Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Εν πλω, 10 Σεπτεμβρίου 2010

Πορεία βόρεια.
Πρώτος προορισμός Balboa - Panama
Τόσες μέρες στη Χιλή σε δύο από τα πιο άσχημα κομμάτια της το Mejillones και το Caleta Patillos όσο και να έψαχνες πράσινο δεν έβλεπες.

Η αγάπη και η φροντίδα όμως κάνουν θαύματα ακόμα και πάνω σε λαμαρίνες!

Συνεχίζεται...

Chrisgio

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Πριν την αναχώρηση: Ηλιοβασίλεμα στο Caleta Patillos

Σ΄αυτές τις 18 μέρες που βρίσκομαι στη Χιλή, η καλύτερη εικόνα ήρθε από τον Ειρηνικό Ωκεανό.

Μετά τα μεσάνυχτα ξημερώνοντας η 8η Σεπτεμβρίου θα είμαι μακριά.

Το ταξίδι προς τον Παναμά θα έχει αρχίσει.

Συνεχίζεται...

Chrisgio 

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Caleta Patillos: Εύχομαι να μην ξαναρθώ

Πηγαίνοντας να πλευρίσουμε για φόρτωση
Κανονικά τώρα σύμφωνα με όσα έγραφα στην τελευταία μου ανάρτηση θα έπρεπε να βρίσκομαι εν πλω κάπου ανοιχτά του Εκουαδόρ με κατεύθυνση τη διώρυγα του Παναμά.

Επειδή όμως εδώ είναι Νότιος Αμερική, δηλαδή τρίτος κόσμος, τίποτα δεν μπορείς να πάρεις τοις μετρητοίς.
Το Caleta Patillos από κοντά
Αλλά ακούς το πρωί άλλα το βράδυ. Ότι θέλει λέει ο καθένας!

Η σειρά φόρτωσης άλλαξε - για εμπορικούς λόγους, ήταν η δικαιολογία - κι αντί για το δικό μου πλοίο πήγε δίπλα άλλο.
Έτσι αντί να πάμε για φόρτωση την 1η του Σεπτέμβρη πήγαμε χθες, 5 του μηνός το βράδυ, γύρω στις 11 η ώρα.
Η φόρτωση σε εξέλιξη
Καιρός ήταν. Πιάσαμε τις 11 μέρες στο αγκυροβόλιο!

Δεν ήταν άσχημα, αλλά τις τελευταίες μέρες άρχισε να μειώνεται επικίνδυνα το νερό. Τις δύο τελευταίες μπήκε «δελτίο νερού» μη γνωρίζοντας το πότε τελικά θα φύγουμε. Και δεν είμαστε όπου κι όπου, στο πιο άνυδρο μέρος του κόσμου βρισκόμαστε. Αν κάτι είναι υπερβολικά ακριβό εδώ αυτό είναι το νερό, κι αυτό, αν το βρεις, έρχεται με υδροφόρα από μακριά.
Χθες το βράδυ επιτέλους το πρόγραμμά μας πήρε, ας πούμε, σάρκα και οστά. Ότι και να γίνει μέχρι αύριο βράδυ θα την έχουμε κοπανήσει για τον Παναμά.
Το αλάτι στο αμπάρι
Το Caleta Patillos από κοντά είναι ακόμα πιο άσχημο. Αλλά για να μην κατηγορούμε μια ολόκληρη χώρα βλέποντας αυτή τη κόλαση να πούμε ξανά ότι δεν είναι κάποια πολή ή χωριό. Για λιμάνι-εργοτάξιο πρόκειται που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής του είναι η εξαγωγή άλατος.
Το δεύτερο TERMINAL
Απλά την «τύχη» των ναυτικών προσπαθώ να περιγράψω, που από πολλούς θεωρούνται τυχεροί για τα μέρη που βλέπουν. Τα περισσότερα μέρη που πάμε τέτοια είναι.
Σήμερα έμαθα ότι η έρημος ATACAMA στην οποία βρισκόμαστε ξεκινάει από λίγο πιο βόρεια από δω, έχει μάκρος πάνω από 1.000 χιλιόμετρα (όλα εδώ στη Χιλή είναι μακρόστενα) και φτάνει μέχρι 300 χιλιόμετρα βόρεια του Valparaiso. Επίσης ότι οι 33 άτυχοι, θαμμένοι στο ορυχείο, Χιλιάνοι εργάτες είναι πολύ μακριά από δω που είμαστε εμείς, κι αυτοί νότια.
Ο χάρτης του Caleta Patillos
Ακόμη συνέχισα το μίνι γκάλοπ που άρχισα στο Mejillones με το δίλημμα «Αλιέντε ή Πινοσέτ;».
Δεν ξέρω αν φταίει η περιοχή, αν τους έχει χτυπήσει η ξεραΐλα κατακούτελα ή κάτι άλλο συμβαίνει, αλλά η προτίμησή τους, ο Πινοσέτ, προηγείται με μεγάλη διαφορά χωρίς να έχει κανέναν εχθρό. Στα είκοσι περίπου άτομα που ρώτησα τα 15 μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι΄αυτόν ενώ τα 5 κρατούν ίσες αποστάσεις.

