια, και μιλωντας με συναδελφους. Αυτος ειναι ο λογος που τα κατεθεσα. Με μια μικρη αποζημιωση, που πηρα απο το ατυχημα, παω να αγορασω ενα μικρο κτημα στην Κατερινη, κοντα στον Ολυμπο, και να την αραξω. Δεν χρειαζεται να σου πω, οτι αυτα που γραφεις, φερνουν δακρυα στα ματια. Οσο για τους Κινεζους, ΑΥΤΟΙ ΗΔΗ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΔΕΡΦΕ. Η Αμερικη, ειναι χρεωμενη στην Κινα, πανω απο εικοσι τρις Δολλαρια. Ολοι οι Τραπεζιτες οι " Αμερικανοι" ειναι Μογγολικης καταγωγης, και αυτοι υποδουλωσαν τον Πλανητη στους Κινεζους, τους διαχρονικους γεννοκτονους των Ελληνων(η νοτια επαρχια της Κινας, λεγεται ΓΙΟΥΝΑΝ- ΙΩΝΙΑ).
Αδερφε μου σου ευχομαι, ΥΓΕΙΑ, ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Με εκτιμηση και σεβασμο
ΗΛΙΑΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ( Αποφοιτος της Υδρας, 1970)