Χιλή: Στο χωριό Mejillones

Μετά τη γέφυρα της Balboa αγκυροβολήσαμε για να πάρουμε πετρέλαιο. Απαραίτητος ανεφοδιασμός. Μείναμε εκεί γύρω στις 8 ώρες και πήραμε 800 τόνους πετρέλαιο.

Στις 3 το πρωί το παλιό πλήρωμα, 19 άνθρωποι, φύγανε για τις πατρίδες τους.

ΜΕ ΤΟΝ ΠΙΛΟΤΟ

Τα ξημερώματα της 14^ης Αυγούστου φύγαμε για τον τελικό προορισμό μας, το Χιλιάνικο χωριό των περίπου 5-6 χιλιάδων κατοίκων το Mejillones (Μεχιγιόνες).

Αφήσαμε τον μικροσκοπικό Παναμά πίσω μας και με τη σειρά περάσαμε, με κατεύθυνση νότια, ανοιχτά της Δυτικής Κολομβίας (εδώ που γίνεται της... κακομοίρας με την κοκαΐνη), του Ισημερινού και του Περού, για να πιάσουμε τη Χιλή, τη χώρα «ΦΙΔΙ» των 4.720 χιλιομέτρων μήκος με τροπικά εύκρατα και πολικά κλίματα. Τη χώρα του Αλιέντε, του Πινοσέτ, του Νερούντα.

Φτάσαμε την αυγή της 21^ης Αυγούστου. Για μια ακόμη φορά σ΄ένα άσχημο μέρος. Αν το Puerto Drummond το αποκάλεσα «ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ» γι΄αυτό εδώ το «ΠΡΑΜΑ» μπορούμε να μιλάμε για το «ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ».

Ο πιλότος ανέβηκε και λίγο αργότερα φουντάραμε. Γι΄άλλη μια φορά, οι αρχές ανέβηκαν για τις διατυπώσεις άφιξης και γύρω στις 12 το μεσημέρι δέσαμε στο... λιμάνι, ο Θεός να το πει...

Κατά τις 3 το απόγευμα άρχισε και η εκφόρτωση και η αναχώρηση ορίστηκε για τις 24 του μηνός το βράδυ. Θα δούμε αν οι προβλέψεις βγούν αληθινές.

Σε όλα τα τελευταία ποστ χρησιμοποιούσα παρελθόντα χρόνο γιατί έτσι ήταν. Τωρα όμως μπορώ να ξαναγυρίσω στον ενεστώτα. Είμαι εδώ στη Χιλή στο Mejillones.

ΤΟ... ΛΙΜΑΝΙ

Κάπου εδώ κοντά βρίσκεται η έρημος ATACAMA που λέγεται ότι είναι το πιο ξηρό μέρος του κόσμου. Όπου δεν έχει πέσει ούτε μία σταγόνα βροχής τα τελευταία 100-150 χρόνια. «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...».

Η πιο κοντινή πόλη είναι η Antofagasta καμιά ογδονταριά χιλιόμετρα απόσταση.

Δεν την ξέρω αυτή τη χώρα. Θα το διακινδυνεύσω όμως και θα πω ότι ίσως να είναι η χώρα με το υψηλότερο πνευματικό επίπεδο στη Νότιο Αμερική. Χώρα ήσυχη με κουλτούρα και πολίτες με άποψη, πολιτισμένους και... πολιτικοποιημένους.

Για λίγο που μίλησα με μερικούς απ΄αυτούς, και χωρίς να θεωρηθεί ούτε καν συμπέρασμα, έχω την αίσθηση ότι όταν τους βάζεις να διαλέξουν ανάμεσα στον Αλιέντε και τον Πινοσέτ δεν διαλέγουν κανένα.

Δεν θα το τραβήξω περισσότερο το θέμα γιατί, εκτός των άλλων, δεν το γνωρίζω. Πάντως μου έκανε εντύπωση αυτή η αποστροφή και για τους δύο.

Αύριο ξημερώνει 24 Αυγούστου που ίσως να είναι η μέρα αναχώρησής μας. Πάντως δεν πρόκειται να καθυστερήσει περισσότερο από τις 25 το πρωί.

Κάθομαι και σκέφτομαι ότι εδώ και 3 μήνες περίπου βρίσκομαι στη Νότιο Αμερική και συνειδητοποιώ ότι κούτσα-κούτσα την έφερα βόλτα σχεδόν ολόκληρη.

ΤΕ-ΡΑ-ΣΤΙ-ΕΣ  ΜΕΔΟΥΣΕΣ

Από την Ponta do Ubu της Βραζιλίας, στο San Nicolas και το Rosario της Αργεντινής, ανοιχτά της Ουρουγουάης, στο Rio de Janeiro της Βραζιλίας, ανοιχτά από το Τρίνινταντ και Τοβάγκο, τις 3 Γουιάνες, τη Βενεζουέλα, στην Κολομβία σε 3 λιμάνια Cartagena, Barranquilla, Puerto Drummond, στον Παναμά και το κανάλι του, ανοιχτά του Ισημερινού (Εκουαδόρ), του Περού και τώρα στο Mejillones στη Χιλή.

Κάποιος άσχετος με το ναυτικό επάγγελμα μπορεί και να ζήλευε γι΄αυτό το πέρασμα. Δεν είναι έτσι όμως!

Αύριο λοιπόν μία ακόμα ναυτική περιπέτεια θα φτάσει στο τέλος της. Το νέο ταξίδι είναι κι αυτό γνωστό εδώ και μέρες.

Μας περιμένει τις επόμενες μέρες, στην κυριολεξία, ακόμα ένα «ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ». Ένας μώλος στην έρημο της Χιλής. Το όνομα αυτού Caleta Patillos.

 Το φορτίο; Ορυκτό αλάτι από την έρημο ATACAMA!

Προορισμός; Τα λιμάνια των Ηνωμένων Πολιτειών, Manatee στη Φλόριδα από την μεριά του Κόλπου του Μεξικού και το Chesapeake στη Βιρτζίνια.

Ενδιάμεσος τόπος προσέγγισης, ξανά, το κανάλι του Παναμά.

Αυτό το τεχνολογικό θαύμα της περασμένης εκατονταετίας, που εξακολουθεί, ακόμα και σήμερα, να είναι σύγχρονό και που δεν πάψω ποτέ να το θαυμάζω, όσες φορές κι αν το περάσω, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Πάνω που έλεγα ότι όλα αυτά τα χρόνια περνάω τη διώρυγα πάντα από τον Ατλαντικό προς τον Ειρηνικό, να που σε όλα υπάρχει κάποτε ένα τέλος αλλά και μια αρχή και θα είναι πρώτη φορά, που σαν Καπετάνιος, θα την περάσω με κατεύθυνση από τον Ειρηνικό στον Ατλαντικό. Σε καμιά 15ριά μέρες θα φουντάρω πάλι στο αγκυροβόλιο της Balboa.

Παρακάτω δείτε φωτογραφίες από το «ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ» Mejillones. 

Συνεχίζεται...

Chrisgio