Ο καιρός είναι πολύ καλός, τις περισσότερες μέρες συννεφιασμένος και ενώ νομίζεις ότι θα αρχίσει κατακλυσμός έχει να βρέξει 100-150 χρόνια. Παρ΄όλα αυτά έχει πολλή υγρασία. Το πρωί όλα είναι μούσκεμα.

Δεν έχω κάτι περισσότερο να γράψω γι΄αυτό το μέρος. Ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετίσουμε τη Χιλή σε λίγες ώρες.

Ο Ειρηνικός, ο Παναμάς και το κανάλι του γι΄ άλλη μια φορά, η Καραϊβική, ο κόλπος του Μεξικού και οι ΗΠΑ – Φλόριδα και Βιρτζίνια – μας περιμένουν.

Συνεχίζεται...

Chrisgio 

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

Caleta Patillos: Κρανίου Tόπος

Caleta Patillos
Στις 25 του μηνός το πρωί φύγαμε από το Mejillones. Την ίδια μέρα φτάσαμε στο Caleta Patillos και αγκυροβολήσαμε κατά τις 10 το βράδυ. Την άλλη μέρα το πρωί έγινε η αποκάλυψη.

Είδα το Caleta Patillos κι έπαθα. Είχα χαρακτηρίσει το Puerto Drummond σαν το «απόλυτο τίποτα» και το Mejillones σαν το «σχεδόν τίποτα». Για το Caleta Patillos ο χαρακτηρισμός «ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΠΟΣ» είναι ότι πρέπει, του ταιριάζει γάντι.
Δεν είναι λιμάνι αλλά μία ακτή ανοιχτή (σπιάντζα) και ευάλωτη στα καπρίτσια του Ειρηνικού. Υπάρχουν δύο υποτυπώδη TERMINAL που φορτώνουν ορυκτό αλάτι όποτε ο καιρός το επιτρέπει.
Ο Αύγουστος σήμερα τελειώνει κι ακόμα είμαστε εδώ αγκυροβολημένοι. Αύριο το απόγευμα 1η Σεπτεμβρίου προβλέπεται να ξεκινήσει η φόρτωση και η αναχώρηση έχει οριστεί για τις 3 το πολύ τις 4 του μηνός.
Ο καιρός πλέον είναι πολύ καλός το SWELL (το βουβό, η αποθαλασσιά) έχει σπάσει, κάλμα. Σ’ αυτή την κόλαση ζουν μόνο οι εργάτες που εργάζονται στο «λιμάνι» και κανείς άλλος.
Caleta Patillos
Το αλάτι έρχεται από τη έρημο ATACΑΜΑ, το μέρος στο οποίο έχουν θαφτεί, σε ορυχείο εδώ και κάμποσες μέρες, οι Χιλιάνοι εργάτες που έχουν γίνει θέμα στα δελτία ειδήσεων σ΄όλο το κόσμο.
Ρώτησα τον πράκτορα τι απόθεμα σε αλάτι έχει η περιοχή και μου απάντησε ότι με τους ρυθμούς που γίνεται η εξόρυξη και η φόρτωση των πλοίων θα τελειώσει σε ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.
Γύρω από την περιοχή του λιμανιού βλέπεις μικρά άσπρα «βουνά» από αλάτι. Μέρος αυτού προορίζεται για το δικό μας πλοίο.

Πέρα από το αλάτι το τοπίο είναι γκρίζο-καφέ. Σου πιάνεται η ψυχή. Δέντρο ούτε σε ζωγραφιά η εικόνα θυμίζει Σαχάρα.

Δεν έχω κάτι άλλο αξιόλογο να προσθέσω γι΄αυτό εδώ το μέρος.
Τι μπορεί να γράψει κανείς για το τίποτα.

Δείτε τις φωτογραφίες και πέστε μου αν έχω δίκιο.
Συνεχίζεται...

Chrisgio